ตราบาปนักเลง / ผู้หญิงผมบลอนด์

หล่อน...ทำให้เขาอยากกลับใจเป็นคนดี

แต่เส้นทางที่เลือกเดินนี้...ว่ากันว่า...ไม่มีสิทธิ์กลับตัว

 "ภูผา"  "เดชา"  "ชาคร" และ "วิศรุต" สี่ นักเลงหนุ่มเลือกเดินบนเส้นทางบาปมาช้านาน หากแล้ววันหนึ่งพวกเขาอยากจะกลับตัวกลับใจเพื่อคนรัก พวกเขาจหลุดออกจากขุมนรกได้หรือไม่? หรือต้องใช้ชีวิตที่เหลืออยู่บนเส้นทางนักเลง กลายเป็นตราบาปที่ไม่มีวันลบเลือนตลอดกาล!

    เป็นนิยายที่สะท้อนการเลือกชีวิตโดยมีสี่หนุ่มนักเลงในยุคที่สมัยจังหวัดชลบุรีเลื่องชื่อลือชาถึงเรื่องกลิ่นคาวเลือดและควันปืน สะท้อนถึงความรักและความเสียสละระหว่างผองเพื่อน เจ้านายและคนรักรวมถึงการหักเหลี่ยมเฉือนคมระหว่างเจ้าพ่อ ทุกฉากเต็มไปด้วยเรื่องราวที่น่าติดตาม ผู้อ่านที่ชื่นชอบนวนิยายสะท้อนการเลือกชีวิตไม่ควรพลาดหนังสือเล่มนี้!

        ท่ามกลางนิยายรักที่ครอบครองพื้นที่ตลาดนิยายไทย การจะมีนักเขียนผู้หญิงสักคนเขียนนิยายแนวอันธพาลครองเมืองนับว่าเป็นเรื่องแปลกเอาการ แต่นั่นก็ทำให้เราสนใจได้ (เพราะเป็นคนนอกกระแสเหมือนกัน) โดยเฉพาะเรื่องนี้ที่แค่ชื่อเรื่องและเรื่องย่อด้านหลังก็บอกแล้วว่านี่ไม่ใช่นิยายรักหวานซึ้งตรึงใจแน่นอน แต่มันต้องมีปืนผาหน้าไม้กันทั้งเรื่อง และก็เป็นดังนั้นจริงๆ

        ตราบาปนักเลง เล่าเรื่องราวสี่หนุ่มบริวารเจ้าพ่อแห่งเมืองชลบุรี ซึ่งก็เป็นอย่างที่เราเคยเห็นภาพตามหนังละครคือเป็นลิ่วล้อของเสี่ยใหญ่ (แต่ตามท้องเรื่องก็ไม่ใช่เจ้าพ่ออันดับหนึ่งของชลบุรี) แน่นอนว่าวิธีทำมาหากินของเจ้าพ่อนั้นนอกจากธุรกิจถูกกฎหมายแล้วก็ย่อมมีการเก็บค่าคุ้มครอง รีดนาทาเร้นต่างๆ นานา ซึ่งตอนแรกที่อ่านก็ อืม...เลวได้ใจเหมือนกันนะไอ้หนุ่มทั้งสี่เนี่ย

เรื่องโฟกัสที่ชายหนุ่มสี่คนที่เป็นเพื่อนรักและเป็นลิ่วล้อ เสี่ยเจ็ง คนดังแห่งเมืองชล บุคลิกหนุ่มๆ แต่ละคนก็แตกต่างกันไป ภูผา ดูจะเป็นพระเอกเพราะพื้นเพแล้วเขาเป็นเด็กดี แต่ว่าสูญเสียพ่อแม่ไปในวัยเด็กจึงไปอาศัยหลวงตาอยู่ที่วัด แต่พอพระท่านสิ้นก็หมดที่พึ่งจนเสี่ยเจ็งรับไปเป็นบริวาร เขาจึงทำงานให้นายด้วยสำนึกกตัญญู ส่วนตัวละครอื่นอย่าง  "เดชา"  "ชาคร" และ "วิศรุต" ก็มีทั้งสีเทาสีดำปะปนกันไป ทุกคนมีเหตุผลและที่มาในการก้าวสู่โลกอันธพาล

