Zhongdian-De Quing 29 Dec 2007
คุณหมิงจื้อมารับเราตามเวลา คือนัดไว้ 8 โมงแต่มา 8 โมงครึ่ง ถึงเวลานัดก่อนแล้วอีกครึ่งชั่วโมงแกค่อยตามมา ก็ยังดีที่มาผ่านที่เค้าเล่นสกีกันแต่ไม่เห็นมีใครเลย หิมะแรกที่เห็นร้านอาหารระหว่างทางไข่เจียวตรงกลางนั่นตัดสินใจเข้าครัวทำเองเพราะขี้เกียจอธิบาย เผลอแป๊บเดียวพี่แกเอามะเขือเทศกับหอมแดงหัวเท่าหอมหัวใหญ่มาใส่หมดเลย เกือบจะเป็นมะเขือเทศกับหอมผัดไข่ แทนที่จะเป็นไข่เจียว แต่ก็ต้องปล่อยแล้ว อธิบายไม่ไหวแล้ว เหนื่อย ส่วนจานที่เหลือปล่อยให้เค้าครีเอทตามสบายเลย รอกินอย่างเดียวภูเขาหิมะไป่หมาง คุณหมิงจื้อจอดให้ลง แถมยังเป็นตากล้องให้ด้วยเขียวๆนั่นรถคุณหมิงจื้อออกจากไป่หมางก็มุ่งหน้าเข้าเต๋อชิงมองเห็นเมืองอยู่ลิบๆเข้าตัวเมืองและแต่เราไม่ได้นอนในเมืองเดี๋ยวมองไม่เห็นยอดเขาเหมยลี่ยอดไหนก็ไม่รู้สวยทุกยอดมาแค่นี้ก็จะกลับแล้ว ไปไม่ถึงธารน้ำแข็งหมิงหย่ง เพราะคนขับรถติดภาระกิจครอบครัว อีกอย่างไม่ค่อยสนใจเท่าไหร่ ไม่ค่อยถนัดเดิน อิอิเดี๋ยวกลับไปเล่นหิมะที่ไป่หมางต่อดีกว่า ไว้ยืมรูปคนที่ไปมาดูก็ได้
Zhongdian 28 Dec 07
รถบัสปลอดบุหรี่ออกจากลี่เจี่ยงตอนเช้า ถึงจงเตี๊ยนบ่ายๆ แดดร้อนเชียว เจอคนขับรถตู้ เหมาไปที่พัก 5 หยวนค่าที่พักคืนละ 70 หยวน ตอนแรกบอกว่า 100 นึงต่อซะเลย สงสัยช่วง low season ให้ง๊าย ง่ายห้องนอนห้องน้ำเก็บของเรียบร้อยแล้วก็ได้เวลาหากินเจอร้านอาหารนานาชาติชื่อ Helen's Pizza เอาร้านนี้แหละมีฝรั่งด้วย เหนื่อยกับการใช้ภาษามือเต็มทีแล้วสั่งช็อคโกแลตเย็นกับนทสดมารองท้องก่อนตามด้วยก๋วยตี๋ยวผัดผักผัก แล้วก็ผัดเห็ดแล้วค่อยนั่งรถเมล์คนละหยวนไปวัด Songzanlin นั่งอยู่ดีดีคนขับก็จอดรถหันมาพูดไรไม่รู้ ไม่รู้เรื่อง มองไปรอบๆ เห็นมีที่ขายตั๋วเลยเดาเอาว่าให้ลงไปซื้อตั๋วก่อน ค่าผ่านประตูคนละ 30 หยวน แปลกดีมาตั้งโต๊ะเก็บกันกลางทางนี้แหละ ถึงวัดแล้วเป็นวัดธิเบตที่ใหญ่ที่สุดในยูนาน รู้จักกันในอีกชื่อว่า 'the little Potala Palace 'เห็นทางขึ้นแล้วท้อใจเดินๆ หยุดๆ เดินไปบ่นไป เดี๋ยวก็มีเด็กๆยื่นหน้ามาเข้ากล้องวันที่ไปพระพุทธรูปใหญ่ด้านในกำลังบูรณะอยู่เลยได้แต่เดินเล่นรอบนอกเจอเด็กน้อยกะลังชมวิวคนนึงสู้กล้อง อีกคนก็อายม้วนต้วนรถเมล์หมดกี่โมงก็ไม่รู้ กลับดีกว่ารถเมล์หน้าตาแบบนี้ที่เรานั่งมา ราคา 4 บาทกว่าๆกลับจากวัดก็มาหาอาหารเย็นที่เดิม คราวนี้เปลี่ยนบรรายากาศเป็นอาหารอิตาเลี่ยนเจ้าของเค้าคุยนักคุยหนาว่าพิซซ่าอร่อยที่สุดในจงเตี๊ยน (มีร้านเดียวเปล่าก็รู้)กินเสร็จไม่ยอมให้กลับหมดของคาว มีของหวานแถม ลาบปากจริงๆโฉมหน้าคนทำขนมและเจ้าของร้าน แล้วนี่ก็หนึ่งในสมาชิกของร้านนี้ ขี้อ้อนมากๆ มารู้ทีหลังว่ากำลังท้องอยู่ ไม่รู้ป่านนี้คลอดหรือยัง อยากเอากลับมาด้วยมากเลยพรุ่งนี้เราจะไปเต๋อชิงกัน โดยรถของหมิงจื้อ คนรับคนที่เจอที่สถานีรถบัสนั่นแหละตามติดมาส่งถึงประตูห้องเลย คุยกับแบบรู้เรื่องมั่งไม่รู้เรื่องมั่ง เอาเป็นว่าพรุ่งนี้มารับที่นี่ 8 โมงนะ พรุ่งนี้มาลุ้นต่อว่าไอ้ที่คุยกันน่ะรู้เรื่องมั้ย
