กว่าจะมีเรื่องเป็นของตัวเอง
สิ่งที่ฉันเขียนด้วยใจ
.........ผมเองเป็นคนชอบเขียน ชอบแสดงความรู้สึกผ่านตัวอักษร หลายครั้งที่พยายามปั้นเรื่องแต่ไม่เป็นเรื่องสักที หลายเวลาที่ปั้นแต่งเติมตัวอักษรแต่ก็ไม่เป็นตัว ออกมาโลดแล่นในใจคนอ่านสักหน แต่ยังคงเขียนเพราะทำแล้วมีความสุข รู้สึกดีกับการได้เขียน ผมเริ่มมีนิสัยชอบเขียนมาตั้งแต่ตอนเรียนอยู่มอสี่ ตอนนั้นเขียนกลอนให้สาวในวันเกิดหนึ่งเล่ม แล้วก็เริ่มเขียนกลอนเรื่อยมา และมาเขียนบันทึกอีกหนึ่งเล่มให้สาวอีกคนเมื่อตอนเรียนปีหนึ่ง น่าเสียดายที่เล่มนี้ผมไม่มีโอกาสได้ให้หญิงผู้นั้นไป และยังคงอยู่กับผมมาจนถึงปัจจุบัน แต่นั่นมันก็เป็นเพียงที่มาของนิสัยที่ชอบเขียน ทั้งสองคนจากผมไปแต่อาการชอบปั้นอักษรเป็นตัวยังอยู่กับผมเสมอ
.........บางเวลาที่ห่างหายไป และเมื่อกลับมาก็พบว่าเรื่องของเรามีคนอ่านเหมือนกัน (เริ่มมีกำลังใจเล็กๆ) อย่างเรื่อง ชู้คู่นอนชั่วคราว มีคนเข้ามาอ่านแล้วระบายความรู้สึกส่วนตัวให้สังคมได้รับรู้ เรื่องนี้เป็นปัญหาหลักๆของหลายครอบครัว และผมว่าคำว่า ชู้ จะคงอยู่กับสังคมไปทุกยุคสมัย ต่อให้เปลี่ยนไปเรียกอย่างอื่นอย่างใด แต่ความหมายและการกระทำยังคงเหมือนเดิม
บางเวลาผมก็เคยนั่งคิดเหมือนกันว่าจะเขียนเรื่องนี้ขึ้นมาทำไม ? (เรื่องทำนองนี้อีกเรื่อง จดหมายเหตุหนึ่งหญิงสองชาย")
.........อีกเรื่อง ก่อนสิ้นลมหายใจ แม้ผู้ที่เข้ามาอ่านส่วนใหญ่จะเป็นแฟนของคุณ ยุทธ บางขวาง แต่ผมก็มีกำลังใจกับเรื่องนี้มากอย่างน้อยก็ได้รับรู้ว่ามีคนเข้ามาอ่านเรื่องที่ผมเขียนบ้างเหมือนกัน นี่ว่าจะขอข้อมูลแปลกๆ จากคุณยุทธ เผื่อจะได้นำมาเขียนเรื่องใหม่ๆ ลง Blog อีก จะได้มีคนเข้ามาอ่านเยอะๆ (ไม่ดังให้รู้ไปงานนี้ 555)
.........อีกเรื่อง เมื่อหัวใจถึงปลายทาง เรื่องนี้ไม่มีอะไรมาก เพียงแต่เป็นเรื่องที่ผมชอบเป็นการส่วนตัว ผมเขียนมันขึ้นมาตอนนั่งรถไฟ กลับบ้านเห็นคู่รักชราๆ คู่หนึ่งนั่งมาด้วยกัน ก็นึกโครงเรื่องตอนนั้นเลย ผมชอบมากนะ แต่ไม่ค่อยมีคนอ่าน 555 , อีกหลายเรื่องนะที่ผมเขียนหรือนึกโครงเรื่องบนรถไฟ
Create Date : 11 กันยายน 2552 | | |
Last Update : 13 กันยายน 2552 16:42:39 น. |
Counter : 505 Pageviews. |
| |
|
|
|