สะดุดรักคุณเมีย บทที่ 5 หน้า 3


สะดุดรักคุณเมีย

บทที่ 5 หน้า 3

ก่อนจะถึงเทศกาลหยุดยาวบริษัทเรียกพนักงานประชุมเพื่อตามงานที่ค้างและกำหนดการเสร็จ 

และนำเสนองานในไตรมาตรใหม่



การประชุมเริ่มแต่เช้า วันนี้ปริมไม่ได้กลับไปทานข้าวเที่ยงกับณรินทร์ 


แต่เขาก็โทรไปบอกให้เธอกินข้าว เพราะหากเขาไม่กลับ 


แม่ทิพย์ชอบบ่นว่าณรินทร์ทานข้าวไม่เป็นเวลา


พอหลังจากเสร็จประชุมตอนเย็น



ปริมอยู่เคลียร์งานจนดึก เขาแวะไปซื้อเค้กมะพร้าวอ่อนก่อนกลับแต่บังเอิญได้พบกับช่อลดา



ช่อลดาสืบจนรู้ว่าปริมชอบมาซื้อเค้กมะพร้าวอ่อนที่ร้านนี้ 


เธอจึงแอบมาเฝ้าและก็ได้พบปริมอย่างที่คิดแต่ก็ทำทีเหมือนบังเอิญได้เจอ


หญิงสาวมองเขาอย่างอยากรู้ว่าเขาจะซื้อไปให้ใคร




“ปริมทานข้าวหรือยังคะ”



“ยังครับ จะกลับไปทานที่บ้าน”



“งั้นดีเลย ลดาว่าจะแวะไปไหว้คุณพ่อคุณแม่อยู่พอดี” 


เธอเดินเข้ามาคล้องแขนเขา



ปริมมองอย่างหวาดๆ กับการเข้าถึงเนื้อถึงตัวอีกฝ่าย



“ปริมคะ ลดา จะเปิดร้านสเต๊กที่พารากอนนะคะ คุณไปแวะชิมหน่อยสิ”



“ครับ ถ้ายังไงผมจะหาโอกาสแวะไป”



“ปริมคะ สงกรานต์นี้ นัดกับใครไว้หรือยังคะ”


หญิงสาวยังรุกต่อ



“แพลนกับคุณพ่อคุณแม่แล้วครับ”



“ว้า แย่จัง นึกว่าปริมจะว่างเสียอีก”



“ปริมคะ แล้วนี่ชอบกินของหวานตั้งแต่เมื่อไหร่คะ”



“อ้อ “ 


เขาถือถุงเค้กแล้วยิ้มละมุน ช่อลดามองอย่างค้นหาคำตอบ



“เด็กที่บ้านชอบครับ”



“เด็กที่บ้าน!!!” 


ช่อลดาเน้นเสียงอย่างไม่อยากเชื่อ หรือว่าชายหนุ่มมีหลาน



“ครับเด็กที่บ้าน เวลางอแง เอาเค้ก ให้หยุดร้องเลย”



ชายหนุ่มตอบอย่างสุภาพ แต่ก็เจือเสียงเอ็นดูเวลาเอ่ยถึงเด็กที่บ้าน 


พลางนึกต่อว่าแคชเชียร์ที่ทอนเงินเขาช้า อยากจะไปจากตรงนี้เต็มทน



“ปริมคะ ยังจำ เชอรี่ได้ไหมคะ เขาแพลนจะแต่งงานกับโอ๊ตแล้วนะคะเพื่อนๆ ในก๊วนเราก็แต่งไปกันหมดแล้ว” 


หญิงสาวทำหน้าเศร้า



“อ้อ ผมได้การ์ดเหมือนกัน”



“พูดแล้วก็ไม่อยากเชื่อนะคะ ที่ยัยเชอรี่จะแต่งก่อนลดาไปได้”



“ครับ คงถึงเวลาล่ะมั้ง” 


เขาตอบ เพราะสถานเขาเองก็ไม่ต่างกัน



“นี่คะเงินทอน” 


ชายหนุ่มหายใจโล่งอก หลังจากยืนรออยู่นาน



“ปริมคะ ลดาขอไปสวัสดีคุณพ่อกับคุณแม่ด้วยนะคะ วันนี้ว่าง”



“อ้อ พอดีผมนัดพี่โปรดไว้ครับ ยังไงขอตัวก่อนนะครับ” 


ชายหนุ่มถือโอกาสช่วงชุลมุนหลบฉากช่อลดามาอย่างหวุดหวิด



ช่อลดาไม่ปล่อยโอกาสงามๆ นี้หลุด 


เพราะเธอเพียรเฝ้าตามหาชายหนุ่มมาตลอด 2 สัปดาห์ แต่ไม่มีวี่แววทั้งที่ทำงานและที่บ้าน



เธอรีบวิ่งมาขึ้นรถ แต่ปริมขับรถเร็ว ช่อลดาไม่คุ้นเคยถนนกรุงเทพจึงคลาดสายตาชายหนุ่มไป



