สะดุดรักคุณเมีย บทที่ 7 หน้า 4 18+ สะดุดรักคุณเมีย บทที่ 7 หน้า 4 พอกลับมาเห็นปริมนอนเล่นอยู่บนเตียง
“แม่บอกว่าไปสปาดีมากเลย สปาปิดกี่โมง เราไปกันไหม”
ปริมที่กำลังอารมณ์ไม่ดีเพราะคำพูดของโปรดมองหน้าใสซื่อของอีกฝ่าย
“ถ้าไม่ไป ฉันไปคนเดียวนะ”
เธอไม่ได้สนใจว่าเขาอยู่โหมดไหนเลย ปริมดีดตัวจากเตียง
วิ่งไปกั้นหน้าหญิงสาวไว้
ณรินทร์มองหน้าเขาอย่างงงงัน
“เดี๋ยวผมนวดให้คุณเอง ไม่ต้องไปสปาหรอก”
เขากอดณรินทร์แล้วทำหน้าเจ้าเล่ห์กรุ้มกริ่ม
หญิงสาวมองแล้วท่าไม่ดี
“ก็ฉันอยากได้บรรยากาศสปานินา”
“ไม่ต้องคิดมากหรอกน่า เดี๋ยวผมทำบรรยากาศให้เอง”
มองหน้าแสนเจ้าเล่ห์ของอีกฝ่ายแล้วไม่น่าไว้ใจเท่าไหร่นัก
“ถอดเสื้อผ้าสิ”
“ทำไมต้องถอดเสื้อด้วยล่ะ” เธอทำหน้าตื่น
“ก็ผมจะนวดออยไง”
“ไม่เอา ไปสปาดีกว่า”
พยายามหาทางหนี
แต่อ้อมกอดอันใหญ่ของสามีก็ไม่ปล่อยเธอเอาง่ายๆ
“ไม่งั้นผมถอดเสื้อให้เองนะ”
ณรินทร์มองเขาตาโต ก่อนแกล้งชักสีหน้าไม่พอใจ
แต่ปริมก็ชักสีหน้ากลับสุดท้ายเธอจำต้องทำตามที่เขาต้องการ
ณรินทร์พันผ้าขนหนูนั่งอยู่บนเตียง
รอปริมที่หายไปในห้องน้ำแล้วถือขวดเบบี้ออยออกมา
“ทำไมคุณต้องถอดเสื้อด้วยล่ะ”
เธอถามอย่างสงสัยมองดูเขาที่มีเพียงผ้าขนหนูพันท่อนล่าง
“ก็แบบนี้แร่ะ มันคือบรรยากาศนวดอย่างแท้จริง”
ณรินทร์มองหมอนวดหนุ่มจอมหื่นยิ้ม
หน้าระรื่นที่ยืนปลายเตียงแล้วชักจะไม่ได้การณ์
“นวด เนด อะไรแบบนี้ ไม่เอาล่ะ ฉันจะลงไปข้างล่าง”
เธอเลื่อนจะลงจากเตียง แต่ปริมก็รีบมายืนขวางไว้
“เมียจ๋า คุณไม่รู้อะไร ว่าผม นอกจากจะโปร งานก่อสร้างแล้วงานนวดผมก็เก่งนะ”
“เชอะ ไปนวดสาวๆ ที่อื่นเถอะ”
เธอหาได้สนใจสรรพคุณอีกฝ่ายอย่างที่เขาโฆษณา
วงแขนใหญ่ก็รวบร่างเล็กอย่างรวดเร็ว เขาดึงเธอไปนั่งบนตัก
เท่านี้ณรินทร์ก็รู้ตัวว่าต้องหมดทางสู้
เธอถอนหายใจอย่างหนักหน่วงที่สุดก็ต้องลงไปนอนบนเตียง
ณรินทร์นอนคว่ำ เพราะไม่อยากเห็นหน้าหมอนวดจอมหื่น
เขาดึงผ้าขนหนูออกจากตัวเธอ ยิ้มอย่างมีชัย
ก่อนจะเทเบบี้ออยลงที่ผ่ามือ
ณรินทร์ใจเต้นระทึก เมื่ออุ้มมือใหญ่รูปไล้ ลงบนร่างอันเปื่อยเปล่า
เขานวดคลึงอย่างนิ่มนวล ไม่รีบร้อน
