|
เทพมารสะท้านภพ ตอนที่ 10
Lethal Weapon of Love and Passion เทพมารสะท้านภพ ตอนที่ 10
===SPOILERS===
จากตอนที่แล้ว เมิ่งเหยาต้องเสียโฉม เพราะโดนพิษของฮูหยินอลงกรณ์ พี่สิงเลี่ยตัดสินใจเดินทางไปขอร้องฮูหยินอลงกรณ์ ให้รักษานาง
ขนาดคุกเข่าขอร้อง ฮูหยินยังใจแข็ง
ฮูหยิน: ช่วยนางแล้วมีอะไร เจ้าจะรักนางงั้นหรือ เจ้าจะสนใจทำไมว่านางจะอยู่หรือจะตาย ฟงสิงเลี่ย: ข้าไม่อาจเห็นนางเป็นคนรัก แต่นางก็เป็นสหาย ฮูหยิน: นางรนหาที่เอง ให้นางเรียนรู้รสชาติขมขื่นของความรักซะบ้าง นางจะได้ไม่เผชิญกับความเสียใจเวลาที่เจ้าทอดทิ้งนาง ฟงสิงเลี่ย: ท่านถูกบุรุษทรยศรัก แล้วมาลงกับแม่นางฉิน มันถูกแล้วหรือ สิ่งที่เจ้ามีคือความแค้น ไม่ใช่ความรัก
กู่จือเซียนขอให้ล่างฟานหวินออกหน้า ในการขอร้องแม่ของนางฮูหยินอลงกรณ์ให้ช่วยเหลือฉินเมิ่งเหยา ล่างฟานหวินเล่าเรื่องของตัวเองให้ฮูหยินฟัง
ล่างฟานหวิน: ตอนฮูหยินข้าจากไป ข้าคิดว่าจะไม่มีวันที่พลังยุทธ์จะก้าวหน้าอีก แต่สุดท้ายข้าก็ค้นพบว่าจะรักหรือจะเกลียด ความรู้สึกนั้นไม่มีวันตาย แต่จะอยู่ในใจเราตลอดไป การปล่อยวางจะช่วยให้ความรู้สึกท่านดีขึ้นได้ ท่านคิดจะลองดูหรือไม่
ในที่สุดฮูหยินก็ยอมบอกวิธีการขจัดพิษให้ นั่นคือ ทั้งคู่ต้องร่วมกันฝึกเคล็ดวิชาอลงกรณ์ ซึ่งจะได้ผลสองต่อ คือ ฟงสิงเลี่ยก้อจะได้พลังยุทธ์คืนมา ส่วนเมิ่งเหยาก็จะขจัดพิษได้ ฟังดูก้อง่ายดีเนาะ แต่ในการฝึกเคล็ดวิชาอลงกรณ์ ทั้งคู่จะต้องมีความสัมพันธ์กันนี่สิ สิงเลี่ยอึ้งไปเลย
พี่สิงเลี่ยเค้าออกจะรักนวลสงวนตัว มาให้เค้าทำอะไรยังงี้ได้งัยยะ
ฟั่นเหลียงจี๋ต้องการพิสูจน์ทฤษฎีที่ว่า หานป๋อต้องตายสามครั้งจึงจะสามารถควบคุมพลังยุทธ์ของเช่อจุนซิ่นได้ เค้าจึงวางยาพิษในสุราให้หานป๋อดื่ม ซวีเยี่ยเวี่ยเกือบดื่มสุราพิษแทนหานป๋อ แต่นางทำหกซะก่อน เยี่ยเวี่ยโกรธมาก นางลั่นวาจาว่าจะไม่พูดกับฟั่นเหลียงจี๋อีก
หานป๋อโกรธง่ายหายเร็ว แต่ซวีเยี่ยเวี่ยไม่ยอมหายโกรธง่ายๆ ฟั่นเหลียงจี๋พยายามเอาใจนางต่างๆ นานา ก้อไม่สำเร็จ ซวีเยี่ยเวี่ยท้าให้ทั้งคู่ร้องเพลงให้นางกลางตลาด ถ้าทำได้นางจึงจะยอมยกโทษให้ โฮ้ย เด็กๆ เป็นงัยหายโกรธแล้วใช่มะ
