• ผิดไหม..? ที่ผมเขียนบล็อก เป็นเรื่องขำบ้างไม่ขำบ้าง

รักจังนะ เจ้ามะหมา 4 ขา เนี่ย อย่ามา ๆ คิดถึงผมกันหน่อยเลย ไม่ได้หายหัว(ใจ) ไปไหนหรอก เพราะผมหน่ะ วน ๆ เวียน ๆ เป็นวิญญาณไร้ที่สิงสถิตอยู่แถว ๆ บล็อกนี่แหละน่า จะให้ไปไหนได้ละครับ โดนสาปให้มาเฝ้าบล็อกยังกะเป็นปู่โสมเฝ้าทรัพย์ แต่ไม่มีทรัพย์ให้เฝ้ามีแต่บล็อกนี้แหละครับที่ต้องเฝ้า... ที่จริงวันหยุดเสาร์อาทิตย์ ผมจะไม่ค่อยได้อัปเดตเรื่องใหม่หรอกนะครับ ไม่ใช่ขี้เกียจอัปนะครับ แต่ว่าต้องอยู่กับแฟนไง เข้าใจคนกะลังมีความรัก หน่อยนะจ๊ะ ไม่งั้นถ้าไม่ให้เวลากะแฟน เดี๋ยวเขาทิ้งผมละแย่เลย ดีไม่ดีต้องไปต้องเปลี่ยนชื่อบล็อกจากชื่อ "ผิดไหม ที่ผมเขียนไดอารี่ เป็นเรื่องขำ บ้างไม่ขำบ้าง" มาเป็น "ผิดไหม ที่ผมเขียนไดอารี เป็นเรื่องเศร้าบ้าง ช้ำบ้าง" ละรับรอง ร้องไห้กันท่วมบล็อกผมกันเลยละสิ ไม่อาว ๆ หรอก ไม่อยากเลี้ยงปลาฉลามบนบล็อก (ก้อต้องปลาฉลามสิ เพราะถ้าเลี้ยงปลาช่อนคงไม่ไหว เดี๋ยวอดใจไม่ไหว เอามาทำปลาช่อนเผาละน่าสงสารมันจะตายไป ถ้าเป็นฉลามเนี่ยมันเป็นปลาในน้ำเค็ม แล้วก็คงจะไม่กล้าจับมันไปกินด้วยหล่ะ ประกอบกับน้ำตามันก็เค็มอ่ะ ก็เลยต้องเลี้ยงปลาฉลาม เพราะมันอยู่ในทะเล เคยลองชิมกันบ้างไหมละ น้ำตาอ่ะ ถ้าไม่เคย ขอให้แฟนทิ้ง เพี้ยง ๆ ๆ จะได้รู้ว่ารสชาดของน้ำตาเนี่ย มันเค็มขนาดไหน จะได้ลิ้มรสมันบ้าง 555) แค่ตอนนี้แค่ขอเลี้ยงแต่หมาในปากผมก็พออยู่แล้วละครับ ไม่ไหว แค่นี้มันยังกัดกันเองในปาก แทบตาย ขอเปิดฉากความหลังด้วยวันศุกร์ตอนมืด ๆ สักประมาณ 2 ทุ่มครึ่งได้ ขับมอไซค์เก่า ๆ คู่ใจ ออกไปรับแฟนที่หน้าสถานีรถทัวร์ ตะหงิด ๆ ใจไงก็ไม่รู้เอาหมวกกันสุนัข เอ้ย หมวกกันน๊อค ใส่ตะกร้าหน้ารถไปด้วยดีกว่า ช่วงนี้หน้าร้อน สุนัขกำลังดุ เอ้ย ตำรวจกำลังปฏิบัติหน้าที่เพื่อชาติอยู่ ว่าแล้วเชียว เหมือนผมมีเซ๊นส์ ครับเห็นฝูงสุนัขจรจัด กำลังรุมทึ้ง แมงกะไซค์ กันอยู่เพียบเลย แต่อยู่ฝั่งตรงข้าม เลยใช้อำนาจจิต ร่ายมนต์เรียกแฟนจากฝั่งโน้น ให้ลอยมาขึ้นรถมอไซค์ฝั่งนี้ เพราะไม่สามารถใช้แตร์รถของผมได้ เพราะรถผมอยู่ในสภาพที่ทุกชิ้นส่วนของรถดังหมด ยกเว้นแตร์รถอย่างเดียวที่ไม่ดังครับ 5555 เลยใช้วิธีการร่ายมนต์ แน้ ๆ ได้ผลครับ น้องนุ้ยรับรู้ด้วยพลังรัก (อ๊วก...ก...ก) ก็บอกแล้วคนรักกันมันต้องสื่อถึงกันได้ 5555 ข้ามมาแล้ว อิอิ...และเพื่อความปลอดภัยจากโรคพิษสุนัขบ้าจึงใครขอฉีดวัคซีนป้องกันด้วยการสวมหมวกกันหมาสักนิดเถอะน่า....ไม่อยากเสียค่าอาหารหมาทั้งฝูง 200 บาท ถ้าให้ค่าอาหารหมาตัวเดียวก็ 100 บาท ไม่ไหวอ่ะ แค่ค่าอาหารหมูที่บ้านก็ยังจะไม่มีจ่ายอยู่แล้ว ขอสวมหมวกกันหมาเพื่อปกป้องความปลอดภัยต่อสวัสดิภาพของพระบรมฉายาทิศลักษณ์ของในหลวง ในกระเป๋าตังค์ที่ร่างกายซูบซีดประหนึ่งว่ากำลังขาดวิตามินเอ็มครับ (ไม่ใช่ เอ็มสิบหก อ้ายนั่นม่ะเอาครับ มันหวาดเจี๋ยวอ้ะ) .....แต่ต้องการอยากจะลองของเจ้าสุนัขพวกนี้ซะหน่อย....วนรถยูเทิร์นกลับไปทางฝั่งตรงข้าม แล้วก็ขับช้า ๆ เอื่อย ๆ ผ่าหน้าฝูงสุนัขจรจัดฝูงนี้ไป โดยตามหลังเหยื่อวัยสะรุ่นเพศชายและเพศเมียที่ไม่ได้ฉีดวัคซีนมา เสียงฝูงหมาจรจัดพวกนั้น เห่าหอนออกมาดัง มาก ๆ กระชั้นชิดกันหลายเสียงเลย เสียงเห่ามันแปลก ๆ ครับ มัน ดังปรี๊ด ๆ ๆ ๆปรี๊ด..ด..ด สรุปว่ามันเป็นหมาหรือว่าเปรตกันแน่ สงสัย จะเป็นเปรตครับ 5555 เพราะมันต้องขอส่วนบุญด้วย....น่าสงสารเหยื่อเนื้อนุ่มคู่นั้นจริง ๆ เล้ย ผิดกะเรารอดเพราะฉีดวัคซีนมา 5555 สะใจ เว้ย.. รูดม่านวันศุกร์ มาเปิดม่านอีกทีก็วันเสาร์ วันนี้ตื่นมาก็หิวกันแต่เช้า แน่นอนตื่นมาก็ต้องหิวละ แน่นอนละสิ คนเรามันเกิดมาก็กิน ขี้ ปี้ นอน ไงคับ ผมก็เลยทำซะครบ เลย อุอุ (อ้าวไปบอกเขาทำไม น่าเกลียด จริง ๆ ) งั้นขอเล่าแค่เรื่องกินอย่างเดียวก็แล้วกัน เดี๋ยวต้องติดเรทที่บล็อกแย่เลย...เดี๋ยวคนเข้ามาอ่านล้นกันพอดี 5555 ใช่ไหมจ๊ะ เจ๊แพท เจ๊ปลา เจ๊ภิ เจ๊นุ้ย เจ๊มุก เจ๊ครูนก เจ๊แม่น้องข้าวปั้น เจ๊เมล์ เจ๊แมว เจ๊จอย เจ๊พิม เจ๊เก๋ เจ๊จิ๊บขวัญใจ รปภ. และที่ขาดไม่ได้ อิเจ๊ ชื่อที่เอ่ยมานี้ ชอบมาก ๆ เรื่องติดเรทเนี่ยอ่ะครับ อ้าวไมอ่ะ ผิดด้วยเหรอ ที่ติด RADE ที่เป็น สเปรย์ยากันยุงสูตรน้ำไง เพื่อสุขภาพของร่างกายไม่ให้โดนยุงกัดไงจ๊ะ อย่าคิดมาก กลับเข้าเรื่อง ๆ ก็เลยไปหาซื้ออะไรมากินกันกับแฟน โดยได้เงินมาจากทางคุณยายที่น่ารักของผม 50 บาท อุอุ ก็เลยได้ มะไฟมาหนึ่งกิโล กิโลละ 20 บาท เหลืออีก 30 เอาไปทำอะไรว้า สงสัยจะโดนเราซะมานะแฮ๊ป แฮะ 555 วันนี้ไม่ค่อยจะมีสาระเท่าไรเลย อ่อ มีข่าวร้ายข่าวนึง คือโรงงานที่เราทำน้ำดื่ม จำต้องปิดตัวไป เพราะคนงาน กับดีลเล่อร์ (เรียกซะหรูเลย คนรับน้ำเอาไปขายไง) เขาไม่วิ่งน้ำที่โรงงานแล้ว ก็เลยจำต้องปิดตัวเอง เพราะขี้เกียจไปหาคนมาทำ ไม่อยากจะง้อเล้ย อ้ายคนพวกนี้ ทำดีกับมันสารพัด แม่งไม่ค่อยจะสำนึกบุญคุณ สรุปว่าที่โรงงานเราเลี้ยงหมาดีกว่าเลี้ยงคนอีก ก็คิดดูสิเลี้ยงหมาตั้ง 6 ตัว ยังอยู่ดีเลย แต่เลี้ยงคนพวกนี้ 3 คน ช่วยเหลือทุกอย่างสารพัด พอคิดจะไป ก็ถีบหัวส่ง แม่ผมเลยเซ็งจิตไปเลย...ม่ะเป็นไร ช่างมันจะได้จำไว้เป็นบทเรียนในเรื่องการเลี้ยงคน ว่าบุญคุณนั้นไม่มีในโลกจ้า....แล้วอีกหน่อยเวรกรรมมันคงจะสนองมันไปเอง อ้ายพวกเนรคุณ (ขอระบายหน่อยเหอะนะ เก็บกด เหลือเกิน ไม่อยากจะเซด ทำไมวันนี้เราแรงเกินไปป่าวนี่ ถ้าไม่ถูกใจใครก็ต้องขอโทษด้วยนะครับ เพราะมันมาจากจิตใต้สำนึกของผมจริง ๆ อย่าไปซีเรียสกับมันเลย คิดเสียว่าอ่านไป เพลิน ๆ ขำขำละกันนะ) อ้าวพอกลับบ้านมาอารมณ์เสียอีกจะดูรายการชิงช้าสวรรค์เสียหน่อย ดันกลายเป็นโทรทัศน์รวทการเฉพาะกิจ ถ่ายทอดพิธีธรรมบุญประเทศเสียนี่ อดดูไป เลยทั้งบางรักซอย 9 และชิงช้าสวรรค์ ก็ดีเหมือนกันประเทศเราจะได้บุญกับเขาบ้าง ซวยมานานแล้ว ล้างซวยเสียบ้าง ได้ข่าวว่ามาว่าเขาทำพิธีกรรมทุกศาสนาเลยนะนี่ เอ นี่ก็ทำบุญล้างซวยมาเกือบจะทั้งอาทิตย์ แล้วนะนี่ ทำไมชาติมันยังซวยอยู่อีกละนี่ หรือว่าตัวซวยมันยังอยู่อีกละนี่ (อ้าวถ้าไม่อยู่แล้วจะมีใครมาอัปบล็อกนี้เล่า อิอิ) เรื่องทุกเรื่องมันมีเบื้องหน้า เบื้องหลังครับ ไม่มีใครคนไหนไม่เห็นแก่ตัวหรอก ดังนั้นความหวังที่จะเห็นคนที่มาบริหารประเทศ แล้วไม่ทำเพื่อตัวเอง นี่ก็อย่างหวังเลย เพราะเงินทอง และอำนาจ มันไม่เข้าใครออกใครหรอกครับ ไม่ว่าเทวดาหน้าไหน ทั้งหน้าเหลี่ยม ทั้งสีเขียว ทั้งสีกากี ทั้งใส่สูท ทั้งไบรเวท ทั้งหัวขาว หัวโล้น มันก็เหมือน ๆ กันหมดแหละ อนาถนักประเทศไทย.. ผมว่าลองให้สุนัขลองมาบริหารประเทศดู อาจจะดีก็ได้นะ เพราะสุนัขไม่ชอบเงิน ไม่ชอบอำนาจ ชอบแต่เจ้าของ ลองให้ประเทศไทยมาเลี้ยงมันสิ มันจะต้องรักประเทศไทย แบบถวายหัวเลย ไม่ยอมให้ใครมาแตะต้องเจ้านายมันด้วยไม่ว่าจะเป็นเพียงแค่ปลายเท้า 3 จังหวัด เอ้ย 3 นิ้วเท้า รับรองกัดดะ ไม่ใส่ใจด้วยว่าใครหนุนหลังอยู่ ไม่สนใจนักลงทุนต่างชาติ เพราะมันจะมีเซ๊นส์พิเศษว่าใครเป็นมิตรไม่เป็นมิตร (เชื่อสิผมเคยเป็นมาก่อน เพราะใคร ๆ ก็เรียกผมว่าชาติ สุนัขออกบ่อย 5555) แล้วมันก็สนใจแต่พอมี พอกิน ให้มีชีวิตรอด ไม่โลภมาก แล้วก็นึกถึงบุญคุณคน แล้วก็รักเจ้านายมาก ๆ ด้วย ผมว่าท่าจะดี 5555 นะครับ ว่าแต่คุณสนใจบ้างไหมละครับ 55555   Create Date : 23 เมษายน 2550     Last Update : 23 เมษายน 2550 20:59:12 น. Counter : 332 Pageviews.   2 comment Share Tweet

วันแรกที่ได้เริ่มบ้า กับการเขียนเรื่องสำหรับส่งไปสำนักพิมพ์ เรื่องทั้งหมดของวันนี้ที่เกิดความยากลำบากในการเริ่มเขียน ไม่สิต้องเรียกว่าพิมพ์สิถึงจะถูก งานนี้พิมพ์เพื่อเอามาทำเป็นหนังสือพ๊อกเก็ตบุ๊คส์ของตัวเองในครั้งนี้ ขอโยนความผิดทั้งหมดในการที่ทำให้ผมลำบากลำบนในครั้งนี้ก็คือคุณโด่ง2007 ยัยนุ้ยลิงตัวแสบที่เป็นขุนพลอยพยัก และก็ยัยมุกตัวดีที่มาแต่ละที ก็บอกว่าจะขอหนังสือฟรี ๆ (ไม่รู้ว่าจะได้รึป่าว 5555 เพราะแน่ใจเหรอว่าคนอย่างผมจะมีปัญญาออกหนังสือกับเขาได้ ไม่ใช่ออกกันง่าย ๆ เหมือนพิมพ์ ๆ แล้วก็ปริ๊นท์แล้วก็เอาไปถ่ายเอกสารนะ ดีไม่ดี สำนักพิมพ์เห็นงานเขียนผมแล้ว รีบลบไฟล์งานแทบไม่ทัน ยิ่งกว่าเจอไวรัสคอมพิวเตอร์เสียอีก) ยิ่งคิดก็ยิ่งบั่นทอนความพยายาม แต่เราต้องฮึด ๆ ๆ ฮึดให้ได้แบบน้องอร จ๊าก..ก..ก.ก สู้ โว้ย....ย.ย....ย ต๊กใจ โหมะเลย..ย.ย.(ไม่ใช่ ทำเพื่อหนังสือที่จะได้ออกหรอกนะ แต่ทำเพื่อ เงิน เงิน ๆ เท่านั้น อ้ายหน้าแบ๊งค์ 20 เอ๊ย) .......พิมพ์ไป พิมพ์มา ยิ่งพิมพ์ก็ยิ่งไร้สาระ ยิ่งพิมพ์ต่อไป ก็ยิ่งไร้สาระเข้าไปเรื่อย ๆ อ่านไปอ่านมา แมร่งขำก็ไม่ขำ ฝืด ก็ฝืด ไม่ลื่นปี๊ด ลื่นปื๊ด เหมือนพิมพ์ในบล็อกเลย ไม่เป็นไร เพื่อเงิน ๆ ท่องเอาไว้ให้ขึ้นใจ เพื่อเงิน ๆ 55555 ไม่เป็นไร พิมพ์ไป ๆ สักพักมันคงจะคล่อง คงจะพริ้วเองละหน้า.....รู้สึกเห็นใจนักเขียนที่เขียนงานออกมาแบบมีสาระจัง.....ขนาดเราพิมพ์เรื่องไร้สาระ ยัง หัวแทบระเบิด (อย่ามาระเบิดแถวนี้นะ ขี้เกียจเก็บกวาดเศษขี้เลื่อย อ่ะ5555)......แหล ก็แหล ไม่ออก ทำไงดีอ่ะครับเพื่อน ๆ เงินก็อยากได้ พิมพ์ก็อยากพิมพ์ แต่พิมพ์ไปแล้วต้องหยอดจาระบี ตลอดเลย ฝืดสนิท ศิษย์ส่ายหน้าเลยอ่ะ เลยไปดูหนังที่ช่อง 7 ซะงั้น มีเรื่องคืนไร้เงา ที่นิโคล กับอุ้ม สิริยากร เล่นด้วย....เนื้อเรื่อง ขำขำดีอ่ะ....ชอบ ๆ ประมาณว่า นิโคลเพิ่งแต่งงานกันคืนแรก กับ สามี แต่สามีดันแล่นออกไปไหนก็ไม่รู้แต่เช้า แล้วตั้งแต่นั้นก็ไม่ได้ข่าวคราวอีกแลย....แล้วนางเอกก็ไปตามหาสามีที่บ้านพี่ชาติ (พัฒน์พงษ์ เอ้ย ต้องพงษ์พัฒน์เล่นสิ ถ้าพัฒน์พงษ์เล่น นี่ไม่โยกกันเสาสั่นเลยละมั้ง 5555) ก็เลยไปเจอกับบุษ (อุ้ม ที่เล่นเป็นเมียของอ๊อฟ) ก็เลยเริ่มสนิทกัน....ไป ๆ มา ๆ เริ่มสนิทกันมากขึ้นเรื่อย ๆ แล้วนังบุษนี่แหละตัวดีเลย ที่เอาแฟนของอุ้มไปฆ่าทิ้งซะ เพราะเป็นคนรักเก่าของอุ้มเหมือนกัน เวงกำ.....หลังดูจบ ก็สรุปได้ว่า หนังเรื่องนี้ไม่มีพระเอก หรือพูดง่าย ๆ ก็คือประหยัดตัวพระเอกมาก ๆ เห็นแต่ด้านหลัง แว๊บ ๆ ขนาดเห็นแค่หลังอย่างเดียวเนี่ยก็มีไม่ถึง 5 ฉากด้วยซ้ำ... เวงกำ.....สรุปหนังไทยเรื่องนี้ไม่น่าตั้งชื่อว่าคืนไร้เงาหรอก น่าจะตั้งชื่อว่า คืนไร้หน้าพระเอก น่าจะเหมาะกว่า เพราะดูตั้งแต่ต้นเรื่องจนจบเรื่อง ไม่ได้มีโอกาสได้เห็นหน้าพระเอกเล้ย...เวง ที่ยอมดูหนังเรื่องนี้ตั้งแต่ต้น จนจบนี่ก็เพราะอยากจะดูหน้าพระเอกมันนี่แหละ แต่สุดท้าย...ก็แดร๊กแห้ว ไปเป็นสวนเลย ...ก้อตั้งแต่เกิดมา ไม่เคยได้ลุ้นหนังเรื่องไหนจนตัวโก่งขนาดนี้เลยนะนี่.......ผมเลยอยากจะยกรางวัลหนังที่น่าลุ้นที่สุดในชีวิตของผมให้ไปเลย ก็คิดดู ติดตามมาจะ 2 ชั่วโมง ไม่ได้เจอหน้าอ้ายพระเอกคนนี้เล้ย...เลยลุ้นที่จะดูหน้า อ้ายพระเอกคนนี้เสียหน่อย แต่สุดท้าย ก็หมดลุ้น....เซ็งจิต ...นอนฝันค้างแน่เลยตูวันนี้ อึดอัดฉิบเป๋ง คาใจมาก ๆ ว่าไอ้คนที่เล่นเนี่ย เป็นใครที่ไหนว้า ขอให้เสนอหน้ามาให้ดูสักนิ๊ด ก็ไม่ได้รึไง วุ้ย...ย..ย ขัดใจวัยรุ่นซะจริง ๆ   Create Date : 20 เมษายน 2550     Last Update : 20 เมษายน 2550 21:55:42 น. Counter : 370 Pageviews.   5 comment Share Tweet

วันที่ 2 ของวันหยุดปิดเทอม เมื่อเย็นวาน ได้รับการติดต่อมาจากทางเวอร์จินท์ซอฟท์ ว่าให้ไปรับบัตรเงินสด ด้วยตนเองในสัปดาห์หน้า โชคดีจริง ๆ ที่เรายังปิดเทอมอยู่ ไม่งั้นเราไม่รู้จะปลีกตัวจากราชบุรี ไปรับของรางวัลในกรุงเทพฯ ยังไงดี...นี่ถ้ายังเปิดเทอมอยู่นะ คงโดนตาแป๊ะจิกหัว ไม่ยอมให้ไปแน่ ๆ เล้ย.......พูดถึงตาแป๊ะนี่ก็อดคิดถึงแกไม่ได้นะนี่.....ชอบตามมาหลอกหลอนอยู่จริง ๆ เลยเชียว... ......เช้านี้ ตื่นมาด้วยความพะว้า พะวง ละโมภ โลภมาก ว่าตูจะเขียน เรื่องอะไรส่งไปสำนักพิมพ์ดีว้า...ก็คุณโด่ง2007 นี่สิ ดันมาจุดประกาย ความคิดนี้ขึ้นมา...(โยนความผิดให้คุณโด่ง ดื้อ ๆ ซะงั้น)...ทั้ง ๆ ที่ก็ไม่ค่อยจะมั่นใจในตัวเองเล้ย.....ว่าจะมีความสามารถขนาดนั้น.....(ทั้ง ๆ ที่จริงแล้ว ก็พอที่จะรู้ว่าเรามีความสามารถอยู่นะ โดยเฉพาะเรื่องของการแหล มีมาก ๆ เลยด้วย หลงตัวเองอีกและ)....เรื่องที่พิมพ์แต่ละเรื่องภายในบล็อกนี้ ก็ล้วนแต่ขำบ้าง ไม่ขำบ้าง....แต่ส่วนมาก..มันก็จะมาในทำนอง ไร้สาระ (อ่ะ อ้า ใครว่าผมไม่มีสาระ มีนะ มีตั้ง 2 สาระ เลยด้วย ก็.... สาระแน กับสาระเลว นี่มีอึ๊บ..บ..บ เลย) ซะทุกครั้ง......เลยหมดเลยความมั่นใจ...แต่ก็ยังแอบ ๆ คิดอยู่ ว่าจะลองพิมพ์ดู ซะหน่อย...นาน ๆ จะทำอะไรให้เป็นจริง เป็นจัง กับเขาบ้าง แล้วที่สำคัญที่สุดคือ ว่าง ๆ ไม่มีไรทำอยู่พอดีเลย......อิอิ .....เมื่อเช้าตื่นมา ก็มานั่งดูทีวี...เปิดช่อง 3 ดู รายการเรื่องเล่าฯ ดูได้สักพัก อ้าว ไฟดับ...เวงกำ...เลยได้ประหยัดพลังงานชาติไปในตัวซะงั้น...แต่ในใจก็พลอยนึกไปว่า...ใครขับรถชนเสาไฟฟ้าอีกว่ะนี่...ไฟเลยดับ..เสียอารมณ์ แต่เช้าเลย....(ส่วนมากที่บ้านผมไฟดับก็จะมีเหตุการณ์อยู่ไม่เหตุการณ์หรอก ไม่มีคนขับรถชนเสาไฟฟ้า ก็หม้อแปลงระเบิดพลีชีพตัวเอง ไม่ก็การไฟฟ้าปรับปรุงระบบ อ้ายแบบนี้ ก็นาน ๆ จะมีสักครั้ง หรือไม่ก็เหตุสุดท้ายคือมีคนแอบปิดเบรกเกอร์ไฟฟ้าที่บ้าน แต่อ้ายอย่างหลังนี่ ถ้าไม่ใช่ผมทำ ก็คงไม่มีใครมาทำพิเรน ๆ แบบผมหรอกน่า งั้นตัดไป เลยโยนความผิดไปที่เหตุผลแรก)...... แน๊ ๆ ยังมีการแอบแช่ง คนที่มาชนด้วยนะ ว่าขอให้เจ็บหนัก ๆ เลย (ความคิดชั่ว เหมือนใจเลยวุ้ย)....ว่าแล้วก็ ล้มตัวลงนอนบนเตียงต่อ..(ท่าทางจะสันหลังยาวสิท่า)....... .....ตกใจเสียง สรยุทธ กะ คุณปลื้ม สะดุ้งตื่น (เดี๋ยวนี้ ตั้งแต่เอาคุณปลื้มเข้ามา กิตติกา เป็นไม้ประดับไปเลยอ่ะ ไม่ค่อยจะได้ยินเสียงเธอเล้ย นาน ๆ จะได้ยินสักที พูดง่าย ๆ เธอแปลงร่างเป็น ฉากหลังไปเรียบร้อยแล้วนั่นเอง) อ้าว ๆ ไฟฟ้ามาแล้ว.....เลยมานั่งดูข่าว เห็นข่าว เดวิท เบ็ก อะแฮ่ม ๆ เซอร์ไพรซ์วันเกิดแฟนสาววิคตอเรีย ด้วยการมอบของขวัญวันเกิดเป็นรูปนู๊ดของตัวเองถ่ายเท่าตัวจริงของเดวิดเลยนะ......เวงกำ....ถ้าตูเป็นวิคตอเรีย จะเซ็งเป็ดเลย...เอามาให้ตู ทำไม๊ เบื่อแล้ว อ้ายจอยสติก (แท่งหรรษา) เก่า ๆ แบบเนี่ยะ...... ไม่เร้า ๆ ......หลงตัวเองไปหน่อยไหมพี่เบ็ค อะแฮ่ม ๆ.... รู้สึกจะมั่นใจในแท่งหรรษาของท่านมากไปรึป่าว.....เวง.... อ่ะ ๆ ได้ข่าวว่ามีภาพหลุดมาทางอินเตอร์เนตด้วยนะ ....สม ๆ สมน้ำหน้า....เอ รึว่าเค้าอาจจะดีใจกันแน่ว้านี่......อันนี้มันก็เป็นเรื่องของคนชอบโชว์ อ่ะนะ...จะไปคิดมากอะไร...ก้อคิดซะว่า คนที่ได้ดูรูปหลุดนี่ เป็นวิคตอเรียไปซะ ก็สิ้นเรื่อง...เซอร์ไพรซ์ดีออก 5555 ....สาย ๆ เลยมีเวลามานั่งเปิดเน็ต...มาเม้ง ๆ ในบล็อกคนโน่นที คนนี้ที จับสาระ ไม่ค่อยจาได้....โอ๊ย ๆ เมื่อไรจะเปิดเทอมซะทีว้า...เริ่มเบื่อปิดเทอมแล้วนะนี่...นี่แหละมนุษย์ อึเหม็น ตอนเปิดเทอมอยู่ก็คร่ำครวญ แหกปากร้องขอว่า เมื่อไรจะปิดเทอมซะที โว๊ย..ย.ย. ............ทีตอนนี้รึจะมาร้องเรียก เปิดเทอมอีกแล้ว...กลุ้มแทนตัวเองจริง ๆ........ความพอดีนะมีบ้างไหม...กลุ้มใจ ๆ ไม่มี ล.ลิง (ไม่มีจริง ๆ นะ ล.ลิงอ่ะ เพราะเดี๋ยวนี้ เค้าใส่บ๊อกเซ่อร์ แล้วจ๊ะ)... .....ได้ยินเสียงโทรศัพท์ดัง อ่อ แม่โทรมา...กดรับก่อน.... "เต๋า หารูปพ่อเดี่ยว ๆ ให้ทีสิ จะเอาไปรูปไปแปะหน้าช่องที่เก็บกระดูกของพ่อแกเสียหน่อย...เพราะอาของแกจะเอาไปแปะให้ที่หน้าช่อง เพราะยังไม่ได้ทำปิดเลย " อ่ะนะ แล้วจะไปหาจากที่ไหนว้านี้....เพราะรูปพ่อที่มี แม่ทิ้งไปหมดแล้ว มิใช่ รึ......เวง เลยตู......อะ ๆ ไปคุ้ย ๆ กองอัลบั้ม เก่า ๆ ก่อนดีกว่า.......แต่ดีอย่างที่บ้านผมเนี่ย เขาจะแยกรูปออกเป็นอัลบั้ม ๆ เลย ของแต่ละคน ว่าใครเด่นสุด ก็จะใส่อัลบั้มของคนนั้น....ส่วนอัลบั้มของพ่อ แม่ทิ้ง ไปหมดแล้ว อิอิ .....ก็เขาแค้นของเขานี่นา...(อันนี้เป็นเรื่องส่วนตัวของเขา ขอไม่เล่า นะจ๊ะ) .....อัลบั้มเราเอง.....ดูไป โฮ๊ะ ๆ ๆ กลิ่นอดีต เข้ามาเลย แต่โชยแรงไปนิ๊ด..ด.ด ขอบายไปอัลบั้มของต้องดีกว่า....ไม่มี.....ของตอย......ก็ไม่มีมีแต่ถ่ายรวม.....ของตอง ก็ไม่มีอีก......อ่าว เห็น อัลบั้มอีกอันหนึ่ง..เก่าเชียว...เปิดดู อ้าวนี่มันรูปงานขึ้นบ้านใหม่ของบ้านหลังเก่านี่นา ตอนนั้นปี 2527 เกิดกันยังจ๊ะ หนู ๆ ......ตัวเรากะลังเด็กเลย น่ารัก ๆ ชะมัด....เอ นี่ไง มีรูปพ่อด้วย แต่มีคนเพียบ ก็งานเลี้ยงนี่นา......อ่อ มีรูปเดี่ยวรูปนึง ตอนขึ้นไปพูดบนเวที....กะลังหนุ่มฟ้อเลยนะนี่ ใส่เสื้อลายทางลงขาวแดงด้วย ผมทรงเป๋ ๆ ปัด ๆ ผมยาวเชีย...เอารูปนี้ละกัน ถึงแม้มันจะมีไมค์อยู่ที่ปาก ทำไงได้มันมีรูปเดียวอ่ะ...แล้วก็ขี้เกียจหาแล้วด้วย 555555 (ความจริงถูกเปิดเผยเลย ว่าเราเป็นคนขี้เกียจ)...ไม่รู้จะถูกใจคนอื่นไหม....เก่าไปนิ๊ด..ด..ด ก็รูปเดี่ยว ๆ สมัยปัจจุบันไม่มีนี่นา.....(ขืนมีก็วิ่งหนี กันป่าราบ แล้วนะสิ ก็เสียชีวิตไปเกือบจะปีแล้วนี่นา).....ส่วน 10 กว่าปีให้หลัง พ่อก็ไม่ได้อยู่บ้านเราด้วยนี่นา....จะไปหาจากไหนเล่า...ถ้ารูปนี้ใช้ไม่ได้ ก็คงจะหมดปัญญา (ที่มิใช่ นิรันดร์กุล) แล้วละครับ...หาได้แค่นี้ จะเอาไหมล่ะ..ฮึ ๆ...(ยังมีหน้ามาขู่ เขาอีกนะ) --------- พอก่อนไว้มีเรื่องเม้าท์ต่อแล้วค่อยมาเพิ่มใหม่ วันนี้ชีวิตราบเรียบ ไปนิดนะ ---------- และแล้ว แม่มาก็เรียก เพราะจะเอารูปของพ่อ ไปให้อา....พอเอารูปที่เราเลือกไว้ ไปให้แม่ดู......แม่บอกว่า ไม่เอาอ่ะ มันแดงไป...อะไรแดงกันแน่ว้า ตอบไม่เคลียร์นี่นา รูปถ่ายมันแดง หรือว่าเสื้อแดงไป อ่ะนะ.....สรุปว่า วันนี้เสียเวลาหารูปไปเปล่า ๆ ปลี้ ๆ ว่างั้น เสียเวลาท่องเน็ต ฉิ๊บ เลย อิอิ   Create Date : 19 เมษายน 2550     Last Update : 19 เมษายน 2550 16:03:33 น. Counter : 368 Pageviews.   6 comment Share Tweet

และแล้วก็มาถึงเสียที..วันหยุดปิดเทอมของผม แหม ๆ วันแรกของการหยุดปิดเทอมของกระผม...คิดว่าจะตื่นนอนให้สาย ๆ แบบให้ตูดมันโดนแดด เสียหน่อย...(กรุณาอย่าผวนนะจ๊ะ ขอร้องล่ะนะ ได้โปรด)...แต่ก็เพราะอ้ายความขยัน และความตรงต่อเวลาของผมเนี่ยสิ ดั๊น...เป็นอุปสรรคของความขี้เกียจของผมได้ซะนี่ ....ไม่ดีเล้ย เกิดมาเป็นคนดีนี่ ลำบากเน๊อะ 555555 (พิมพ์ ๆ ไป ยังอยากจะอ๊วก เลย ...)...เลยตื่นมาแต่เช้าเลย 07.00 น. ถือว่าเช้าม่ะ....เอาน่า เช้าสิ เช้า ๆ ไม่ได้ตื่น บ่าย 3 โมง เสียหน่อย...มันจะได้ตื่นบ่าย..(ยังไปได้อีกนะ)....ที่จริงการตื่นนอนของผมเนี่ย..ไม่ใช่เพราะความดีอะไรหรอก..... เพราะว่า..เมื่อคืนเปิดแอร์แล้วตั้งเวลา ให้แอร์มันดับไปตั้งแต่ ตี 4 มั้ง....พอตอนเช้า..เริ่มรู้สึกตัวได้ก็เริ่มรู้ว่า ทวารทั้ง 9 ของเราเริ่มเปิดแล้ว เลยสะดุ้งตื่น ขึ้นมา เพราะมันรู้สึก เหมือนกับว่า..ยังกับไปนอนอยู่กลางทะเลทรายซาฮาร่าตอนเที่ยง ๆ...(ทะเลทรายนี้ มันอยู่ในประเทศอะไรหว่านี่...แล้วมันจะร้อนไหมนะ ไม่เคยไปอ่ะ แต่อยากจะยกตัวอย่างให้เห็นภาพอ่ะนะ ต้องหัดเข้าใจไรหน่อยนะคับ)...ร้อนมาก ๆ เหงื่อ แตก พรึ่ก ๆ .....โอ๊ย....ร้อนเว้ย...ร้อน ๆ ยังกะอยู่ในกระทะทองแดงแหน่ะ (ฝึก ๆ ไว้เถ๊อะ อีกหน่อยก็คงต้องไปอยู่แล้วล่ะน่า...ไปอยู่ด้วยกันในกระทะใบเดียวกันไหมครับ... ป่ะ ๆ เอาไว้เจอกันนะจ๊ะ..ทุก ๆ คน อิอิ นัดกันไว้ก่อนล่วงหน้าเลย แม้จะนานไปหน่อย อีก 100 ปีได้เจอกันแน่ ๆ อิอิ).....ชักอดรน ทนไม่ไหว...เปิ่ดดีกว่า....อยู่ไม่ไหวแล้ว....ไปล้างหน้า...ล้างตา..ก่อนดีกว่า...แหม สดชื่น โดนน้ำเข้าไป นิดเดียว...ร่างกายสดชื่น เลยครับ...(แสดงว่ายังไม่เป็นโรคกลัวน้ำนะนี่เรา....นี่ขนาดยังไม่ได้ฉีดยาเลยนะคร๊าบบบ).....เสร็จแล้วก้อมาผลาญพลังงานชาติ แต่ผลาญเงินทางบ้านผมอีกแล้ว...อิอิ เปิดเน็ตง่ะ..ก็เดี๋ยวนี้มันติดเน็ตหนึบหนับเลย...สงสัย..