ขอบคุณค่ะ สำหรับเรื่องของวันนี้ ที่คุณ aston27 แนะนำ ก็ตรงกับคติที่ว่า 'ช่างมันเถอะ' พยายามอยู่ค่ะ มีอะไรวุ่นวายนัก ก็จะบอกกับตัวเองว่า ช่างมันเถอะ ช่างมันเถอะ

ขอบคุณอีกทีค่ะ แต่ถ้าต้องย้ายบ้านเมื่อไหร่แล้วจะบอกอีกที ฮ่าๆ ๆ (แต่ก็คือความเสี่ยง เพราะย้ายไป อาจจะเจอหนักกว่าเดิม)

ขอถามคุณ aston27 เพิ่มเติมตรงนี้ซะเลยว่า...

เรื่องสามี ภรรยา ไม่ได้อย่างใจ เราแผ่เมตตาให้เขาบ่อยๆ และแถมสวดมนต์บทเมตตกรณียสูตร เหมือนที่หลวงพ่อจรัญสอนจะใช้ได้ผลมั๊ยคะ แต่ต้องอดทนสวดเป็นเดือนๆเลย (จากที่อ่านหนังสืออ่ะค่ะ)

การภาวนาช่วยให้เรารู้สึกดีขึ้นมาก ๆ ขอบคุณที่มีเรื่องดีๆ แบบนี้ให้อ่านค่ะ

เห็นด้วยครับว่า ควรอยู่ด้วยความปรารถนาดีต่อกัน มีสติ มีเมตตา กรุณา มุฑิตา อุเบกขา

ลองคิดว่าเราจะเป็นผู้ให้ เราก็มีความสุขแล้ว

เมื่อคุณ Aston มีเน็ตให้ใช้แล้วพวกเราก็ได้อานิสงส์ ได้อ่านบล๊อกใหม่ๆ ไวจริงๆ ขอบคุณหลายๆ ค่ะ

เฮ้อออ ขอถอนหายใจสักเฮือกก่อนตั้งหน้าตั้งตาอ่านหนังสือต่อไป จะสอบอยู่รอมร่อ งานก็ต้องทำ บ่นไปยังไงก็ขอบคุณในวันที่ยังมีโอกาสให้ปากขยับ สลับกับบ่นไปเรื่อยๆ ค่ะ

พี่เอ๊ดขึ้นบล็อกใหม่ทันใจจริงๆ ^^
ประมาณว่าต้องใช้เซ้นส์ดักจับสัญญาณว่ามีบล็อกใหม่แล้วนะ ฮี่ๆๆ

"ทุกข์เป็นครูที่ดีมากนะครับ มันสอนอะไรเราได้ดี ได้เก่งกว่าความสุขด้วยซ้ำไป"
เห็นด้วยนะคะ จุดเปลี่ยนชีวิตของตัวเองเริ่มต้นที่ทุกข์ค่ะ เพียงแต่เป็นเรื่องการสูญเสียคนที่รักในครอบครัว มุมมองต่อชีวิตพลิกไปเลย ขนาดตอนนั้นยังไม่ได้ประกาศตัวเองเป็นชาวพุทธด้วยซ้ำ


ขอให้คุณ Marked Rider Kabuto โชคดีเช่นกันนะคะ

สุขสันต์วันฝนตกหนักในฤดูร้อนค่ะ :)

มาทำงานวันอาทิตย์ค่ะ
ลองเข้ามาดู
มีมาใหม่ด้วย

โดนเข้าอีกแล้ว---
ขอบคุณมากค่ะ
มีสติกลับมานิดนึง..(กำลังดูมันอยู่)

กำลังทุกข์..โอกาสดี--อย่างที่บอกจริงๆค่ะ
เพราะรู้สึกตัวเองนิ่งๆ เย็นๆ มาได้ 7-8 เดือน
อะไรมากระทบก้อเฉยๆ ชิวๆ
พอมีทุกข์แรงๆ เหมือนโดนทุบหัว
เลยรู้สึกตัวอีกครั้ง

จะพยายามสู้ต่อไปค่ะ
ไม่อยากเจอทุกข์อีกแล้วค่ะ

มาตามอ่านและจำไปใช้...เหมือนเคยค่ะ
ขอบคุณค่ะ

เป็นโอกาสที่ดีมากในการภาวนาค่ะ

ขอบคุณค่ะ

วันนี้เป็นอีกวันที่เข้ามาดูบล็อกนี้ตามนิสัยเดิมๆ แต่ก่อน เข้ามาเกือบทุกวัน ทั้งๆ ที่รู้ว่าอาจจะไม่เจอกับ entries ใหม่ๆ แต่ก็ยังวนเข้าวนออกอยู่นั่นแหละ

แต่สองวันหลังนี้ เข้ามาทีก็ได้อ่าน entry ใหม่ๆ ทีหนึ่ง มีความสุข (รู้ว่ามีความสุข) ครับ

อ้อ อีกตัว ตอนนี้บล็อกนี้มี RSS Feed แล้ว เย้!! คราวนี้จะได้คอยตรวจ entry ใหม่ๆ ได้ง่ายมากๆ

ขอบคุณครับ

คุณ aston เมื่อไหร่จะมีหนังสือรวมเล่ม ออกมาอีกคะ เเจ้งข่าวแฟนานุแฟน ด้วยนะคะ

มาได้ตรงเวลา...ทุกข์จริงๆคะ

ขอบคุณนะคะ

ไม่รู้ว่าเจ้าของบล็อกจำได้รึป่าวที่ตอนนั้นจุ๋มเขียนบล็อกไว้เกี่ยวกับวันหยุดเวเคชั่นยาวจะไปทำอะไรดี

