เตรียมตัวตกงานอย่างมีความหวัง

ไม่แก้ตัวครับเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ การหายไปเกือบสองเดือนคือการเตรียมตัวตกงานครับ เพราะตอนนี้บริษัทยักษ์ใหญ่ล้มครืนกันเป็นโดมิโน่แล้ว

รู้มานานแล้วครับว่าหลายบริษัททางด้านอุตสาหกรรมจะปลดคนงานออกเพราะไม่สามารถสู้กับพิษเศรษฐกิจที่ลามมาถึงบ้านเราได้

ต้องยอมรับนะครับว่าหลายบริษัทในบ้านเรามีบริษัทแม่อยู่ต่างประเทศ และมีบริษัทลูกกระจายไปหลายประเทศทั่วโลก ถ้าเทียบก็เหมือนกับแหอวนนั่นแหละครับ เมื่อตาข่ายส่วนใดขาด มันย่อมดึงรั้งตาข่ายส่วนอื่นให้ตึงแน่น และมีสิทธิ์ขาดตามกันไปได้ เรื่องนี้ก็เช่นเดียวกัน

ที่ผมตกใจมากคือบริษัทยักษ์ใหญ่ผู้ผลิตกล้องถ่ายรูป ซึ่งเป็นยี่ห้อที่ผมใช้อยู่ แล้วผมกำลังจะเข้าไปสมัครงานเร็วๆ นี้ ได้ปลดพนักงานออกหลายร้อยคน และจะปลดอีกป็นพันคนในสัปดาห์ต่อมา

ไม่แต่เพียงเท่านั้น มีบริษัทอีกไม่ต่ำกว่าสิบบริษัทที่เตรียมตัวปลดคนงานต้อนรับปีใหม่นี้ คงเป็นการฉลองปีใหม่ด้วยน้ำตาและความเศร้าแทนเสียงหัวเราะและรอยยิ้ม

ขณะที่ผมกำลังทำงานบนโต๊ะก็อดคิดถึงเรื่องนี้ไม่ได้ สงสารและเห็นใจคนที่เคยทำงาน เมื่อต้องตกงานเขาจะทำอะไรกิน ครอบครัวอีกเล่า เด็กๆที่กำลังเติบโตและต้องใช้เงินในการดำรงชีวิต ผมยอมรับแล้วละครับว่าเงินเป็นปัจจัยสำคัญจริงๆ ถ้าขาดเงินชีวิตจะอยู่ได้ไหม ถ้าอยู่ได้จะดีเหมือนเดิมหรือเปล่า

ผมถามพ่อเล่นๆ ว่า ถ้าบ้านเราไม่มีเงิน เราจะอยู่กันอย่างไร พ่อผมตบบ่าผมแล้วบอกว่า

"ถ้าทุกคนไม่มีเหมือนกัน เราคงกลับไปสู่ยุคหิน ยุคที่ไม่มีเงินใช้ แต่ใช้สิ่งของแลกเปลี่ยนกัน แต่ถ้าเฉพาะบ้านเราไม่มี ส่วนคนอื่นเขามี พ่อว่าเราจะมีชีวิตอยู่ไม่ได้นาน เพราะสิ่งของหรือผลผลิตบางอย่าง เราทำเองไม่ได้ เราต้องซื้อเขามา โดยใช้บางสิ่งเป็นของแลกเปลี่ยน ด้วยเหตุนี้คนจึงต้องทำงาน ทำงานเพื่อให้ได้ผลผลิตอะไรสักอย่าง เช่น เงิน เอาไว้แลกเปลี่ยนเป็นข้าวของอย่างอื่นที่เราไม่สามารถทำเองได้ หรือสินค้า เอาไว้ขายเพื่อเปลี่ยนเป็นเงิน หรือสินค้าทางการเกษตรที่เราเอาไว้กินเองก็ได้ ขายก็ได้ เพื่อจะได้มีชีวิตอยู่"

"เงินเป็นสิ่งสำคัญในชีวิต แต่มีสิ่งสำคัญยิ่งกว่าคือการรู้จักใช้ชีวิตในโลกอย่างถูกต้องและมีความสุข"

พ่อผมบอกว่าเป็นสิ่งที่ดีที่ผมเตรียมกายเตรียมใจที่จะจบการศึกษา และมองถึงอนาคตที่จะเดินเข้าไปหา แต่เมื่อรู้ว่าอนาคต คือการตกงานของบัณฑิตเป็นแสนๆ คน เราก็ต้องเตรียมใจให้พร้อม อย่าท้อแท้ อย่าสิ้นหวัง อย่าเสียใจ อย่าโทษนั่นโทษนี่ จะทำให้จิตใจไม่สงบ จิตใจที่ไม่สงบทำให้คิดอะไรไม่ออก ถึงคิดออกแต่อาจไม่รอบคอบพอ

อดีตผ่านไปแล้ว เราแก้ไขไม่ได้ อนาคตยังมาไม่ถึง เราวางแผนให้ดีได้ ปัจจุบันคือสิ่งที่เป็นอยู่ เราทำให้ดีที่สุด และเตรียมพร้อมรับกับอนาคตที่ต้องเดินทางมาถึงสักวันหนึ่ง

พ่อเปิดสมุดบันทึกเก่าๆ ที่ชอบจดอะไรต่อมิอะไรไว้ แล้วอ่านให้ผมฟังข้อความที่กวีชาวอเมริกัน ชื่อ ลองเฟลโลว์ (Longfellow) เขียนเอาไว้

"Look not mournfully into the past. It comes not back again. Wisely improve the present. It is thine. Go forth to meet the shoadowy future, without fear, and with a manly heart."

เพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ลองแปลดูเล่นเป็นไงครับ

สำหรับผมแปลแล้วก็สรุปให้กับตัวเองว่า


"กฏข้อที่ 2 เตรียมตัวตกงานอย่างมีความหวัง"
เป็นข้อความที่ผมเขียน แล้วติดไว้ที่ผนังเหนือโต๊ะทำการบ้านครับ

Create Date : 22 พฤศจิกายน 2551 Last Update : 22 พฤศจิกายน 2551 11:13:41 น. Counter : 806 Pageviews.		32 comments
Share Tweet