VS

เงาซ่อนเงา / ปลายตะวัน VS คือ...เธอ / พิมลพัทธ์

ในความคล้าย ต่างฝ่ายต่างก็มีข้อดีของตนเอง

งานเขียนทั้งสองเรื่องเคยเผยแพร่ลงเวบพันทิพเหมือนกัน และดูเหมือนว่า “เงาซ่อนเงา” นั้นน่าจะเขียนขึ้นก่อนนิยายเรื่อง “คือ...เธอ” เสียอีก แต่ได้ตีพิมพ์ในปีเดียวกัน (พ.ศ. 2548) ขอเริ่มจากเรื่องย่อแล้วกันว่าเป็นยังไง

เงาซ่อนเงา เป็นเรื่องของมนัสวี สาวเริงร่ากล้าสู้คน ได้พบกับคุณหนูอันธิกาแห่งตระกูลสุริยะฉัตรด้วยความบังเอิญ ความกล้าหาญและแข็งแกร่งของมนัสวีเป็นสิ่งที่อันธิกาประทับใจเพราะอันธิกาเป็นคุณหนูผู้มีร่างกายอ่อนแอ (โรคหัวใจ) มาแต่เด็ก เธอถูกหมั้นหมายไว้กับชายหนุ่มชาติตระกูลดีพอกันชื่อ ธีธัท ซึ่งเขาเอ็นดูอันธิกาในฐานะน้องสาวเท่านั้น ความสัมพันธ์ระหว่างธีธัทและอันธิกาค่อนข้างจืดชืดในความรู้สึกชายหนุ่ม แต่เขาก็ยังคงหมั้นหมายกันไว้เพราะธีธัทเป็นรองประธานบริษัทสุริยะฉัตร ซึ่งเป็นกิจการของครอบครัวอันธิกา และครอบครัวทั้งสองสนิทรักใคร่กัน

วันหนึ่งอันธิกาโรคหัวใจกำเริบต้องผ่าตัดเปลี่ยนหัวใจ พอดีกับที่มนัสวีประสบอุบัติเหตุเสียชีวิตในเวลาใกล้เคียงกัน มนัสวีเคยยื่นบริจาคอวัยวะเอาไว้ หัวใจเธอจึงถูกผ่าตัดเปลี่ยนให้อันธิกา แต่เมื่ออันธิกาตื่นขึ้น...ก็กลายเป็นว่าจิตมนัสวีต่างหากมาอยู่ในร่างนี้ ส่วนอันธิกาเป็นฝ่ายจากไป มนัสวีในร่างอันธิกาแทบรับไม่ได้กับสิ่งที่เกิด ธีธัทบอกว่าเธอคืออันธิกาแต่เธอก็ไม่เชื่อ แต่สุดท้ายก็ได้ทราบว่าร่างมนัสวีของตนนั้นถูกเผาไปแล้ว มนัสวีจึงต้องยอมรับสิ่งที่เป็น

เมื่อสาวมั่นมาอยู่ในร่างคุณหนูนุ่มนิ่ม ความเปลี่ยนแปลงทั้งหลายก็บังเกิด ธีธัทเริ่มแปลกใจที่คู่หมั้นผู้เคยเงียบเชียบคล้ายไดอารี่ที่ใครก็ขีดเขียนอะไรลงไปก็ได้ กลายเป็นหนังสือเล่มหนาที่ไม่มีใครจะอ่านทางเธอได้ อันธิกาคนใหม่กล้าท้าชน พูดจาฉะฉาน กล้าอาละวาด แถมยังทำเหมือนไม่แคร์เขาเลยด้วยการบอกกับพ่อแม่เธอชัดเจนว่าจะไม่แต่งงานกับเขาง่ายๆ โดยที่ไม่ได้รัก ความเปลี่ยนแปลงนี้ทำให้คู่หมั้นหนุ่มรู้สึกว่าเขาเริ่มรู้สึกกับน้องสาวคนนี้ไม่เหมือนเดิมแล้ว และกลายเป็นว่าเขาต้องกลายเป็นฝ่ายไล่ตามเธอให้ทัน

(เอาเรื่องย่อแค่นี้แล้วกัน พล้อตจากนี้นางเอกก็เข้ามามีบทบาทในบริษัทมากขึ้น มีตัวร้ายเข้ามาจะแก่งแย่ง แต่คุณเธอก็เหวี่ยงกลับได้สมน้ำสมเนื้อ ยิ่งเธอแรงเท่าไหร่ ธีธัทก็ยิ่งสนใจและหลงรักนางเอกมากขึ้นเท่านั้น จนสุดท้ายมนัสวีก็ลงเอยด้วยดีกับธีธัท และยังมีคู่รองอีกสองคู่ในอ่านในเล่ม)

ส่วนเรื่อง คือ...เธอ นั้นก็ว่าด้วยนางเอกสาวห้าวมาดทอมนิดๆ อย่าง อรกานต์ ที่ถูกรถชนด้วยน้ำมือของสาวไฮโซร่วมคณะที่เธอชังหน้า คือ ธีร์วรา หรือไทร่า ร่างของอรกานต์เสียชีวิต แต่วิญญาณของอรกานต์กลับมาอยู่ในร่างของไทร่า (วิญญาณไทร่านั้นหมดบุญไปแล้ว) ซึ่งก็ทำให้สาวห้าวอึดถึกต้องปรับตัวอยู่พักใหญ่กับร่างอันบอบบางแสนสวยนี้

อรกานต์ปรับปรุงชีวิตไทร่าใหม่ทั้งหมด กลายมาเป็นคุณหนูสู้งานที่กลับจากเมืองนอกก็มาทำงานโรงแรมหรู แต่เรื่องราววุ่นๆ ก็เกิดขึ้นมากมายเพราะอดีตของไทร่านั้นค่อนข้าง “ผ่านมาเยอะ” ซึ่งไฮโซหนุ่มลูกชายคนเล็กของธนาคารชื่อดังของไทยก็สนใจในตัวเธอ กฤติณ เข้าใจว่าเธอยังเป็นไทร่าคนเดิมที่ได้มาง่ายๆ (เพราะเพื่อนเขาหลายคนก็เคยคั่วไทร่ามาแล้ว) แต่ปรากฏว่าอรกานต์ในร่างไทร่าทำให้กฤติณแปลกใจไปหมดกับพฤติกรรมเธอคนนี้ ใจนึงเขาอยากเอาชนะ ใจนึงก็ตามประสาผู้ชายทั่วไปที่อยากได้สาวสวย ซึ่งอรกานต์เองก็เดาได้ว่าเขาต้องการอะไรจากเธอจึงเหวี่ยงเขาไปยกหนึ่ง จนสุดท้ายทั้งสองก็ตกร่องปล่องชิ้นแต่งงานกันเพราะจะเอาชนะคะคานกัน (แต่สุดท้ายก็กลายเป็นความรักนั่นล่ะ)

เอาล่ะ จุดเด่นของคือ...เธอ คือเรื่องราวการใช้ชีวิตที่ต้องฝ่าฟันมรสุมของอรกานต์ในร่างของไทร่าผู้เคยมีชีวิตแหลกเหลว แต่อรกานต์ก็ได้เห็นอดีตของไทร่าและเข้าใจว่าแท้จริงไทร่าแม้จะร่ำรวยแต่ไม่มีใครสนใจ ผ่านความผิดหวังจากผู้ชายมามากจึงไม่เปิดใจรับใครอีก และยังไม่มีเพื่อนแท้อย่างอรกานต์ที่มีเพื่อนสนิทที่เข้าใจด้วย จุดเด่นอีกอย่างที่เราชอบคือการให้พระ-นาง ยอมรับเรื่องร่างไทร่าที่ไม่ใช่สาวใสบริสุทธิ์ ซึ่งตอนแรกก็เหมือนจะผ่านได้ด้วยดี แต่เหล่าตัวร้าย (บรรดากิ๊กเก่าทั้งพระเอกและของไทร่า) ก็ดาหน้ากันมาเยอะเอาการ ฝ่ายพระเอกหึงบ้าง ฝ่ายนางเอกช้ำใจบ้าง โหย...คนอ่านลุ้นนะเนี่ย