สัมผัสอันอ่อนโยนทำเอาหญิงสาวสะท้าน
เขานวดคลึงออยจากคอลงไปจรดปลายเท้าพอเห็นหญิงสาวหลับตาอย่างสบาย
แล้วเขาค่อยๆคล้ำคลึงไปทีละจุด จนถึงแก้มก้นอันอ่อนนิ่ม
เขานวดเฟ้นอย่างเบามือณรินทร์กำผ้าไว้เน้น ความรู้สึกกระเจิง
เกลียดชายหนุ่มที่เขาชอบลงทัณฑ์กลั่นแกล้งเธอแบบนี้นัก
หญิงสาวสะดุ้งสุดตัวเมื่อนิ้วยาวได้ลุกล้ำในจุดที่อ่อนไหว
เธอหันมาหมายจะหยุดมือเขา แต่ก็เปล่าประโยชน์ คนบ้าแบบนี้
เขาก็กำลังมองเธออย่างหื่นกระหาย
เขารอจนร่างเธออ่อนปวกเปียก ไม่ดิ้นรนขัดขืนเขา
ร่างหนักค่อยๆทาบทับลงให้หญิงสาวรับรู้ถึงความแข็งแกร่งที่ต้องการขยี้เธออย่างอ่อนโยน
เธอหลับตาหายใจหนักหน่วง
ทำไมเขาหลงไหลการกลั่นแกล้งผู้หญิงที่ไม่ได้เรื่องคนนี้นัก
ยิ่งแกล้งเท่าไหร่ยิ่งทำให้เขาใจหึกเหิมและลำพอง
ยิ่งเธอไม่สนใจเขามากเท่าไหร่
เขายิ่งอยากเห็นการตอบสนองต่อความคลุ้มคลั่งที่อยากบดขยี้ลูกไก่ตัวนี้มากเท่านั้น
ณรินทร์รู้อยู่แล้วว่าผลจะต้องออกมาเป็นแบบนี้
ทำไมเธอไม่ห้ามเขา ทำไมเธอถึงปล่อยให้เขาแกล้งเธออย่างสนุก
ลูกแหง่ของเธอตอนนี้เริ่มมีอำนาจเหนือเธอไปแล้วอย่างนั้นหรือ
ปริมเดินอารมณ์ดีจูงณรินทร์ออกจากห้อง
หญิงสาวกำลังสับสนตัวเองว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับเธอกันแน่
เธอมองอุ้มมือใหญ่ที่ประสานมือเล็กก้าวนำหน้าอย่างมั่นใจ
ตลอดมาเธอเห็นเขาเหมือนเด็กที่ชอบงอแง ออดอ้อนเธออยู่บนรถวิลแชร์
แต่พอวันนี้เขากลับแข็งแกร่ง แข็งแรง ปกป้องเธอ ทรมานเธอ
อ้อมกอดอันอบอุ่นกอดรัดเธอ รอยจูบอันอ่อนหวานและยังจะมายึดตำแหน่งผู้นำของเธอไปแล้ว
ณรินทร์สลัดหัวตัวเองไม่ให้คิดเตลิด ทั้งสองไปห้องแม่ทิพย์เพื่อพากันลงไปทานข้าวข้างล่างพร้อมกับทุกคน ปริมแอบมองไปรอบทิศเพื่อดูว่าคู่ปรับของเขาจะมาป้วนเปี้ยนกับณรินทร์อีก
พอไม่เห็นแล้วก็สบายใจ แต่ขากลับขึ้นห้อง
เขาก็นึกฉุนที่พบแทนคุณเข้าลิฟท์มาด้วยกัน เขาทักทายทุกคน อย่างสนิท
ปริมพยายามฝืนยิ้มให้แล้วพยายามยืนขวางณรินทร์ไว้ไม่ให้ใกล้กัน
“แทนอยู่ถึงวันไหน”
“พรุ่งนี้ก็กลับแล้วครับ”
“เที่ยวสนุกไหมครับ”
“แบบนี้ผมคงแพ้แน่เลย”
“ไม่จริงมั้ง ปริมออกจะเก่ง เล่นกีฬา ได้ทุกอย่าง”
