เอาล่ะคราวนี้ขอแบบกระชับฉับไว รวบมันสามเล่มในคราวเดียวเลยก็แล้วกัน (ไม่พูดพล่ามทำเพลงล่ะ)

สะพายสายรุ้ง
พริบพันดาว สนพ. แสงดาว

ถึงจะปวดร้าวกับอดีตที่ขมขื่น แต่ พักตรา ก็ยังศัทธาในรัก และเชื่อมั่นว่าต้องมีชายในอุดมคติรอเธออยู่ ณ ปลายสะพานสายรุ้ง
หลังจากเลิกรากับคนรักมานานหัวใจของ ภีม ก็ยังไม่มีหญิงใดเข้ามาครอบครอง ไม่ใช่เพราะปิดกั้น หากเพียงแต่เขายังไม่พบเธอคนนั้น
เหมือนเบื้องบนจะรับรู้ถึงการค้นหากันและกันของสองดวงใจจึงปูทางให้เขากับเธอได้เดินทางมาพบกันด้วยหนังสือเล่มหนึ่ง

อันนี้เป็นรักแนวผู้ใหญ่ ในเมื่อหนังสือที่ทำให้พระเอก-นางเอก เจอกันคือ The Bridges of Madison County ซึ่งเท่าที่รู้เป็นรักซ่อนเร้นระหว่างพระ-นางที่รักแสนรัก..แต่ผิดต่อศีลธรรม ส่วนพระเอก-นางเอก ในเรื่องนี้นั้น.. ก็ไม่เห็นว่าจะผิดศีลธรรมกันเท่าไหร่ แต่ดูๆ แล้วต่างเป็นคนอารมณ์อ่อนไหวกันทั้งคู่มากกว่า

นางเอกท่าทางเป็นพวกอารมณ์ศิลป์ เธอสวย เธอแต่งงานแล้ว เธอทำงานด้านขีดเขียน แต่สามี (เก่า) กลับไม่ค่อยเข้าใจเธอเท่าไหร่ สุดท้ายก็ต้องหย่าร้างกันเพราะเขาไปมีผู้หญิงใหม่ ซึ่งนางเอกเราก็ดูจะไม่เสียใจมาก (ก็ผู้ชายมันห่วยเนอะ จะเสียดายทำไม) เพราะอย่างไรเสียเธอก็เชื่อว่า รักแท้มีจริง สักวันจะได้พบรักแท้ ซึ่งก็ได้มาพบกับพระเอกแบบบังเอิญผ่านหนังสือเล่มดังกล่าว พร้อมกันนั้นก็ผ่านเรื่องราวมากมายกว่าจะมาพบกันอีกทีในตอนจบ

การเขียนของผู้เขียนเรียกได้ว่าไม่มีอะไรสะดุดเพราะมันเรียบลื่นแบบมืออาชีพในความคิดเรา จะมีก็แต่ประเด็นความรักของตัวละครที่ทำให้งงเล็กน้อย เพราะตอนแรกเปิดตัวพระเอกมาแบบท้อปฟอร์ม มาดแมนแอนด์แฮนซั่ม แถมรวยอีกต่างหาก แต่พอเรื่องเดินไปอีกสักหน่อยเปิดตัวพระรองซึ่งเป็นผู้ชายแนวตรงๆ ก็ทำให้เรื่องเขวนิดๆ (แนวซีรีย์เกาหลีนะ พระรองดูแมนกว่าพระเอก) แถมยังมีตัวอิจฉาที่แอบชอบพระเอก..แต่สุดท้ายเจ้าหล่อนก็เป็นมะเร็งตายโดยที่นางเอกไม่ต้องทำอะไร (แต่คุณเธอก็อุตส่าห์ทำตัวนางเอกหลีกทางให้นางอิจฉาได้มีเวลากับพระเอกก่อนตายนะ) รู้สึกไปเองรึเปล่าก็ไม่รู้ว่าโทนเรื่องมันเกาหลีจัง

กับอีกอย่าง.. เราว่าพระเอกเรื่องนี้มีบทบาทแค่หัวกับท้ายเรื่อง คือโผล่มาตอนต้นให้นางเอกได้ปลื้มว่านี่ล่ะ รักแท้ของฉัน แล้วก็ห่างกันไปในช่วงครึ่งเล่ม ปล่อยนางเอกไปร่วมหัวจมท้ายกับพระรองตั้งหลายบท สุดท้ายเธอก็ย้อนกลับมารักพระเอกด้วยเหตุผลว่า "ยังไงก็คือรักแท้" ซึ่งก็ดีใจกับนางเอกด้วย (แต่ไม่ว่าจะเลือกใคร พระเอกและพระรองก็ดูดีพอกันล่ะ ไม่มีต้องเสียดาย)

