ไม่รู้จะเขียนอะไรนะครับเนี่ย
ไม่รู้จะเขียนอะไรนะครับเนี่ย เพราะไม่ได้เขียนมานานแล้ว เกือบสองปีแล้วมั้ง ต้องถามน้อง สองBas เพราะแกตามทวงตลอด ผมก็ทำกรรมไว้มาก ตัวเองไม่ค่อยมีความคิดดีๆอะไร เที่ยวแต่ไปชอบรออ่านของคนอื่นเค้าประจำ จนต้อง Add เป็น Favorite ไว้เลยคือ คุณ Aston27 , คุณ Q.NUH , คุณป่ามืด , คุณสาวิกา และ น้อง IceIcy น้องสอง Bas อย่าโกรธนะ ถ้ามาอ่าน เพราะเดี๋ยวนี้พี่แก่แย้ว เลยชอบอ่านแต่ธรรมะอ่ะ เหมาะกับวัยดี รออ่านของทุกท่านที่กล่าวมาเพราะโดนใจทุกครั้งที่อ่านจบ.........
ไม่รู้จะเขียนอะไรนะครับเนี่ย คิดว่าใช้ชีวิตแย่ๆๆ อย่างหลงมัวเมามาก็ เผลอแปล๊บเดียว 42 ปีแล้ว หนทางข้างหน้าต่อไป คงขอเดินตามทางที่พระพุทธเจ้าได้แสดงธรรมไว้ ตอนนี้เริ่มปฏิบัติอะไรก็ดูดีขึ้นนะครับ เมื่อวันที่ 2 มิถุนายน 2551 ไปรับพระบรมสารีกธาตุที่ทางวัดสังฆทานธรรมแจกให้ผู้มีจิตศรัทธา พอรับมาแล้วก็เลยต้องทำตัวให้ดี ถือศีลห้า แต่ไม่รู้จะได้นานเท่าไรนะครับ ไม่รู้จะเขียนอะไรนะครับเนี่ย แต่ก่อนนี้อยากเป็นนักเขียนมากเลย ตอนนี้ก็อยาก แต่ไม่ค่อยได้เขียน มือแข็ง แซงตับไปก่อน อยากมีร้านหนังสือของตัวเอง ทั้งหนังสือมือหนึ่ง มือสอง เป็นโรคจิตชอบซื้อหนังสือมาเก็บ แต่ไม่ค่อยได้อ่าน หลังๆๆเนี่ย หลงรักหนังสือธรรมะอย่างโงหัวไม่ขึ้นเลยครับ มีโครงการจะกำจัดหนังสือเลวๆๆที่เคยมีอยู่ไปจากห้องสักที สมัยยังวัยหนุ่ม ไม่รู้จะเขียนอะไรนะครับเนี่ย อ่านมาถึงบรรทัดนี้แล้วคงเสียดายนะครับ ไม่ค่อยมีสาระ แต่ก็ทำไงได้ อยากชดใช้กรรม ที่เอาแต่อ่านของคนอื่นอยู่เรื่อย มา ทนอ่านไปหน่อยนะครับ คิดเสียว่า เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป........ สัจธรรมจากเส้นหมี่
หลังจากมัวแต่อ่านบล๊อคของคนอื่น แบบว่าเป็นคนไม่ค่อยเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่อ่ะ เวลาคุยกันก็ชอบแต่ฟัง เวลาอ่านก็ชอบแต่อ่านไม่ค่อยเขียน แต่มาบัดนี้ทนคำรบเร้าของน้อง basbas ไม่ได้แล้ว เลยต้องเขียนสักหน่อย แต่กว่าจะเขียนได้ก็เผลอลบของเก่าไป เสียดายจัง เขียนไว้ตั้งหนึ่งปีที่ผ่านมาแล้วนะ
วันนี้ตอนไปทานเส้นหมี่แห้ง ได้พบสัจธรรมท่ามกลางความหิวโหยพอดีว่า "อาหารที่อร่อยที่สุด คืออาหารที่ทานตอนหิว และ เงินที่มีค่าที่สุด คือ เงินที่มีอยู่เหลือน้อยที่สุด " พอได้คิดแล้วก็นึกถึงน้อง อ. (ขอสงวนนาม แต่ไม่อยากใช้ชื่อตามนสพ.)เลยโทรไปอ้อน แล้วบอกว่า พี่ได้ค้นพบสัจธรรมจากเส้นหมี่แห้งแล้ว คือ "อาหารที่อร่อยที่สุด คืออาหารที่ทานตอนหิว และ เงินที่มีค่าที่สุด คือ เงินที่มีอยู่เหลือน้อยที่สุด แต่ไม่ว่าอะไรจะเปลี่ยนแปลง พี่ก็ยังคงมีน้อง อ. เคียงข้างเสมอ " ว่าแล้ว น้อง อ. ก็อึ้งไปสักสามวินาที หลังจากนั้นก็ปล่อยก๊าก ยังความปลาบปลื้มใจให้ชีวิตอันแห้งแล้งยามนี้ คิดได้อย่างไรนะ....เส้นหมี่...แห้ง... |
Walkerahead
Rss Feed Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] คิด คิด คิด แล้วจึง เขียน เขียน เขียน Friends Blog
Link |