Dali - Lijieng 27 Dec 07
จาก Dali นั่งมินิบัสคุณเจ๊ ไป Lijieng สองข้างทางก็สวยดีถึงแล้ว Lijieng หาของกินก่อน... หิว...หน้าตาน่ากิน แต่ยังไม่กล้ากิน มันแดงเหลือใจลองนี่ดีกว่า หน้าตาเหมือนแป้งโดเรมอน มีทั้งรสหวาน กับเค็มลองมันสองรสเลย หวานข้างในเป็นหมู เค็มข้างในเป็นผัก เหมือนใส่ข้าวคั่วด้วย ก็อร่อยดี แต่แป้งเยอะไปนิสพรุ่งนี้เราจะไปจงเตี้ยนกันแล้ว ตอนแรกว่าจะไปทัวร์แต่มันแพงเหลือเกิน จากลี่เจียง 3 วัน มาจงเตี้ยน และไม่รับปากว่าจะไปถึงเต๋อชิงมั้ย + ไกด์ที่พูดภาษาอังกฤษๆได้คนละ 880 หยวนต่อคน อย่ากระนั้นเลย ไปตายเอาดาบหน้าดีกว่า
Dali 25 -26 Dec 07
จากคุนหมิงก็นั่งรถไฟไปต้าลี่ ออกจากคุนหมิง 4 ทุ่มกว่าถึงต้าลี่ประมาณ 6 โมงที่พักที่เล็งไว้ปิดไปเฉยเลย เร่ร่อนอยู่พักนึงก็มีอาเจ๊เข้ามานำเสนอที่พักสำหรับ 3 คน ในราคา 70 หยวน ลองไปดูหน้าตาแล้วดูดีทีเดียว เลยตกลงพักที่นี่ ดูห้องน้ำซะก่อนเก็บข้าวของ อาบน้ำอาบท่าแล้วนัดให้เจ๊หารถพาชมเมืองราคา 50 หยวนเดินอยู่ดีดี พื้นร้องเท้าหายไปซะเฉยๆเลยต้องแวะใช้บริการลุงคนนี้ซะหน่อยซ่อมรองเท้าเสร็จแล้วถึงเดินเล่นต่อในเมืองได้เวลาอาหารเย็นแล้ว กับข้าวสองอย่างกับข้าว 1 ชามใหญ่ 28 หยวน แพงพอสมควร แต่อร่อยดี (ผงชูรสท้างน้าน)ต้าลี่ยามค่ำคืนเช้าอีกวันจะเดินทางไปลี่เจียงโดยมินิบัส ราคา 40 หยวน จัดหาโดยอาเจ๊เจ้าเก่าก่อนออกเดินทางรองท้องด้วย ก๋วยเตี๊ยว ปาท่องโก๋ เกี๊ยวซ่านึ่ง ตามอัธยาศัย
Kunming 24 Dec 2007
ก่อนจะถึง The Lost Horizon ได้ ก็ต้องแวะไปที่นี่ก่อน Kunmingสนามบินคุนหมิง เล็กนิดเดียวเองใครว่า Kunming ไม่มีไรน่าสนใจ มาดูนี่เลย น่าสนใจที่สุดแล้วสำหรับเรา อาหารนั่นเอง อาหารมื้อแรกของเราในคุณหมิง กลิ่นหอมเย้ายวนใจมากนี่ก็น่ากิน เสียดายไม่ได้ลองหน้าตาดูเป็นอาหารสุขภาพมีทั้งสาหร่าย รากบัว (มั้ง)เต้าหู้ก็มี เค้าเอามาลวก แล้วเอามาราดซอส (พริก)แห้วขนาดเกือบเท่ามันแกวอันนี้ไม่รู้ไร เหมือนหนมปุยฝ้ายบ้านเราสองอย่างนี้ตั้งแต่กินมายังไม่มีร้านไหนไม่อร่อยเลยปาท่องโก๋ยักษ์ห่อด้วยไอ้นี่ ร้านนี้วัยรุ่นซื้อเยอะเลยหาอาหารเย็นกินก่อนขึ้นรถไฟ เจอร้านหน้าตาน่ากินเชียว เห็นมีภาษาอังกฤษหน้าร้าน น่าจะคุยกันรู้เรื่อง ที่ไหนได้กว่าจะได้กินเมื่อยมือทีเดียว แถมยังสั่งไม่เป็น ต้องไปจ่ายเงินก่อนแล้วเอาใบเสร็จมาซื้อ นึกว่าคืนได้ ก็คืนไม่ได้สรุปแล้วได้กับข้าวมา 8 อย่าง ข้าวก็ไม่มี เฮ้อสถานีรถไฟดูสะอาดใช้ได้คนเพียบเลยข้างในก็สะอาด แบ่งเป็นห้องๆ มีประตูปิดมิดชิด ห้องนึงมีสี่เตียง เป็นเตียงสองชั้น สองข้าง
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