โดยรวมสำหรับเราแล้วพระเอกเรื่องนี้ตัวตนดูเบาๆ ยังไงก็ไม่รู้ เหมือนเขาเป็นชายหนุ่มหล่อรวยผู้เพียบพร้อมและรอรักกับนางเอกตอนจบอย่างเดียว และถึงในเรื่องจะบอกว่าเขารวย แต่อ่านแบบรวบๆ จะไม่รู้เลยว่าเขาทำมาหากินอะไร นอกจากว่ามีบริษัท(น่าจะของครอบครัว) ในขณะที่พระรองนั้นมีบุคลิกที่ชัดเจนกว่า และมีอาชีพที่มองเห็นได้ชัดเจนกว่าด้วย

นางรำยอดรัก
ฟ้าปลายฝน สนพ.พิมพ์คำ

กังสดาล นักศึกษาสาวจากวิทยาลัยนาฏศิลป์ ได้ไปแสดงนาฏศิลป์ไทยที่โรงแรมหรูแห่งหนึ่ง ท่วงท่าลีลาอ่อนช้อยขณะร่ายรำทำให้ ฉัตรชนก ลูกชายเจ้าของโรงแรมหลงเสน่ห์นางรำสวผู้นี้ทันที ชายหนุ่มผู้มีใจรักความเป็นไทยจึงพยายามใกล้ชิดหญิงสาว แต่ประสบการณ์ภายในครอบครัวสมัยเด็กทำให้เจ้าหล่อนปิดกั้นหัวใจ ไม่ได้ไยดีเขาเลยแม้แต่น้อย ทว่า...ในเมื่อทั้งเขาและเธอต่างก็มีเจตนารมณ์เดียวกัน คือต้องการอนุรักษ์และสืบสานศิลปะและวัฒนธรรมไทย นี่จึงเป็นโอกาสที่ดีที่ชายหนุ่มจะได้พิสูจน์ความจริงใจของตน และใช้ปณิธานอันมั่นคงทำลายกำแพงในใจเธอเสีย เพื่อที่เธอจะได้มาเป็นนางรำในใจเขาตลอดไป

จากโครงเรื่องคร่าวๆ ก็บอกได้ว่านิยายเรื่องนี้เน้นความเป็นไทย (แน่นอนเพราะว่าด้วยศิลปะรำไทย) เคยเห็นแว้บๆ ในเด็กดีนี่เองแต่ว่าไม่ได้ตามอ่าน แต่ก็ได้ยินเสียงร่ำลือว่าน่าอ่าน จึงต้องขอลองสักครั้ง และก็คิดว่าเป็นนิยายที่ใช้ได้เล่มหนึ่ง

ถึงตอนแรกจะคิดว่าการเปิดตัวของตัวละคร โดยเฉพาะฝ่ายนางเอก..ไม่ค่อยทำให้เธอเด่นนักเพราะมีเพื่อนสาวเธอหลายคนออกในฉากแรกๆ แต่เมื่อรู้ชื่อว่านางเอกชื่อกังสดาลก็ค่อยแยกออกว่าเออ..นี่นางเอกนะ แต่เมื่อเรื่องเดินไปเรื่อยๆ ก็จะพบว่ามีเรื่องราวน่ารักระหว่างพระเอก-นางเอก ดังที่คนทั่วไปเขาฟินจริงๆ แต่จะว่าไปพระเอกนี่ก็เป็นผู้ชายที่ไม่น่าเชื่อเท่าไหร่ว่าจะยังเหลือผู้ชายที่หล่อ-รวย-แสนดี-ให้เกียรติ นางเอกขนาดนี้ (เรียกได้ว่าแหวกขนบนิยายพระเอกแนวซาตานที่เกลื่อนแผง) ซึ่งมองในแง่ดีก็คิดว่าดี เพราะนิยายที่พระเอกเลวนั้นเรายังนึกสงสัยเลยว่านางเอกมันตาบอดหรือจิตใจพิการรึไงฟะไปรักมันได้ แต่กับพระเอกเรื่องนี้.. อืม.. ดีแบบไม่น่าเชื่อว่าจะมี ประมาณนั้น

