น้ำท่วมบ้าน น้ำท่วมใจ ตอนที่ ๑
นอนไม่หลับมาหลายคืนแล้ว ต้องกินยาช่วยให้ง่วงทุกๆคืน ถึงจะมีแรงไปทำงานและทำอะไรต่ออะไรได้ ถึงเราจะอยู่เมืองนอก แต่ความรู้สึกก็ไม่ต่างมากนักกับคนที่อยู่เมืองไทยตอนนี้ ครอบครัวแอนนี่เองก็ยังอยู่ที่เมืองไทยทุกคน แอนนี่ติดตามข่าวคราวของบ้านเมืองทางอินเตอร์เน็ต เฟสบุ๊ค แล้วก็พันทิพย์นี่แหละ อาศัยความเอื้ออาธรของเพื่อนๆช่วยกันแปะลิงค์ ช่วยกันแชร์ข้อมูลที่เป็นประโยชน์ ตอนเริ่มๆน้ำว่าจะเข้ากรุงเทพ แรกๆแอนนี่ไม่คิดอะไรเพราะเป็นเด็กเทพนี่เรื่องน้ำท่วมเป็นเรื่องธรรมดา พอหลังๆเริ่มหาข้อมูลมากขึ้น เห็นอยุธยาจมผืนน้ำ เห็นปทุมธานีเริ่มนอง มาบางบัวทองถึงอก เริ่มใจไม่ดี ความเครียดเริ่มก่อตัวขึ้นทุกๆวัน สงสารทั้งพี่น้องคนไทยที่ประสบน้ำท่วม และก็เริ่มกลัว เป็นห่วงครอบครัวตัวเอง เพราะไม่คิดว่าน้ำมันจะท่วมแยอะแยะมากมายขนาดวิปลาสไปจนทั่ว แรกๆพี่สาวจัดการพาพ่อกับแม่เก็บของสำคัญๆ แล้วก็เปิดห้องพักในโรงแรมใกล้ๆบ้านให้ท่านอยู่ เพราะจะอพยพคนแก่ๆตอนโกลาหลนั้น มันจะยิ่งไปกันใหญ่ เสร็จแล้ว พี่ก็วิ่งไปจัดพาน้องหมาน้องแมวที่บ้านไปฝาก Dog Day Care บ้านเราแมวหกตัว (จริงๆมีแค่สามแหละ แต่ทำหมันไม่ทันออกลูกมาอีก เลยมีหกตัว) น้องหมาอีกสี่ตัว ก็จัดน้องหมาเล็กสามตัวไป Day Care แต่ติดตัวใหญ่สุด น้องหมาพันธ์ไทยหลังอาน ไม่มีใครรับเลยอยู่เฝ้าบ้านกันกับพี่สาว เสร็จแล้วคุณพี่ก็วิ่งเอารถคันแรกไปเก็บที่จอดรถรับจ้างบนตึก จากนั้นก็จ้างคนมาช่วยขนเฟอร์กับเครื่องไฟฟ้าขึ้นชั้นสอง แล้วให้ช่างปูนมาโปกปูนรอบๆบางส่วนของบ้าน เสร็จแล้ววิ่งรถอีกคันไปซื้อยาให้พ่อกับแม่ ซื้อสะเพียงอาหารน้ำ พี่แกก็เป็นกรรมการหมู่บ้านด้วย ก็เลยต้องไปจัดซื้อจัดทำกระสอบทรายกั้นหมู่บ้าน ประชุมกรรมการ อะไรต่ออะไรวุ่นวาย พวกกรรมการผู้ชายเขาอยู่เฝ้าดูน้ำกัน 24 ชั่วโมง บ้านที่เหลือก็ช่วยกันทำกับข้าวมาแบ่งกันกิน หลังจากนั้น น้ำเริ่มทะลักเข้าซอยมาเรื่อยๆเนื่องจากเขื่อนแตกหลายรอบ หมู่บ้านก็เปิดหวอ ให้พากันเอาออกจากหมู่บ้านภายในสิบห้านาที คุณพี่สาวเอารถอีกคันไปเก็บที่โรงแรมที่พ่อกับแม่อยู่ทันแบบเส้นยาแดงผ่าแปด!!!! ปิดทางเข้าออกหมู่บ้าน น้ำเริ่มทะลักเข้ามาเรื่อยๆ จากยังไม่เข้าบ้าน เป็นเริ่มปริ่มๆทางเข้าหมู่บ้าน อีกวันทำท่าจะเริ่มเข้าห้องครัว จนตอนนี้ จากบ้านแอนนี่ ต้องเดินลุยน้ำถึงก้น เพื่อไปที่ Club House ที่ตอนนี้เป็นที่ที่คณะกรรมการตั้งศูยน์ประสานงานอยู่ ระหว่างที่แอนนี่ Skyped คุยกับพี่สาว เขาเดินลงมาข้างล่าง ตกบันไดเพราะลื่นน้ำที่ขังในบ้าน แข้งขาถลอกเจ็บตัวไปหมด