BlogGang.com : : magarita30 - The Drive of Life 16

Group Blog

All Blogs

The Drive of Life 16

จากตอนที่แล้ว หว่าเจิ้นหมั่นเห็นหลี่ซินซินออกจากห้องหว่าเจิ้นปังตอนดึก
ทำให้เขาหงุดหงิดใจ จึงเลียบเคียงถามซินซิน
พอได้รู้ว่า ซินซินไปที่ห้องเจิ้นปังเพื่อเรียนคอมพ์กับฟ่งปิงหยี่ ก็โล่งอก
เจิ้นหมั่นเตือนไม่ให้ซินซินไปหาเจิ้นปังดึกๆ ดื่นๆ
เด๋วจะโดนคนเอาไปเม้าท์เสียๆ หายๆ

หนอย ว่าใครไม่ว่า มาว่าเจิ้นปังให้ปิงหยี่ได้ยิน

ฟ่งปิงหยี่: เจิ้นปังกับชั้นช่วยซินซินด้วยความบริสุทธิ์ใจ
ไม่มีอะไรแอบแฝงซะหน่อย
หว่าเจิ้นหมั่น: ใครจะไปรู้ คนดีแต่ปากอย่างเจิ้นปังน่ะ
หลอกคนทั้งโรงงานยังไม่พอ เผลอๆ จะเที่ยวไปหลอกสาวๆ ด้วยน่ะสิ
ฟ่งปิงหยี่: นายน่ะมีอคติกับเจิ้นปังเกินไปรึเปล่า
เขามาที่นี่ตั้งนาน ทำงานหนักแค่ไหนนายก็เห็น
พวกนายกลั่นแกล้งเขา เขาก็ยังอดทน แต่นายยัง...
หลี่ซินซิน: ยังหาเรื่องเขาไม่เลิก
หว่าเจิ้นหมั่น: นี่เธอแก้ตัวแทนเจ้านั่นเหรอ
หลี่ซินซิน: ชั้นก็พูดตามที่เห็น
หว่าเจิ้นหมั่น: ก็ดี ที่ชั้นเตือนเพราะเห็นแก่เธอหรอกนะ ไม่เชื่อก็ตามใจ

ฟ่งปิงหยี่ชักสงสัยว่าหว่าเจิ้นหมั่นจะแอบปิ๊งซินซินซะล่ะมั้ง
แหม แล้วทีปิงหยี่ล่ะ พอมีใครว่าเจิ้นปังเข้าหน่อย เป็นฟืนเป็นไฟขึ้นมาเชียว
รู้นะคิดอะไรอยู่ ปิงหยี่รีบปฏิเสธเสียงแข็ง ไม่ใช่พวกมาโซคิสต์ซะหน่อย

หว่าเจิ้นปังปรึกษาหว่าหมั่นหงเรื่องออเดอร์รถยนต์ ซึ่งมีแต่ออเดอร์แบบเป็นล็อต
ถ้าจะให้บริษัทอยู่รอดระยะยาว ควรจะหาออเดอร์แบบที่สั่งต่อเนื่อง
หว่าเจิ้นหมั่นได้ยินเข้ายิ่งไม่พอใจ มาขายเองมั้ยล่ะ
ปีนึงมีรถถูกผลิตออกมาตั้ง 500,000 คัน แย่งส่วนแบ่งตลาดมาได้ 7-8% ก็เก่งแล้ว
หว่าเจิ้นปังยืนยันว่ายังไงก็ต้องหาออเดอร์ระยะยาวให้ได้
หว่าเจิ้นหมั่นเลือดขึ้นหน้า คิดว่าเจิ้นปังหาทางไล่เขาออกจากโรงงาน
จึงยืนกรานว่าจะหาออเดอร์มาให้ได้ ขอให้ทางโรงงานผลิตรถให้ทันแล้วกัน