พรรคทราย ได้ยอมเป็นสาขาของพรรคผังปาน หลี่เช่อเม่ยได้เก็บสมบัติของ 8 สำนักไว้ที่นั่น ฟั่นเหลียงจี๋วางแผนขโมยสมบัติของสำนักหวินชิงกลับคืนมาให้นาง หานป๋อกับซวีเยี่ยเวี่ยเข้าไปวางเพลิง เพื่อเปิดโอกาสให้ฟั่นเหลียงจี๋เข้าไปขโมยของ แทนที่จะเผาแล้วหนี ดันทำนอกแผน เกือบถูกหลี่เช่อเม่ยสังหารรอบสอง
ฟั่นเหลียงจี๋เอาสมบัติอารามมุ่นเมฆไปคืนหวินชิง โดยไม่เปิดเผยตัวเอง (อีกแล้ว)
หานป๋อกับซวีเยี่ยเวี่ยตามไปแอบดู แล้วเอามาล้อ ล้อได้ล้อไป เชอะ
ฟั่นเหลียงจี๋เอาคืน ด้วยการหลอกหานป๋อว่าหลี่เช่อเม่ยตามมาล้างแค้น หานป๋อตกใจรีบไปปลุกซวีเยี่ยเวี่ย ซวีเยี่ยเวี่ยตกใจซัดเอาหานป๋อเข้าเต็มๆ เล่นกับใครไม่เล่น มาเล่นกับฟั่นเหลียงจี๋
ฟงสิงเลี่ยคิดหนัก เครียดอีกแล้ว ป๋าทำรายอ่ะ คิดมอมเหล้าพี่สิงเลี่ยเรอะ
ล่างฟานหวิน: น้องฟง ข้าขอพูดจากใจจริง การฝึกเคล็ดวิชาอลงกรณ์ ไม่เพียงช่วยเหลือแม่นางฉินได้ ยังช่วยฟื้นฟูวรยุทธ์เจ้าได้ด้วย ฟงสิงเลี่ย: แต่แม่นางฉินเป็นสตรี ทำเช่นนี้จะกระเทือนถึงชื่อเสียงของนาง ข้าทำไม่ได้ ล่างฟานหวิน: ใครๆ ก้อรู้ว่าแม่นางฉินคิดยังงัยกับเจ้า แล้วเจ้าล่ะ ไม่คิดอะไรกับนางเลยงั้นหรือ ถ้าเจ้าชอบนางจริง ก็ไม่ควรสนใจคำครหาของผู้อื่น ข้าเชื่อว่า เจ้าคงไม่ใช่คนไร้ความรับผิดชอบ ฟงสิงเลี่ย: จริงๆ แล้ว แม่นางฉินกับข้าผ่านอะไรมาด้วยกันมากมาย ข้าคงพูดไม่ได้ว่าข้าไม่รู้สึกอะไรกับนางเลย ข้ากับปิงหวินเป็นผัวเมียกันแล้ว ข้าจะทอดทิ้งนางได้อย่างไร ก่อนที่ข้าจะรู้ว่าปิงหวินคิดยังงัย ข้าไม่อาจรับความรักจากแม่นางฉินได้ ถ้าข้าไม่อาจทุ่มเทความรักให้นางหมดหัวใจ ข้าคงทำให้นางต้องผิดหวัง ล่างฟานหวิน: เจ้าเป็นคนมั่นคงในรัก น่าสรรเสริญนัก แต่ถ้าเจ้าไม่สามารถหาตัวแม่นางจิ้นได้ในเร็ววัน อาการของแม่นางฉินมีแต่จะเลวร้ายลง ในไม่ช้านางคงต้องเสียชีวิต บางครั้งคนเราก้อต้องหัดปล่อยวางบ้าง เอาเถอะ ข้าจะไม่บังคับเจ้า ข้าอยากจะเตือนว่า อย่าปล่อยให้สายเกินไป จะเสียใจก็คงไม่ทันการ
เมิ่งเหยาหวนคิดถึงเรื่องราวระหว่างสิงเลี่ยกับนาง นางตัดสินใจที่จะฝึกวิชาอลงกรณ์เพื่อฟื้นพลังให้กับสิงเลี่ย