“เก่งก็จริง ถ้าต้องไปกับคนไม่เก่ง ยังไงก็แพ้”
เขาหมายถึงณรินทร์ หญิงสาวเหลือบตามองเบ้ปาก
“พรุ่งนี้เราว่าจะไปเที่ยวป่าชายเลน ทุ่งโปรงทองนะคะเสียดายแทนคุณจะกลับก่อน”
“เหรอครับ น่าสนใจ เดี๋ยวผมเปลี่ยนแผนดีกว่าไปเที่ยวกับรินทร์ก่อนค่อยกลับ”
อยู่ๆ แทนคุณก็เปลี่ยนใจง่ายๆ
ทำเอาคนร่างสูงที่ยืนคั่น ทั้งสองไว้ หน้าเปลี่ยนสี
“ดีค่ะ ไหนๆ มาแล้วต้องเที่ยวให้คุ้มนะคะ ฮ้าๆๆ”
ขำอารมณ์ดีกันสองคน
“ฮึม ฮึม” ปริมแกล้งกระแอมใส่อย่างหมั่นไส้
“แทนอยู่ชั้นไหนคะ”
ณรินทร์เปลี่ยนคำถาม
“ชั้น 2 ครับ ถึงแล้วขอตัวล่ะ”
เขาหันมายิ้มลาทุกคน ณรินทร์ยิ้มลาเพื่อน
พอเงยหน้ามองคนตัวสูงก็พบว่าเขาแทบจะแยกเคี้ยวใส่ พอส่งแม่เข้าห้องนอนเรียบร้อย ทั้งสองเดินกลับห้องเงียบๆปริมขึ้นเตียงได้ก็หน้ามุ้ย
“ระริ้กระรี้เชียวนะ”
เขาเริ่มสงครามกับคนตัวเล็ก
“เขาจะกลับก็ปล่อยเขากลับไปสิ จะไปชวนเขาไปด้วยทำไม”
“อ้าวว....เที่ยวกันหลายๆ คนก็สนุกดีออก ทำไมคุณใจแคบจังนั่นปู่รหัสคุณนะ”
หน้าหล่อบึงตรึงอย่างโมโห ณรินทร์มองขำๆ
“นี่......หึงฉันเหรอ”
เธอแกล้งทำปากยื่นปากยาวลงมานั่งใกล้ๆคลอเคลียเขา
อีกฝ่ายรีบปรับสีหน้า
“หึงอะไร ผมไม่สนใจหรอก อย่างคุณไม่มีใครเขาเอาหรอก หน้าก็บ้านๆใครจะกล้าควงออกงาน”
“อ้อ เหรอ...ก็คงมีแต่คนบ้าล่ะมั้ง”
ทำเสียงสูงล้อเลียน
หญิงสาวเอาคางเกยไหล่อีกฝ่าย แล้วพยายามมองหน้าให้เขาสบตา
แต่ปริมก็คอยหลบ ณรินทร์จับแก้มเขาเล่น
“เวลาคุณหึงนี่ น่ารักจังเน้อ”
“ก็บอกว่าไม่ได้หึง”
เขาจับมือเธอออกหันมาสบตากลมโตแล้วดึงเธอลงนอนบนตัก
“ถ้าคิดจะมีชู้ ก็หาให้มันดีกว่าผมด้วย”
“เขาไม่ดีกว่า ตรงไหนเหรอ ฉันเห็นเขาดีกว่าคุณทุกอย่าง”
“อย่ายั่วผมนะ”
ปริมเสียงเขียว
“ยั่วอะไร?”
หญิงสาวทำหน้าตื่น
เธอเอื้อมมือมาจับแก้มที่กำลังขุ่นเคืองใจเพราะพิษลมหึง
“ทำไมคุณต้องคิดมากด้วย ในเมื่อฉันก็อยู่กับคุณตลอดคุณไม่ไว้ใจฉันเหรอ”
สายตาที่จับจ้องมองดูเธอตลอด
“ยั่วผมอยู่ใช่ไหมเนี่ย”
เสียงอ่อนลง
“คุณคิดว่าฉันเป็นผู้หญิงชอบยั่วหรือไง?”
ปริมไม่ได้ตอบ เขาก้มลงจูบเธอแทน
|
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [