มันมาอีกแว้ววววววววววววววว

มันมากับความมึน...

อ๋อยๆ

ทั้งมึนและง่วง

แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยส์

ว่ากันไปยาวๆ เลยก็เลี้ยวกัน

คือ...

ไม่คิดว่าจะมีวันนี้

วันที่กูต้องไปยืนรอซื้อน้ำมัน

และแล้ว...วันนี้ก็มาถึง

ไปรอแม่ซื้อจอคอมให้เอิร์ธที่ท็อปแลนด์อาเขต

แม่ยังไม่มา...

เลยตัดสินใจไปเดินออกกำลังกายในซูปเปอร์มาเก็ต

เดินเข้าไปตอนแรกก็ให้รู้สึกประหม่าเล็กน้อย

พร้อมกับคำถามงึดๆ ในใจว่า

"เค้าต่อแถวทำไมกัน...?"

มองซ้ายมองขวา...มองไปข้างหน้า  ก็ไม่เห็นจะเจอต้นสายปลายเหตุ

เง่อ...รอไรกัน

เดินหาล็อกน้ำหอมปรับอากาศ

คนเยอะมั่ก

ทุกล็อกเลย

เลยตัดใจเดินไปล็อกสุดท้าย

แล้วย้อนกลับมาใหม่...

ยืนดมเดลี่เฟรชเล่นจนสาแก่ใจ

ก็ได้ "รสส้ม" มา

และหวังในใจว่า...พรุ่งนี้รถพ่อจะมีแต่กลิ่นส้มตลบอบอวล  ชวนให้ดม 

ห้อมมมมม...หอมมมมมม

ระหว่างนั้น

ก็พลันได้ยินเสียงประกาศลอยมา

"เรียนท่านผู้มีอุปการะคุณทุกท่าน............."

สรุปความได้ว่า

ทางห้างจะ(จับสลาก)แจกน้ำมัน

จำนวนจำกัดแค่  ๖๐ ขวด

เพียงแค่เดินไปเขียนชื่อ

คุณก็อาจจะเป็น ๑  ใน ๖๐  ผู้โชคดี

อิเอมยังยืนนิ่ง

ยังคงยืนดมเดลี่เฟรชกลิ่นอื่นต่อไปอย่างไม่แยแส

"ใกล้จะจับแล้วนะคะ...เหลืออีกหนึ่งนาทีเท่านั้น"

ตัดฉากเป็นภาพโสลว์ 

อิเอมเดินออกไปจากดงเดลี่เฟรช

มุ่งหน้าไปยังต้นตอของเสียง

มองหาจุดเขียนชื่อ

แล้วบรรจงเขียนชื่อตัวเองลงไปในกระดาษ

พระเจ้า

ดูเหมือนว่ากูมาเป็นคนสุดท้าย

ให้ตายเหอะ

กูทำอารายลงป๊ายยยยยยยยยยยย

นับจากวินาทีที่เขียนชื่อตัวเองเสร็จ

บรรยากาศการจับสลากก็เริ่มขึ้น

"คุณอาเปา"  (นามสมมติ)

"คุณแป้งร่ำ  (นามสสมติ)

"คุณใหญ่"  (นามสมมติ)

คุณโบ  (นามจริง)  สิ้นเสียงเรียกชื่อ เสียงหัวเราะก็ตามมา  แต่กูดันไปยืนดมเดลี่เฟรชสำหรับแขวนตู้เสื้อผ้าระหว่างรอ  ก็เลยไม่รูว่าเค้าฮาอะไรกัน...?  ว่าแล้วก็ฮาตามเค้าไป  เดี๋ยวจะหาว่าไม่มีส่วนร่วม  ฮ่าาาา

ฮากันเสร็จ

ก็เรียกชื่อกันต่อ

"คุณหญิง"  (นามสมมติ)

"คุณนนท์"  (นามสมมติ)

"คุณระเบียบ"  (นามสมมติ)

(ตกลงยกกันมาซื้อน้ำมันทั้งกอง  แบบว่าพระเอกนางเอกเข้ากั๊นเข้ากัน  ขอนำเสนอติ๊ดดดดนึง  ฮี่ๆ)

"คุณราตรี  วงเล็บ จิ๋ม"  (นามจริงเสียงจริง)  ถึงตรงนี้  เสียงหัวเราะเอิ๊กอ๊ากดังขึ้นอีกครั้งอย่าง(มิได้)ตั้งใจ  ไอ่เราทำได้แค่ยิ้มมุมปากบวกกะแอบคริๆ ไปสองสามที ๕๕๕+

พิธีการจับสลากผ่านไปรวดเร็วมาก

ในขณะที่น้ำมันในลังเหลืออีก ๑๒  ขวด

อืม...

แม้กูจะไม่มีดวงทางนี้

แต่วันนี้กูขอวัดดวงดูอีกซักครั้ง

รอมาตั้ง  ๔๘  ขวดยังรอได้

รออีกหน่อยเป็นไรไป

จำนวนขวดน้ำมันนับถอยหลังลงไปทุกทีๆ

กะว่าจะรอแสดงความยินดีกับผู้โชคดีคนสุดท้ายก่อน

แล้วค่อยเดินจากไป

"คุณวิภาดา"

กรี๊ดดดดดดดดดด

กูว่าแย้วววววววววววววววววว

ว่าต้องด้ายยยยยยยยยยยยยยย

ฮ่าๆๆๆๆๆๆ

ดีใจแบบกรุบกริบ

ก่อนสงวนท่าทีเดินออกไปรับ "น้ำมันอันทรงเกียรติ" ขวดนั้น

ถึงตอนนี้

ปณิธานที่ตั้งไว้ในใจเมื่อสักครู่หายไปสิ้น

รู้เพียงแต่ว่า

ตอนถือน้ำมันไปจ่ายตังค์

ทำไมมันเหมือนกูเพิ่งรับโล่ห์เกียรติยศจากสถาบันน้ำมันพืชแห่งชาติยังไงไม่รู้

ความจริง

ถ้าไม่ติดว่าแม่มารอ

กะจะอยู่เดินวนซูเปอร์ฯซักสองสามรอบ

เพราะรู้สึกว่าตัวเองในเวลานั้น

เท่  สาดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

๕๕๕๕๕๕๕+

 ส่วนนี้  ไม่ใช่น้ำมัน  แต่เป็นยาชูกำลัง  อภินันทนาการด้วยความสมัครใจอย่างสุดซึ้งจาก เด็กหญิงปิ่น  ชั้นป. ๓ 

เหตุที่ให้มาหาใช่ด้วยความพิศวาสแต่อย่างใด  หากแต่เป็นเพราะ  "กินไม่เป็น"

อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกก

ฮากว่านี้  มีอีกมั้ย...?

ขอบคุณปิ่นน้อยน้าาาา  จนถึงตอนนี้ครูเอมยังไม่(มีเวลา)ได้กินเยย

แต่รับรองว่ากินแน่นอน

ฟันเฟิร์ม

ps.

+  ห้ามไปกินหอยทอดเฮียตือ  วันตรุษจีนเด็ดขาด  -''-

+  วันศุกร์ไปบึงฉวาก  (สถานที่ท่องเที่ยวยอดฮิตของครูและนักเรียน ณ เวลานี้) โหะๆ

+  มงกุฎดอกส้ม ภาค ๒  (มาได้ไงแว้.....?)

+  ว่าแล้วก็............ตีหนึ่งอีกเลี้ยววววววววววววววววกู  ฟิ่วววววววววววววว