สมัยก่อนในตอนเช้า คุณลุงคุณป้ามักจะชอบไปนั่งจิบกาแฟ กับปาท่องโก๋แถวๆร้าน
กาแฟ หน้าปากซอยเราเรียกชุมนุมย่อยๆนี้ว่า  “สภากาแฟ”

กาแฟโบราณนั้นมีเอกลักษณ์อยู่ อย่างหนึ่งคือจะใส่นมข้น
หวาน ไว้ด้านล่างแล้วเทน้ำกาแฟลงไปด้านบน ถ้าใครชอบหวานมากก็ตีนมด้านล่าง ให้ผสมกับเนื้อกาแฟ แต่บางคนที่ชอบหวานน้อย ก็อาจจะดื่มโดยที่ไม่ต้องคนเลย

ทีนี้ เรื่องมันมีอยู่ว่า วันหนึ่ง คุณลุงคนหนึ่งก็ไปนั่งจิบกาแฟที่สภา กาแฟพอดีหลานสาวเจ้าของร้าน อยู่ในช่วงปิดเทอมจึงมาช่วยยาย ขายกาแฟ,พอหลานยกกาแฟมาเสริฟ คุณลุงก็พูดขึ้นว่า'นมน้อยจัง'

หลานสาวก็เขินอาย ตอบกลับไปเสียงเบาๆ
ว่า'เพิ่งขึ้นค่ะ'

ยายได้ยินดังนั้นก็ทุบ
โต๊ะดัง ปัง!! แล้วตะโกนว่า

เพิ่งขึ้นที่ไหนกันขึ้นมาตั้งสองเดือนแล้ว!!

สรุปว่า ลุงพูดถึงนมในแก้วกาแฟ ส่วนหลานสาวพูดถึงหน้าอกของตัวเอง ส่วนยายหมายถึงราคานมที่ปรับราคาขึ้น


เรื่องนี้เป็นเรื่องเล่าขำๆจากต่วยตูน ที่เล่าต่อๆกันมา แต่ในความตลกนั้นถ้า
พิจารณาดีๆ จะเห็นว่า
คนเราอาจพูดกันคนละ
เรื่องทั้งๆ ที่คิดว่ากำลังพูดเรื่อง
เดียวกัน ความเข้าใจที่คลาดเคลื่อนอาจ เกิดจาก“สถานภาพที่ต่างกัน”เช่น คนหนึ่งกำลังพิจารณา
กาแฟในแก้ว อีกคนหนึ่งกำลังกังวลเรื่อง ความเปลี่ยนแปลงในร่างกาย ของตนเอง และอีกคนหนึ่งกำลังกังวลเรื่อง กำไรขาดทุน

ดังนั้น ความเข้าใจผิดเกิดขึ้นได้แม้ จะกำลังพูดภาษาเดียวกัน นั่งพูดกันตัวต่อตัว และ ไม่มีใครมีเจตนา
บิดเบือนข้อมูลนี่เป็นตัวอย่างที่แสดง
ให้เห็นว่าความเข้าใจกันผิดเกิดขึ้น ได้ง่ายเพียงใด

การสื่อสารในองค์กรก็
เช่นเดียวกัน หากขาดความระมัดระวัง "เราก็จะพูดกันคนละ
เรื่อง"