โมง ทุ่ม ตี นี่เวลาอะไรกัน

"นี่กี่โมงแล้ว" เพื่อนถามผมวันที่เราอยู่ในสนามบาสเก็ตบอล
"สองโมงเช้า" ผมตอบหลังจากดูนาฬิกาข้อมือแล้ว
"งั้นก็มีเวลาเล่นได้อีกครึ่งชั่วโมง" เพื่อนบอก แล้วก็ส่งลูกบาสให้ผม ผมรับลูกบาสอย่างชำนิชำนาญ เลี้ยงลูกกับพื้นสองสามทีก็ม้วนตัวยัดลูกลงห่วงได้
เพื่อนกับผมเล่นกีฬากันต่ออีกสิบนาทีก็รีบไปล้างหน้าล้างตาเพื่อเตรียมตัวเข้าเรียน เราเป็นเด็กดีครับ ไม่เคยเข้าห้องเรียนสายถ้าไม่จำเป็น

วันนี้ทำ LAB ไฟฟ้า เลิกเกือบมืด ผมกับเพื่อนจึงไปหาข้าวเย็นกินกันแถวหน้าสถาบัน พอกินเสร็จ เพื่อนก็ถามผมว่า
"กี่ทุ่มแล้วบาส"
ผมดูนาฬิกาข้อมือยี่ห้อไม่ดังและรูปร่างไม่ค่อยสวย แล้วบอกเพื่อนว่า
"ทุ่มครึ่งแล้ว"
"เฮ้ย ต้องรีบกลับว่ะ"
"มีอะไร"
"เขียนแบบเรายังไม่เสร็จนะ" เพื่อนเตือน
เออ...จริงด้วย งานที่อาจารย์สั่ง ยังไปไม่ถึงไหนเลย
วันนั้นผมเลยโทรศัพท์ไปบอกแม่ว่าจะไปค้างที่บ้านของเพื่อนเพื่อทำงานที่อาจารย์มอบหมาย แม่ผมใจดีแต่ขี้บ่นนิดหน่อยตามประสาแม่ที่รักลูกชายนั่นแหละ

คืนนั้นผมกับเพื่อนช่วยกันเขียนแบบจนงานเสร็จสิ้น เพื่อนผมคงเหนื่อยมาก นอนแผ่บนที่นอนแล้วถามผมว่า
"ตีเท่าไหร่แล้ววะ ง่วงจัง"
"ตีสองสี่สิบห้า" ผมตอบเพื่อน แล้วเก็บเครื่องมือเขียนแบบลงกล่อง
"ถึงตีห้าแล้วปลุกด้วยนะ จะขับรถไปส่งแกที่บ้าน" เพื่อนบอกผม ก่อนจะหลับตาแล้วกรน ครอกฟี้...ครอกฟี้...

ผมตั้งนาฬิกาปลุกไว้ พอตีห้าผมกับเพื่อนก็ตื่นขึ้น แล้วเพื่อนก็ขับรถยนต์ของพ่อของเขาไปส่งผมที่บ้าน ตอนที่นั่งรถมาด้วยกัน ผมบอกเพื่อนว่า
"เดี๋ยวตีหก เราต้องไปวัดกับพ่อ พ่อนัดหลวงลุงไว้"
"เฮ้ย...เรียกตีหกไม่ได้ ต้องเรียกหกโมงเช้า" เพื่อนท้วงขึ้น
"ทำไมล่ะ ก็แกยังเรียกตีห้าเลย"
"การเรียกเวลามันไม่เหมือนกันเว้ย" เพื่อนเริ่มอธิบาย
"ตั้งแต่เวลา 06.00 น.ถึง 18.00 น. เราจะเรียกว่าโมง สาเหตุก็เพราะว่าแต่ก่อนนี้ที่ยังไม่มีนาฬิกาบอกเวลาใช้ ราชการเขาจะตีฒ้องเสียงดัง มง ๆ บอกเวลาให้ชาวบ้านรู้ เวลาเท่าไหร่ก็ตีมงๆ เท่าจำนวนเวลานั้น ชาวบ้านก็จะถามว่ากี่มง คือถ้าตีเจ็ดที ก็ตอบว่าเจ็ดมง ต่อมาก็เรียกเพี้ยนไปจากคำว่า มง เป็น โมง"
"อ้อ..." ผมพยักหน้า
"แล้วทุ่มล่ะ" ผมถามต่อ เพราะกำลังสนใจ
"หลัง 18.00 น.จนถึง 24.00 น. เราจะเรียกว่าทุ่ม แกรู้ที่มาไหมล่ะ" เพื่อนแกล้งถาม
ผมขมวดคิ้ว พยายามนึกถึงเรื่องที่อาจารย์เคยสอนไว้ แล้วก็นึกว่าอะไรนะที่ตีแล้วน่าจะดัง ทุ่ม ๆ ตุ้ม ๆ
"รู้ซิวะ" ผมตอบอย่างดีใจ
"ตอนนั้นทางการเขาน่าจะใช้กลองตีบอกเวลาแล้วเสียงดังตุ้ม ๆ คนก็เลยเรียกเพี้ยนเป็นทุ่ม ใช่หรือเปล่าล่ะ"
"เออ...แกเก่ง" เพื่อนชม ผมจึงยิ้มแป้น
"แล้วหลังเที่ยงคืนทำไมเรียกตีล่ะ" เพื่อนถาม ผมรู้ว่าเพื่อนจะลองภูมิผมว่าผมจำได้หรือเปล่า เพราะผมเป็นคนระลึกเรื่องเก่า ๆ ได้ช้า แต่ถ้าระลึกได้ เรื่องต่าง ๆ จะหลั่งไหลมาเป็นฉาก ๆ เลย
"หลังเที่ยงคืนถึง 06.00 น. เราเรียกว่าตี เพราะตอนนั้นมีแขกยามเดินถือแผ่นจอบตีบอกเวลา..."
"แผ่นโลหะโว้ย ไม่ใช่แผ่นจอบ" เพื่อนขัดขึ้นทันควัน
"นั่นละน่า รูปร่างมันคล้าย ๆ กัน" ผมเถียงไปเรื่อย
"แขกยามตี 1 ที เราก็เรียกว่า ตีหนึ่ง แต่ว่า...เสียงตีแผ่นจอบนี่มันดังยังไงวะ"
"เก๊ง ๆ มั้ง"
"แล้วทำไมเราไม่เรียกเก๊ง หรือ เก๋ง หรือเจ๋งตามเสียงที่ได้ยินล่ะ" ผมเริ่มกวนเข้าใส่ตามนิสัยอีกแล้ว
"จะไปรู้หรือวะ ถามไปเรื่อย" เพื่อนเริ่มบ่น
"ถามแม่แกดีไหม" เพื่อนว่าผม แล้วเบรครถทันที ผมจึงหัวคะมำไปข้างหน้า
"ถึงแล้ว รีบลงไปเลยไอ้เพื่อนยาก"
"ขอบใจโว้ย" ผมตะโกนบอกเพื่อนก่อนจะผลักประตูรถยนต์ให้ปิดลง

Create Date : 01 พฤศจิกายน 2549 Last Update : 1 พฤศจิกายน 2549 20:13:42 น. Counter : 2672 Pageviews.		10 comments
Share Tweet