ไม่อยากเปรียบเทียบว่าชอบเล่มไหนเพราะต่างกันทั้งสองเล่ม แต่สำหรับ “เงาซ่อนเงา” นั้นคิดว่าการเดินเรื่องมีช่องโหว่ให้เห็นค่อนข้างมาก หลายครั้งที่เหตุการณ์ดูกระโดดไปมา (โดยเฉพาะช่วงแรกของเล่มที่คนอ่านยังงงๆ ว่าใครอยู่ในร่างใครกันเนี่ย) อ้อ อีกอย่างที่ขัดตาคือคำสะกดผิดที่มีมากเสียจนน่าตกใจว่าคนเขียนไม่รู้จริงๆ ว่าสะกดที่ถูกคืออย่างไร แล้ว สนพ ปล่อยให้คำผิดมากมายขนาดนี้หลุดมาได้ยังไง ในขณะที่ “คือ...เธอ” ค่อนข้างสมบูรณ์ในแง่นิยายเพราะตัวพล้อตและการเดินเรื่องทำได้สมูทดี และจบเรื่องได้สมบูรณ์ด้วย จึงไม่แปลกใจที่คือเธอ ค่อนข้างเป็นที่ชื่นชอบของใครหลายคน

แต่สำหรับเรานั้น เงาซ่อนเงา แม้จะมีบางส่วนที่อ่านแล้วกะพร่องกะแพร่ง แต่กลับมีหลายส่วนที่มีเสน่ห์ทางงานเขียนพุ่งสูงชนิดไม่น่าเชื่อ เช่นการใส่แนวคิดอาร์ตๆ ลงไปในเรื่อง คำพูดคมๆ ของตัวละครเกี่ยวกับชีวิตและความรัก ซึ่งหาได้ไม่ง่ายนักในนิยายปัจจุบัน และสำหรับเราสิ่งที่ทำให้นิยายโดดเด่นอีกอย่างคือตัวนางเอกของเรื่องที่ “แซ่บเว่อร์” เรียกว่านางร้ายมาไม้ไหนก็เหอะ เธอเชือดกลับได้หมด (พระเอกได้แต่ทำตาปริบๆ แต่ก็หลงรักอันธิกาเวอร์ชั่นบู๊คนนี้หัวปักหัวปำ)

 ส่วนคือเธอของพิมลพัทธ์นั้น สิ่งที่โดดเด่นที่สุดในความคิดเราคือพัฒนาการความรักของตัวละครที่มีเหตุผล มีที่มาที่ไป โดยเฉพาะชีวิตคู่ของพระ- นาง ที่โหดบ้างหวานบ้าง (หึงทีนึงก็ปล้ำกันนัวเนีย อ่านแล้วได้อารมณ์ยิ่งทะเลาะยิ่งลูกดกจริงด้วย) ที่สำคัญนางเอกเรื่องนี้เธอช่างเป็นสาวแกร่งแรงเกินร้อย (แต่ก็โดนกระทำบ่อยมาก) องค์ประกอบต่างๆ ทำให้เรื่องคือเธอ ค่อนข้างมีมิติความจริงมากกว่า แต่ทั้งนี้ทั้งสองเล่มก็หยิบมาอ่านได้บ่อยๆ โดยไม่เบื่อ

ดังที่บอกว่าการหยิบนิยายที่พล้อตคล้ายกันสองเรื่องมาเอ่ยถึงในคราวเดียวนี้ ไม่ได้มีเจตนาจะบอกว่าใครกำลังพยายามลอกใคร เพราะจากความรู้สึกตอนอ่านเราก็รู้ได้ว่าสองเล่มนี้ไม่ได้เกี่ยวข้องกันทั้งสิ้น นอกจากพล้อตที่ว่าร่างนางเอกดับสิ้นลงแต่วิญญาณเธอไปอยู่อีกร่างหนึ่งจึงเกิดเรื่องราวมากมาย ความสามารถอย่างหนึ่งของคนเขียนในการใส่องค์ประกอบที่แสดงตัวตนของตัวเองลงไป จะทำให้เรื่องราวมีสีสันและประทับใจคนอ่าน ดังเช่นทั้งสองเรื่องที่การดำเนินเรื่องไม่เหมือนกัน บรรยากาศต่างกัน