มีนักเดินทางหลายคนให้ทัศนะว่า จุดหมายปลายทางข้างหน้าอาจไม่สำคัญเท่าเรื่องราวระหว่างการเดินทาง ชีวิตของแต่ละคนล้วนผ่านประสบการณ์และความทรงจำที่หลากหลายกันไป โดยเฉพาะในโลกใบเล็กของเด็กๆ หากลองได้เดินไปพร้อมกับพวกเขา อาจทำให้เราค้นพบความมหัศจรรย์ที่ซุกซ่อนอยู่สองข้างทาง
"น้าเกรียงๆ ผีเสื้อตัวนี้มีชื่อว่าอะไรครับ" คำถามของเด็กชายตัวน้อยที่ร่วมทางดูผีเสื้อบนเส้นทางพะเนินทุ่งในอุทยานแห่งชาติแก่งกระจาน
โดยมีผู้นำชมคือ"น้าเกรียงไกร สุวรรณภักดิ์"ของเด็กๆซึ่งเป็นนักเดินป่าผู้นิยมชมนกและแมลง ฉุดความสนใจของเด็กๆอีกหลายคนให้วิ่งกรูเข้ามาดูด้วยความใคร่รู้ เมื่อได้คำตอบจากน้าเกรียง เหล่านักเดินทางวัยเยาว์หยิบดินสอมาขีดเขียนลงในสมุดบันทึกเป็นที่คึกคัก

ทั้งที่จริงจุดหมายปลายทางของนักเดินทางท่องเที่ยวบนเส้นทางพะเนินทุ่งคือการขึ้นไปนอนงับ"ทะเลหมอก" สูดอากาศบริสุทธิ์สดใส หากแต่การเดินทางไปอุทยานฯแก่งกระจานครั้งนี้มีเป้าหมายเพื่อไปดูฝูงผีเสื้อสะบัดปีกโบยบินอวดลวดลาย สีสันและรูปทรงของผีเสื้อแต่ละชนิดพร้อมกับเด็กๆที่มาเรียนรู้วิถีของธรรมชาติ อันเป็นหนทางแสวงหาความจริงของชีวิตตนเอง
จุดเริ่มต้นของเส้นทางพะเนินทุ่งคือ "หน่วยพิทักษ์เขาสามยอด" มีระยะทางถนนรถยนต์ไกลถึง 36 กิโลเมตร ระหว่างทางมีจุดพักแคมป์ 2 จุดคือ แคมป์บ้านกร่างที่กม.15 และแคมป์พะเนินทุ่งที่กม.30 ซึ่งเป็นจุดที่ให้นักท่องเที่ยวพักแรม
การที่เราจะขึ้นไปเที่ยวในเส้นทางพะเนินทุ่ง จะต้องติดต่อที่ศูนย์บริการนักท่องเที่ยวเพื่อทำหนังสือขออนุญาตผ่านด่านตรวจเขาสามยอด เนื่องจากเส้นทางดังกล่าวมีกำหนดเวลาขึ้นลงเพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้รถวิ่งสวนกัน เส้นทางบางช่วงเป็นทางขึ้นเขาชันและเป็นทางแคบบนไหล่เขาอาจเกิดอุบัติเหตุได้
พวกเราพร้อมเด็กๆพักแรมกันในบ้านพักใกล้ที่ทำการอุทยาน และได้ชมทัศนียภาพริมเขื่อนแก่งกระจาน มีสะพานแขวนเป็นจุดนำสายตา ตะวันคล้อยต่ำเราได้สัมผัสความงามของดวงอาทิตย์อัสดงซบซอกไหล่ภูผาริมทะเลสาบแก่งกระจาน เมื่อความมืดมิดเข้ามาเยือนได้ไม่นานนัก เสน่ห์แห่งราตรีกาลก็ได้หยิบยื่นแสงจันทร์กระจ่างส่องสว่างกลางท้องฟ้า ดุจดั่งคำเปรียบเปรยที่ว่า หากผู้ชายเป็นดวงอาทิตย์ ผู้หญิงก็คือจันทราที่เกิดมาคู่กันเพื่อทำหน้าที่ผลัดเปลี่ยนสีสันแห่งอาภรณ์ของผืนโลกและแผ่นฟ้า
เมื่อถึงตอนเช้า เรานั่งรถขึ้นเข้าบนเส้นทางพะเนินทุ่งเพื่อดูนก ดูผีเสื้อที่แคมป์บ้านกร่าง โดยไม่ต้องเดินไปไหนไกล แถวริมห้วยหลังแคมป์หรือกลางลานแคมป์ที่มีแอ่งน้ำเล็กๆก็มีผีเสื้อให้เห็นหลายสิบชนิด ระหว่างกม.ที่ 17-18 มีลำห้วยตัดขวางถนนอยู่ 3 ช่วงด้วยกัน และริมห้วยเหล่านี้มีผีเสื้อให้ดูได้อย่างตื่นตาตื่นใจ ซึ่งนักกีฏวิทยาหรือผู้เชี่ยวชาญเรื่องแมลงได้สำรวจชนิดของผีเสื้อที่ป่าแก่งกระจานพบว่ามีอยู่ประมาณ 200 ชนิดเป็นอย่างน้อย และในการไปดูผีเสื้อในแต่ละครั้งก็จะพบผีเสื้อไม่น้อยกว่า 50 ชนิดขึ้นไป
ถนนบางช่วงมีกองขี้ช้างที่ออกมาหากินตอนกลางคืนแล้วถ่ายไว้เป็นหย่อมๆไปทั่ว พอเช้าขึ้นผีเสื้อหลายชนิดก็ลงมากินบนกองขี้ช้างกันอย่างชื่นบาน ความจริงอาหารของผีเสื้อก็คือ น้ำที่ปนอยู่ในขี้ช้าง ซึ่งมีแร่ธาตุจำพวกไนโตรเจน เกลือแร่อยู่ในนั้นด้วย นอกจากนี้ยังชอบหากินตามริมแอ่งน้ำหรือพื้นดินชื้นๆที่มีแร่ธาตุอาหารปะปนอยู่ด้วย
สองข้างทางที่เป็นพุ่มไม้เตี้ยๆมีผีเสื้อสะบัดปีกบินวูบวาบไปมา และยังพบสิ่งมีชีวิตเล็กๆอีกมากมายไม่ว่าจะเป็นแมงมุม ตั๊กแตน นก หนอน ปู เกาะเกี่ยวหากินอยู่กับต้นไม้ใบหญ้าสองข้างทางเด็กๆชี้ชวนและซักถามน้าเกรียงผู้รอบรู้เรื่องธรรมชาติ พวกเขาจึงได้เรียนรู้พฤติกรรมการดำรงชีวิตเล็กๆในป่าใหญ่ ส่วนผู้ใหญ่อย่างเราที่เดินตามหลังเด็กก็ได้ตระหนักว่า จุดหมายปลายทางอาจไม่สำคัญเท่ากับเรื่องราวระหว่างทางจริงๆ กลับบ้านครั้งนี้นึกอยากจะชวนคนรู้ใจย้อนไปชมผีเสื้อสะบัดปีกบินอีกครั้งเมื่อสายลมหนาวมาเยือน คงอิ่มอุ่นใจไม่น้อย