สิ่งแรกที่ยากต่อการสร้างมิตรภาพก็คือการ "สร้างความสัมพันธ์" แต่สิ่งต่อมาที่ยากยิ่งกว่าคือการ "รักษาความสัมพันธ์ "
นั้นให้ยืนยาวและคงเดิม
|
|||
แม่เหล็กที่มีนามว่า ,,ความเจ็บไข้ได้ป่วย,, ถ้าไม่นับรวมกลางดึกของคืนวันอาทิตย์ วันนี้ก็ล่วงเข้าวันที่สองแล้ว ที่แก่ต้องนอนอยู่ รพ. เมื่อวันก่อนที่ไปหา เอมตกใจไม่น้อย เพราะสายอะไรมันเต็มหน้าเต็มตาแก่ไปหมด สายยางเครื่องช่วยหายใจ สายยางสำหรับให้อาหาร ไหนจะสายยางที่สอดลงไปในคอนั่นอีก และก็ดูเหมือนว่าจะเป็นสายยางเส้นสุดท้ายนี้ ที่สร้างความเจ็บกายรำคาญใจให้แก่อยู่ไม่น้อย เห็นแล้วกูอยากดึงออก... ป่วยคราวนี้ หมอบอกว่า เกิดจากแก่กินเค็มจัด ก็เลยบวมน้ำ แล้วก็เลยลามมาบวมปอด ฟังก็เหมือนจะเข้าใจ แต่ก็ไม่เข้าใจอยู่ดี รู้งี้ ไปลักสมองไอน์ไสตน์ มาใส่กะโหลกก่อนเกิด ก็คงจะลดปัญหาความโง่เง่าที่แทงรากฝังลึกติดสมองไปได้ไม่น้อย จะว่าไป แก่ป่วยคราวนี้ ก็ดูจะมีข้อดีอยู่บ้าง เพราะตลอดสองวันมานี้ ลูก เหลน หลาน ญาติกา ก็มาเยี่ยมมาหา มาพูดคุย มาให้กำลังใจ เป็นภาพซึ่งหาดูได้ยาก แต่ก็เป็นสิ่งที่น่ายินดียามที่ได้พบเห็น ว่าไปแล้ว หาดูได้ยาก ก็ยังดีกว่า หาดูไม่ได้เลย ถ้าไม่กลัวว่าแก่จะต้องมานอนเมื่อยนอนทรมาน เอมก็นึกอยากให้แก่ป่วยบ่อยๆ อยู่เหมือนกัน เพราะบางที แก่อาจจะมีความสุขกว่าตอนดีๆ ก็เป็นได้ เห็นญาติพี่น้องมีครอบครัวแล้วกูก็เหนื่อย แต่งงาน มีลูก เลี้ยงลูกจนหัวฟู ลูกโตเข้าโรงเรียน ก็ต้องไปรับไปส่งลูก ลูกป่วยก็ต้องดูแลลูก ผัวป่วยก็ต้องดูแลผัว พ่อแม่ตัวไม่สบาย ก็ต้องลางานไปดูแล นี่ยังไม่นับรวมพ่อผัวแม่ผัว ซึ่งก็ต้องดูแลไม่ต่างพ่อแม่ตัว... นี่คือวงเวียนชีวิตโดยสังเขป ของสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่ามนุษย์ จากมุมมองของมนุษย์ที่อยู่ตัวคนเดียวมานานจนเข้าขั้นเห็นแก่ตัว อย่างฉัน... ps. + ขอหลวงพ่อใหญ่และสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายในเมืองพิษณุโลกโปรดช่วยคุ้มครองยายของลูก ให้หายป่วยไวๆ ด้วยเทอญ สาธุ... + แม่เหล็กที่มีนามว่า "ความเจ็บไข้ได้ป่วย" มีแรงดึงดูดคำว่า "ญาติ" ได้อย่างน่าอัศจรรย์ + เค้าลากันได้...แล้วทำไมกูไม่ลา...ไม่เข้าใจแม่จริงๆ + เป็นเพราะความเซ่อซ่า อันเป็นคุณสมบัติพิเศษเฉพาะตน ตอนลงลิฟต์ก็เลยทำให้มีโอกาสได้ใกล้ชิดกับความตายระยะประชิด ลิฟต์แคบๆ กับคนตายซักคน ก็ทำให้ลืมหายใจไปได้เหมือนกัน + อยากนอนหลับอิ่มๆ ซักตื่น... + ช่วงนี้กูฮาไม่ออกจริงๆ ); |
oramoreaim
Rss Feed Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] หากมีใครถามฉันว่า ฉันเขียนตัวหนังสือพวกนี้ไปทำไม...? ฉันก็จะขอตอบอย่างจริงใจว่า ฉันเขียนมันไว้เพื่อให้ "คนที่ฉันรัก" ได้อ่าน... ในวันที่ฉันไม่มีชีวิตอยู่เป็นที่รักของ "พวกเขา" แล้ว นั่นแหละ ที่ฉันต้องการ... (ซึ้งอ่ะเดะ \(-0-)/ 5555+)
|
||
Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved. |
Wishing you hearts,
flowers and happiness today
and always
Happy Valentine's Day!
วันนี้อ่านแล้วให้คิดจริงๆ....คร้า