อาคม / ชลนิล

โอปป้าชลนิล comeback อย่างสมศักดิ์ศรี (รีวิวรับปี 2557)

เพราะกฎแห่งกรรมทำงานช้า เขาจึงต้องออกไล่ล่าด้วยตัวเอง

ผลชันสูตรศพมาเฟียรายใหญ่ที่ขัดแย้งกับลักษณะอาการก่อนตายอย่างน่าพิศวงดึงให้ เอื้อกานต์ คุณหมอสาวผู้มีสัมผัสพิเศษ และ ทีเกื้อนายตำรวจหนุ่ม น้องชายฝาแฝดก้าวเข้าสู่เส้นทางอันมืดดำอำมหิตของการแก้แค้นโดยไม่ทันตั้งตัว

คำสั่งลับจากสำนักงานตำรวจฯ ที่ตกมาถึงทำให้ทีเกื้อได้รู้ว่าการตายอย่างแปลกประหลาดนี้มิใช่เพิ่งเกิดขึ้นครั้งแรกหากก่อนหน้านี้ยังมีบุคคลสำคัญที่เกี่ยวพันกับพรรคแกนนำรัฐบาลอีกสามรายเสียชีวิตในลักษณะใกล้เคียงและในช่วงเวลาไล่เลี่ยกันทีมสืบสวนพิเศษจึงถูกจัดตั้งขึ้นเพื่อดูแล ‘วีไอพี’ที่อยู่ในกลุ่มเสี่ยงและติดตามค้นหาผู้ที่อยู่เบื้องหลังการตายที่ดูคล้ายการฆาตกรรมต่อเนื่องนี้

สัมผัสพิเศษ รวมทั้งความช่วยเหลือจากพี่สาวฝาแฝด ทำให้ทีเกื้อมั่นใจว่า‘อาวุธ’ ที่คนร้ายใช้สังหารเหยื่อคือ ‘อาคม’ อันลึกล้ำและมีพลังแรงกล้าเหยื่อแต่ละรายจึงถูกปลิดชีวิตอย่างโหดเหี้ยมโดยไร้ร่องรอยหลักฐานใดๆที่จะสาวถึงตัวคนร้าย ทว่า...ต่อให้รู้ตัว รู้หน้าก็ใช่ว่าใครจะหาญกล้าต่อกรกับฆาตกรอาคมเช่นนี้ได้

เหนืออื่นใด ยิ่งสืบสาวลงลึกเขาก็ยิ่งพบว่ามือสังหารลึกลับวนเวียนใกล้ตัวเข้ามาทุกที นายตำรวจหนุ่มจะทำเช่นไรเมื่อเป้าหมายรายต่อไปคือคนสำคัญที่มีความหมายต่อหัวใจซึ่งเขาอาจยอมแลกได้ทั้งชีวิต!

หลังจากหายหน้าไปจากแวดวงหนังสือสักระยะ วันนี้คุณชลนิลก็มีผลงานใหม่แกะกล่องมาให้ยลกันเสียที อย่างแรกต้องบอกว่านี่ไม่เชิงเป็นรีวิวนิยายเพราะยึดหลักอารมณ์ความชอบส่วนตัวของตัวเองอยู่มาก อีกอย่างคือการหยิบเล่มนี้มาเอ่ยถึงค่อนข้างแหกกฎตัวเองเล็กน้อยเพราะเล่มนี้เป็นเล่มที่ได้มาด้วยน้ำใจของคนเขียนอย่างคุณพี่ชลนิล (ตีขลุมเรียกท่านพี่เรียบร้อย) ปกติแล้วนิยายที่ได้มาฟรีนั้นเราถือคติไม่รีวิวเพราะถือว่าเค้าให้ฟรีแล้วยังจะคอมเมนต์อีก แต่เล่มนี้ขอเขียนถึงสักหน่อยเพราะเป็นการกลับคืนสังเวียนหลังห่างหายไปหลายปีของคุณชลนิล และทางนักเขียนเองท่านก็เปิดไฟเขียวให้คอมเมนต์เต็มที่

 (แถมกดดันให้ “จัดหนัก” อีก เฮ้อ...กลุ้ม )

