สะดุดรักคุณเมีย บทที่ 5 หน้า 1 สะดุดรักคุณเมีย บทที่ 5 หน้า 1 ช่อลดาหาสืบข่าวปริมจนทราบว่าออฟฟิตเขาอยู่ที่ไหน เธอพยายามแวะเวียนมาหาเขาแต่ก็ไม่ได้พบเจอเขาที่ออฟฟิตสักครั้ง แต่เธอก็พยายามแอบปลูกพืชไมตรีไว้กับเลขาสาวด้วยการเอาขนมติดไม้ติดมือมาฝาก คุณเป็นแฟนคุณปริมเหรอคะ ฝ้ายถามอย่างตื่นเต้น ช่อละดาไม่ตอบแต่ยิ้มหวานๆ เพื่อให้อีกฝ่ายคิดเอาเอง พอช่อลดาไปแล้ว ฝ้ายก็หันไปคุณกับเอกราช พี่เอก ผู้หญิงคนนี้เป็นแฟนเจ้านายจริงๆ เหรอ เอกราชมัวแต่ยุ่งกับงานเลยไม่ได้สนใจฟัง พี่เอก หญิงสาวแทบตะโกนเรียก ฝ้ายถามว่า คุณลดา เป็นแฟนคุณปริมจริงๆ เหรอคะ ไม่รู้สิ
ไม่รู้!!!! เอก ตอบเน้นคำแล้วหัวหมุนกับเอกสารต่อ ฝ้ายทำหน้าโมโหใส่ สวยขนาดนี้ ฉันก็แพ้ตั้งแต่ยังไม่เข้าสนามเลยสิ หล่อนจีบปากจีบคอพูดสบัดสะบิ้ง เอกราชเลยย้อนกลับ ก่อนจะไปยุ่งเรื่องของเจ้านาย สรุปงานตัวเองให้เสร็จก่อนเถอะ ต้องส่งให้บ่ายนี้อยากโดนหงายหรือไง เอกราชทำเสียงดุ อุ๊ย ตายยย ว้ายกรี๊ดดดด ฝ้ายรีบกระวีกระวาดหันไปทำงานตัวเอง ********************************* ช่อลดายังไม่ละความพยายาม เธอพยายามหาข้อมูลทั้งหนังสือพิมพ์ และโซเซียล แต่ก็ดูเหมือนชายหนุ่มไม่ค่อยมีการอัพเดทสถานะตัวเองเท่าไหร่ ทั้ง เฟสบุคและ อินตราแกรม เธอจึงขอเป็นเพื่อนเขาไป แล้วเข้าไปส่องเพื่อนๆที่คอมเม้น เพื่อจับผิดว่าจะมีสาวไหนที่เป็นคนพิเศษบ้าง คนไหนที่ดูมีพิรุจ เธอตามไปส่องเฟสบุค และ อินตราแกรมผู้หญิงคนนั้นต่อ .................................................................................................... ปริมแวะมาทานข้าวเที่ยงที่บ้านณรินทร์หลังจากไปคุมไซส์งานตอนเช้า และตอนบ่ายจะมีประชุมคอนเฟอเร้นท์กับทีมงานต่อ เขาบ่นและต่อว่าณรินทร์ที่ติดต่อไม่ได้ เขาเลยต้องมาดูเธอเผื่อมีอะไรเกิดขึ้น ก็โทรศัพย์มันค้าง เปิดไม่ได้ไม่รู้ลูกค้าสั่งของทางไลน์บ้างหรือเปล่า เธอบ่นให้เขาฟัง วันนี้ลูกค้าจึงมากันอย่างคับคั่งที่บ้านเนื่องจากติดต่อแม่ค้าไม่ได้ มีทั้งลูกค้า ผู้หญิงและผู้ชาย โดนเฉพาะหนุ่มร้านสเต๊กที่เขาเห็นมาบ่อยๆ หน้าขาวๆอวบนิดๆ ทำผมทรงหนุ่มเกาหลีนั่น ดูชวนณรินทร์คุยจ้อไม่หยุด ขัดตาเขานัก หลังจากประชุมคอนเฟอเร้นท์เสร็จ ปริมที่แอบดูลูกค้าณรินทร์ทั้งบ่ายเดินไปหาเธอที่กำลังก้มหน้าก้มตาทำบัญชีอยู่ วันนี้ขายดีจังนะ หัวเราะคิกคักลันบ้าน จนผมประชุมไม่ได้ เขาทำเสียงดุเข้ม อ้าว ก็ใครให้คุณมานั่งตรงระเบียงล่ะ ลูกค้าฉันเยอะแยะเขาคุยกันเสียงดังเป็นเรื่องธรรมดา แล้วไอ้คนร้านสเต๊ก เป็นลูกค้าประจำหรือไง ใช่ ทุกคนที่มาก็ลูกค้าประจำหมดแร่ะ เขาติดต่อฉันไม่ได้เขาก็มาที่บ้าน เธอตอบเขา แล้วหันไปสนใจบัญชีอย่างอารมณ์ดี ต่างจากปริมที่ขบฟันอย่างขุ่นเคือง เลิกขายให้เขาซะ ณรินทร์เงยหน้ามองกระพริบตาปริบๆ อย่างไม่อยากเชื่อหู จะเลิกขายได้ไง เขาเป็นลูกค้าฉันนะ ถ้าไม่ขายแล้วฉันจะทำอะไรคุณนี่ก็แปลก เลิกขายผักแล้วไปเป็น เลขาผมแทนไง ณรินทร์เงยหน้ามองอีกฝ่ายตาโต เอียงคออย่างสนเท่ห์ คุณไม่มีเลขาเหรอ ผมรับเพิ่ม งานมันเยอะขึ้น 2 คนทำไม่ทัน คุณมีเลขาตั้ง 2 คนแล้วนะ ปกติฉันเห็นผู้จัดการคนอื่นๆ เขามีแค่ 1คนเดียว นี่ก็เยอะแล้ว ยังจะรับเพิ่มอีกเหรอ ใช่ แล้วจะให้ฉันทำอะไร ชงกาแฟ!! ฟังเขาตอบแล้วณรินทร์ถึงกับหัวเราะดูคนหงุดหงิดตรงหน้าที่กำลังหาเรื่องเธออยู่ มองเขายิ้มๆ ยิ้มทำไม อยากเป็นเบาหวานตายเหรอ ให้ฉันชงกาแฟให้ เธอแกล้งแหย่เขา งั้นก็นวดไหล่ให้ด้วย โอ้วว เงินเดือนเท่าไหร่ ผมให้เพิ่มจากที่จ่ายอีก 4 หมื่น ใจปล้ำจริง งานสบาย รายได้ดี ชาตินี้ก็หาไม่ได้ หญิงสาวยิ้มหน้าบานยิ่งยั่วอีกฝ่ายให้โมโห ว่ายังไง พรุ่งนี้ไปเริ่มงานได้ เข้าท้าวมือทั้งสองข้างลงตรงโต๊ะหน้าหญิงสาว ไม่เอา คุณก็รู้ฉันไม่ชอบไปอยู่กรุงเทพ ก็ทำที่บ้านเรา ยังต่อรองไม่เลิก ณรินทร์กระพริบตา 2-3 ทีอย่างใช้ความคิด เธอลุกขึ้นเอามือแตะหน้าผากอีกฝ่าย นี่ผมไม่ได้ป่วยนะ ผมพูดจริง เขาพูดเสียงเข้ม แน๊ะ จริงอ่ะ งั้นมองตาฉันหน่อยสิ ณรินทร์ยืนหน้าเข้ามาใกล้ชายหนุ่มเพื่อจ้องมองหน้าเขา ปริมที่กำลังเดือดเลือดพล่าน หัวใจกลับเต้นไม่เป็นจังหวะ ไปโกรธใครมาเหรอจ๊ะ พ่อรูปหล่อ ฮึ ทำเอาปริมรีบหลบตาอีกฝ่ายณรินทร์เดินอ้อมโต๊ะมาโอบไหล่เขา แล้วจับหน้าให้หันไปมองเธอ บอกพี่สาวคนนี้มาหน่อยสิ เดี๋ยวจะไปจัดการให้ เธอหลิ่วตาแล้วทำปากจุ๊บให้ ปริมถึงกับหน้าแดงกับท่าทีทะเล้นของอีกฝ่าย หัวใจเต้นโครมครามหลบหน้าหลบตาเธอ หลังจากที่ทะเลาะกันแล้วแพ้ณรินทร์อย่างราบคาบเพราะหาข้อแย้งเธอไม่ได้ ปริมโทรให้เอกราชเลขาหนุ่มผู้ทำหน้าที่จัดเตรียมเรื่องวัสดุอุปกรณ์ของแต่ละโครงการ ให้ไปหาซื้อโทรศัพย์ สเปคดีๆ ราคาไม่อั้นให้เขา 1 เครื่อง พรุ่งนี้เขาจะเข้าไปเอาตอนเช้า หลังจากที่เอกราชรับคำเจ้านายเรียบร้อย ฮึ ฉันจะทำให้เธอ ยอมแพ้ฉัน ยัยบ๊อง เขาบ่นให้ณรินทร์เบาๆ
|
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [