อากิระ นักธุรกิจหนุ่มที่แสนเพียบพร้อมเป็นที่ใฝ่ฝันของสาวๆ
แท้จริงแล้วเขาซ่อนความร้ายกาจไว้ภายในอย่างแนบเนียน 

วิรตา นักข่าวสาวที่เข้ามาสืบคดีฆาตกรรมของนักธุรกิจอัญมณีรายใหญ่
เธอตั้งข้อหาอากิระไว้ในใจ แต่กลับกลายเป็นว่า
ต้องเข้าไปพัวพันกับเขาจนยากที่จะถอนตัวและหัวใจได้ทัน 

 แม้จะเป็นความบังเอิญที่ทำให้ทั้งคู่ได้พบกัน...แต่เรื่องที่เขารักเธอนั้น... มันไม่ใช่ความบังเอิญเลยหากเมื่อถึงทางแยกระหว่างความรักกับความแค้น...เขาจะเลือกอะไร... ความลับที่เก็บงำมาสิบปี กับความอบอุ่นหัวใจที่เพียงแค่เธอยิ้มให้

 เกมของความเจ็บปวดกำลังจะเริ่มขึ้น เขาจะเป็นผู้เปิดเกมนี้เอง

และเชื่อว่าครั้งนี้ต้องชนะ!!

เท่าที่เคยพลิกอ่านตัวอย่างของนิยายเรื่องนี้ก็ได้กลิ่นเลยว่าออกโทนมรดกเลือดของครอบครัวโคตรรวยที่พี่น้องฆ่ากันเอง ซึ่งแน่นอนโทนเรื่องคือสืบสวนสอบสวนที่มีความรักมาเกี่ยวข้องเพราะตัวพระเอกเค้าโปรไฟล์จัดเต็มขนาดนั้น และเท่าที่เคยสัมผัสงานเขียนของนักเขียนท่านนี้มาบ้างทำให้เราเชื่อมือคนเขียนระดับนึง และหนังสือเล่มนี้ก็ไม่ทำให้ผิดหวัง

เรื่องย่อๆ ก็คล้ายที่เห็นจากปกหลังคือตัวพระเอกดูมีปมมีเล่ห์เยอะมาก เขาเป็นนักธุรกิจลูกครึ่งไทย-ญี่ปุ่น (แค่ชื่อก็ฟังหล่อแล้ว อากิระ ไม่รู้เป็นไงแต่มันรู้สึกได้ว่าชื่อนี้ต้องหล่อ) มีตำแหน่งกึ่งๆ จะเป็นยากูซ่าจากเมืองปลาดิบที่กำลังแผ่ขยายกิจการมายังเมืองไทย เรียกได้ว่าหล่อรวยครบ แต่ที่ผิดคาดจากนิยายทั่วไปคือพระเป็นสุภาพบุรุษมากๆ กับนางเอกทั้งที่นางเอกเรื่องนี้มาดแมนมิใช่น้อย ส่วนนางเอกนั้นเป็นนักข่าวสายอาชญากรรมชื่อ วิรตา (ชื่อเล่นแอ้ม) ซึ่งเป็นผู้หญิงธรรมดาที่อารมณ์รื่นเริงดี แล้วเธอก็ไม่คิดเล็กคิดน้อย ปากตรงกับใจ ไม่มุ้งมิ้ง เพราะเติบโตมากับญาติซึ่งเป็นผู้ชายเกือบทั้งกระบิ (อ่านแล้วเรายังชอบนางเอกเลย แบบถ้ามีคนแบบนี้ก็อยากเป็นเพื่อนด้วยคงสบายใจดี)

ไม่สามารถปลอยล์เรื่องได้เพราะนิยายเรื่องนี้มีความซับซ้อนในระดับสูง (สำหรับสมองน้อยๆ เช่นเรา) แต่เอาเป็นว่าตระกูล ศิริพัฒนากร เป็นตระกูลธุรกิจร่ำรวยของเมืองไทย แต่ที่ผ่านมามักเกิดโศกนาฏกรรมกับคนในครอบครัวนี้เสมอ ซึ่งนางเอกของเรื่องก็สืบๆ แล้วไปสะดุดกับข่าวในอดีตเกี่ยวกับทายาทสามคนซึ่งเชื่อว่าน่าจะเสียชีวิตในกองเพลิงแต่หาศพไม่พบ (ซึ่งก็คือการฆาตกรรมและอำพรางด้วยการวางเพลิงนั่นล่ะ) และเมื่อ “อากิระ” ในมาดนักธุรกิจญี่ปุ่นก็กำลังเข้ามาเพื่อเตรียมร่วมทุนกับตระกูลนี้ เธอก็เริ่มได้กลิ่นแปลกๆ และใช้สัญชาตญาณนักข่าวตามแกะตามแคะให้ได้ว่าเรื่องราวเป็นมาอย่างไร