พี่สิงเลี่ยยังคิดไม่ตก ฉินเมิ่งเหยา: ข้าอยากถามท่านหน่อย ท่านเห็นข้าเป็นสหายหรือไม่ ฟงสิงเลี่ย: สำหรับข้า เจ้าเป็นมากกว่าสหาย เราผ่านอะไรด้วยกันมามาก ตอนข้าบาดเจ็บเพราะผังปาน เจ้าคอยดูแลข้า เจ้าทำให้ข้าลุกขึ้นได้ ตอนข้าถูกอาจารย์ทำร้าย เจ้าก็ช่วยข้าอีก ตอนที่ข้าสิ้นหวัง เจ้าอยู่เคียงข้างข้า ไม่เช่นนั้นข้าคงตายไปนานแล้ว ฉินเมิ่งเหยา: ถ้าเช่นนั้น ถึงเวลาที่ท่านต้องตอบแทนบุญคุณข้าบ้างแล้ว ข้าเป็นสตรี รูปโฉมย่อมมีความสำคัญ ถ้าต้องมีหน้าตาแบบนี้ สู้ตายซะยังดีกว่า ถ้ามีวิธีรักษา ข้าจะไม่ยอมปล่อยให้ผ่านไป ฟงสิงเลี่ย: แม่นางฉิน เจ้าไม่จำเป็นต้องทำเช่นนี้ ฉินเมิ่งเหยา: พี่ฟง ช่วยข้ารักษาอาการนี้ด้วยเถอะ ข้าขอแค่นี้
ในที่สุด พี่สิงเลี่ยก้อตัดสินใจได้ คืนเข้าหอ เค้ายังจำได้ว่าเมิ่งเหยาเคยบอกเค้าว่านางชอบนกสาน เค้าจึงสานนกให้กับนาง แค่นี้เมิ่งเหยาก้อซึ้งใจแล้ว
วันรุ่งขึ้น ใบหน้าของเมิ่งเหยาก้อกลับมาสวยเหมือนเดิม เมิ่งเหยาทำใจแล้วว่า หลังจากวันนี้ นางกับฟงสิงเลี่ยคงต้องเดินกันคนละทาง ส่วนฟงสิงเลี่ยออกไปซ้อมวรยุทธ์กับล่างฟานหวิน พลังยุทธ์เค้าไม่เพียงฟื้นคืน ยังคืบหน้ากว่าเดิม
เมิ่งเหยารู้สึกว่าสิงเลี่ยอึดอัดใจ นางจึงบอกเค้าว่า ให้คิดซะว่าเรื่องเมื่อคืนไม่ได้เกิดขึ้น แต่สิงเลี่ยยืนยันว่า เค้าจะรับผิดชอบนาง แต่ก่อนหน้านั้น เค้าจะต้องพบปิงหวินซะก่อน
ผังปานฉวยโอกาสที่ฟงสิงเลี่ยปลีกตัวมาอยู่ลำพัง ใช้เสียงขลุ่ยกระตุ้นความทรงจำของเค้า ผังปานเชื่อว่าอีกไม่นาน ฟงสิงเลี่ยจะฟื้นความทรงจำได้ คืนนั้น สิงเลี่ยเริ่มฝันถึงเหตุการณ์ในอดีต
Create Date : 22 มกราคม 2549 |
Last Update : 5 กรกฎาคม 2552 20:05:30 น. |
|
9 comments
|
Counter : 1343 Pageviews. |
|
|
|
โดย: qiying IP: 61.91.71.24 วันที่: 23 มกราคม 2549 เวลา:6:50:20 น. |
|
|
|
โดย: จอมยุทธหญิง IP: 61.90.75.2 วันที่: 23 มกราคม 2549 เวลา:9:30:46 น. |
|
|
|
โดย: ข้าน้อยคาราวะ (ข้าน้อยคาราวะ ) วันที่: 23 มกราคม 2549 เวลา:19:20:58 น. |
|
|
|
โดย: จอมยุทธหญิง (magarita30 ) วันที่: 23 มกราคม 2549 เวลา:23:45:06 น. |
|
|
|
โดย: qiying IP: 61.91.70.63 วันที่: 24 มกราคม 2549 เวลา:15:05:23 น. |
|
|
|
โดย: จอมยุทธหญิง IP: 58.8.151.49 วันที่: 24 มกราคม 2549 เวลา:19:24:44 น. |
|
|
|
โดย: midori IP: 61.90.124.198 วันที่: 24 มกราคม 2549 เวลา:22:53:42 น. |
|
|
|
โดย: แมวเก้าแต้มค่ะ IP: 203.156.61.228 วันที่: 3 สิงหาคม 2549 เวลา:15:14:03 น. |
|
|
|
| |
|
|