Group Blog
 
All blogs
 
ผมว่า ผมถูกโกง....!!!...นะเนี่ย...

เมื่อวันพฤหัสบดีที่ผ่านมา ผมก็เดินทางเข้า กทม. เพื่อที่จะไปรับรางวัลที่ร่วมสนุกกับทางคลื่น 103 เวอร์จิ้นท์ซอฟท์ (ก็คนมันเวอร์จิ้นท์ อ่ะ ทำไงได้ ก็ต้องฟังคลื่นนี้แหละน่า) .....ตอนแรกตามหมายกำหนดการณ์เดิมที่ตั้งเอาไว้คือจะฌาปนกิจ เวลา 11.00 น. เพื่อที่จะไปได้ทันกับเวลาที่ทางเวอร์จิ้นซอฟนัดเอาไว้ตอนบ่าย 2 โมงเย็น.....แต่จนแล้วจนรอดกว่าจะเสด็จออกมาจากบ้านได้ก็โน่นเที่ยง ดูสิ เลทจนได้ ....ไม่ใช่ใครที่ไหนหรอกที่ทำให้เลท ก็ตัวผมไง 555 แหมจะไป กทม. ทั้งที มันต้องหล่อกันหน่อยละน้า ก็เลยช้านิด ๆ หน่อย ๆ น่ะ หยวน ๆ....จะโทษน้องสาวเสียหน่อย เพราะขานี้ขาเลทเจ้าเก่าเจ้าเดิม...แต่วันนี้ผมของเป็นเจ้าใหม่ที่เลทกว่า 555 วันนี้ผมชนะเลิศครับ....

พอขับรถออกจากบ้าน สักพัก ก็ต้องวกรถกลับมาบ้านอีกที เพราะน้องสาวเจ้ากรรมดันเจื๊อกลืมเอาคีย์การ์ดที่หอมา วนรถกลับไปบ้านอีก 1 รอบ....พอได้ขับรถออกไปได้สักพัก...อ้าว เงินเราก็ไม่พอที่จะเป็นค่าเติมน้ำมัน วนรถกลับไปแวะกด เอทีเอ็ม อีก อ้าวเอาเข้าไป..แย่งกันแข่งกันลืมไปซะหมดอ้ายพี่น้องเวงคู่นี้นี่