อันนี้เชื่อว่าคนอ่านทั่วไปก็คงจะคิดว่า ‘โด่เอ้ย พระเอกกับน้องอีกสองคนปลอมตัวเพื่อเข้ามาแก้แค้นไง พล้อตแค่นี้เอง’ (เพราะคนอ่านเช่นเราก็คิดได้แค่นั้นเหมือนกัน) เปล่า...มันไม่ได้ง่ายๆ แค่นั้น เพราะมันมี sub-plot ที่เอาไว้ให้คนอ่านได้อึ้งอีกหลายตลบ ไม่ว่าจะเป็นความสัมพันธ์เชิงครอบครัวของตัวละครที่อีนุงตุงนัง การขับเคี่ยวของอากิระและพลพรรคกับฝั่งตรงข้าม และแน่นอน... พัฒนาการทางความรู้สึกของตัวละครที่ต้องฟันฝ่ากับอุปสรรคเหล่านี้

ความรู้สึกอย่างหนึ่งที่เกิดขึ้นตอนอ่านเล่มนี้คือ...ตัวละคร...จะเยอะไปไหนคะ คนอ่านความจำปลาทองเช่นเราจึงอ่านแบบรวดเร็วมากมิได้ มิฉะนั้นจะไม่เข้าใจเรื่องราว (ปกติชอบอ่านข้ามๆ เพื่อเข้าใจเรื่องทั้งหมด แต่กับเล่มนี้ต้องอ่านละเอียดสักหน่อยไม่งั้นพลาดช้อตเด็ด) และเพราะตัวละครเยอะ ปมหลักปมรองให้คลี่คลายเยอะ บทบาทพระเอก- นางเอก จึงถูกเบียดบังด้วยตัวโครงเรื่อง จึงแอบรู้สึกไม่ได้ว่าความรู้สึกดีๆ ที่พระ-นาง มีให้กันในตอนแรกดูจางหายไปในช่วงกลางเล่ม แต่ก็ไปโผล่อีกทีด้วยตอนจบน่ารักๆ ในช่วงท้าย

เป็นเรื่องปกติอย่างหนึ่งสำหรับนิยายแนวสืบสวน คือปมความสัมพันธ์ตัวละครจะต้องยุ่งเหยิงและเกี่ยวพันกันด้วยรักชื่นขื่นชัง ปมความขัดแย้งของคนรุ่นก่อนที่มาเฉลยในช่วงท้ายเรื่องจึงดู “เยอะ” ไปบ้างในความคิดเรา คือตัวร้ายที่ชื่อยาใจซึ่งอยู่เบื้องหลังสมบัติเลือดครั้งนี้ ถูกยัดเยียดด้วยสาเหตุและเหตุผลให้นางต้องร้ายจนดูมากไปสักนิด ซึ่งเราก็เข้าใจในตรงนี้เพราะไม่อย่างนั้นพล้อตที่วางไว้คงไม่ลงตัว  

อืม กับติดใจอีกนิด เพราะเรื่องนี้เปิดด้วยฉากความตายของทายาทคนหนึ่งของตระกูลอาถรรพ์นี้ แต่พอถึงท้ายเล่มการคลี่คลายความตายของตัวละครนี้ดูไม่ค่อยมีน้ำหนักเท่าไหร่ อาจด้วยว่าเรื่องนี้ปมเยอะ อ่านไปๆ ก็จะมีอะไรหลอกล่อกันตลอดก็เลยอาจพรางตาเรื่องเล็กๆ น้อยๆ ไปได้ คนเขียนเก่งนะ นับถือๆ

แต่ถ้าถามว่าชอบเรื่องนี้ไหม เราชอบนะ ชอบการเดินเรื่องที่กระชับ มีเหตุการณ์อะไรให้ลุ้นตลอด ตัวละครแต่ละตัวโผล่มามีความน่าสนใจดี แต่ถึงตัวละครจะเยอะมว้าก ก็ยังรู้สึกชอบตัวละครเกือบทุกตัว เพราะมีสีสันเหมือนคนจริงๆ ดี โดยเฉพาะหนุ่มๆ บรรดาญาติพี่น้องของนางเอกที่สรวลเสเฮฮากันได้กลมกลืน

ที่สำคัญคือชอบนางเอก โดยเฉพาะฉากที่เธอถามพระเอกตรงๆ ว่า “ตกลงจะจีบไหมคะ จะได้ทำตัวถูก?” ทำเอาพระเอกฮาและบอกว่าก็จะจีบนั่นล่ะ คุณเธอก็ตอกกลับตรงๆ ว่า ไลฟ์สไตล์ไม่เข้ากันหรอก (แต่สุดท้ายได้ข่าวว่าก็ลงเอยที่รักกันนา) คือความสัมพันธ์นางเอก-พระเอกเรื่องนี้ไม่ค่อยพ่อแง่แม่งอน แต่เพราะต้องฝ่าฟันด้วยกันก็เลยต้องเชื่อใจกันมากกว่า