เนื่องจากเป็นเรื่องของโลกนักเลง ฉากล้มโต๊ะกันกลางตลาดจึงมีให้เห็นบ่อย (คล้ายหนังจีนที่โรงเตี๊ยมมักต้องวอดด้วยเหล่าจอมยุทธ์) มีนางเอกซึ่งเป็นเด็กสาวแสนดีโผล่เข้ามาทำให้หนุ่มๆ เริ่มหวั่นไหวว่าอยากออกจากโลกมืด แต่ในเมื่อการห้ำหั่นของบรรดาเจ้าพ่อไม่เคยหยุดนิ่ง วงการนี้เข้ามาแล้วมีทางออกเพียงสองทาง คือออกไปเข้าคุก หรือออกด้วยการจบชีวิตเท่านั้น จุดจบของตัวละครเรื่องนี้จึงเป็นอะไรที่เดาไม่ยาก

ตอนที่อ่านเล่มนี้นั้น อดไม่ได้จะนึกถึงสารคดีของ อรสม สุทธิสาคร นักเขียนแนวสารคดีที่เขียนตีแผ่ชีวิตคนในมุมมืดได้ถึงแก่นและมีชีวิตชีวา แต่เมื่อมองในฐานะนิยายก็จะพบว่าเรื่องราวอันธพาลในเล่มนี้ก็ไม่ได้นั่งเทียนเขียนลอยๆ แต่เชื่อได้ว่ามีตัวตนจริง และเรื่องราวว่าด้วยเจ้าพ่อภาคตะวันออกนั้นรู้ๆ กันอยู่ว่าคุกรุ่นด้วยดินปืนขนาดไหน อย่างน้อยตอนอ่านก็รู้ได้ว่าคนเขียนลงทุนลงใจกับเรื่องนี้มากพอดู บรรยากาศมันจึง “นักเลง” ใช้ได้

        จะมีติงก็นิดเดียว (นิดมาก) คือช่วงที่นักเลงครองเมืองนั้นที่เด่นชัดก็ดังที่คนเขียนบอกคือ 2500-2520 ซึ่งยุคนั้นเรามั่นใจว่ายังไม่มีธนบัตรใบละพันบาท แต่มีฉากหนึ่งที่ตัวละครหยิบเงินใบละพัน ซึ่งดูจะขัดกับบริบทเวลา

        เอาเป็นว่านี่เป็นนิยายที่ค่อนข้าง real ในหลายๆ แง่ และคนเขียนก็กล้าที่จะเขียนมันออกมาทั้งที่ดูแล้วน่าจะสวนกระแสตลาดอยู่มิใช่น้อย ซึ่งดูจากชื่อ สนพ แล้วก็น่าแปลกใจอยู่เหมือนกันเพราะเจ้านี้ (ธราธร) เขาเน้นนิยายรัก แต่ด้วยความที่มีช่วงหนึ่ง สนพ นี้ผลิตนิยายออกมาในตลาดจำนวนมาก ทำให้นิยายบางเรื่องซึ่งอาจไม่เข้าทาง Mass market ได้มีโอกาสเป็นรูปเล่มบ้าง ดังเช่นเล่มนี้เป็นต้น แต่กระนั้นก็รู้ๆ กันอีกว่า สนพ นี้เคยเป็นกระทู้ฮอตมาแล้วเรื่องเกี่ยวกับค่าต้นฉบับ (และคนที่รู้จักกันก็บอกว่านักเขียนกลุ่มหนึ่งก็ยังคงไม่ได้ค่าต้นฉบับจาก สนพ แห่งนี้ ก็คงต้องรอดูกันต่อไปว่า...สถานการณ์ของที่นี่จะเป็นยังไงต่อไป)