.....ไปถึง กทม. เวลา เกือบบ่าย ไหนจะฝ่าด่านนรก รถในกทม. เพื่อเข้าไปให้ถึงที่คลองเตยอีก.....แหม ๆ สมองเราอันแสนชาญฉลาดนึกภาพออกมาเป็นแผนที่อัจฉริยะใน กทม. ซะงั้น เลยว่า เดี๋ยวน่ะ พอลงจากสะพานพระราม 5+3 = 7 เฮ้ย (บวก ดีดี สิว่ะ) อ่ะ ๆ 8 ......ก็จะไปออกโน่นเลย (ไปทำไมจังหวัดเลย อย่ามามุกผิดเวลา ไม่ตลกหรอกน่า) แถว ๆ วรจักร แล้วก็เปิดไฟเลี้ยวซ้าย เพื่อใช้โปรโมชั่น ตรง ๆ ของ เอไอเอส วิ่งผ่านหน้า รพ.หัวเฉียว ไปสู่(สุคติ) มาบุญครอง แล้วก็จะไปเลี้ยวขวาเจอซาร์สี่ (รู้จักน้ำอัดลมยี่ห้อนี้ไหมล่ะ ถ้าไม่รู้จัก อ่ะเชย เชียวแหละจ๊ะ สู้พวก เจ๊ปลา แจ๊แพท แม่น้องข้าวปั้น ครูนก เจ๊ไนท์แมร์ ยัยแมวดำ แล้วก้อ อิเจ๊ ก็ไม่ได้ ยังรู้จักเลย เชย เชียว ถ้าไม่รู้จัก หวาย ๆ น่าอาย มาก ๆ ) อีกทีที่หน้ามาบุญครอง วิ่งจนไปเจ๊อะ ถนนพระราม 4 เลี้ยวซ้ายอีกทีเพราะไม่อยากดื่มซาร์สี่ (น้ำอัดลมยี่ห้อโบราณ เอ้ย โมเดิ้น ขนาดนี้ ใครไม่รู้จัก ก็ลองไปดูดโค๊กหรือว่า เป๊บซี่ แล้วใส่ยาหม่อง ลงไปมาก ๆ นะ ได้อารมณ์เลยน่ะจ๊ะบอกให้ นี่พูดเรื่องจริงนะ ว่ามันรดชาดอย่างนั้น จริง ๆ สาบาน ไม่เชื่อให้ไปเตะนายไข่นุ้ย กับ ยัยมุก เลยอ่ะ ยิ่งหมั่นไส้ ๆ ต้นเรื่องให้คนอื่น เรียกลุง ๆ อยู่เลยเชียว ฮึ่ม ๆ ) มุ่งหน้าสู่คลองเตย......แต่ไม่เป็นไปดังหวัง...ความคิดดับสูญ พระเจ้าช่วยกล้วยบวดชี (ชอบมากกว่ากล้วยทอดอีกน่ะ) เพราะพอลงจากสะพานตรงแถว ๆโบ๊เบ๊ แมร่งเจื๊อกกันไม่ให้รถวิ่งตรงไปทางมาบุญครอง เพราะเขามาบังคับข่มขืนใจ ให้เรากล้ำกลืนต้องเลี้ยวซ้ายไปทางแยกอุรุพงษ์แทน เวงกรรมต้องไปฝ่าการจราจรบัดซบ ๆ ตรงแถว ๆ ถนนเพชรบุรีอีก...งั้นหนีไปทางสระบุรีเลี้ยวขวา ตรงแยกเพชรพระรามท่าจะดีกว่า แล้วก็มุ่งหน้าไปสู่ ถนนพระรามฉี่ เฮ้ย ยัง ยังไม่ปวดสักกะหน่อย...ต้องพระรามสี่สิจ๊ะ ถึงจะถูก... ออกไปโผล่เอาแถว ๆ หัวลำโพง แล้วคราวนี้ก็มุ่งหน้าสู่คลองเตยเลยสิครับ...ตอนนั้นอีกแค่ไม่กี่นาที ก็จะบ่าย 2 แล้ว ไม่ได้ ๆ จะเอานิสัยคนไทย (เลว ๆ อย่างเราและ คุณ อิอิ ใช่ป่าวเอ่ย) ไปใช้เหรอ ไม่เอา ๆ เราต้องตรงเวลาน่ะ... เรื่องเงิน ๆ ทอง ๆ ผิดนัดไม่ได้ นะ เดี๋ยวเขาเปลี่ยนใจไม่ให้ละชีช้ำ ร้องไห้ แย่เลย..เรา