ตัวเองชะมัดเลย ทำไมหมู่นี้ ติดเน็ตชะมัดเลยฟร่ะ.....เปลืองพลังงานไหมนี่ (อ้ายพลังงานไม่เท่าไร แต่อ้ายเปลืองเงินนี่สิ เรื่องใหญ่....แต่ ทำไงได้ มันเหงาอ่ะ ก็เลยใช้เน็ต เป็นเพื่อนอ่ะคับ) ......เช้ามาก็เลยมีงานใหม่ เป็นภารกิจในการใช้งานอินเตอร์เนต ไหนจะอ่านบล็อกตัวเอง ว่ามีใครมาเม้ง ไว้บ้าง ก็จะได้ล้งเล้ง....กลับไป.......ไหนจะไปแอบฉี่รดบล็อกคนอื่นอีก เพื่อแสดงการขยายอาณาเขตของตนเอง ไม่ช่าย.....คนนะเว้ย...ไม่ช่าย...มะหมา 4 ขานะคับ....แหม เป็นคนจะไปฉี่รดบล็อกคนอื่นเขาทำไม๊...ละตู...ขืนไปฉี่รดบล็อกเค้า...หน้าจอเราก็เหม็นเองอ่ะดิ...ไม่เอาหรอก...ว่าแต่ว่าบล็อกพวกคุณเนี่ย ทำไมมันดันมาอยู่หน้าจอผมได้ไงละนี่..เดี๋ยวเหอะ เดี๋ยวปั๊ดเก็บเก็บค่าสัมปทานหน้าจอคอมพิวเตอร์เสียเลยนี่...(อย่ามาแกล้งปัญญาอ่อนหน่อยเลย เซ็งตัวเองจริง ๆ)...ผมก้อแค่เข้าไปอ่านบล็อกคนอื่น แล้วก็ไปเม้ง ๆ ให้เขาเอาไว้ก็เท่านั้นเอ๊ง...... .....ไม่ไหว ๆ เล่นเนตไป เล่นเนตมา เกิดจมูกดีได้กลิ่นอะไร โชยมา...เข้าจมูกเต็ม ๆ อ๋อ กลิ่นตุตุ ไงก็ไม่รู้...อ่อ กลิ่นตดผมเอง....อิอิ..... ไม่ใช่...กลิ่นอาหารต่างหากเล่า....ต้องมีใครทำอาหารอยู่ที่ข้างล่างที่ห้องครัวบ้านผมแน่ ๆ เลย...ขนาดผมเล่นเนตอยู่ชั้น 2..กลิ่นอาหาร นี่ยังโชยมาเตะลูกโทษเข้าประตูจมูกผมไปซะ 2 ลูกซ้อนเลย...(ก็จมูกมี 2 รู อ่ะ จะให้เข้าลูกเดียวได้ไง...ไม่ได้มีรูเดียว เหมือนรู...?.....ซะหน่อย.........รูที่ว่านี่คือ รูสะดือไง๊ อย่าคิดมาก...รึว่ารูสะดือคุณมี 2 รูรึไง.....งั้น ห้ามเถียงนะคับ.. อ่านต่อไปแต่โดยดีเชียว) .....เลยปล่อยคีย์บอร์ดอย่างหน้าตาเฉยซะงั้น เพราะเดินตามกลิ่นลงไป ว่าที่มามันมีอะไร.....อ้าวว่างเปล่า....ไม่เห็นมีอะไรอยู่บนกระทะเลย.....เห็นก็แต่ยายนั่งเอาพัดมาโบกใส่ตัวเอง ให้คลายร้อนเล่นอยู่หน้าบ้านแค่นั้นเอง.....ยายหันมาทำท่าสะแหยะยิ้ม..ว่าตูรู้นะ มรึงลงมาทามมาย..ย.ย...ย ...เอ้ายายไม่ได้ทำกับข้าวเหรอ กลิ่นห๊อม หอม...ยายบอก..รู้ดีจริง...จมูกดียังกะแมว...นี่ ๆ ยายซ่อนเอาไว้....ต๊าย...ย.ย. ยายเล่นเป็นเด็ก ๆ เรื่องกลิ่นอาหารนี่ อย่ามาโกหกกันให้ยากเล้ย ให้รู้ซะบ้าง ว่าเรื่องของจมูก นี่ไม่เป็นสองรองใครหรอก โดยเฉพาะเรื่องกิน....ว่าแล้วก็เดินเข้าไปดู...มีแค่เนื้อแดดเดียวทอด..เอง ยายทำแค่นี้เองรึ...มีต่อว่าอีกแหนะ..(เขาทอดให้แด๊ก...ยังไม่สำนึก..ยังมีหน้าไปค่อนขอด ยายอีกแหน่ะ อ้ายหลาน อะโรหมาทอราพี...เอ้ย)....ยายเลยควักเงิน ให้ 40 บาท...ให้ขับมอไซค์คู่ใจ..ไปซื้อข้าวแกง ร้านตาจุกมากิน......อิอิ...ดูดู คิดเหรอว่า เงิน 40 บาท ที่ยายเอามาตบหน้านี้เนี่ยจะซื้อคนอย่างผมได้......เลยเจ็บใจ ขยำแบ๊งค์ 20 บาท 2 ใบ โยนลงกระป๋อง...เอ้ย..กระเป๋ากางเกงนอน....แล้วเดินอาด ๆ (ขอบอกว่าอาดคำนี้เป็นภาษาคนภาคกลางนะครับ ไม่ใช่ภาษาใต้ ขอบอกไว้ก่อน อยากรุ้ว่าอาดภาษาใต้แปลว่าอะไร ก็ลองไปถามคนใต้ดูว่าแปลว่าอะไรเองก็แล้วกัน....หรือว่าจะลองไปคุยกับคนใต้เองเลยก็ได้ว่า "พี่ ๆ ทำไมอาดจัง" แล้วจะรู้เองว่าอะไรจะเกิดขึ้น ผมไม่รับผิดชอบในความปลอดภัยนะครับ ขอบอก)..สะบัดก้น ไปบ้านที่เก็บมอไซค์คู่ใจ....... ....ความประหยัดเกิดขึ้นใจจิตใจคนดี ๆ อย่างผม.....เพราะสายตาไปเจอเข้ากับ..รถถีบ (ภาษาเหนือเขาเอาไว้ใช้เรียกรถจักรยาน ไง วันนี้ตูจะสอนภาษาให้ครบทั้ง 4 ภาคเลยรึไงนี่)..เลยคิดถึงการประหยัดพลังงาน...เลยคว้ารถจักรยาน...มาถีบ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ (จะไปโกรธ อะไรมัน ถึงไปถีบมันอ่ะ พังกันพอดี... รู้นะ คิดอะไร คิดว่าผมจะเล่นมุกนี้ละสิ ขอโทษผมไม่ใช่ตลกคาเฟ่นะครับ...) ไม่พังหรอก...ก็ขึ้นนั่งคร่อม แล้วก็ถีบ ๆ ๆ ปั่น ๆ ๆ ไปร้านตาจุก ได้แกงมา 2 ถุง แล้วก็ ปั่น ๆ ๆ กลับมา...เอามาเทใส่ชาม...ตักข้าวกินกะยาย 2 คน....คนอื่นไม่เรียกหรอก...เช๊อะ อ้ายพวกคนตื่นสาย....ทั้งแม่ ทั้งน้อง...แย่จัง...ตื่นกันสายโด่งเชีย....ขี้เกียจเน๊อะ...อิอิ (ลูกจังไร ว่าแม่ไมนี่ เดี๋ยว เหอะ ๆ) .....ทานเสร็จ...ก็ขึ้นมาเล่นเนตต่อ....โฮ๊ะ ๆ ๆ แล้วก็มาเจอเม้งของคุณโด่ง2007เข้า เขามาเม้ง ๆ ว่า ลองให้ไปเป็นนักเขียน แต่งเรื่อง ไปให้สำนักพิมพ์ดูสิ เผื่อจะได้กะตังค์.....อาวละสิ...มาเม้งอย่างงี้ มีโดน ๆ โดนนี่ โดนใจ นะเออ ชัก ๆ เริ่มคล้อยตาม...ที่จริงคิดว่า ดีดี เผื่อขายออก..จะได้ มีค่าขนม...ดีจังเลย..(ความละโมบ โลภมาก เข้ามาในหัวสมองผมเลย).......แต่อีกใจนึงก็กลัว กลัวว่าสำนักพิมพ์ เขาจะปฏิเสธ กลับมาว่า งานเขียนของคุณนี่...ไร้สาระ.. น้ำเน่า..เลอะเทอะ..มีแต่ศัพท์น่าเกลียด ๆ.. มีแต่ ขยะ ยี้ ๆ ....นี่แหละที่ผมรับไม่ได้ ความมั่นใจ ในเรื่องที่จะตอแหลของผมก็พาลจะหด เหมือนกับ...?......เหมือนกับปากไง จู๊ดจู๋เลย (ก็เวลาใครมาว่าผมเนี่ยผมจะทำปากจู๋อ่ะ ทำปากที่ห่อ ๆ อ่ะ ไม่ใช่ปากเป็นจู๋ นะ น่าเกลียด ๆ แย่เลย อิอิ)...