ห่างหนึ่งก้าว...รักเราเท่าเดิม
ห่างหนึ่งก้าว...รักเราเท่าเดิม (อักขระบันเทิง)
เขียนโดย : พึงเนตร อติแพทย์
ในความเป็นไปของชีวิต คนหลายคนยอมที่จะอยู่เป็นโสด เพียงเพื่อจะได้ใช้ชีวิตให้สุดเหวี่ยงในกรอบของตัวเองอย่างที่ไม่มีใครมาทัดทานได้ เขาเหล่านั้นมักคิดว่าเมื่อความรักเริ่มต้น ชีวิตผจญภัยก็พังทลายลง เมื่อรับใครอีกคนเข้ามาในชีวิต โลกส่วนตัวของพวกเขาจะล่มสลาย
ความรักกลืนกินโลกใบเดิมของเราไปจริงหรือเปล่า?
ความใกล้ชิดจะทำให้เราสูญเสียจุดยืนที่แท้จริงอย่างนั้นใช่ไหม?
แต่เราไม่คิดอย่างนั้น...คนเราทุกคนมีโลกกลม ๆ คนละใบ กว้างบ้าง เล็กบ้าง ตามความพอใจ ในโลกกลม ๆ ใบนั้น เราต่างบรรจุวิถีชีวิต ความรัก ความชอบ ความเป็นตัวเองไว้อย่างเต็มเปี่ยม และเมื่อความรักปรากฏตัว โลกกลม ๆ ของอีกคนก็ปรากฏขึ้นตรงหน้า แต่ใช่ว่าเราจะต้องกระโดดออกจากโลกของเราไปอยู่ในโลกของเขาเสียเมื่อไหร่ แล้วก็ไม่มีความจำเป็นใดที่เขาจะต้องกระโดดออกมาจากโลกของเขา มาอยู่ในโลกของเราด้วย
วิธีง่าย ๆ ที่จะทำให้คนสองคนมีโลกใบเดียวกัน โดยไม่ละทิ้งโลกส่วนตัวใบเดิม ก็คือ "การยูเนี่ยน" (Union) โลกสองใบเข้าไว้ด้วยกัน มันเป็นวิธีง่าย ๆ ตามหลักวิทยาศาสตร์ที่เราเคยเรียนรู้กัน เมื่อวงกลมสองวงคล้องเกี่ยวกันไว้ ส่วนที่อยู่ในเนื้อที่ของกันและกันนั้น เราเรียกว่า "อินเตอร์เซคชั่น" (Intersection) ซึ่งข้อดีของมันก็คือ ช่วยให้วงกลมสองวงที่ไม่คุ้นเคยกันมาก่อน ได้เป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน ได้แชร์ชีวิตร่วมกัน และมีโลกใบเดียวกัน
ในขณะที่ส่วนอื่น ๆ ที่ไม่ได้ถูกอินเตอร์เซคนั้น ก็ยังมีชีวิตของมันต่อไป และมันก็ยังเป็นโลกใบเดิมที่บรรจุความเป็นตัวของตัวเองไว้อย่างครบถ้วน
เหมือนความรัก...โลกที่คนสองคนเกี่ยวคล้องกันไว้ นั่นแหละคือโลกที่ความรักสร้างขึ้น คือ โลกที่คนสองคนจะโอบกอดกันได้ทุกเวลา และแชร์ทุกอย่างร่วมกัน ตั้งแต่กินข้าวด้วยกัน ดูหนังด้วยกัน ฟังเพลงด้วยกัน ห่มผ้าผืนเดียวกัน มันเป็นโลกที่แสนอบอุ่นสำหรับคนเหงา แต่ถ้ารู้สึกว่าอยากกลับไปเยี่ยมเยือนโลกใบเดิมของตัวเองสักหน่อย ก็แค่กระโดดออกจากส่วนที่เป็นอินเตอร์เซคชั่นไว้ ห่างออกมาสักหนึ่งก้าว...วิถีชีวิตอิสระของนักผจญภัยก็จะเดินหน้า ในขณะที่โลกสองใบก็ไม่ได้แยกจากกันไปไหน เพราะมันเกี่ยวคล้องกันไว้อย่างแน่นหนา
เพราะฉะนั้น ฉันจึงเชื่อว่าความรักกลืนกินโลกของใครไม่ได้หรอก นอกเสียจากว่าคนสองคนสองจะเต็มใจที่จะเคลื่อนวงกลมเข้าใกล้กันเอง จนซ้อนทับกันมากขึ้น ๆ และกลายเป็นวงกลมเดียวกันในที่สุด แล้วมันก็ทำให้ฉันนึกถึงวงกลมของปู่กับย่า ตากับยาย และก็พ่อกับแม่ของฉัน ที่ใช้ชีวิตในวงกลมเดียวกันอย่างที่ไม่เคยรู้สึกว่าความรักจะลดน้อยลงไปได้เลย
ขอขอบคุณข้อมูลจาก
| Create Date : 05 กันยายน 2555 |
| Last Update : 5 กันยายน 2555 11:27:47 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 1680 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 237 คน [