หว่าเจิ้นปังกลับไปเยี่ยมบ้าน ทุกคนที่บ้านต่างตื่นเต้นดีใจ
มีแต่คุณพ่อเนี่ยแหละ ที่ทำเป็นวางฟอร์มอ่านหนังสือพิมพ์ ไม่สนใจ
ชิงหยูแซวแม่ว่า น้องชายกลับมาบ้านแม่คงหมดห่วงซะที
โธ่แม่ ไปทำงานบริหารนะ ไม่ได้ไปเป็นกุลี

แม่ได้ทีคุยใหญ่ ที่เจิ้นปังทำงานได้รับการยอมรับจากอารอง
แถมบริหารโรงงานจนก้าวหน้า โหย เล่ามาเป็นครั้งที่ร้อยแล้ว คุณแม่
รู้ละเอียดขนาดนี้ ไปบริหารโรงงานแทนได้เลยนะเนี่ย

อ่ะค่ะ คุณพ่อยังคงวางมาดไม่สนใจต่อไป

หว่าเจิ้นปังหาโอกาสคุยกับหว่าหมั่นฮอน
ตอนนี้ บริษัทของคุณพ่อ ก็กำลังเริ่มต้น
เหมือนบอนไซนี่แหละ หลายคนคิดว่าสิ่งสำคัญในการดูแลบอนไซ คือการตัดแต่งกิ่ง
จริงๆ แล้วที่สำคัญที่สุดคือ รากต่างหาก หากบำรุงรักษารากดีๆ ต้นไม้จึงจะเติบโตสวยงาม
ก้เหมือนการทำงาน ต้องมีพื้นฐานแน่นซะก่อน ไม่ต้องรีบร้อน

เจิ้นปังทำเป็นถามถึงเว่ยฉางผิง โธ่ อยากรู้ข่าวเส้าฟงก็บอกมาเหอะ
หายหน้าไปเป็นเดือน เพิ่งมาถาม ไม่ได้รู้เลยว่าเส้าฟงถูกศาลสั่งเป็นบุคคลล้มละลายไปแล้ว

หว่าหมั่นเซ็กมีแผนจะทำธุรกิจใหญ่ กะล้มช้างเลยงานนี้
แต่ยังไม่ยอมเปิดเผย ให้หว่าเจิ้นปังรู้

ถึงหว่าหมั่นเซ็กจะยังปากหวานเอาใจสาวๆ แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะลืมหว่องซิ่วฟั่นแล้ว
คนเราอยู่ด้วยกันมาตั้งยี่สิบปี ลืมไม่ได้ง่ายๆ หรอก
หว่าเจิ้นปังนึกถึงเส้าฟง ไม่รู้ว่าจะสายเกินไปรึเปล่า ที่จะง้อเธอ สู้ สู้ แม่ยกเอาใจช่วย

โครงการสร้างเมืองใหม่ของ Ngai Tin-hang เจออุปสรรค
เมื่อมีแฟลตห้องหนึ่งไม่ยอมขาย จะไปขู่บังคับก็ไม่ได้
เพราะงานนี้ มีผู้ร่วมทุนเยอะ เกิดมีเรื่องขึ้นมา จะได้ไม่คุ้มเสีย
Ngai Tin-hang ยอมซื้อในราคาแพงขึ้นอีก 20%

ผู้จัดการแผนกพาลูกชายไปหาหมอแต่เช้า ดันลืมยาไว้ที่คลีนิค
เหว่งเส้าฟงจึงอาสาช่วยดูแลลูกชายให้

ระหว่างแนะนำสินค้าให้ลูกค้า เจ้าหนูดันทำน้ำอัดลมหกให้เสื้อลูกค้า
เหว่งเส้าฟงยอมให้ส่วนลด 30% โดยให้บริษัทหักเงินของเธอแทน
ลูกค้าจึงยอมไม่เอาเรื่อง

เมื่อ Miss Cheung รู้เรื่องเข้า นอกจากจะไม่ตำหนิเธอแล้ว
ยังชื่นชมที่เธอมีน้ำใจช่วยเหลือเพื่อนร่วมงาน
Miss Cheung ให้โอกาสเส้าฟงได้จัดโปรโมชั่นเปิดตัวหมอนอัจฉริยะ

