ขอบคุณค่ะพี่เอ๊ด

ตอนแรกมองปราดๆ ก็ว่าเขียนยาวแฮะ
พออ่าน
เอ๊ะ ยังไม่ทันไร หมดซะแล้ว


^^

วันนี้เพิ่งเอา "ธนาคารความสุข" ฝากให้พี่ที่ทำงานอ่าน...

น่ายินดีที่จะได้อ่าน "ธนาคารความสุข เล่ม2"

อ่าน Blog นี้ทีไร...ได้ความอิ่มใจกลับออกไปทุกครั้ง

ขอบคุณมากๆค่ะ

ช่วงที่ผ่านมารู้สึกเหนื่อยล้ากับปัญหาบางอย่าง

โชคดีที่มีสติพอรู้สึกตัวยั้งใจให้คลายลง
ก่อนที่จะถลำตัวเข้าไปฉะปะดะกับปัญหาเพียงแค่สนองอารมณ์ตรงนั้นให้สะใจ

โชคดีที่ได้ศึกษาธรรมะไว้แต่เนิ่นๆ บ้าง

โชคดีที่เคยได้เข้ามาอ่านบล๊อกพี่

สวัสดีคะคุณแอสตั้น

มาร่วมอาลัยกับรายการ The Rewinderคะ
เสียดายนะคะที่ไม่มีรายการเพลงยุค
60' - 80'ให้ได้ฟังในคลืนF.Mแล้ว
แต่จะว่าไปทางคลื่นA.M ก้อยังมีเพลงยุคนี้อยู่นะคะ ชื่อรายการ Follow you Follow me ทุกวันบ่ายอาทิตย์ของคุณไชยณรงค์ คำคูณ
อะแฮ่มไม่ได้ค่าโฆษณาหรอกคะแค่บอกเล่าเก้าสิบให้ฟังเฉยๆ ว่างๆจะถามเรื่องเพลงคะแต่ตอนนี้ขอถามปัญหาเกี่ยวกับธรรมะก่อนคะ

ไม่ทราบว่าเข้าใจถูกต้องไหมว่าให้ฝึกการตามดูจิตทุกขณะไปเรื่อยๆทุกอารมณ์ โดยวางจิตเป็นกลางไม่ให้มีชอบและชัง เพื่อให้จิตเห็นความเกิดดับของอารมณ์ต่างๆที่มากระทบอย่างเป็นธรรมชาติ จิตก้อจะเบื่อหน่ายคลายความยึดมั่นในสิ่งทั้งปวง เพราะจิตนั้นได้เรียนรู้และเข้าใจว่าทุกอย่างมันเป็นอนัตตา เป็นไปตามเหตุปัจจัย ไม่ได้ไปเป็นอย่างที่จิตเราต้องการได้

คราวนี้คำถามที่จะถามคือ และถ้าเกิดเรารับเหตุการณ์ต่างๆไว้เพื่อการศึกษาล่ะคะ ไม่ได้ใช่แค่การดูจิตมันเฉยๆ แต่เราจะให้จิตมีสติตั้งรับทุกเหตการณ์ไม่ว่าจะดีหรือร้ายอย่างไรเราจะรับมาเป็นบททดสอบลับสมอง ใช่ปัญญาสืบสาวราวเรืองทุกอย่างตามเหตุปัจจัย เสมือนหนึ่งว่าเรากำลังดูละครและศึกษาพฤติกรรมของตัวละครแต่ละตัว รวมท้งเรื่องราวที่มาที่ไปของเรื่อง เพื่อที่เราจะได้จัดการเรื่องราวต่างๆได้โดยใช้ปัญญามากกว่าอารมณ์ชอบชัง คุณแอสตั้นมีความเห็นว่าอย่างไรบ้างคะ

กำลังจะไปวิปัสสนาพอดีเลยแวะมาอ่านบลอคพี่เอ๊ดก่อนค่ะ

"ฝึกรู้สึกตัวมา1 ปี (ของเรา--2-3 ปี) พยายามรู้สึกตัวตลอดเวลา คิดว่าเข้าใจชีวิตมากขึ้น แต่พอเจอเจ้านายจู้จี้เข้าหน่อย กลับบ้าจี้ไปฟาดฟัน
กับเค้าซะงั้น" ---คำถามนี้โดนมากๆ เลยค่ะ
เกิดกับตัวเองเหมือนกันค่ะ
เมื่อก่อนเคยคิดว่า เรานี่นิ่งมาก เจอเรื่องอะไรก้อไม่หวั่นไหว..(ตกงาน--พี่ชายจากไป ฯลฯ)
เจอเจ้านายคนใหม่ผ่านไป 3 เดือน --จิตตกเห็นๆ
บางวันก้อปะทะตอบเหมือนกัน
ปะทะแล้วเราหาย (โกธร)..แต่เค้าไม่หาย ผลที่ตามมาคือต้องตามมาปะทะกันอีก--ไม่สนุกเลย--จริงๆ นะคะ.. ยังไงๆ ก้อคงปฏิบัติไปอีกนาน

อ่านแล้วก็.... "เรา" ยังเป็นเจ้าแมงมุมโง่ๆตัวนั้นอยู่ - -"

และยังเป็นมือใหม่อยู่เสมอจริงๆค่ะ

ขอบคุณนะคะพี่เอ๊ดกับอีกบล็อกดีๆ :)

ขอบคุณมากค่ะ

อ่านแล้วรู้สึกว่าผึ้งนี่เด็กประถม
ส่วนคุณเอ๊ดดี้นี่ระดับมหาลัย

ยังไงก็คอยช่วยสอนน้องๆไปเรื่อยๆนะคะ
..พี่เอ๊ดดี้..(",)