เผื่อบางรายพลาดรับไปพิมพ์นี่ เกิดสำนักพิมพ์เจ๊ง ขึ้นมาซวยเลย เพราะเรื่องของผมนี่ส่วนมาก มันเกิดจากการตอ (แหล) สด ๆ อ่ะ ไม่ค่อยมีเวลาเมค..(เท่าไร)..มันไหลกันมาเอง เพราะจริง ๆ ผมเป็นคนเก็บกด..เอามาระบายในนี้แหละ...เพื่อน ๆ มีความเห็นว่าไง กันบ้างครับ...เม้ง ๆ มาบอกกันบ้างนะครับ..... .....สักพักน้องสาวคนเล็กสุดชื่อว่ามะตอย..ก็ลงมา คุ้ย ๆ ของ โกย ๆ กอบ ๆ เข้ากระเป๋า..สงสัยจะกลับ กทม. ไปเรียน ซามเมอร์...แล้วละมั้ง ก็เลยยื่นปากไปถาม จะกลับ หอแล้วเหรอ.....น้องตอบมากลับมาว่า......เออ.... ตกใจโหม๊ะเลย....อารมณ์ไม่ดีก็ไม่บอก เวง....มิน่าคิ้ว ขมวด ๆ ไม่มองดูสีหน้าก่อนถามก็งี้แหละ..ว้า แย่จัง... ......สักพักน้องคนที่ 2 ชื่อว่าตองลงมา..จากข้างบน...แล้วก็มาแหมะอยู่ที่คอมฯ อีกตัวข้าง ๆ เพราะคงจะมาเล่นเนตละมั้ง...เห็นไหม เล่นได้ 2 เครื่องเลย ..ฝีมือผมเอง...ผมเป็นคนทำสาย Cross Lan เองน๊ะ..เลยใช้ เนตได้ทั้ง 2 เครื่องเลย (ต้องชมตัวเองก่อน เพราะนาน ๆ จะทำอะไรได้ดีกับเขาบ้างซะที)...แล้วตองก็บ่นว่า....มะตอย..เคืองที่จะต้องกลับ กทม. เองโดยนั่งรถเมล์กลับ...มันก็เม้งแตกว่าของเยอะแยะ..จะขนไปยังไง....เพราะแม่ขี้เกียจไปส่ง...ตองมันเห็นแล้ว..สงสาร..เดี๋ยวกะว่า จะไปส่งมันที่หอให้เองดีกว่า....(รู้นะ ว่ามีเหตุผลแอบแฝงละซี่..จะไปค้างที่หอกับน้อง เพื่อที่จะไปหาซื้อของที่ กทม. มาขายทางเน็ตละสิท่า อิอิ รู้ทัน ๆ จ้า)...ก็เลยจำยอมต้องบอกไปว่า.. ดีดี.... (ไม่กล้าพูดออกไป เดี๋ยวโดนวีน ขานี้ จอมวีน ประจำบ้านครับ เราต้องรู้จักเอาตัวรอด เป็นยอดดี สุนทรภู่ยอดกวีเอก ท่านสอนเอาไว้ดีครับ) ...ยังไม่จบนะ เดี๋ยวมาอัปใหม่...หิวน้ำอ่ะ เดี๋ยวมา...แหล มาก ไปนิด คอแห้งเลยเชียวเรา...ขอตัวลงไปทานน้ำก่อนนะคับ.... .....ไม่ทราบว่าท่านไปดื่มน้ำ หรือไปหาบน้ำมาไม่ทราบครับ ไปเสียนานเชียว (แซวตัวเองก็ได้ เว้ย ท่าจะบ้า แล้วสินะนี่) ...ส่วนเมื่อกลางวัน ช่วงสักบ่าย ๆ บ่าย 2 บ่าย 3 อ่ะมั้ง...แม่เรียก เต๋า ๆ ๆ ๆ ซะลั่นบ้านเลย....เต๋า ป่ะ เดี๋ยว พานังน้ำหอม (น้องหมา ที่เหมือนน้องหมู ของบ้านเรา พุดดิ้ง เอ้ย พุดเดิ้ล ผสม ปอม หมาน้อยตัวเขื่อง หน้าตายังกะลูกหมู..) ไปโรงพยาบาล...สัตว์.. หนองโพ (ทำไมต้องเน้นคำว่าสัตว์ ด้วยเล่า..แม่ผมไม่ได้ว่าโรงบาลนี้ ว่าอ้าย สัดว์ อ่ะไรงี้นะคับ) เป้นโรงพยาบาลที่เขาเอาไว้รักษาสัตว์ คับ ไม่ว่าจะเป็น แมว หมา วัว ควาย อะไรเงี้ย แต่ปากหมา นี่ไม่รับ นะครับ หรือว่าใครด่าว่าอ้าย ควายมานี่ก็ไม่รับเช่นกันคับ....เพราะได้เวลาครบรอบที่จะต้องไปฉีดยากันพยาธิหนอนหัวใจ กับฉีดยาป้องกันโรคพิษสุนัขบ้าด้วย...(ที่จริงควรจะต้องรีบฉีดเร็วกว่ากำหนดนะ เพราะนังน้ำหอมอาจจะติดโรคนี้จากผมไปแล้วก้อได้ แล้วมันจะไปฉีดเพื่อป้องกันทันไหมนี่ เพราะมันนอนเตียงเดียวกับผม เชื้อบ้าจากผมจะติดต่อเข้าสู่สายเลือดของมันไปแล้วรึป่าวนี่ )...ผมเลยตะโกนบอกแม่ไปก่อนว่า....เดี๋ยวก่อน..ไปอาบน้ำก่อนนะ...อ่ะ ก็ตั้งแต่เช้าได้อาบน้ำที่ไหนกันเล่า...(มันต้องประหยัดหน่อยสิ ไหน ๆ ก็อยู่บ้านแล้ว..)...ว่าแล้วก็วิ่งขึ้นไปเอาผ้าห่อควาย เอ้ย ผ้าเช็ดตัว..แล้วก็วิ่งเข้าห้องน้ำไป.....ไม่มห้เสียเวลา...ถอดผ้า ถอดผ่อน จนล่อนจ้อน...แหม เดี๋ยวจะอาบน้ำให้สบายใจเฉิบ เลยเชียว...พลันก็เอามือไปคว้าลูกบิด บิดก๊อกเพื่อเปิดน้ำจากฝักบัว.....ฟู่ ๆ ๆ ๆ ไม่ใช่เสียงน้ำ หรือว่างูที่ไหนมาขู่ อยู่แถวห้องน้ำแน่นอน (เพราะในนี้มันมี งูยักษ์อนาคอนด้า แต่มีตาเดียว เป็นเจ้าของถิ่นอยู่แล้ว ไม่มีงูหน้าไหน กล้าบุกรุกถิ่นนี้เป้นแน่แท้ 555)...มันเป็นเสียผายลมจาก๊อก ฟู่ ๆ ๆ ก็ไม่มีน้ำง่ะ..พระเจ้า......น้ำไม่ไหล....เวงกำ... .....ส่วนคุณแม่ ใจร้อนเป็นวัยสะรุ่น เชียว.....ร้อนรน ทนไม่ไหว เลย ขับรถออกไป 2 ต่อ 2 เลย กับนังน้ำหอม...เป็นอันว่า ตัวกระผม ก็เลยต้องมาปลูกแห้ว ทั้งในเรื่องอาบน้ำ แล้วก็อดไปเปิดหู เปิดตาที่โรงพยาบาลสัตว์เลย...ถือว่าเป็นโชคดีของคนอ่านวันนี้ ไม่งั้น จะมีเรื่องมาเม้าท์แตก จนบล็อกล้นแน่นอน ...อิอิ งั้นเท่านี้ดีกว่า...ไปอาบน้ำดีกว่า..เหม็นเขียวตัวเองแย่แล้ว...ผ้าเช็ดตัวผืนนี้ก็คลุมท่อนล่าง แล้วเอาพัดลมเป่าไข่ มานานมากแล้ว ขออนุญาตไปอาบน้ำล้างไข่ เอ้ย ล้างตัว ก่อนก็แล้วกันนะจ๊ะ บ้ายบาย แล้วก็นี่แหละครับ คือเรื่องราวที่เกิดขึ้น...ในวันที่ผมได้หยุดปิดเทอมเป็นวันแรก ครั้งแรกและครั้งเดียวของการเป็นครูในปีนี้ของผม แล้ววันอื่น ๆ จะมีไรเกิดขึ้นบ้าง ก็อย่าลืมเข้ามาตาลาย ดูกันต่อนะครับ ....จากบล็อกเต๋า No SaRa (Lell) Reality Story by Tao_si คับ   Create Date : 18 เมษายน 2550     Last Update : 18 เมษายน 2550 19:48:25 น. Counter : 413 Pageviews.   3 comment Share Tweet