จัดเครื่องเพิ่งเสร็จ ลูกค้ารายแรกก็มาถึง ไม่ใช่ใครอื่น เจิ้นปังน่ะเอง

ผู้จัดการ: นี่เพื่อนคุณเหรอ
เหว่งเส้าฟง: ชั้นไม่รู้จัก
ผู้จัดการ: งั้นต้องเป็นเพื่อนสนิทแน่่ เอ้า พวกเราสลายตัว (รู้หน้าที่ดีมาก)

หว่าเจิ้นปัง: งั้นคุณทำกับผมเหมือนลูกค้าก็ได้
เหว่งเส้าฟง: มีอะไรให้ดิฉันช่วยคะ
หว่าเจิ้นปัง: ผมทำให้แฟนโกรธ ผมอยากจะซื้อของให้เธอเป็นการขอโทษ
คุณคิดว่าผมควรซื้ออะไรดี
เหว่งเส้าฟง: ก็อยู่ที่ว่าคุณทำอะไรให้เธอโกรธ แต่ดิฉันคิดว่าคุณคงไม่กล้าพูดแน่
ดิฉันแนะนำให้คุณลองหมอนอัจฉริยะของเรา
หว่าเจิ้นปัง: ถ้าเครื่องนี้สามารถสแกนความเสียใจของผมได้ ก็คงจะดี
เหว่งเส้าฟง: เรียบร้อยค่ะ เชิญคุณลองหมอนทางนี้

เส้าฟงให้เจิ้นปังทดลองหมอน นอนสบายมั้ยจ๊ะ

หว่าเจิ้นปัง: พอเถอะ เส้าฟง ผมยอมรับว่าผมผิด
คุณก็รู้ว่าผมมาหาคุณทำไม
เหว่งเส้าฟง: รู้สิคะ คุณก็มาช้อปปิ้งไง เสียดายนะหมอนอัจฉริยะนี่ยังไม่ขาย
พอหมอนออกมา ดิฉันจะเก็บให้คุณซักครึ่งโหลแล้วกัน
หว่าเจิ้นปัง: หา ครึ่งโหล เอ้า ยังไงก็ได้
ขอให้คุณหายโกรธผม คุณอยากทำอะไรก็ตามใจ
เหว่งเส้าฟง: เดี๋ยวดิฉันจะจัดสินค้าที่เหมาะกับคุณให้

หว่าเจิ้นปัง: เอ่อม ถึงจะเหมาะกับผมยังไง ก็ไม่ต้องเยอะขนาดนี้ก็ได้มั้ง
เหว่งเส้าฟง: ถ้าคุณชอบ ก็ให้ญาติพี่น้อง เพื่อนฝูงก็ได้นี่คะ
รวมผ้าปูที่นอนผ้าไหม กับหมอนจากเยอรมันแล้ว ก็ 16,120 เหรียญ
หว่าเจิ้นปัง: แพงจัง
เหว่งเส้าฟง: ซื้อแล้วนอนหลับสนิท ก็คุ้มนะคะ
นอกจากว่าคุณจะทำอะไรขัดกับจิตสำนึกตัวเอง

เจิ้นปังเอาชุดผ้าปูมาแบ่งให้ชิงหยูกับชิงหลินคนละ 3 ชุด
ไหน ไหนก็ซื้อมาแล้ว เปลี่ยนให้ด้วยเลยแหละกันน้า
ชิงหยูแปลกใจที่เจิ้นปังเปลี่ยนผ้าปูที่นอนเป็นกะเค้าด้วย
ตั้งแต่ไปอยู่ปักกิ่งนี่ หายขี้เกียจไปเยอะนะ

หว่าเจิ้นปัง: ถึงผมจะขี้เกียจ แต่ผมก็ฉลาดนะ
หว่าชิงหยู: ถ้าฉลาดจริง คงไม่ต้องซื้อผ้าปูที่นอนมาตั้ง 6 ชุดแบบนี้หรอก

