การลงทุนที่น่าเบื่อประเด็นต่อมา คือการลงทุนด้านจิตใจดูจะเป็นอะไรที่จับต้องยากว่าจิตใจกับการลงทุนในตลาดทุนมันมาเข้ากันได้อย่างไรการฝึกจิตมันน่าเบื่อครับ การนั่งสมาธิใครไม่เคยนั่ง เอาแค่ 15 นาทีต่อวัน ต้องมีเหน็บมีเบื่อกันไปบ้างละว่าเมื่อไหร่จะถึงเวลา คราวนี้มันเกี่ยวยังไงความน่าเบื่อก็คงเหมือนความขมและไม่อร่อยเวลาทานอาหารมีประโยชน์นั่นแหละรู้ว่ามีประโยชน์แต่ไม่อร่อย คนก็ไม่ชอบทานกันกลับมาที่คำถามว่าแล้วเราอยากเป็นคนส่วนมากหรือ?? การทำอะไรแบบไทยมุง นี่แหละเป็นข้อเสียสุดๆในการอยู่ในตลาดผมเองเคยนะครับจ้องหุ้นที่ขยับรุนแรง ปริมาณซื้อขายมากมาย แต่ไม่มีประโยชน์อะไรคือไม่ได้ทำให้มีความมั่งคั่งเพิ่มขึ้นมา เอาสนุกใจเต้น ก็คงพอได้แต่วิธีนี้ไม่ใช้อิสรภาพที่อยากได้แน่นอน ดังนั้นต้องฝึกที่จะห่างจากหุ้นพวกนี้เหมือนเห็นร้านอร่อยๆที่คนต่อแถวกันเยอะ แชร์กันสนั่นในโลกโซเชียล เราก็รอจังหวะที่จะทานอาจจะรอคนหายเห่อ รอวันหยุดยาวๆที่คนไปต่างจังหวัดเยอะเราก็จะได้ทานเหมือนกันโดยไม่ต้องยืนรอกันเป็น ชั่วโมง ผมชอบประโยคที่ว่าราคาคือสิ่งที่จ่าย มูลค่าคือสิ่งที่ได้รับ นะครับ ของที่มีราคาไม่จำเป็นต้องมีคุณเสมอ อย่าลืมหาหุ้นที่เป็นคุณกับตัวเรากันครับ ผมว่านักลงทุนส่วนใหญ่รู้ดีว่าจะหาหุ้นดีๆอย่างไรก็เหมือนกับที่เรารู้ว่าทานอย่างไรให้มีประโยชน์นั่นแหละแต่บางครั้งมันก็น่าเบื่อ แม้มีประโยชน์ ทนเบื่อกันได้มั้ยละครับ