สำหรับคนที่ไม่เคยอ่านงานของชลนิล ถ้าคุณต้องการนิยายที่ภาษาสวยพริ้งเพริ่ด เน้นรักหนักแน่นสะท้านทรวงระหว่างพระเอก-นางเอก กรุณาข้ามงานของชลนิลเพราะเขาเป็นนักเขียนชายที่ไม่ใช่แนวนั้น แต่ถ้าคุณต้องการนิยายสักเรื่องที่แหวกแนวจากท้องตลาด อ่านง่าย เข้าใจง่าย มีกลิ่นอายของเรื่องเหนือธรรมชาติ และแฝงแง่คิด (โดยเฉพาะทางธรรมะ) มีพระเอก-นางเอกให้ชื่นหัวใจนิดๆ นั่นล่ะขอให้หยิบของนักเขียนท่านนี้มาอ่าน  

จะเล่าแบบไม่สปอยล์ไงดี เป็นว่าตัวละครหลักคือ เอื้อกานต์-ทีเกื้อ เป็นแฝดชายหญิง เอื้อเป็นแพทย์หญิงจิตใจงาม เกื้อเป็นนายตำรวจหนุ่มไฟแรง ทั้งสองมีความพิเศษคือออกแนวมีโทรจิตหากันและมีพลังพิเศษเล็กๆ น้อยๆ เรื่องราวเริ่มต้นเมื่อมีคดีนักการเมือง-มาเฟียดัง ตายทีละรายๆ ด้วยสภาพแปลกๆ คล้ายนี่เป็นคดีฆาตกรรมต่อเนื่อง แต่ปัญหาคือนี่เป็นการฆาตกรรมด้วย “อาคม” ซึ่งไม่อาจพิสูจน์ได้ทางวิทยาศาสตร์  

คำโปรยบนปกที่ว่าด้วยกฎแห่งกรรมทำงานช้า...เลยจัดการมันเองเลย ทำให้นึกถึงการ์ตูน Death note อย่างช่วยไม่ได้ (ซึ่งคนเขียนก็บอกไว้เหมือนกันว่าใช่) เพราะคนที่ตายในเล่มนี้ล้วนเป็นผู้คนซึ่งมีเบื้องหลังสกปรกทั้งนั้น การเลือกอาชีพให้ตัวละครหลักเป็นตำรวจ และแพทย์ ยิ่งเอื้อต่อการเดินเรื่องแนวสืบสวน ปมต่างๆ มันน่าลุ้นตอนค่อยๆ สืบสาวเข้าใกล้คนร้ายนั่นล่ะ  

คนเขียนได้อธิบายว่าเขาได้วิเคราะห์แล้วว่าจุดแข็งของตัวเองคืออะไร นิยายเล่มนี้จึงเป็นการดึง “จุดขาย” ของตัวเองออกมาใช้อย่างเต็มที่ ไม่ว่าจะเป็นตัวพล้อตที่ผสมความลึกลับ+ไสยศาสตร์อาคม+การสืบสวน+แง่มุมธรรมะ, การวางบุคลิกและความเป็นมาของตัวละครที่น่าสนใจ และการเฉือนคมของตัวเอกและฝ่ายคนร้ายระหว่างตามล่าหาความจริง โดยใช้การเดินเรื่องแบบกระชับฉับไว คนเขียนมักใช้การบรรยายง่ายๆ เช่นเปิดฉากด้วยการบอกสถานที่แบบสั้นๆ แล้วก็เริ่มฉากแบบไม่ต้องพูดพล่ามทำเพลง อ้อ สิ่งหนึ่งที่ทำให้อ่านลื่นไหลสำหรับเรานั่นคือตัวละครดูเป็นธรรมชาติ นิสัยไม่งี่เง่า (อันเป็นลักษณะของคุณชลนิล) แม้จะมีบางตัวที่ร้ายแบบงี่เง่า แต่ก็ไม่ใช่ตัวสำคัญ ตัวละครหลักเรื่องนี้มีวุฒิภาวะเต็มเปี่ยม