จะว่าไปก็ไม่กล้า เอารถไปจอดไว้ที่ตึกมาลีนนท์อ่ะ กลัวรถจะไปเฉี่ยวกับรถของคุณกาละแมร์เข้า เดี๋ยวหล่อนให้พีเคมาเตะก้านคอ เคน ธีรเดช อย่างเรา 5555 เดี๋ยว หน่อย บุษกร จะเสียใจไปเปล่า ๆ...ไม่หรอกกลัวเสียตังค์แพง ง่ะ (งก อ่ะครับ)...เลยตัดปัญหาเอารถไปจอดไว้ที่คาร์ฟูร์ ดีกว่า...แล้วก็เดินย่ำต๊อก ๆ ไปที่ตึกมาลีนนท์...อ้าว พอเดินไปถึงเวงละกู มันมีตั้ง 3 ตึก แล้วตึกไหนมันคือที่ตั้งของเวอร์จิ้นท์ซอฟท์......เสี่ยงดวงกันหล่ะมึง....มะตอยบอกว่า ตึกนี้ละน่าจะเป็นมาลีนนท์เพราะดูสูงสุดที่สุดแล้วก็มีหอคอยไอเฟล ที่เป็นเสาอากาศด้วย ....เอาละว่ะเดินอาด ๆ เข้าตึกกลางเลย....เข้าไปเจอะกับเครื่องตรวจสอบอาวุธ ตัวเราผ่านพ้นมาได้ด้วยดี เพราะเก็บอาวุธประจำกายของเราไว้อย่างดี ...แต่นังมะตอยน้องสาวสุดเลิฟของเราสิ พอผ่านประตูเท่านั้นแหละเสียงดัง ปี๊ด..ด.ด. ๆ ๆ (ไม่ใช่เสียงเปรตน่ะ) แหม...ก็สาวแรงสูงซะขนาดนี้..จะไม่ดังได้ไง...ไม่ใช่ อะไรหรอกที่ดัง ก็กระเป๋าตังค์หล่อนนะสิ ยี่ห้อห่าน (ไม่มีนอหนู) อะไรว่ะ อ่อ ยี่ห้อมอร์แกนของนะสิ มันดันเจื๊อกมีพวงกุญแจเป็นทองเหลืองห้อยอยู่อันเบ้อเริ่มเทิ่มต่างหากเล่า..ไม่รู้จะเอาไปล่อฟ้าผ่าที่ไหนกัน พกซะอันอย่างกระบือ (ควายไง).....พอผ่านด่านเข้าไปได้แล้วก็มุ่งหน้าสู่ลิฟท์ พอจะไปขึ้นลิฟท์เท่านั้นแหละ ...คุณยามเธอไม่ยอมให้ขึ้นอีกอ่ะสิ...ไม่ใช่อะไรหรอก ยามเขาบอกมาว่าถ้าเป็นลูกของคุณประวิทย์ มาลีนนท์ อย่างเราห้ามขึ้นลิฟท์แบบนี้ ไม่ไฮโซพอจ๊ะ...อย่ามาแหล ๆ )... ให้ไปแลก(มรณ)บัตรที่เคาท์แดร๊กคิวล่า เอ้ย เคาท์เตอร์เพน ยัง ๆ ยัง ไม่ปวด ...อ่ะ ๆ เคาท์ดาวน์ ก็ได้อ่ะ ยังไม่สิ้นปีเล้ย..อย่ามาลีลา เถอะขอร้อง ...อ่ะ ๆ ยอมก็ได้ฟ่ะ.. เคาท์เตอร์ประชาสัมพันธ์ก็ได้จ๊ะ...เวงกรรม เลยต้องเดินไปข้างในสุดเลย พอไปแลกบัตรมาแล้ว...ก็เอามาติดหน้าอก...สักพักมะตอยมาสะกิด บอกนี่ ๆ ทำบัตรหล่น เวง คนอะไร ทั้งหล่อ ทั้งน่ารัก แล้วยังจะทำตัวซุ่มซ่ามอีก..เกือบเสีย 300 บาท ค่าบัตรไปแล้วไหมละ ดีนะที่น้องสาวเราตาต่ำ มองลงไปเห็นได้ว่าบัตรหล่น (ดีนะที่บัตร ไม่มาซบ เสียก่อน 5555)....มาขึ้นลิฟท์ได้ซะที แล้วออยล่ะไปไหน เอ้ย ไม่ใช่ (นักร้องคู่นี้ เก่าไปเหรอ อ่ะ ๆ แต่ยังจำได้ใช้ ม้า ๆ งั้น หยวน ๆ น่ะ)....ขึ้นไปถึงชั้น 24 ป๊าบ...บ.บ.บ เจอพี่ยามยืนรอหน้าลิฟท์เลย พี่แกรู้หน้าที่มาก (ไม่เรียกพี่ดีกว่า เรียกตาท่าจะดีกว่า หง่อม หงอกซะขนาดนั้น อิอิ ไม่เอาดีกว่า แกน่ารักออกขนาดนั้นเลยให้เกียรติแก หน่อย ขอเรียกพี่ก็ได้อ่ะ) มารับเงินรางวัลเหรอครับ...เท่าไรครับ 3000 หรือว่า 10000 อ่อ 3000 ครับ (จะบอก 10000 ก็เกรงใจ แต่ใจอยากได้ 10000 มากกว่า 555) เอาสำเนาบัตรประชาชนมาด้วยรึป่าวครับ เอามาครับ ผมก็ควักออกมาจากกระเป๋ากางเกง แหะ ๆ มันยับยู่ยี่ยิ่งกว่าหน้าหมาพันธุ์ปั๊ก เสียอีก ก็ขี้เกียจพกกระเป๋าถือมานี่นา.....เดี๋ยวกรอกตรงนี้นะครับ แล้วเซ็นสำเนาถูกต้องด้วย เชิญไปนั่งกรอกข้างในก็ได้นะครับ...โห ป๋าแกรู้งานมาก ๆ ทีพวกประชาสัมพันธ์ยืนเฉย ได้แต่ส่งยิ้ม ชิ สวยซะป่าว ทำงานสู้ป๋าเราก็ไม่ได้ เช๊อะ.....