ตอนนั้นคือใจจะไปทำวิปัสสนาแน่ๆอยู่แล้ว แต่รอดูแรงเม้นท์เพื่อนบล็อกๆว่าเค้ามีความเห็นว่ายังงัย

สรุปว่าคนส่วนมากจะไม่ค่อยแนะให้ไปวิปัสสนาเท่าไหร่ มีอยู่คนสองคนที่แนะนำ หนึ่งในนั้นคือเม้นท์ของคุณaston

ตอนนี้จุ๋มกลับมาจากวิปัสสนาแล้วค่ะ ได้อะไรดีๆกลับมามากมาย และอยากเขียนถึงประสบการณ์ตรงนี้ แต่ยังไม่มีเวลา เพราะติดงานยุ่งช่วงนี้

แต่ยังงัยวันนี้แวะมาโดยบังเอิญเลยนึกขึ้นได้ ขอกล่าวขอบคุณไว้ ณ ที่นี้ด้วยค่ะ..


บล็อกนี้มีแต่บทความจรรโลงจิตใจทั้งนั้นเลย น่าสนใจมากค่ะ แล้วจะแวะเข้ามาเก็บตามอ่านเรื่อยๆนะคะ

ดีใจ ก็รู้ว่าดีใจค่ะ
ได้อ่าน blog ของพี่มาหลายวันติดๆกัน ดีใจมากมาย
ทุกข์เป็นครูที่ดีจริงๆค่ะ
ไม่มีเขา เราก็ไม่มีวันนี้
เป็นกำลังใจให้คุณๆที่ถามคำถามมานะคะ
เชื่อมั่นไว้อย่างหนึ่งว่า แล้วมันก็จะผ่านไป

มาcommentเพื่อให้รู้ว่ายังติดตามอยู่เสมอ

หวัดดีค่ะคุณ aston รู้จักคุณ aston จากหนังสือธนาคารความสุขโดยคำแนะนำของเพื่อนค่ะ ช่วงนั้นมีความทุกข์มากค่ะ ก้อคงไม่พ้นเรื่องของความรัก ทุกวันนี้ก้ยังเป็นอยู่ คงเป็นเพราะเรายังมีความยึดมั่นถือมั่นค่ะ เลิกลากับแฟนไปค่ะ แต่ยังต้องเจอกัน เพราะทำงานที่เดียวกันค่ะ ทุกวันนี้ก็พยายามตามดูจิตของตัวเองอย่างที่คุณ aston เขียนไว้ใน blog แต่รู้สึกว่าสองสามวันหลังนี้ทำไม่ได้เลยค่ะ มันฟุ้งซ่านมากกว่าเดิม เพราะทราบว่าแฟนเก่าเค้าจะแต่งงานสิ้นปีนี้ ครั้งแรกที่รู้สติแตกเลยค่ะ อยากลาออกมากๆๆ กลัวมากค่ะ แต่ก็ไม่กล้าตัดสินใจลาออก มานั่งคิดดูทำไมเราต้องหนี ต้องยอมรับความจริงให้ได้ พยายามให้กำลังตัวเองอย่างที่สุด ต้องทำให้ได้ค่ะ ขอบคุณนะคะที่เขียน blog ดีๆๆ อย่างนี้

อาจจะไม่ถึงกับดีใจ
แต่อาจจะแค่รู้สึกอุ่นใจว่า
สามารถมองเห็นทุกข์ที่แบกมา
เพราะมันหนัก...ตอนนี้ก็เริ่มหาวิธีวางมัน
สลดใจหน่อยที่แต่ก่อนมันไม่เห็น

แต่ว่าดีใจและอุ่นใจที่ได้อ่านครับ

อ่านตรงข้อความที่บอกว่า คนที่มีความสุข ชิลๆ มักมองไม่ค่อยเห็นไตรลักษณ์ รู้สึกตรงใจตัวเองค่ะ คงเพราะยังไม่เคยเจอทุกข์มากๆมังคะ ตอนนี้ เวลาเจอปัญหาเล็กๆน้อยๆ พอคิดมากๆเข้า ก็มีสติรู้ว่าเผลอคิด เลยทุกข์แค่สั้นๆค่ะ แต่ยังมองไตรลักษณ์ได้ไม่ชัด เข้าทำนองว่าเห็นไตรลักษณ์จากการคิด มากกว่ารู้ค่ะ

ขอบคุณสำหรับบทความดีๆ ที่คอยเตือนให้มีสติทุกครั้งที่เข้ามาอ่านค่ะ เขียนต่อไปเรื่อยๆนะคะ

เรียนจบโทแล้วตกงานค่ะ ก่อนหน้านี้ได้ทำงานในสิ่งที่รัก และมีความสุขกับงานมาก คิดว่าเป็นงานที่ลงตัวกับตัวเองมากที่สุดแล้ว อาจเพราะทำมานานหลายปีด้วย แต่ช่วงหลังๆ เกิดความรู้สึกเดี๋ยวดี เดี๋ยวเบื่อกับบรรยากาศในที่ทำงาน (ไม่เกี่ยวกับตัวงานนะคะ) อีกทั้งต้องรีบทำตัวจบเพราะอยู่ในเทอมสุดท้าย เลยตัดสินใจลาออกมา ตอนนี้เลยเครียดหนักกว่าตอนทำตัวจบ เพราะเรียนจบมาหลายเดือน ยังหางานไม่ได้เลยค่ะ ไม่รู้ว่าจะได้งานที่ถูกใจเท่างานเดิมไหม การเริ่มต้นงานใหม่ตอนอายุขึ้นเลข 3 เป็นเรื่องยากจริงๆ นะคะ

ป.ล หวังใจว่าคุณ aston 27 จะมีคำแนะนำดีๆ เผื่อจะทำให้มีกำลังใจในการหางานต่อไป

ขอบคุณมากค่ะ