กลับมาพร้อมกับความโชคดีจากเวอร์จิ้นซอฟท์ กลับมารายงานตัวอ่ะครับ..หลังจากสูญหายจากหน้าจอไป 2 วัน อิอิ .......เพราะเมื่อวันอาทิตย์ตอนเย็นต้องเข้าไปรับสุดที่ร๊าก....ที่หมอชิต แต่.....แต่ว่า..ว่าเผอิญ แฟนผมมาถึงก่อนที่...ผมจะพาเจ้าหนูนา..ไปรอรับที่หมอชิตอ่ะ...หวยก็เลยต้องมาออกที่แฟนผม...ก็เลยต้องให้แฟนจำใจ..นั่งรถเมล์มาต่อ รถไฟฟ้ามาลงที่อนุสาวรีย์ แล้วให้เดินลงมารอ..ฝั่งตรงข้ามกับหน้าห้างเซ็นจูรี่ ตรงเสาวรีย์....ส่วนผม ก็ พาเจ้าหนูนา...ไปทางสะพานยกระดับ...ก่อนขึ้น สะพานยกระดับตรงพุทธมณฑล ...เกือบไปแล้วไหมละ...เพราะทางนี้เขาจะให้รถจากเลนใน กับเลนนอก วิ่งขึ้นสะพานยกระดับบรมราชธนนี เท่านั้น แต่ อ้ายเวงรถแท๊กซี่...มันตัดจากเลนนอก...ข้ามทางขึ้นสะพาน..ตัดออกมาที่เลนใน ...ผมละเบรคเอี๊ยด..ด.ด.ด......ดพร้อมเสียงกรีดร้อง เล็ก ๆ ว่า อ้าย..ย.ย. เฮีย.ย.ย.ย. เสียงสูงเล็กน้อย.....เกือบชนมันเข้าแล้วไหมละ ดีนะที่วิ่งมาไม่เร็ว..แล้วก็ประหม่าไปเลย...เรา....แล้วก็วิ่งต่อไปยังเส้นสะพานพระราม 8.....ออกไปหน้าบรมรูปทรงม้า...ออกไปทางวัดเบญฯ ออกไปทางข้างหลังสนามม้ากับสวนจิตรฯ...แล้วไปเลี้ยวซ้ายอีกทีตรงสะพานข้ามแยกพญาไท....และแล้วก็เห็นแล้ว แฟนผม...จู๊กกรู้ ๆ.....จอดรถ รับแฟนเลย อิอิ.....แล้วก็เดินหน้า...กลับบ้านโป่ง...เพราะแฟนไม่อยากกลับหอ เพราะบอกว่ากลัวเปลืองไฟ เปลืองน้ำที่หอ...อ้าวไม่ใช่ ๆ แฟนอยากจะเอาของฝากจากสกลฯ ไปฝาก ญาติ ๆ ของเราที่บ้านต่างหาก....ก็เลยเดินหน้ากลับบ้านโป่ง...(ลืมบอกไปว่า กทม. ช่วงนี้ รถไม่มาก...น่าวิ่งไป ลงไปตีวอลเล่ย์ไปแถว ๆ กลางถนนในกรุงเทพฯ น่าจะทำเป็นคอร์ดเทนนิสฉิบเป๋ง...โล่งจริง ๆ เลยง่ะ.....โล่งมาก ๆ โล่งแบบน่าไปนอนเล่น แบบที่ไม่มีใครเอาหนังสือพิมพ์ไปให้อ่านกลางถนนอ่ะนะ....) .....แต่ระหว่างทาง เริ่มเกิดอาการกระหายอยาก...ของรับประแด๊ก...ก็เลยชะแว๊ป แอบแวะเข้าไปหา ไรทานกันที่ ตลาดโต้รุ่งบริเวณองค์พระปฐมเจดีย์....โห ทำไม คนยังกะหนอนไต่ซากศพ เลยอ่ะ...ไม่รู้มาจากไหนกัน...พระเจ้า ไม่เคยมาที่นี่แล้วคนเยอะเท่านี้เลย นี่มันตลาดโต้รุ่งเหรอว่า งานกาชาดที่กรุงเทพฯ กันฟ่ะนี่....เลยต้องฝ่าด่านฝูงหนอน ไปหาไรกินดีกว่า...เดินตั้งนาน เอาร้านนี้ดีกว่า..ร้านบะหมีสมบัติ เมทนี..(หน้าแกเหมือนอ่ะ แต่ไม่ใช่คนที่เป็นดาราอ่ะนะ เราเรียกกันแบบนั้น )ไม่ได้กินมานานแล้วหวังว่าคงจะอร่อยเหมือนเดิม...ไปนั่งปุ๊บ...แกบอกว่า รอสั่งอีก ครึ่งชั่วโมงนะ...อ่ะ ๆ หิวไงก็รอได้ เพราะคนร้านแก่แน่น มาก ๆ ......ก็เลยเดินไปสั่งน้ำแตงโมปั่น(ไม่มีชาววังนะ เพราะเดี๋ยวพี่ปองแกให้กินไปรำไป แบบในหนังเรื่องบุญชูอ่ะ ....พี่ปองที่เป็นคู่ปรับกับซูโม่กิ๊ก...ในเรื่องบุญชู เคยได้ดูกันป่าว...พี่ป๊อง..ง.ง.ง...ยังจำได้อยู่เลย อิอิ หนังเก่ามาก สันติสุข กะจินตหราเป็นพระเอก นางเอกอ่ะ)...แล้วก็ หนมปัง สังขยา..อ่ะ กินไป แทบจะอิ่มอยู่แล้ว.......คราวนี้ถึงคิดเราแล้ว...สั่งไรคับ...เอา บะหมี่ยำจัมโบ้ กะ หมี่แห้งจัมโบ้......พอได้มาแล้ว ..ชิมไปนิด...ไมมันจืดจังว้า...ไม่เป็นไร พวงสวรรค์ เอ้ย พวงเครื่องปรุงยังมี เติม ๆ ๆ ๆ ๆ ใส่ ก็อย่าง ต่อก๊อย่าง รสชาด ก็สมบัติ จริง ๆ แต่กลายเป็น.....สม...บัดซบ....จริง ๆ เติมไง ก็ไม่อร่อยขึ้น ให้แฟนชิม แฟนบอกว่า...น้ำล้างเท้ายังอร่อยกว่าเลย......(เคยกินน้ำล้างเท้าด้วยเหรอฟ่ะ นี่ทุกทีเคยให้กินแต่น้ำใต้ศอก 55555)...แต่ผมก็ว่าอย่างนั้นแหละ...รู้งี้กินเกาเหา เอ้ย เกาเหลาโฟเกี๊ยวปลา ร้านเก่าดีกว่า อร่อยกว่าเยอะเลย...ขอบายเลยละกัน บะหมี่สมบัติเนี่ยะ ตอนนี้ของเปลี่ยนชื่อเป็น บะหมี่..สม(น้ำหน้า)บัด(ซบ)...ท่าจะดีกว่า...แล้วตัดออกจากบัญชี...ความน่าจะกิน ไปอยู่....บัญชีหมาไม่ยอมแด๊กจะดีกว่า....สรุปวันนั้นกลับถึงบ้านประมาณเกือบ ๆ 4 ทุ่มเห็นจะได้...... ......ส่วนเมื่อวานก็เข้ามาส่งแฟนที่หอแถว ๆ พระโขนง.....ก็เข้ามาตอนปรมาณ 2 ทุ่ม......รถยังค่อนข้างโล่งอยู่ แต่ก็ไม่โล่งเท่าเมื่อวาน....ก็ขับไปทางเดิมแหละ....แต่คราวนี้อุ่นใจ มีแฟนมาด้วย....ไปทางเดิมแต่คราวนี้ไม่เลี้ยวซ้ายตรงพญาไท แต่ตรงไปทางโรงพยาบาลพญาไท 1 (แฟนเก่าของผมทำงานอยู่ที่ รพ.นั้นอ่ะ พอผ่าน รพ.นี้ทีนะ ผมจะเริ่มหมั่นไส้แฟนผมจัง ชอบค่อนแคะถึงแฟนเก่าทุกที เล้ย...ย..ย ชอบซ้ำเติม...เดี๋ยวปั๊ด..ด.ด)...วิ่งไปทางพระรามเก้า ไปเลี้ยวขวารงแยกรามคำแหง...แล้วมุ่งหน้าสู่คลองตันตรงไปทางจัสโก้พระโขนง แล้วก็ไปถึง หอ ....แล้วก็นอนที่นั่น 1 คืน....หลับสบ๊าย สบาย เพราะ ง่วงมาก ๆ ... .......ตอนเช้าตื่นมา ก็อาบน้ำ 7.30 น. พาเจ้าหนูนา...ออกมาเพื่อ เอา แฟนไปทิ้งที่หน้าที่ทำงาน..แถว ๆ ซอยเอกมัย....แต่แฟนผมหิวของลงตรงโลตัวเอ็กเพลส....เพื่อจะหาไรแด๊กก่อน...เดี๋ยวเดินต่อไปเอง...ส่วนเรา..ก็เปิดวิทยุ คลื่น 103 เวอร์จินท์ซอฟท์...คลื่นประจำ....ฟังดีเจปอน กับดีเจอ้อน....แล้วมีช่วงซอฟท์คีย์ ซองเกม จะมีเพลงที่เขาบอกว่าถ้าได้ยินเพลงนี้ ให้ส่ง SMS เข้ามา แล้วก็อาจจะโชคดี....