เลยเข้าไปนั่งกรอกข้อมูลแล้วเอามาให้เขา...แล้วก็รอ ๆ ๆ ๆ ซะจนเกือบจะ บ่าย 3 โมง คิดดูว่านานไหมละ แต่ผมทนได้ เพื่อบัตรเงินสด 5555....ในใจก็คิดทำไมคนฟังเวอร์จินท์ซอฟท์มีแต่ อายุมาก ๆ ว้า....ส่วนมาก 27 อั๊ป ถึง 40 ปีเลยอ่ะ เฉพาะคนที่ได้รางวัลนี้อ่ะ (ว่างมาก เลยเริ่มสังเกต คนที่มาคอยรับรางวัล ขณะนั้นมีอยู่ ประมาณ 30 คนได้).....แต่คนแก่ ๆ อาจจะโชคดีก็ได้ อิอิ ปลอบใจตัวเองซะงั้น..ผมว่าพนักงานที่เวอร์จิ้นท์นี่ดีนะ..แต่งตัวกันเปรี้ยว ๆ ทั้งนั้นเลย แหมแต่ละคนกลิ่นเหม็นเปรี้ยวของเสื้อผ้าที่ใส่ละโชยมาเตะจมูก อย่างจังเลย สงสัยจะตากผ้าไม่แห้ง เอ้ย..ไม่ช่าย..แต่ตัวเปรี้ยวต่างหากเล่า..ใส่เสื้อยืด กางเกงยีนส์ ฟิดเปรี้ยะรัด...ซ่ะ..บางคนก็โห นุ่งกระโปรงสั้นซะ สงสัยทางบ้านไม่มีตังค์ ซื้อผ้าได้คืบเดียว 5555..แต่งตัวกันสบาย ๆ เสื้อยืดกางเกง กระโปรงยีนส์ กันทั้งนั้น เลย...แหม นิสัยครู..มันเริ่มส่อ...ถ้าพวกนี้คิดจะเปลี่ยนงานคงจะลำบาก เพราะความเคยชินในการแต่งตัวอย่างนี้ ไปทำงานที่อื่นอึดอัดแย่ เพราะแต่งตัวสบาย ๆ จนเคยตัว ขืนไปทำงานที่อื่นต้องปรับตัวเรื่องการแต่งกายแย่เลย .....ไปว่าเขาซะงั้น......สักพัก ก็ได้เวลา เขาก็เริ่มเรียกทีละคน.....เราก็รอฟังด้วยการเอียงหู ไปฟัง เพราะไกลมาก...ส่วนอ้ายเด็กบ้าอายุประมาณ 10 ขวบ ที่มากับพี่สาวมัน เล่น เอี้ยไรก็ไม่รู้เสียงดัง รำคาญ น่าเปิ๊ดกะโหลก ชิบ....พี่มันก็ไม่สั่งสอน ตักเตือนน้อง เรานะมองตาจ้องเขม็ง ใส่แววตามารใส่อ้ายเด็กเวรนั่นตั้งหลายที...หงอไปเลย 55555...เลยฟังผิดฟังถูกเลย เพราะสมาธิแตกซ่าน เขาเรียกชื่อไรก็ไม่รู้ ที่คล้าย ๆ ชื่อเรา พอกะลังเดินออกไป ใครก็ไม่รู้เดินออกไปรับก่อนพอดี หน้าแตกเลยตู เลยแกล้งเดินไปทางอื่น ทำเป็นอ่าน ๆ บอร์ดประชาสัมพันธ์แก้เก้อเลย...อืมม์ ๆ เลยฝากประกาศสมัครงานของ คลื่นวิทยุเวอร์จินท์ประเทศไทยให้เสียเลยว่า คนที่จบ บัญชี หรือว่า การขาย ระดับปริญญาตรี สามารถไปสมัครที่เวอร์จินท์ ชั้น 24 ตึกมาลีนนท์ ได้เลยนะครับ รับเพียบ............รออีกตั้งนาน..กว่าจะใช่เรา...อ้าวชื่อเราแล้ว ไปรับได้แล้วอิอิ......ในที่สุด เวอร์จินท์ ก็โกงเรา จริง ๆ ก็เขาบอกว่าเราจะได้รับบัตรเงินสดมูลค่า 3000 บาท ....แต่นี่...ไม่ใช่ โกง กันหน้าด้าน ๆ เลยนี่หว่า.......ไหน บอกจะให้เป็นบัตรเงินสด ...ไหง กลายมาเป็นเงินสดใส่ซองล่ะ นี่....โกงกันชัด ๆ เลยใช่ไหมครับ มันเหมือนกันที่ไหน บัตรเงินสด กับเงินสดเนี่ย .......สรุปผมถูกโกงใช่ไหมครับ ช่วยบอกผมทีเถอะ.......(กวนทีนไหมนี่ตู)