ปริมขึ้นรถขับอย่างรวดเร็ว พลางคิดทบทวนความรู้สึกตัวเอง 


ว่าทำไมเขาไม่รู้สึกยินดีกับการได้เจอช่อลดาอีก ทั้งที่เมื่อก่อนสมัยอยู่อเมริกา


 เขาทั้งรักและทุ่มเทให้กับหล่อนมากมาย แต่พอจับได้ว่าเธอแอบคบหากับไฮโซกฤต ทายาทธุระกิจอาหารชื่อดัง 


เขาก็ถอยตัวห่างแล้วกลับเมืองไทย



อย่าว่าแต่การพบช่อลดา แม้กระทั่งผู้หญิงคนอื่นๆ เขาเองก็พลอยไม่ได้ยินดียินร้ายกับสาวๆสวย สักเท่าไหร่ 


หรือเขามองหน้าตาบ้านๆ ของณรินทร์จนติดตาจนพาลมองว่าคนอื่นหน้าตาขี้เหร่ไปด้วย



“เรานี่บ้าไปหรือเปล่านะ”


เขาสับสนกับความคิดของตัวเอง

ณรินทร์รอเขาอยู่ ดึกแล้วแม่ทานข้าวเสร็จก็เข้านอน 


ส่วนณรินทร์นั่งเป็นเพื่อนเขาทานข้าว



“ถ้าดึกขนาดนี้ คุณไม่ต้องมาก็ได้ ขับรถอันตรายออก”



“แค่ 100 กิโลเอง ผมขับรถแป๊ปเดียว” เขาแย้ง



“แล้วซื้อเค้กมา กะจะขุนฉันรึ”



“อืม คุณผอมแห้งไป ผมอยากได้แบบเต็มไม้เต็มมือ”



“เต็มไม้เต็มมือคืออะไร?” 


หญิงสาวเตรียมยกมือหายจะฟาดที่แขน มองหน้าเจ้าเล่ห์อีกฝ่าย



“ผมก็แค่อยากให้คุณสุขภาพแข็งแรง”


เขารีบเปลี่ยนประเด็น



“ให้มันจริง มีใครเขาสุขภาพดีเพราะกินเค้กทุกวันมั่ง มีแต่ไขมันทรานทั้งนั้น”



“คืออะไร?”



“ไม่เคยอ่านข่าวหรือไง ไขมันทรานที่มาจากพวกเนย พวกมาการีน 

กินเยอะๆเป็นบ่อเกิด สาระพัดโรค ไม่ว่าจะเป็นพวกความดัน เบาหวาน

 ไขมันอุดตันเส้นเลือดหรือว่าคุณกำลังจะฆ่าฉันทางอ้อม”



ฟังหญิงสาวอย่างไม่เข้าใจ ทำไมเขาไม่เคยอ่านข่าวพวกนี้บ้างเลย



“คุณใจร้ายมากนะ อะไรที่อร่อย ที่คุณชอบ ผมก็หามาให้กิน 

แล้วยังจะบอกว่าผมจะฆ่าคุณอีก แล้วคุณเคยทำแบบนี้ให้ผมไหม?” 


เขาต่อว่าอย่างน้อยใจ



ณรินทร์ยิ้ม



“แหม ฉันก็บ่นไปงั้นแร่ะ ฉันก็ชอบเค้กมะพร้าวอ่อน แต่ว่า 


มันลำบากคุณเปล่าๆ ดึกแล้วก็ยังอุตส่าห์หาซื้อมาให้อีก 

อีกอย่างฉันรู้สึกเหมือนกำลังจะอ้วน คุณดูแก้มฉันสิ” 


เธอใช้อุ้มมือทั้งสองบีบแก้มตัวเองให้เขาดู



ปริมมองหน้าแล้วขำ เขาช่วยณรินทร์เก็บจานไปล้าง 


ตรวจบ้านปิดประตูเรียบร้อยแล้วเข้าห้องเตรียมตัวนอน




มีเงาวูบไหวของใครบางคนอยู่หน้าประตูรั่วบ้านที่แอบมองคนในบ้าน

อย่างเงียบๆ 


แต่ก็ไม่มีใครเห็นได้ ว่าเขาจะมีเจตนาอะไร




Create Date : 23 มกราคม 2562
Last Update : 23 มกราคม 2562 8:28:42 น.
Counter : 609 Pageviews.

0 comments
แพ้เนื้อจากการโดนเห็บกัด alpha-gal allergy สวยสุดซอย
(17 เม.ย. 2567 14:07:10 น.)
: รูปแบบของชีวิต : กะว่าก๋า
(17 เม.ย. 2567 04:37:20 น.)
เรื่อง รัก ลึก อุ่น (Omega Verse) - บทที่ 43 วัลยา
(16 เม.ย. 2567 16:34:37 น.)
: รูปแบบของการตระหนักในการรับรู้ : กะว่าก๋า
(15 เม.ย. 2567 05:37:45 น.)
ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
 *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

Unitan.BlogGang.com

unitan
Location :
  

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]

บทความทั้งหมด