ทริปแรกของปี 2013 ของลูกลิงตัวน้อย
ที่เวลาถูกขโมยไป....เริ่มต้นขึ้นที่ "บ้านป่าเหมี้ยง" ตำบลแจ้ซ้อนอีกครั้งนะคะ














หลายปีก่อนเคยเอาเรื่องราวของบ้านป่าเหมี้ยง
การท่องเที่ยวชุมชนบนที่สูงรอยต่อจังหวัดลำปาง - เชียงใหม่ - เชียงราย มาเล่าแล้วครั้งนึง
วันนี้มีโอกาสได้ไปเก็บไอหนาวๆ ที่นี่อีกครั้ง....
















ตามมาดูกันค่ะว่าวันนี้หมู่บ้านเล้กๆ ในเขตป่าอุทยานฯแจ้ซ้อนยังอยู่ดีไหม...
นั่นไง....บ้านหลังเล็กริมห้วยของใครบางคนจากนอกพื้นที่














พื้นที่ตรงนี้เดิมเป็นกองหินก้อนมหึมาที่ดูไม่มีราคาอะไรเลย
ตอนนี้กลับมีบ้านหลังน้อย...ปลูกชิดลำห้วย..บรรยากาศน่าอภิรมย์จริงๆ















ใจนึงก็อิจฉาเพราะทั้งเสียงน้ำเสียงนก
แถมอากาศดีไม่มีเกิน 25 องศาตลอดปี.....อืมมมมม
เราลองเดินไปตามน้ำข้างเรือนน้อยๆ......โห.....















มีลำห้วยเล็กๆ ไหลซ่อนเข้าไปด้านหลังตัวบ้าน...
มาเจอลำห้วยอีกสาย..น้ำที่เยอะอยู่แล้วไหลเย็นจนไม่เชื่อสายตาว่านี่จะเข้าแล้งแล้ว
















แถมด้วยเวิ้งน้ำที่ลงเล่นได้สบายๆ
น้ำใสๆ แบบนี้.....ถ้าไม่ติดว่าขี้เกียจถอดผ้าใบละก็...อิอิ















กลายเป็นที่พักผ่อนส่วนตัวของเจ้าของบ้านต่างถิ่น
ด้วยราคาค่าที่ดินกระจึ๋งนึง.....

















ก็นับว่ายังดีอยู่ไม่ใช่น้อย...ที่เจ้าบ้านต่างถิ่น
ยังไม่ได้ทำอะไรรุกล้ำธรรมชาติดั้งเดิมมากนัก.....















แถมแต่งแต้มธรรมชาติให้ดูสดใสสวยงามกลมกลืนจริงๆ
ถัดไปด้านข้าง...มีเกสท์เฮาส์เล็กๆ เปิดใหม่ ชื่อ "ป่ายดอย"
ไม่ได้ถ่ายรูปมาอะ...คงรับนักท่องเที่ยวที่ walk in เข้ามา..














ส่วนนี่บ้านอีกหลังของคนต่างถิ่น ... บนเนินชิดถนนด้านในหมู่บ้าน
แว่วว่ามีการขายสิทธิซ้ำซ้อน...ชาวบ้านก็ใช่ย่อยนะเนี้ยะ...หึหึ














ถัดมาอีกหลังใกล้ๆ กัน....ดูหน้าตาคงจะสร้างไว้อยู่เอง
แปลกนะ..ไกลสถานพยาบาลขนาดนี้...มาอยู่ตอนมีอายุ...แล้ว...ไม่อยากนึกต่อเลยอะ















เราเดินไปซักพักเจอชาวบ้านตัวจริง
ที่เพิ่งกลับมาจากเก็บใบเหมี้ยงในป่าหน้าตายิ้มแย้มเชียว

















ปีนี้บ้านป่าเหมี้ยงได้รับการสนับสนุนจากภาครัฐ(อีกแล้ว) ให้เป็นชุมชนท่องเที่ยวเชิงสุขภาพ
นี่เป็นข้อด้อยของเมืองไทย...(จริงๆ นะ)
ที่ไม่มีเจ้าภาพเรื่องการพัฒนาการท่องเที่ยวเก่งๆ จริงๆ จังๆ
เห็นทำกันทุกกระทรวง จนเห็นแล้วเอือม ทำทิ้งทำขว้างไปตามงบประมาณ

















