= ปุยนุ่นกับสำลี - ชมัยภร แสงกระจ่าง = ไม่ได้ up blog เรื่องหนังสือมานานมากแล้ว วันนี้ได้ฤกษ์ โดน tag หนังสือค่ะ เลยถือโอกาส up ซะเลย กติกามีอยู่ว่า "เค้าให้หาหนังสือ1 เล่มที่คุณชอบ...แล้วเปิดหนังสือหน้า 123 แล้วก้อไล่หาประโยคที่ 4 พอเจอแล้วก้อให้เอา 3 ประโยคหลังประโยคที่ 4 เอามันมาเขียนประจาน...เอ้ย...เผยแพร่ในไว้ที่บล็อค" หยิบเล่มนี้มาเลยค่ะ "ปุยนุ่นกับสำลี" ของชมัยภร แสงกระจ่างอีกแล้ว คราวที่แล้วก็รังนกบนปลายไม้ของนักเขียนคนเดียวกัน เรื่องนี้ซื้อมานานแล้วค่ะ อ่านรวดเดียวจบเลย ชอบมาก แต่ดูเหมือนไม่ค่อยจะมีใครพูดถึงเลย ทำหน้าที่ให้ครบถ้วนก่อนดีกว่า หน้า 123 ถัดจากประโยคที่ 4 ไป 3 ประโยค "ปุยนุ่นร้อง "ไอ๊ย่า" แต่ด็อกเตอร์ทิมทองวางหูไปแล้ว คุณสำลีเดินผ่านปุยนุ่นไปแบบจงใจ แล้วเอ่ยขึ้นลอย ๆ ว่า "ครึกครื้นกันจริงนะ"" แยกประโยคยากจังเลย เลยยกมาทั้งหมดเลยแล้วกัน 55 หนังสือเรื่องนี้เป็นเรื่องของผู้หญิงสองคน ตามชื่อเรื่องเลยค่ะ "ปุยนุ่นกับสำลี" คำนำสำนักพิมพ์บอกว่าอย่างนี้ค่ะ "ปุยนุ่นกับสำลี เป็นนวนิยายเบา ๆ สมชื่อ เพราะเป็นเรื่องของผู้หญิงสองคนที่พยายามจะเป็น 'ผู้หญิงเก่ง' แต่ต้องมาเผชิญกับปัญหารอบ ๆ ตัวทั้งปัญหาภายใจและภายนอก ท้ายสุดก็สามารถผ่านพ้นอุปสรรคปัญหาเหล่านั้นไปได้ แม้จะไม่ถึงที่สุด แต่ก็นับว่าประสบชัยชนะในการพาผู้หญิงมายืนอยู่ ณ ตำแหน่งอันน่ายินดีได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ผู้หญิงผิวคล้ำเสียด้วย" นี่สำนักพิมพ์เค้าสปอยเรารึป่าวนะ แต่ไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้ว หนังสือเรื่องนี้จบแฮปปี้ค่ะ ก็มันเป็น "นวนิยายเบา ๆ" อ่ะ จะมารันทด เศร้าเคล้าน้ำตาอะไรกันนักหนา เนอะ ผู้หญิง 2 คน ที่เหมือนจะแตกต่างกันไปซะทุกอย่าง ปุยนุ่น สาวใช้จากบ้านนา เด๋อ ๆ ด๋า ๆ อ่านหนังสือไม่แตกฉาน ซื่อ ๆ จริงใจ กะ ดอกเตอร์สำลี จบปริญญาเอก ทำงานวิจัย เก่งไปซะทุกอย่าง แต่มีปมในเรื่องครอบครัว (เป็นเด็กมีปัญหาล่ะ) มีอย่างเดียวที่เหมือนกันคือ แต๊แหน่ เป็นผู้หญิงผิวคล้ำกันทั้ง 2 คน หนังสือเรื่องนี้เล่นกับประเด็นสิทธิสตรีซะเป็นส่วนใหญ่ (ดูจากชื่อเรื่องดิ) แต่ไม่เครียดนะคะ ออกจะขำ ๆ ซะด้วยซ้ำ ปุยนุ่นกับ ดร.สำลี พยายามจะเป็นผู้หญิงเก่ง พยายามที่จะยืนหยัดขึ้นมาเท่าเทียมผู้ชายในสังคมให้ได้ แล้วจะทำได้สำเร็จรึป่าว ก็ลองไปอ่านกันดูนะคะ (แกสปอยเค้าไปแล้ววววว) สิ่งที่ชอบในหนังสือเรื่องนี้ 1. ฉากงูเข้าห้องหนังสือ อันนี้ขำมั่ก ๆ อ่านไปหัวเราะไป ชอบสุดแล้วแล้วในเล่มนี้ 2. แอบชอบพระเอกอ่ะ น่ารักดี (อันนี้คิดเองเออเอง ไปฝ่ายเดียว) 3. ชอบประเด็นที่หนังสือหยิบมาเรื่องผู้หญิงที่ไม่ขาวโอโมตามสมัยนิยม (อันนี้ส่วนตัวอีกแล่ะ) หนังสือเล่มนี้บอกคนอ่านว่า "ถึงไม่ขาว ชั้นก็มีคุณค่าได้นะเฟร้ย" 555 อันนี้ส่วนตัวอีกแล้ว สุดท้ายค่ะ คำนำผู้แต่ง เค้าบอกว่า "ขออุทิศเรื่องนี้ให้ผู้หญิงผิวคล้ำทุกคน" อุ๊ย ๆ เค้าอุทิศให้เราด้วย 555   Create Date : 26 กุมภาพันธ์ 2550 10 comments Last Update : 26 กุมภาพันธ์ 2550 19:35:19 น. Counter : 2025 Pageviews. Share Tweet