ดังที่บอกว่าเป็นนิยายพระเอก-นางเอกรักกันแบบจุ๋งจิ๋ง มีปมให้ลุ้นบ้าง จึงถือได้ว่าอ่านได้ลื่นไม่สะดุด แต่ก็อดรู้สึกนิดๆ ไม่ได้ว่าแม้นี่จะเขียนให้เป็นนิยายในยุคปัจจุบันก็จริง แต่บางครั้งกลับอดรู้สึกไม่ได้ว่านี่เป็นนิยายย้อนยุคนิดๆ... สงสัยจะเพราะบุคลิกและทัศนคติตัวละครที่ออกแนวอนุรักษ์ความเป็นไทย

อุบายแค้นแผนรัก
ศิลาพันธ์ สนพ ละมุน

เมื่อเธอและเขาโคจรมาเจอกัน เรื่องปวดหัวถึงขั้นเป็นไมเกรนจึงเริ่มขึ้น แต่ในความวุ่นวายโลกแตกปวดแสบปวดร้อน ความรักบางๆกำลังก่อตัวขึ้น กว่าจะรู้สึกตัวก็เกือบจะเกลียดขี้หน้ากันไปแล้ว แบบนี้จะต้องไม่ปล่อยให้หลุดมือไป เพราะเราทั้งสองคนมันช่างสมกันราวใบตำแยกับหมามุ่ยเสียเหลือเกินแผนรักเบื้องหลังอุบายแค้นของแม่สาวนักเขียนมือทองและพ่อพระเอกหนุ่มสุดหล่อจึงเริ่มขึ้น.

เรื่องนี้คิดว่าชื่อเรื่องกับตัวเรื่องไม่ค่อยเข้ากันเท่าไหร่ แต่ตัวพล้อตก็น่าสนใจว่านางเอกตั้งใจจะเป็นนักเขียน และเธอตั้งใจจะเขียนแต่นิยายน้ำดีด้วยนะ เพราะเปิดฉากแรกมาเธอโดน สนพ แห่งนึงปฏิเสธงานเนื่องจากคงไม่เข้าทางตลาดเขา คุณเธอก็เหวี่ยงใส่ (แวร้งงงง) แล้วก็ไปมุเขียนนิยายขายเอง ตั้งสนพ เอง (อ้าว รวยขนาดตั้ง สนพ ได้เองแล้วไปง้อคนอื่นเค้าทำไมหนอ แอบสงสัย) แล้วก็ดวงเฮงเพราะนิยายเธอเอาไปทำละครฮิตติดลมบน ส่งผลให้นามปากกาคุณเธอดังระเบิด

ส่วนพระเอกก็เป็นดาราหนุ่มที่มารับบทเล่นละครที่นางเอกเขียน เกี่ยวข้องกันเพราะนางเอกปลอมเป็นเด็กในกองแล้วก็ไปพัวพันกุ๋งกิ๋งกับพระเอก จนตอนท้ายเธอเปิดเผยตัวว่าเธอนี่ล่ะคนเขียนนิยายที่เอาไปทำละครดัง จบแฮปปี้กับพระเอก ประมาณนั้น

ตัวพล้อตบางครั้งออกแนวเกินจริงไปบ้าง เช่นว่านางเอกดังมากๆๆๆ จากการเขียนนิยายป้อนสถานีโทรทัศน์เพื่อทำละคร (ทั้งที่ความจริงบทละครจะดีบางทีขึ้นกับฝีมือคนเขียนบทมากกว่า) หรือตอนที่เธอเปิดเผยตัวแล้วเอ่ยกระทบกระเทียบ สนพ ที่เคยปฏิเสธงานของเธอแบบดูแคลน ซึ่งเธอก็ออกมาเย้ยแนวๆ ว่า 'เป็นไงล่ะปล่อยเพชรเม็ดงามหลุดจากมือ ตอนนี้ฉันได้ดีกว่าที่หล่อนคิดแล้วย่ะ' (ซึ่งออกแนวแค้นฝังหุ่นนะคะตัวเธอ)  แต่อย่างน้อยคนเขียนก็ได้สร้างงานเขียนที่ไม่เหมือนใครดี ชอบในระดับนึงนะ