จนมาสักระยะด้วยความที่คงไม่อยากซับซ้อน หรือเรียกว่าเบื่อเวลาจะซื้อจะขาย เลยเปิดพอร์ทของตัวเองและเริ่มเทรดเอง แต่วงจรชีวิตยังเป็นวงจรมือใหม่เช่นเดิม ซื้อขายตามบทวิเคราะห์ ถามมาร์ วันเวลาก็ผ่านไปสักระยะใหญ่ประสบการณ์ขาดทุนบ้างกำไรบ้างก็สอนให้แม่เริ่มถือหุ้นพื้นฐาน อันนี้เข้าใจว่าด้วยความที่เป็นคนค้าขาย กล้าในการลงทุน เพราะอยู่กับความเสี่ยงในการค้าขายมาตั้งแต่เด็ก ไม่ใช่มนุษย์เงินเดือน เวลาเธอซื้อถ้าเชื่อเธอก็กล้าที่จะซื้อ คือกล้าเสี่ยงบนเหตุผลของตัวเอง ซึ่งผมเองคงสู้แม่ไม่ได้ในเรื่องความใจกล้าข้อนี้ การซื้อขายบ้างถือบ้างก็ดำเนินไปแต่ สร้างความมั่งคั่งพอสมควรจนเกิดวิกฤติ 2540 หรือที่เรารู้จักกันในชื่อวิกฤติต้มยำกุ้ง ตอนนั้นสถาบันการเงินล้มหายกันไปมากมาย หุ้นหลักทรัพย์ขนาดใหญ่ที่ก่อนวิกฤติไม่มีใครกล้าคิดว่าใหญ่ขนาดนี้จะล้มได้ก็ล้มไม่เป็นท่า งานนี้แม่ก็เช่นคนทั่วไปโดนไปเต็มๆเหลือแค่ใบหุ้น ไว้ดูต่างหน้าจนทุกวันนี้..

อ่อสำหรับใครที่พึ่งเข้ามาลงทุนอยากจะอธิบายว่า สมมติเราซื้อหุ้นสักตัวหนึ่ง เอาเป็นว่ากิจการข้าวหมูแดง เราจะมีฐานะเป็นหุ้นส่วนกิจการข้าวหมูแดงนั้นนะครับ แต่ข้าวหมูแดงก็จะมีเจ้าหนี้ เช่น ธนาคารที่กู้เงินมา ร้านขายหมู ขายผัก หรืออื่นๆ คราวนี้หากข้าวหมุแดงเกิดเจ๊งขึ้นมา ก็จะต้องเอาเงินจากการขายเก้าอี้ โต้ะ เขียง หม้อ หรือแม้แต่ที่ดิน คืนให้ธนาคาร และร้านขายหมู ขายผัก อื่นๆจนหมดก่อน คราวนี้เหลือเท่าไรก็มาจ่ายให้ผู้ถือหุ้น อังนั้นสำหรับกิจการที่มีหนี้เกินสินทรัพย์ ถ้าเจ๊งก็เหลือแต่ใบหุ้นครับ ซึ่งประสบการณ์เหลือแต่ใบหุ้นนี่แหละล้ำค่านักละ