เมื่อวานก็เพิ่งผ่านประสบการณ์ที่เกี่ยวกับเนื้อหาใน Blog โดยตรงครับ

คือช่วงนี้งานหนักมาก และก็หลายอย่างมาชนกัน นอนตีหนึ่ง ตีสอง เป็นประจำ เวลาตื่นก็ตื่นสาย เวลาทำในรูปแบบน้อยลงไปมาก (จาก เกือบชั่วโมง มาเป็นแค่ 5 นาที) ทั้งกาย ทั้งใจ ไม่มีแรงทั้งคู่ แต่ก็ดูมันไป กลางๆ บ้าง ไม่ชอบใจบ้าง (ไอที่เป็นกลางก็กลางไม่จริง แบบมีเคืองเล็กๆ)

พอเมื่อวานงานเสร็จหนึ่งงาน แล้วจิตใจมันเบาขึ้น อยู่สติก็เกิดขึ้น จิตใจมีแรงขึ้นมาเฉยๆ ซะงั้น ยิ่งกว่าตอนที่เราอยู่ในภาวะปรกติเสียอีก จิตตั้งมั่น แยกออกเป็นผู้รู้ ผู้ดูอยู่ห่างๆ เป็นอยู่นาน

แล้วมาวันนี้จิตก็ลงไปรวมกับอารมณ์ใหม่ เห็นเลยว่าแม้แต่ สติ กับ กุศล ก็ของพึ่งไม่ได้ แต่ก็รู้ไปอีกว่า จิตยังไม่ยอมรับสิ่งนี้ ยังมีความพยายามดิ้นรนปรุงแต่งให้มันเป็นกุศลตลอดเวลา พอรู้ตัวก็หยุดปรุงบ้าง ไม่หยุดปรุงบ้าง แต่ถ้าเผลอนี่ จะปรุงตลอด

เมื่อวานก็เลยเห็นว่าจิตจะชาร์ตตัวเองหรือไม่ (หมายถึงจิตมีกำลัง) บางครั้งมันเกิดขึ้นเองตามเหตุปัจจัย ไม่ได้เกิดจากความจงใจจะทำให้เกิด เพราะบางครั้งทำอยู่ในรูปแบบแท้แต่จิตฟุ้งซ่าน เหม่อลอย (เป็นบ่อย) แต่ในชีวิตประจำวันที่มีแต่เรื่องยุ่งๆ กับมีกำลังขึ้นมาซะงั้น

มันบังคับบ่ได้หรอกครับ (แต่ก็ยังอยากจะบังคับอ่ะ เพราะมันแทบจะเป็นสัญชาตญาณไปแล้ว)

สุขสันต์วันที่งานยังยุ่งครับ

"เพราะมันสวนทางกับความเข้าใจของคนอยากดี"

สะดุดกึกเลยครับ..มันติดดีมากๆ อยู่
หลายวันก่อนฟังซีดีของหลวงพ่อครับ
ก็เลยคิดได้มั่ง

พักนี้ตกต่ำมากเลย (เท่าที่รู้ตัว)
โมหะรับประทานผมอีกแล้ว T.T
ความหวังเนี่ยมีไว้ไม่น่าเสียหายจริงรึป่าวครับ
แต่ความคาดหวังนี่...ไม่น่าให้อภัยมันเลย
(โกรธตัวเองอีกละ...555+)
เพราะมันคงอยากดีมากนี่เอง...
ขอบคุณนะครับคุณแอสตันและ... ^^"
คงไม่เสียมารยาทนะครับขอโทษด้วยครับ
สวัสดีคุณต้นอ้อด้วย(ถ้ามีบล็อกของคุณก็จะตามไปอ่านมั่งนะ) ^_^

เขียนดีมากๆๆเลยค่ะ แจ่มแจ้งนัก อธิบายเก่งจริงๆๆค่ะ เข้าใจง่ายมากๆๆ ชื่นชมๆๆๆๆ ค่ะ ขออนุญาติฟอร์เวิร์ดให้เพื่อนๆๆได้อ่านด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ

ขอบคุณบทความดีๆ ติดตามอ่านมาตลอดครับ
มีความสุขทุกครั้งที่ได้เข้ามาอ่าน

แวะเข้ามาอ่านบ่อยๆ รู้สึกดีทุกครั้งค่ะ ถึงแม้จะอยู่หลังเขา ป่าพงไพร เหมือนอยู่ไม่ไกลเลยค่ะ

1.ที่บรรยายเรื่อง จิตปรุงแต่ง มา พอสรุปให้เห็นได้ 3 กลุ่ม คือ 1) พวกหยุดจิต (ทำให้จิตสงบ)2)พวกตามดูจิต (เจริญสติให้เกิดกุศล) 3)พวกปรับแต่งจิต (คิดเชิงบวก)
2.ผมชอบนำเรื่องนี้ไปเทียบกับการดู TV คือ พวกแรก ปิดทีวี ไม่ดูแล้ว มันเครียด มันเบื่อ พวกที่สอง ดูไปเรื่อยๆ แล้วบอกว่า ตัวละครมันไม่ใช่เรา ไม่มีเรา พวกที่สาม เป็นพวกชอบเปลี่ยนช่อง จะดูเฉพาะรายการที่ชอบใจเท่านั้น
3.ใครถนัดแบบไหนก็เลือกเอา แต่แบบที่สองนั้น จะเห็นโลกตามความเป็นจริงที่สุด