ตอนที่หยิบนิยายเล่มนี้มาอ่านนั้นมันจะรู้สึกอยากอ่านให้จบเพราะอยากเข้าใจไคลแม็กซ์ของเรื่องเร็วๆ โดยรวมแม้พล้อตหลักจะไม่ได้พลิกล็อคมากมาย แต่การเล่าเรื่องก็รู้จักใช้จังหวะปล่อยปมทีละเปลาะ (แม้จะเริ่มเดาได้แต่แรกว่าตัวละครต่างๆ เกี่ยวข้องกันอย่างไร) ซึ่งปมประมาณนี้เราว่าก็พอเหมาะแล้วเมื่อเทียบกับนิยายสืบสวนสมัยนี้ที่มักสร้างเรื่องให้พลิกแพลงเสียจนเว่อร์ ส่วนเล่มนี้นั้นสาเหตุที่ทำให้ผู้อยู่เบื้องหลังการใช้อาคมก่อคดีขึ้นมาเป็นสิ่งที่พอคาดเดาได้อยู่แล้ว แต่สิ่งสำคัญที่นักเขียนไม่เหมือนใครคือ “ทางออก” ของเรื่องที่มุ่งสู่การปล่อยวางทางธรรม  

อย่างที่บอกว่าคนเขียนดึงจุดแข็งแกร่งของ Brandชลนิล ของตัวเองมาใช้อย่างเต็มที่ ทำให้ตอนอ่านเล่มนี้...เรานึกถึงอีกเล่มที่เป็น bestseller ของนักเขียนคือ “เพลิงนาคา” ในทันที เนื่องจากมีองค์ประกอบหลายอย่างคล้ายคลึงกัน ไม่ว่าจะตัวละครเอกเป็นพี่น้องชายหญิงที่ผูกพันแน่นแฟ้นกันดี, ถ่านไฟเก่าที่มีสิทธิ์คุโชน, โทนเรื่องว่าด้วยพลังอำนาจเหนือธรรมชาติ แต่สุดท้ายแล้ว...ตัวละครจะเลือกเส้นทางที่ถูกต้อง...นั่นคือทางสายธรรมะที่ชนะทุกอย่าง จึงรู้สึกได้ว่ามี “สูตรสำเร็จ” ของผู้เขียนหลายอย่างที่นำมา repackaging ในเล่มนี้  

คนเขียนได้บอกไว้แล้วว่าตัวเองไม่ถนัดแนวรัก และนิยายเล่มนี้ก็มีร่องรอยแนวรักสไตล์เดิมคือ ปมรักเก่าที่หวนคืนแบบสมหวัง (ในเพลิงนาคา ก็คือคู่รอยจันทร์กับพี่เธียร ส่วนเล่มนี้คือทีเกื้อกับหนูดี) และรักขมๆ จบลงแบบ bittersweet อย่างหมอเอื้อและพี่กลด (ในเพลิงนาคาคือริวกับน้ำฝนที่จากลาต่อกัน)  มาถึงตรงนี้เรานึกสรุปเอาเองในใจเลยว่าตัวละครหญิงในนิยายคุณชลนิลนั้นมีสองสไตล์ แบบแรกคือแกร่งไปเลยอย่างเอื้อกานต์หรือรอยจันทร์ แบบสองคือสาวหวานและราบเรียบไปเลยอย่างหนูดี และน้ำฝน  

โดยรวมคุณภาพนิยายเรื่องนี้ถือว่าคับแก้วและคงความเป็นตัวเองไว้อย่างชัดเจน ไม่แปลกใจที่Brand loyalty จะทำให้แฟนเก่าๆ ของชลนิลรีบไปจับจองจนนิยายเล่มนี้ขายดิบขายดีเมื่องานหนังสือที่ผ่านมา เราเองไม่ได้อ่านงานใหม่ๆ ของพี่ท่านมาสักพักก็ยังดีใจที่ได้เจองานกันอีก รู้สึกฟินน์...อย่างบอกไม่ถูก (ถ้าเป็นซีรีย์เกาหลี ก็ต้องบอกว่า...โอปป้าของเรา comeback ได้สมศักดิ์ศรีเอาการ fighting!)

 สุดท้ายก็นี้ขออภัยหากรีวิวครั้งนี้ไม่ได้ “จัดหนัก” เท่าที่ควรเพราะเท่าที่อ่านงานเขียนเล่มนี้ของคุณชลนิลก็สัมผัสได้ถึงความตั้งใจในระดับดี ส่วนอีกเล่มที่มีในครอบครองแต่ยังไม่ได้รีวิวอย่างเถ้าน้ำค้างนั้นดูเหมือนจะเรียบเอื่อยไปนิด แต่ทุกเล่มก็จะมีลายเซ็นในแบบคุณชลนิลอยู่ดี มากบ้างน้อยบ้างต่างกันไป