สวัสดีจ้า น้องแพร เฮ้อ พี่ บู่ๆ มาสองสามวัน บล็อก เบลิ๊ก ขี้เกียจอัพ เพิ่งจะดีขึ้นหน่อยก็เมื่อกี๊เอง (กินกาแฟกะคุกกี้มา จ้า) แวะอ่านบล็อกหนูแล้วพี่มีกำลังใจ เพราะยังมีพื้นที่อุทิศให้กับหญิงดำ อำมหิต อย่างพี่ ก๊ากกก ฮ่า ฮ่า หญิงดำ ที่กะลังเถือกไถให้จบ Ph.D. อย่างพี่ ไม่ได้หวังว่าจะเก่งเลิศเลอหรอกจ้า เอาแค่เป็นคนธรรมดา ทำหน้าที่ตัวเองได้ดีตามสมควรก็พอ (มากกว่านี้ ท่าจะยาก 555) หนังสือน่าอ่านนะคะ พี่ว่าคุณชมัยภร แสงกระจ่างเขียนสนุกดี มีขำๆ ตลอด พี่เพิ่งได้นิยายจาก รุ่นพี่ส่งมาให้ 2 เรื่อง คือ เรือนดอกรัก กับ บ้านร้อยดอกไม้ กลัวอ่านแล้วเสียงานเสียการอ่ะ เพราะพี่เป็นพวกบ้านิยาย อ่านแล้วชอบหักโหม ไม่หลับไม่นอน เสียการเสียงาน ทุ๊กที ปล.เสาร์-อาทิตย์ไปเที่ยวไหนมาจ๊ะ พี่เปื่อยอยู่บ้านตั้งกะวันศุกร์โน่นนนน เป้นหวัด แต่ตอนนี้หายแล้วว   โดย: พี่ปอ (O_Sole_mio ) 26 กุมภาพันธ์ 2550 22:52:34 น.

มารับส่วนบุญด้วยคนนะคะ.. แต่ว่าเอาให้แน่นะคะ คล้ำหรือดำ หุหุ.. ดิฉันออกไปทางอย่างหลังมากกว่าค่ะ   โดย: KungGuenter 27 กุมภาพันธ์ 2550 3:05:29 น.

สวัสดีค่ะ ขอบคุณที่แวะไปทักทายที่บลอคนะจ๊ะ พี่กระต่ายไม่อ่านนิยายเลยจ้ะน้องแพร(เรียกตามพี่ปอซะเรย) แต่นักเขียนคนนี้เคยได้ยินชื่อ นิยายเค้าเอามาทำเป็นละครบ่อยๆนิจ๊ะ ลงท้ายนี่ไม่เกี่ยวกะพี่กระต่ายนะ เพราะพี่กระต่ายขาว(ขาวไปหมดเลย) แฮปปี้วันอังคาร ร่าเริงๆนะจ๊ะ   โดย: กระต่ายลงพุง 27 กุมภาพันธ์ 2550 11:13:00 น.