พอได้เงินมาแล้วเริ่ม ร้อน ๆ ไปหาอะไรมากระแทกปากกับน้องสาวที่ คาร์ฟูร์ ดีกว่า...เดินไปเดินมา มะตอยเลือกกินร้าน ยาโยอิ เป็นร้านอาหารที่ขายอาหารที่เป็นชุด ๆ ของญี่ปุ่น เป็นร้านในเครือเอ็มเคสุกี้นั่นเอง....เลยสั่งมา 3 ชุด....เป็นเงิน ประมาณ 300 กว่า ๆ ก็แดร๊กซะ 3 ชุดนี่นา เขินอ่ะ เวลาเขาเอาอะไรมาเสริฟที ต้องโค้งก่อน วาง พอจะไป เขาก็บอกว่า เชิญทานให้อร่อยนะครับ แล้วก็โค้งอีกที เขินแทนชะมัดเลย สรุปมาเสริฟ 4 ครั้ง โค้งไป 8 พูด ไป 4 ที.....คือเอาชาเขียวร้อนมาเสริฟ เอาเท็มปุระกุ้งมาเสริฟ เอาชุดหมู ห่าน(ไม่มีนอ หนู)อะไรก็ไม่รู้ แล้วก็ชุดเนื้อ ห่าน(ไม่มี นอ หนูเช่นกัน)อะไรก็ไม่รู้....สรุปเขินแทนมันจัง.....ช่างกล้า นะ นี่ เพื่อเงิน เรายังทำได้ เขาก็ต้องทำได้ จริง บ่ อ้าย...ย.ย.

....เสร็จแล้วเอาน้องไปส่งที่หอแถว ๆ ซอยลือชา แล้วก็ขึ้นไปหอช่วย ขน ๆ ๆ ของบางส่วนกลับมา เพราะ หล่อนกำลังจะย้าย หอ พอดี .....พอเอามาเก็บที่รถแล้ว ก็ต้อง อ้างว้างลิซึ่ม เพราะต้องกลับบ้านคนเดียว...ตอนนั้นก็ 4 โมงครึ่งแล้ว รถกำลังติดเลย (ถ้าไม่ติดแล้วจะขับไปยังไงล่ะ ) รถแน่นก็ได้อ่ะ....ดีนะ ที่ใครกำลังจะเสด็จไม่รู้ ตำรวจเลย รีบ ๆ ปล่อยรถ เลยได้ไปเร็วกว่าที่คิด..คือติดอยู่แค่ ชั่วโมง กว่า ๆ แค่นั้นเอง ...กระผมต้องใครขอกราบขอบพระคุณท่านเชื้อพระวงศ์ท่านนั้นด้วยที่สามารถทำให้ผมได้กลับบ้านเร็วกว่ากำหนด.....มากจริง ๆ แต่ไม่รู้ว่าใคร ไม่งั้นจะรักตายเลย...ย.ย..ย (ขออนุญาตไม่ใช้ ราชาศัพท์นะครับเพราะไม่ถนัด เดี๋ยวใช้ผิด จะกลายเป็น ไชยา มิตรไชย ไปซะ ป่าว ๆ )