ต้องปิดโทรศัพท์ไปก่อน ใจแอนนี่ร้อนรุ่มเหมือนไฟ จะอยู่ยังไงตอนนี้ วันอพยพมาถึง มีรถใหญ่ลุยน้ำมารับที่หมู่บ้าน พี่สาวพร้อมน้องหมาออกไปรอรับเพื่อออกมาหาที่พักใหม่ ทั้งๆที่ยังไม่มีที่ไป ไม่รู้จะไปพักที่ไหน วันนั้นแอนนี่โทรติดต่อ Pet-Friendly hotels, Pet Boarding แต่ไม่มีใครยอมรับน้องหมาเลย ไม่ที่เต็มแล้ว ก็ไม่รับหมาใหญ่ แอนนี่โทรเกือบทั้งคืน ก็หาที่พักไม่ได้ ส่วนคอนโดที่เรามี ยังไงๆๆๆๆๆ ก็ไม่ยอมรับสุนัขเด็ดขาด ไม่มีข้อยกเว้น แม้ว่าเราจะเป็นเจ้าของคอนโดก็ตาม กฏเป็นกฏแอนนี่เข้าใจนะ แต่ในตอนนี้ ไม่มีที่ไป ไม่มีที่พึ่งเลย แต่กฏก็ยังเป็นกฏอยู่ดี เรื่องความเข้าใจ เรื่องมนุษยธรรม เป็นคนละเรื่องกันซะแล้ว คุณพี่สาวแอนนี่ไม่โกรธนะ บอกว่าเขาทำตามหน้าที่เท่านั้น พอถึงเวลาขึ้นรถใหญ่ น้องหมาเกิดอาการเครียดอย่างแรง ขัดขืนไม่ยอมให้ใครจับ น้องหมาของเราไทยหลังอาน ดุมากกกก ไม่ค่อยไว้ใจคน พี่สาวผูกปากไว้ แต่เนื่องจากตัวใหญ่มาก ไม่มีใครเอาอยู่ คนก็รอขึ้นรถมากมาย ในที่สุด พี่สาวเราก็ไม่ได้ไป ติดอยู่ที่ชั้นสองที่บ้าน หมู่บ้านเริ่มร้างแล้ว เหลือแต่ประธานหมู่บ้าน รองประธาน ซึ่งเป็นดอกเตอร์ทั้งคู่ กับกรรมการบางคน รวมถึงพี่สาวแอนนี้ด้วย ตอนนี้ที่บ้านตัดน้ำตัดไฟชั้นหนึ่งหมดแล้ว แต่ไฟชั้นบนบางส่วน พ่วงกับไฟสวนหน้าบ้าน คุณพี่อยู่กับความมืดคนเดียว กับหมาหนึ่งตัวที่กลัวสุดๆ และน้องหมามีอาการเครียดอย่างแรง คุณพี่สาวเข้มแข็งไว้ พ่อแม่น้องโทรหาทุกวัน ถึงตอนนี้ แอนนี่ Skyped โรงแรมตามพัทยาที่่รับสัตว์เลี้ยงแทบทุกแห่ง ความสิ้นหวังเริ่มมาเยือน วันรุ่งขึ้น .... (มีต่อค่ะ)
Create Date : 27 ตุลาคม 2554
Last Update : 27 ตุลาคม 2554 4:49:56 น.
7 comments
Counter : 468 Pageviews.
โดย: junaerk วันที่: 27 ตุลาคม 2554 เวลา:6:48:53 น.
โดย: KeRiDa วันที่: 27 ตุลาคม 2554 เวลา:8:25:43 น.
โดย: ยังไงก็น้อง วันที่: 27 ตุลาคม 2554 เวลา:9:44:57 น.
โดย: j IP: 74.100.135.140 วันที่: 27 ตุลาคม 2554 เวลา:10:07:00 น.
โดย: ไกรศรี (ไกรศรี ) วันที่: 27 ตุลาคม 2554 เวลา:10:10:41 น.
โดย: anigia วันที่: 29 ตุลาคม 2554 เวลา:0:55:46 น.
โดย: zawadio (khonmanrak ) วันที่: 29 ตุลาคม 2554 เวลา:3:11:18 น.
Location :
DreamLand United States
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [? ]
"To have beautiful lips, say beautiful things; to have beautiful eyes, look at people and see good in them; to stay thin, share meals with somoneone who is hungry." Audrey Hepburn