แพร๊!!!!!!!!! แพรจ๋า ช่วยพี่ด้วย เมื่อคืนพี่อ่าน เรือนดอกรัก รวดเดียวจบ ถึงหกโมงเช้าเลยค่ะ สว่างคาตา ตอนนี้เอาศพมานั่งทำงาน ก็สนุก ตลกดีนะ แค่พี่ว่าพระเอกแก รักนางเอกไวไปหน่อย อีกอย่างนะคะ ทรมานใจพี่มั่กๆ คือ นางเอก อายุแค่ 22 นี่แหละ สาวดำสามสิบ ไม่มีสิทธิ์เป็นนางเอกเลยเหรอ(ฟระ) ส่วนบ้านร้อยดอกไม้ พี่เคยอ่านเล่มละ 25 บาท เรื่องย่อละครทีวีมาแล้วน่ะ เลยรู้เรื่องมาก่อน แต่เปิดอ่านในเล่มบางตอนแล้ว พี่ว่าคุณปิยะพร เขียนภาษาเพราะดี แต่ติดสำนวนกำลังภายในนิดๆ นะ คือจะออกแนวอลังๆ น่ะนะ ใช้คำยาวๆ อะไรทำนองนี้ อ่านแล้วคิดว่าตัวเองเป็น นุ่น-วรนุช กร๊ากกกกกก พูดอะไรออกไปเนี่ย อ๊าย อาย แต่ว่านะน้อง นางเอกมันเด็กอีกแล้ว เลย build อารมณ์ไม่ขึ้นเรยยยยย เลิกๆๆๆ ฝันหวาน ไปทำงานแล้วจ้า   โดย: พี่ปอ (O_Sole_mio ) 27 กุมภาพันธ์ 2550 17:44:08 น.

เกือบลืม เห็นเขาจะปิดซ่อมหลายวัน พี่ทิ้งอีเทลไว้มห้แพรนะจ๊ะ เผื่ออยากจะถามสารทุกข์ สุกดิบ kjitsaeng@yahoo.com   โดย: O_Sole_mio 27 กุมภาพันธ์ 2550 18:42:38 น.

สวัสดีค่ะ บล็อกใช้ได้แล้วเลยแวะมาอัพบล็อก บวกกับเจ้าความคิดถึงเลยต้องแวะมาทักทายค่ะ เป็นไงบ้างคะ สบายดีไหมเอ่ย คิดถึงนะคะ...   โดย: ดวงตะวัน (Doungtawan ) 12 มีนาคม 2550 21:42:28 น.

แพร๊ ....บล็อกกลับมาแล้ว จ้า แวะมาเยี่ยมนะจ๊ะ   โดย: พี่ปอ (O_Sole_mio ) 13 มีนาคม 2550 1:49:59 น.

ชอบงานของจารย์ชมัยภรมาก   โดย: Boyne Byron 17 มีนาคม 2550 23:30:11 น.

หาที่สำหรับติดต่อกับคุณชมัยพรมานานค่ะ วันนี้ได้เจอเสียที เรามีหนังสือของชมัยพรเกือบทุกเล่มแล้วนะคะที่เขียน เหลืออีกประมาณไม่เกิน 5 เล่มน่าจะหามาอ่านได้หมด เล่มแรกที่หยิบมาอ่านและทำให้ต้องอ่านงานของชมัยพรต่อมาตลอด คือเรื่อง จดหมายถึงดวงดาว ค่ะ และเล่มที่กำลังอ่านอยู่เป็น ปุยนุ่นกับสำลีค่ะ แต่เล่มที่มีอิทธิพลทางความคิดมากเลยคือ กุหลาบในสวนเล็กๆๆ เกิดวันเดียวกับวันครบรอบ ศรีบูรพา ค่ะ......puwanad_pooh@hotmail.com   โดย: น้องภู IP: 125.24.138.151 22 มีนาคม 2550 21:24:29 น.

อุ้ย...อยากอ่านบ้างจังเลย... ทำไงดี...ทำไงดี...   โดย: มะแมว (PaTMoNE ) 21 กันยายน 2550 5:41:12 น.