555+ คิดแล้วของขึ้น ...
เดินต่อดีกว่าเน๊อะเจ้าหมาน้อย...ต่อไปแกคงต้องดุกว่านี้แล้วนะ...
อย่ามาทำยิ้มให้คนต่างถิ่นแบบนี้ดิ....อิอิ














ถนนในหมู่บ้านเป็นเนินขึ้นๆ ลงๆ แคบๆ...
ได้บรรยากาศจริงๆ....
บางบ้านเอาเสื้อผ้า อาหารมาตากแห้ง...ไม่เชื่อดูนี่ดิ..รู้ปะอารายยย













"มะแหลบ" เป็นสมุนไพรในป่าที่ใช้เป็นเครื่องปรุง
มีกลิ่นเฉพาะที่เห็นชัดๆ ก็ที่เค้าเอาใส่ "ลาบ" กันแหละค่ะ















ริมหนองน้ำขังมี "เดือยหิน" ขึ้นอยู่
พืชที่หาดูได้ยากแล้ว เมื่อก่อนเคยแอบเอาหินทุบกินเนื้อ...แข็งโป๊ก!!!
















ไม่ไผ่ที่ถูกเหลาเป็นแผ่นกว้างๆ ที่เอาไว้ใช้มัดก้อนเหมี้ยง
ที่ผ่านกระบวนการหมักดองพร้อมหม่ำ...
ถูกตากแดดให้อ่อนนิ่มริมถนน...















เราเดินวนเป้นวงกลม จนกลับมาถึงที่พัก "เฮือนพญาวัง"
ที่เคยนำเสนอมาแล้วเมื่อปีก่อน
















เอาละ..อาหารพร้อมแล้ว....
ข้าหลามแบบบ้านๆ...สักนิดก็ไม่เลว....ง่ำๆๆๆ

















ป่าเหมี้ยงคงต้องเผชิญความเปลี่ยนแปลงอีกเยอะ
แต่ป่าเหมี้ยงก็คงเลือกทางเดินที่ดีที่สุด...อดทนต่อวัตถุนิยมให้ได้มากที่สุด
















เราก็คงได้แต่นั่งมองและภาวนา...
เอาใจช่วยหมู่บ้านเล็กๆ แห่งนี้อีกพื้นที่หนึ่ง.....
"watch dog"











เส้นทางแจ้ซ้อนป่าเหมี้ยงเคยนำเสนอมาก่อนแล้ว ใครสนใจรายละเอียดสามาระเข้าไปดูตามลิงค์นะคะ

แจ้ซ้อนโซนน้ำเย็น แจ้ซ้อนโซนน้ำร้อน ป่าเหมี้ยง :: กิ่วฝิ่น วัดแม่กำปอง :: โครงการหลวงตีนตก :: มุมกาแฟ
โครงการหลวงป่าเหมี้ยง :: บ้านแม่แจ๋ม :: อุทยานแห่งชาติแจ้ซ้อน

ปล.๑ ภาวนาให้ผู้แฝงตัวเป็นชาวบ้านป่าเหมี้ยง เข้ามาเป็นชาวบ้านจริงๆ
ให้ชุมชนยังคงเป็นหมู่บ้าน อย่ากลายเป็นสังคมเมืองเลยนะคะ
ปล.๒ อยากได้ที่แถวนี้สักหยิบมือเหมือนกันเน๊อะ ^^
ปล.๓ ปีใหม่ปีนี้อยู่โยงเฝ้าบ้าน เลยต้องแอบไปหลังปีใหม่ใกล้ๆ แบบนี้แหละค่ะ
ปล.๔ ปีนี้ลูกลิงคงหาโอกาสท่องเที่ยวยากขึ้น...เพราะมีภาระใหญ่ที่ต้องจัดการ
แต่จะแอบเอาทริปเก่าๆ ที่ดองเค็มไว้มาขายแทนนะคะ 555

Create Date : 18 มกราคม 2556
Last Update : 22 มกราคม 2556 19:18:39 น.		10 comments
Counter : 4056 Pageviews.
Share Tweet