หายหน้าไปหลายวัน วิลให้ทนายจัดการเรื่องหย่าเกือบเรียบร้อย
ขาดก็แต่ลายเซ็นของ Po-wei หว่าชิงหยูสบายใจขึ้นมาก
แต่จะให้ยกโทษที่วิลโกหกเธอน่ะเหรอ ต้องทำอะไรอย่างหนึ่งก่อน
ง่ายนิดเดียวเอง แวะไปกินข้าวเย็นกับครอบครัวเธอหน่อย วิลตกลง

วิลกลับถึงบ้าน Po-wei ก็ยังไม่เซ็นใบหย่าให้
เธอขอให้เขาอยู่เป็นเพื่อนเธอถึงเที่ยงคืนคืนนี้
เพราะพรุ่งนี้เป็นวันเกิดเธอ แล้วเธอจะเซ็นให้

คืนนั้น Po-wei ออดอ้อน ขอโอกาสคืนดีกับวิล
ตอนแรกวิลก็ปฏิเสธ สุดท้ายก็เสียท่า ใจอ่อนจนได้

เมื่อวิลตื่นขึ้นมา ก็พบว่า Po-wei เซ็นใบหย่าให้
และออกจากบ้านไปทั้งที่ยังไม่เช้า

วิลออกไปตามหา Po-wei เธอยังไปได้ไม่ไกล
วิลไม่เข้าใจว่าทำไมเธอต้องรีบร้อนไปด้วย

Po-wei: ชั้นกลัวว่าพอคุณตื่นขึ้นมา ชั้นจะตัดใจไม่ลง
ชั้นเหนื่อยเหลือเกิน ชั้นไม่อยากให้เราทรมานกันต่อไปอีก
ชั้นไม่อยากทำให้คุณต้องลำบากใจ

เจอไม้นี้เข้าไป ผู้ชายเสร็จทุกราย เฮ้อ

หว่าชิงหยูไม่เป็นอันทำงาน เฝ้ารอแต่โทรศัพท์วิล
ตั้งสามวันแล้ว ที่ไม่ยอมโทรมา โทรไปก็เจอแต่ฝากข้อความ
หวิงปิ้วทนไม่ไหว จะมัวคิดกังวลอยู่ทำไม ไปถามให้รู้เรื่องเลยดีกว่า

ไปถึงก็พบภาพบาดตาบาดใจ วิลกับ Po-wei เดินจูงมือกระหนุงกระหนิงกันมา
ก็ไหนบอกว่าจะหย่า ทำไมยังอยู่ด้วยกันอีก

วิล: ชิงหยู ผม...
หวิงปิ้ว: ถ้าคุณยังรักภรรยาคุณ ทำไมไม่บอกชิงหยูไป โกหกเธอทำไม
คิดจะเก็บเธอไว้ทั้งสองคนรึไง
หว่าชิงหยู: คุณโกหกชั้นทำไม ถ้าไม่รักชั้น ทำไมไม่บอกกับชั้นตรงๆ
วิล: ชิงหยู ผมไม่ตั้งใจโกหกคุณ ผมรักคุณจริงๆ
หว่าชิงหยู: บอกชั้นมาตรงๆ ว่าคุณรักใครกันแน่
วิล: ไม่ใช่ว่าผมไม่รักคุณ แต่ผมลืม Po-wei ไม่ได้

หวิงปิ้วฉุนขาด ตอบสุนัข สุนัขแบบนี้ ขอชกทีเหอะ

หวิงปิ้ว: นายมันไม่แมนซะเลย ต่อไปอย่ามาให้ชิงหยูเห็นหน้าอีกนะ

ชิงหยูไม่ยอมให้หวิงปิ้วไปส่งที่บ้าน
เธอนัดกับครอบครัวไว้ว่าจะพาวิลไปกินข้าวเย็นด้วยกันวันนี้
เธอไม่อยากให้ที่บ้านผิดสังเกต