ทุกทีก็ส่งนะ..แต่ไม่เคยได้..เปลืองด้วย..เลยเซ็ง ๆ บอกกับตัวเองว่า ไม่ส่งดีกว่า... เปลืองขับรถอยู่ด้วย ไม่โทรหรอกแต่วันนี้....เพลงโจทย์ คือเพลง ใช่ฉันหรือเปล่า ของกะลา......ก็ฟังไปเรื่อย ๆ ขับรถไปเรื่อย ๆ ...ไปทางถนนเอกมัย เลี้ยวขวาออกถนนเพชรบุรี แล้วก็เลี้ยงซ้านตรงมักกะสัน...ออกไปทาง รพ.พญาไท 1 (ดีนะแฟนไม่มาด้วย..ไม่งั้น แด๊ก กรู อีกแน่ ๆ) ....ขับมาทางเดิมนั่นแหละ...พออยู่แถว ๆ สะพานพระราม 8 เขาเปิดเพลงเธอใช่ไหมของกะลา....ส่งดีป่าวหว๋า...ส่งก็ได้ ฟ่ะ ตอนนั้นกะลังวิ่งบนทางยกระดับ ตรงโค้ง..หน้าพาต้า ด้วย อู๊ยยยย์ เสียว ๆ กะลัง กด sms อยู่อ่ะ ประมาทจริง ๆ เล้ย..และแล้วก็ส่งไปแล้ว...แหะ ๆ (ไหนว่าเปลือง)......แล้วก็ไม่ได้สนใจ...ขับรถต่อไปเรื่อย ๆ จนถึงแถว ๆ ตลิ่งชัน อ้าว ใครโทรมาว้า......เบอร์ 02 นำหน้า แสดงว่าอาจจะโชคดีก็ได้ม้าง..ง.ง..ง ...รับสายปั๊บ..สวัสดีค่ะ คุณชื่อ...ใช่ไหมค่ะ ใช่ครับ....แล้วเขาก็บอกว่าเราโชคดีได้บัตรเงินสด 3,000 บาท จากรายการเขา...เขาก็ถามว่าเพลงที่กำหนดชื่อไร...เอาละสิ ตื่นเต้นจนจำชื่อเพลงไม่ได้...เพลงไรหว้า.........อ่อ ๆ เพลงของกะลาอ่ะคับ งก ๆ เงิ่น ๆ ตอบ...เอ่อ เพลง...ใช่.....ใช่...เออใช่ฉันหรือเปล่าครับ...เกือบตาย...แล้วก็ถามหมายเลขบัตรประชาชนของเราเลขไร ...ตาย ๆ ..กะลังขับรถอยู่ (เพราะผมจำบ่ได้) เลยบอกเขาว่า..รอแป๊บนะ..ขับรถอยู่....แล้วก็ควักออกมาบอก..แล้วเขาบอกว่าเดี๋ยวตอนออนหน้าไมค์ แล้วที่สำคัญที่สุดจำชื่อเพลงให้ได้นะค่ะ ไม่งั้นอด...3,000 นะคะ แล้วจะโทรมาใหม่ (ใครจะกล้าลืม ตั้ง 3,000 อิอิ) ........แล้วเราก้อขับรถต่อไป ...ใจเต้น ตึก ๆ อยู่ ๆ ก็โชคดีจัง เป็นโชคดีแบบเสี่ยงโชคครั้งแรกในชีวิตเลยอ่ะคับ.....เพราะเวลาสอยดาวกี่ทีก็ได้แต่..ผงชูรส มาม่า...หวยไม่เล่น SMS เล่นบ่อย แต่ส่วนมากจะได้รางวัลคือการเสียตังค์ไปให้มัน...แต่วันนี้ อะจึ๊ย ๆ ๆ ...ขับรถไป...ยิ้มไป...บ้าป่าว...พอถึงตรงลงสะพานยกระดับ....เขาก็โทรมา...เราก็รับปั๊บเลย ...เขาบอกว่า อีกประมาณ 2 อาทิตย์ จะได้รับบัตรเงินสดนะคะ...แล้วทางเขาจะติดต่อกลับไปบอกอีกทีว่าให้มารับอย่างไร ที่ไหน....แล้วเดี๋ยวเขาจะโอนสายไปที่หน้าไมค์นะค่ะ....แล้วก็โอนไป....ก็ได้ยินแต่เสียงเพลงที่เขาเปิด.....ซักพักดีเจปอนมาคุยก่อนว่า...ชื่อนี้...เหรอคับ....โทรมากี่ครั้ง...เราบอกครั้งเดียว..แต่เฉพาะวันนี้นี้ เพราะวันอื่นเพียบ...แล้วตอนนี้ทำไรอยู่...เราบอกว่าขับรถ....เขาถามไปไหนกลับจากต่างจังหวัดเข้า กทม.เหรอ เราบอกไม่ใช่เข้ามาส่งแฟนที่ กทม. แล้วก็ตอนนี้กำลังกลับราชบุรี...แล้วทำงานอะไรที่ราชบุรี ..ผมบอกว่าเป็นครู...เขาถามต่อว่าสอนไร เราบอกว่าสอนช่างอิเล็กทรอนิกส์...เขาบอกว่าพวกต่อวงจรอะไรพวกนี้เหรอ เราบอกว่าใช่....เขาบอกต่อว่าเมื่อก่อนเขาก็เคยต่อวงจรนะที่ใช้ไฟจี้ ๆ แล้วตะกั่วมันหยดลงมาโดนเท้าร้อนมาก ๆ แล้วก็เลยไม่ชอบ...เราบอกสมน้ำหน้า 55555....แล้วก็ถามอีกว่า..อยู่ราชบุรีฟังคลื่นเขาได้ด้วยเหรอ ผมบอกว่าได้แต่ต้องผ่านทางอินเตอร์เนตนะ...เลยได้ยินทั้งเสียงทั้งภาพเลย 5555...เขาบอกดูหน้าไปเอาพระพุทธรูปไว้ตรงหน้าจอด้วยป่าวเราบอกว่าไม่ได้เอาไว้หรอก...เพราะผีเดี๋ยวนี้ไม่กลัวพระ เราเลยเอาต้นตะบองเพชรไว้หน้าจอแทน..เผื่อเจอหน้าจะได้เอาหนาวเกี่ยวใส้ อิอิ เขาเลยหัวเราะใหญ่เลย...สักพักบอกแป๊บนะ...แล้วเขาก็พูด..หน้าไมค์ ว่าผู้โชคดีคือเรา...แล้วก็สัมภาษณ์เรา......"สวัสดีครับ คุณ.........โทรมาจากที่ไหนครับ....ขับรถอยู่แถวพุทธมณฑล.......จะไปราชบุรี..เป็นคนราชบุรีเหรอ..ใช่คับ...ดีเจอ้อนบอกว่าแม่เขาก็เป็นคนราชบุรี....แล้วก็ถามว่าวันนี้หยุดเหรอ เราก็บอกว่าใช่ พรุ่งนี้ทำงาน....แล้วก็โทรมากี่ครั้ง...ผมบอก 1 ครั้ง..จริงอ่ะเหรอครับ (จริงสิว่ะ คิดในใจน่ะ ไม่กล้าพูดออกไป)....แล้วถามว่าอยู่ราชบุรี จะเข้ามารับได้เหรอ...เราบอกว่าเพื่อเงิน เราเข้ามาเอาได้อยู่แล้ว (ง๊ก จริง ๆ)....ยังมีหน้ามาแซวว่าเราเสียงเหน่ออีกนะ ....เดี๋ยวปั๊ด...ด..ด....(ก็คนราชบุรีนี่หว่า)......แล้วถึงบ้านประมาณ 9 โมงเห็นจะได้...แล้วก็มาออนเน็ตนี่แหละคับ ....อิอิ ช่างโชคดีจริง ๆ เลย เรา อิอิ   Create Date : 17 เมษายน 2550     Last Update : 17 เมษายน 2550 12:54:33 น. Counter : 348 Pageviews.   7 comment Share Tweet

• เต๋า...เต๋า...
• เต๋า...เต๋า...
• SweetHeart_หวานใจ
• เพียงแค่เหงา
• naykainui
• จมูกหมู81
• goodpeople
• icebridy
• มดน้อยในไร่ส้ม จิ๊บๆ
• frank3119
• loverose
• krunokpp
• karinas
• วันวานที่ผ่านมา
• OncE UPoN'-'a MaN
• ลูกนุ่น
• อ้วนดำปื๊ดปื๊อ
• โสดในซอย
• UnEdiTED
• FreShyNice
• Castertroy
• Kurt Narris
• ลิงจ๊ากจ๊าก
• fuku
• ....พี่คังซี กับ นายยูเอส....
• Tukta21
• Webmaster - BlogGang

• บล็อกเก่าของผมเอง
• BlogGang.com