ก็ขับมาเรื่อย ๆ ไม่มีวี่แววว่าฝนจะตก...พอถึงนครปฐมเท่านั้นแหละ ฝนตกลงมาทียังกับน้ำป่าไหล...มองไม่เห็นอะไรเลย นอกจากน้ำ กับกระจก พร้อมที่ปัดน้ำป่า..กับชีวิตที่จะต้องฟันฝ่าเอาตัวเองและเงินกลับบ้านไปให้ได้ (ไม่วายห่วงเงิน ได้มาเราต้องใช้ ต้องใช้มันให้ได้ ไม่ยอมตายหรอก 5555)......เลยต้องขับรถด้วยความเร็วประมาณ 40 - 50 กม. ต่อชั่วโมงกลับบ้าน ถือว่าช้ามาก ๆ เพราะไม่ไหวจริง ๆ .... ยิ่งพอมาถึง แถว ๆ บ้านโป่งยิ่งแล้วใหญ่ ตกหนักมาก ๆ ประมาณ 50 - 60 กก. ได้ ไป แบกมาแล้ว เอ้ย ไม่ใช่...น้ำหนักตัวคน หนาเฟ้ย.ฝนเขาเรียกเป็น ห่า ไม่ใช่เหรอ (แบบไทย ๆ ไง).... เอ ลืมบอกไปว่าขากลับแวะไปเติม แก๊สโซฮอล์ 91 แถว ๆ นครชัยศรีด้วยนะครับ หมดเงินรางวัลไปอีกเป็นจำนวนเงิน 500 บาท...มิน่าฝนตกวันนี้ ตอนกลับบ้าน ผมรู้แล้วว่าใครผิด ก็แก๊สโซฮอล์ไงที่ผิด จริงไหม (เลียนแบบโฆษณาซะงั้น เคยดูป่าวครับ) ......อิอิ เพราะไหน ๆ ก็ได้ตังค์มาฟรี ๆ แล้ว ผิดก็ไม่เป็นไร เพราะคนมีเงิน ย่อมไม่เคยผิด จ๊ะ 5555

--- หมายเหตุ ---
ขอย้ำว่า......กรุณาอย่ามาขอแบ่งเงินเลย เค้าไม่ให้ใครหรอกน่ะ จะหาว่า งก ก็ยอม... ขอบอก ๆ....เพราะตัวกระผมไม่ใช่พระเวสสันดร กลับชาติมาเกิดนะเออ .....เรื่องขอเงิน ขอทองเนี่ย ไม่ได้เด็ดขาด แต่ถ้าจะขอแฟน ขอลูก ละผมให้หมด ......แต่ถ้าจะขอเงิน ขอทอง ฝันไปเถอะ 55555 ท่าทางจะเป็นฝันร้ายด้วยนะนี่ ไม่ใช่ฝันเปียกแน่นอน เพราะมันอาจจะเสียวเกินไปก็ได้ 55555




Create Date : 05 พฤษภาคม 2550
Last Update : 5 พฤษภาคม 2550 21:27:12 น. 7 comments
Counter : 343 Pageviews.
Share

 
มุขเยอะ จริง ๆ


โดย: frank3119 วันที่: 5 พฤษภาคม 2550 เวลา:21:58:45 น.  

 
ท่าทางเป็นคนอารมณืดีมากๆนะเนี่ย มุขเยอะเชียวนะ


โดย: Cheerfully วันที่: 5 พฤษภาคม 2550 เวลา:22:01:49 น.  

 


5 5 5 5 5 5 5 5... ชอบสไตล์การเล่าเรื่องของคุณจัง... น่ารักดีค่ะ...


โดย: Sea Of Love วันที่: 5 พฤษภาคม 2550 เวลา:22:03:59 น.  

 
มาแอบอ่าน

อิ อิ วันนี้เรื่องยาวจัง

แวะมาทักทายก่อนนอนค่ะ

คืนนี้ฝันดีนะคะ


โดย: เพียงแค่เหงา วันที่: 5 พฤษภาคม 2550 เวลา:22:42:04 น.  

 
ว้าว เรื่องยาวมากกก

มาอ่านคะ

แวะไปเยี่ยมกันนะคะ ถ้าว่าง


โดย: goodpeople วันที่: 6 พฤษภาคม 2550 เวลา:10:56:19 น.  

 
แวะมาส่ง Tag ตอนดึก คับ


โดย: frank3119 วันที่: 8 พฤษภาคม 2550 เวลา:1:34:39 น.  

 
เหย เล่าซะเปงหนังสั้นเลย ครูของประเทศไทยจงเจริญ


โดย: dekzin วันที่: 10 พฤษภาคม 2550 เวลา:23:25:39 น.  

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

เต๋า...เต๋า...
Location :
ราชบุรี Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]

Friends' blogs
[Add เต๋า...เต๋า...'s blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.