"การเยี่ยมไข้" มิได้เป็นเรื่องของมารยาท แต่มันเป็นเรื่องของน้ำจิตน้ำใจล้วนๆ ขอบคุณทุกกำลังใจที่มีให้แก่

และกำลังใจนั้นก็ได้เผื่อแผ่มาถึงเราผู้เป็นญาติทุกคนแล้วเช่นเดียวกัน

ขอบคุณแม่ ขอบคุณพ่อ ขอบคุณลุงณี ขอบคุณพี่อึ่ง ขอบคุณพี่อ๊อฟ ขอบคุณพี่อ้อย ขอบคุณพี่เทิง ขอบคุณ

ป้าหนม  ขอบคุณพี่ลีฟ ขอบคุณน้องว่าน ขอบคุณน้องคิม น้องควีน น้องเค้ก ขอบคุณลุงเบิ้ม ขอบคุณลุงเนียง ป้ายัพ และญาติๆ ทางป้ายัพที่

มาเยี่ยมแก่วันนี้ ขอบคุณที่เราเกิดมาเป็น "ครอบครัวเดียวกัน" ขอบคุณอาจาย์อภิวันท์สำหรับกำลังใจที่มีค่า หนูขอ

เป็นกำลังให้อาจารย์เช่นเดียวกันนะคะอาจารย์ และที่จะลืมขอบคุณไม่ได้ก็คือ "เพื่อนๆ" คำๆ นี้ไม่เคยทำให้กู

รู้สึกโดดเดี่ยวได้เลย ขอบคุณเด๊อเพื่อน ด้วยรักและขอบคุณจากหัวใจ

ถึงแก่...เราจะได้ลืมตามาเจอกันอีกใช่มั้ย...?

,,คิดถึงสุดหัวใจ,,

จากหลานคนนี้ที่แก่ฟูมฟักและให้ความรักไม่ต่างจากแม่

เอมก็รักแก่เหมือนกัน  แม้เราไม่เคยบอกรักกัน  แต่แก่รู้ใช่ไหม...ว่าเอมรักแก่มากแค่ไหน

รักมากที่สุด 

รักเท่าชีวิต