เรื่องราวต่อจากนั้น.. ถ้าเป็นหนัง ละครก็ราบเรียบชนิด ดูแล้วหลับแน่นอน แต่เดี๋ยวก่อน วันนี้จะมาเล่าบางเรื่องที่ไม่ได้เปิดเผยในตอนก่อนหน้านี้ ในฐานะเด็กมักจะเชื่อคำผู้ใหญ่ และสิ่งที่ได้ยินจากปากแม่ตั้งแต่รู้จักการออมเงิน เมื่อผมถามถึงหุ้น (ตั้งแต่ปี 1 เพราะเห็นเพื่อนเริ่มเล่นกัน) คือ อย่าไปเล่นเลยมันเป็นการพนัน .. ทำมาหากินดีกว่าเก็บเงินเองเดี๋ยวก็รวย รู้จักเก็บเงิน เดี๋ยวก็รวย โอเคเก็บเงินทำให้รวย Mind Set ผมเป็นแบบนั้นครับ เพื่อนรอบตัวเล่นหุ้นไม่สนใจ ไม่เคยเหลือบมอง เก็บเงินๆ แล้วเดี๋ยวรวย เวลาก็เดินต่อไป เริ่มทำงานที่แรกเพื่อเก็บประสบการณ์ ส่วนเงินน้อยครับ แต่ก็เก็บเงินเก็บเงินมาตลอด เริ่มเรียนปริญญาโทไปด้วยทำงานไปด้วย สังคมปริญญาโทจะแตกต่างจากปริญญาตรีตรงที่จะได้เพื่อนต่างอายุ ต่างความชอบ หลากหลายครับ เราก็ได้ประสบการธุรกิจบ้างจากการพูดคุย จนมาถึงตอนทำตัวจบ ผมเองลาออกจากงานตอนนั้นเพื่อมุ่งหน้าเรียนให้เต็มที่ และมีกำหนดจะไปทำงานที่ต่างจังหวัดเป็นระยะเวลา 1 เดือน ซึ่งก็โชคดีอีกที่เพื่อนที่ไปด้วยเรียกได้ว่าเป็นผู้มีประสบการณ์เกินอายุในเรื่องตลาดทุน เวลาว่างจากงานเพื่อนมักเปิดหุ้นดู ผมเองไม่มีไรทำมากนักก็ดูกับเค้า เค้าก็สอนอ่านงบดูงบ ซึ่งเข้าหัวบ้างไม่เข้าหัวบ้างครับ PE PBV อะไรมากมายกันนักหนานี่ แต่มาสะดุดตรงหุ้น คือกิจการ ที่เราเข้าไปลงทุน ดังนั้นควรเลือกลงทุนในกิจการเสมือนว่าถ้าเรามีเงินมากพอเราจะ Take over กิจการนั้น ผมเริ่มเห็นทางสว่างของคำว่ารวยแล้ว เออ จริงๆมันไม่ใช่การพนันนี่นะ หลังจากผ่านไป 1 เดือนสิ่งที่ได้จากเพื่อนมาคือ ชื่อหุ้น 1 ตัวที่เพื่อนบอกว่าราคามันต่ำมาก และไม่เสี่ยง .. ตามประสาไม่รู้จะบอกใครก็ไปบอกแม่ที่เล่นหุ้นอยู่นั่นแหละครับ จำได้มั้ยแม่ผมเป็นคนใจปล้ำกล้าลงทุน และด้วยความเป็นเม่า เชื่อคนง่ายแน่นอนครับไม่ต้องแกะงบ เพราะตัวนี้มีปันผลให้ตรงตามนโยบาย ดังนั้นจัดไปแน่นอน เงินเย็นที่จะลงทุนทุกบาทเรียกได้ว่ามุ่งเข้าหาหุ้นตัวนี้ตัวเดียว 7 ปีเต็มๆ แม้หุ้นตัวนี้ไม่ได้ทำให้ชนะตลาดมากมายหลายเด้ง แต่รวมเงินปันผลด้วยแล้วทุนคืนหมดแล้วครับ(ซึ่งก็วิ่งกลับไปหุ้นอีก) ตอนนี้ที่ถือคือกำไรทั้งหมดซึ่ง 7 ปีที่ถือ ผ่านแฮมเบอเกอร์ ผ่านน้ำท่วม แต่ก็ถือหุ้น และซื้อตัวนี้ตัวเดียวมาตลอด ดังนั้นหลักการลงทุนที่ว่าถือบริษัทดีราคาเท่าไรก็ได้ เมื่อเวลาผ่านไประยะหนึ่งคุณก็กำไรแน่นอน ผมเชื่อครับv