Hiu Zam Yan เตรียมเกี๊ยวสำหรับมื้อเย็น
หว่าหมั่นเซ็กชิมแล้วนึกถึงเกี๋ยวที่ฉางผิงทำ
ตอนหว่าหมั่นฮอนกับฉางผิงยังคบกันอยู่ พวกเขาจะไปดูการแสดงบ่อยๆ
หว่าหมั่นเซ็กเป็นคนจองตั๋วให้ พูดถึงแฟนเก่าสามี
ถึงเรื่องจะผ่านไปหลายสิบปีแล้ว Hiu Zam Yan ก็ยังไม่อยากฟังอยู่ดี

ชิงหยูถึงบ้านก็หนีขึ้นห้องนอน ไม่ยอมกินข้าวเย็น
หว่าหมั่นฮอนเห็นวิลไม่มา ลูกสาวก็มีท่าทีแปลกๆ
Hiu Zam Yan ขอขึ้นไปดูลูกสาวเอง

Hiu Zam Yan เลยได้รู้จากปากชิงหยูว่าวิลมีเมียแล้ว
ลูกเอ๊ย คนเขามีเมียแล้ว เราก็อย่าไปเป็นมือที่สามเลย ลืมเขาซะเถอะ

หว่าหมั่นฮอนไม่พอใจ เห็นหน้าตาดีๆ มีเมียแล้ว ยังมาคบกับชิงหยูทำไม

Hiu Zam Yan: ผู้ชายก็แบบนี้ อย่าว่าแต่คบกันเลย
แต่งงานแล้วยังชอบปิดบังภรรยา ต่อให้นอนเดียงเดียวกันก็เถอะ
หว่าหมั่นฮอน: อย่าเหมารวมสิ อย่างน้อย สามีคุณก็ไม่ใช่คนแบบนั้น
Hiu Zam Yan: ไม่ใช่จริงหรือ
หว่าหมั่นฮอน: คุณหมายความว่ายังไง
Hiu Zam Yan: คุณกล้าพูดเหรอว่าไม่เคยมีอะไรปิดบังชั้น
หว่าหมั่นฮอน: ผมปิดบังอะไรคุณ
Hiu Zam Yan: ก็เรื่องเว่ยฉางผิงไงล่ะ เธอเป็นเพื่อนเก่า หรือแฟนเก่าคุณกันแน่
หว่าหมั่นฮอน: ก็เป็นทั้งสองอย่างนั่นแหละ เรื่องตั้งแต่สมัยไหนแล้ว
Hiu Zam Yan: ตั้งแต่คุณมาฮ่องกง คุณติดต่อกับเธออีกรึเปล่า
หว่าหมั่นฮอน: ผมเพิ่งเจอเธอโดยบังเอิญเมื่อเร็วๆ นี้เอง
นี่ นี่ ลูกสาวเราถูกเขาหลอกนะ ทำไมคุณพูดยังกับคุณโดนผมหลอกงั้นแหละ
Hiu Zam Yan: ก็ทำไมคุณไม่บอกชั้นก่อนหน้านี้ล่ะ
หว่าหมั่นฮอน: ผมกลัวคุณจะคิดเหลวไหลน่ะสิ เราน่ะอยู่กันมาตั้งนานจนลูกโตแล้วน่ะ
Hiu Zam Yan: ก็ชั้นห่วงคุณ ห่วงครอบครัว ชั้นไม่สบายใจ ชั้นก็อยากเคลียร์ให้รู้เรื่อง
หว่าหมั่นฮอน: รู้เรื่องแล้ว ต่อไปนี้ก็อย่าคิดมากอีกล่ะ

หว่าหมั่นฮอนอยากจะปลอบใจชิงหยู
จึงพาเธอไปกินปีกไก่เจ้าเก่าที่เธอชอบกินสมัยเด็กๆ
หว่าชิงหยูกลัวพ่อรู้เรื่องแล้วจะผิดหวังในตัวเธอ

