แค่เสียใจคงไม่พอ
ขอโทษที่ไม่เคยเชื่อใจในวันนั้น ขอโทษที่ไม่เคยเชื่อมั่นและหวั่นไหว ขอโทษที่เพียรสร้างความหนักใจ หวาดระแวงคนห่วงใยไปทุกทาง ฉันกลัวว่าคุณจะทิ้งกัน กลัวสักวันคุณไม่รักกันแล้วเหินห่าง กลัวพรุ่งนี้คุณลืมฉันที่ปลายทาง กลัวความอ้างว้างในวันห่างเมื่อคุณไกล สิ่งหนึ่งซึ่งสงสัยและใคร่รู้ ในวันนี้คุณยังโกรธกันอยู่ไหม ? เข้าใจแล้วว่าฉันทำผิดไป อยากขอให้คุณอภัย...แต่...ใจไม่กล้าพอ ยังพอมีอยู่ไหมกับโอกาส แต่ฉันก็ขี้ขลาดเกินกว่าจะวอนขอ กลัวสายตา...กลัวถ้อยคำที่คุณนั้นจะตัดพ้อ แค่เสียใจคงไม่พอให้คุณอภัย ฉันทำผิดครั้งใหญ่ในชีวิต คงหมดสิทธิ์เหนี่ยงรั้งหรือร้องขอ ทำอย่างไรก็ชดใช้ให้ไม่พอ เมื่อโทษทัณฑ์ที่ฉันก่อ...มากเกินขอความเห็นใจ
ความคิดเห็นจากถนนนักเขียน
Create Date : 17 กรกฎาคม 2552 |
Last Update : 17 กรกฎาคม 2552 11:28:13 น. |
|
0 comments
|
Counter : 516 Pageviews. |
|
|