เอ่อออ...อ่านตอนแรก ก็ดูดี มีสาระ ชวนให้คิดเรื่องของตัวเองมั่งมากๆ





แต่มาถึงบรรทัดสุดท้าย...ฮาเกือบจะตกเก้าอี้

จิงๆ ก็อยากดูหมอดูเหมือนกันนะเนี่ย แถวนี้มันจะมีมั๊ยง่ะ ??? (แต่ถึงมี คงคุยกะมันไม่รู้เรื่อง )

เหมือนจะมีสาระ

แต่ก็ฮาดีตอนจบ

น้องแพร๊

เป็นอะไรไปน่ะ พี่อ่านแล้วขำ หนูเครียดเกินไปหรือเปล่า พี่ก็รู้สึกอยู่เสมอล่ะนะ ว่าที่พี่ทำมาในชีวิตไม่มีอะไรเต็มที่ซักอย่าง ตั้งกะเรียนโท มาเจอจังๆ กับตัวตอนนี้ก็เรียนเอกนี่ล่ะค่ะ รู้สึกว่า เราคงเหลาะแหละมากไป เอาใจใส่มันน้อยไปก็เลยเป็นแบบนี้ (เรียนานโคตร) คิดอย่างนี้ที ก็ฮึดที

แต่บ่อยมากที่เอาเรื่องอื่นมากังวลนะ จนทำให้ลืมว่าต้องตั้งใจเรียน...บางทีเราก็ต้องพยายามมองหลายๆเรื่องนะ เพื่อจะได้ให้กำลังใจตัวเอง แต่ยังไงก็คือ ต้องไม่ลืมเรื่องสำคัญ

เออ แล้วจะไปดูหมอที่ไหนกันดีล่ะ อิอิอิ

อิอิ..
ขำอะ..
ขึ้นต้น กะ ลงท้าย

พามาเจอกันได้เนาะ...

ช่วงแรกๆ อ่านแล้วแอบจุกค่ะ...แบบว่า โดนตัวเอง...อิอิ