หว่าหมั่นฮอน: ลูกคิดว่า เป็นความผิดของลูกหรือ ไม่จริงหรอก
เมื่อก่อนพ่อมีแฟนอยู่คนหนึ่ง เธอเป็นคนดีมาก อ่อนโยน เอาใจใส่ ไม่เคยเห็นแก่ตัว
แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง เราต้องแยกทางกัน
นั่นไม่ได้หมายความว่าเธอมีอะไรไม่ดี
แต่เราไม่ได้เกิดมาคู่กัน แม่ของลูกสิจึงเป็นคู่แท้ของพ่อ
แม้ว่าวิลจะไม่ได้เลือกลูก ก็ไม่ได้ความว่าลูกไม่ดี
แต่เป็นเพราะเขาไม่ใช่เนื้อคู่ของลูก
ในอนาคต ลูกจะได้พบคนที่เดินเคียงข้างกับลูกไปตลอดชีวิต
หว่าชิงหยู: หนูจะได้พบเขาจริงๆ หรือคะ
หว่าหมั่นฮอน: แน่นอน

Ngai Tin-hang กำลังร้อนใจ ที่ไม่สามารถซื้อแฟลตห้องสุดท้ายได้
เจ้าของห้องเป็นใครก็ยังไม่รู้ ทนายแจ้งว่าเจ้าของห้องจะยอมคุย Ngai Tin-hang คนเดียว
ที่แท้คนที่ซื้อแฟลตก็คือหว่าหมั่นเซ็ก ยอมซื้อห้องสั่วๆ ตั้ง 1 ล้าน เพื่อมาแกล้งกันเนี่ยนะ
ไม่ทำอะไรเป็นเด็กๆ ไปหน่อยหรือ
เด็กแล้วไง อยากได้ก็จ่ายมาห้าสิบล้านดิ โห ขูดเลือดขูดเนื้อกันน่าดู
หว่าหมั่นเซ็กให้เวลาตัดสินใจแค่สามวัน ถ้าหลังจากนั้น จะให้ร้อยล้านก็ไม่ขาย

หว่องซิ่วฟั่นรู้เรื่องจากเลขาของ Ngai Tin-hang
เธอจึงมาพบหว่าหมั่นเซ็ก เพื่อเคลียร์ปัญหา

หว่องซิ่วฟั่น: คุณเปลี่ยนไปนะ ชั้นไม่อยากเชื่อเลยว่าคุณจะกล้าสู้กับ Ngai Tin-hang
หว่าหมั่นเซ็ก: ก็ต้องขอบคุณคุณ
หว่องซิ่วฟั่น: คุณทำเพื่อชั้น หรือหว่าคุณยังรักชั้นอยู่
หว่าหมั่นเซ็ก: อย่าเข้าข้างตัวเองหน่อยเลย
หว่องซิ่วฟั่น: คุณก็กำลังเข้าข้างตัวเองเหมือนกัน อย่างคุณหรือจะสู้กับ Ngai Tin-hang ไดั
เอาไข่ไปกระทบหินเปล่าๆ
หว่าหมั่นเซ็ก: ถ้าผมไม่ขายแฟลต ดูซิเขาจะสร้างเมืองใหม่ได้ยังไง
ไข่อย่างผมเนี่ยแหละ จะทำให้หินแตกให้ดู

หว่องซิ่วฟั่น: เขารวยกว่าคุณเยอะ ถ้าขึ้นถึงโรงถึงศาล คุณจะเอาอะไรมาสู้เขา
คุณมีเงินเท่าไหร่กัน มีปัญญาเหรอ
หว่าหมั่นเซ็ก: ผมไม่สน ผมจะสู้ให้ถึงที่สุด
หว่องซิ่วฟั่น: คิดหรือว่าเห็นคุณฆ่าตัวตายแบบนี้ ชั้นจะเศร้าเสียใจ
หรือคุณคิดจะแก้แค้นชั้น ด้วยการล้ม Ngai Tin-hang
คุณคิดว่าเอาชนะเขาได้ ชั้นจะกลับไปอยู่กับคุณอีกหรือไง
เลิกทำตัวเป็นเด็กๆ ซะที ไม่ว่าจะมี Ngai Tin-hang หรือไม่
เราก็จบกันไปนานแล้ว ชั้นไม่มีวันกลับไปหาคุณแน่
จะ 10 ล้าน หรือ 50 ล้าน ชั้นก็ไม่สน คุณหรือ Ngai Tin-hang จะชนะก็ช่าง
คิดให้ดีๆ นะ จะทำอะไรก็คิดถึงลูกสาวบ้าง ทำตัวให้สมเป็นลูกผู้ชายหน่อย

เจออดีตเมียด่าเข้าหน่อย หว่าหมั่นเซ็กก็ยอมขายแฟลต
แต่ยังเอากำไรตั้ง 50 ล้าน แค่นี้ ขนหน้าแข้ง Ngai Tin-hang ไม่ร่วง
หว่องซิ่วฟั่นไม่เข้าใจว่าทำไม Ngai Tin-hang ยอมจ่าย

หว่องซิ่วฟั่น: เสียเงินตั้ง 50 ล้าน ยังยิ้มออกอีกหรือ
Ngai Tin-hang: เพราะคุณห่วงผมน่ะสิ คุณไปต่อว่าเขามาใช่มั้ยล่ะ
หว่องซิ่วฟั่น: คุณรู้ได้ยังไง
Ngai Tin-hang: ผมเป็นคนให้ร๊อคกี้บอกคุณเอง ผมอยากรู้ว่าคุณจะทำยังไง
ครั้งก่อนผมเกือบขับรถชนเขา คุณดูเป็นห่วงเป็นใยเขามาก
แต่เหตุการณ์ครั้งนี้ทำให้ผมได้รู้ว่า คุณห่วงใยผมมากกว่า
คุณเป็นผู้หญิงของผม ผมอยากให้คุณรักผมมากที่สุด
ถึงผมจะต้องจ่ายเงินค่าแฟลตสูงเป็น 50 เท่า ผมก็รู้สึกว่าคุ้มค่าที่ได้รู้ใจคุณ

โอเคค่ะ ชนะเลิศค่ะ มีผู้ชายยอมจ่ายเงิน 50 ล้าน เห็นเราสำคัญกว่าเงิน
ผู้หญิงคนไหนจะไม่ใจอ่อนล่ะเนี่ย

เพื่อนร่วมก๊วนต่างชื่นชม ที่หว่าหมั่นเซ็กกล้าสู้กับ Ngai Tin-hang
แถมยังโก่งค่าแฟลตได้อีก หว่าหมั่นเซ็กตัดสินใจมองไปข้างหน้า เลิกย่ำอยู่กับที่ซะที

Create Date : 15 มีนาคม 2551

Last Update : 1 เมษายน 2551 0:15:30 น.

5 comments

Counter : 903 Pageviews.

เห็นฉากหวิงปิ๊วจะไปส่งบ้านก็นึกตั้งนาน ตอนดูไม่เห็นมีเลย นึกไปนึกมา อ้อ ฉากพี่ปิ๊วกินแห้วอีกรอบนั่นเอง

โดย: LEE IP: 58.9.149.43 วันที่: 24 มีนาคม 2551 เวลา:0:36:03 น.

หูย . . ซีฟู้ดมาเร็วมากเลย
นี่กะว่ามาคนแรกนะเนี่ย

พี่ปิ๊วกะ Ngai Tin-hang นี่ประเภทรักเดียวใจเดียว
เหมือนกันเลยนะ ถึงร้ายแค่ไหน
แต่กับเรื่องความรักแล้ว ขอยกย่อง

ถึงพี่ปิ๊วกะ Ngai Tin-hang จะดีแค่ไหน
แน่นอน คนที่ชนะใจต้องเจิ้นปังเท่านั้น
โฮ่ โฮ่ โฮ่ ถึงจะหมดเงินไม่เท่าคุณ Ngai
แต่คำพูดหวานหยดจริงๆ