Group Blog
All Blog
|
Oh!! my sassy boss ตอนที่ 22 หน้า 2 ทั้งสองกลับมาถึงกรุงเทพในตอนเย็น เอกมารอรับทั้งสองคนที่สนามบินแล้ว เขาพาทั้งสองกลับไปที่บ้านก่อน เมขลาเล่าเสียงเจื้อยแจ้วเรื่องการไปเที่ยวให้คุณนายแม่ฟัง อย่างสนุก แล้วเอามุกให้คุณนาย 1 ชุด ทำเอาคุณนายที่เคยใส่แต่ของหรูๆ แพงๆ มีราคา ก็ให้เอ็นดูลูกสะไภ้ แม่วรรณ “ทานข้าวด้วยกันก่อนกลับนะลูก” นางบอกลูกทั้งสอง กฤษ “ผมกลัวว่าจะดึกครับ นี่ก็เย็นแล้ว” ลูกชายผู้ไม่อยากให้สองสาวอยู่คุยกันนาน ด้วยกลัวว่าแม่จะเอาอะไรใส่หัวเมขลาอีก แม่วรรณ “เอางั้นก็ได้ ขับรถกันดีๆ นะ” แม่จำใจร่ำลาลูกทั้งสองคน แม่วรรณ “วันหยุดก็เข้ามาหาแม่บ้างนะ” ทำทีอาลัยอาวรณ์ลูกขึ้นมาซะงั้น ปกติมีแต่เสียงสองเสียงสาม พอมีลูกสะไภ้ อะไรก็ดีไปหมด เมขลา “หนูไปก่อนนะคะ คุณพ่อ คุณแม่ สวัสดีค่ะ” เธอเอ่ยลา พ่อและแม่สามี ตามกฤษขึ้นรถ แม้จะนึกแปลกใจว่าทำไมเขาต้องรีบร้อนขนาดนั้น ทั้งที่เธอมีเรื่องจะเม้าส์มอยกับแม่สามีเรื่องท่องเที่ยวอีกหลายเรื่องให้หนำใจ และดูคุณนายแม่ก็มีความสุขปกติมีลูกชายเป็นใบ้ ไม่ค่อยมีเรื่องคุยกับนาง ถามคำก็ตอบคำ เรื่องงานก็คุยพอเป็นพิธี พอมีเมขลาช่างพูดเข้าหน่อย นางเหมือนมีลูกสาว พลอยทำให้อารมรณ์ดีไปด้วย พอขึ้นนั่งรถได้ เมข “นี่ เธอ เวลาอาหารฉันแล้วนะ” เธอบอกคนขับรถ ซึ่งกฤษก็รู้ดีว่า เมขลานั้นกินข้าวตรงเวลา แถมวันนี้ทั้งสองไปรอขึ้นเครื่อง เธอได้กินอะไรรองท้องแค่นิดหน่อย คนแก่ที่กระเพาะโตแบบเธอย่อมหิวไวเป็นธรรมดา เขาขับรถมาเรื่อยๆ เจอร้านอาหารเลยพาเธอแวะทานข้าว เพื่อจะไม่ได้ยินเสียงเธอบ่นหิวไปตลอดทาง พอทานข้าวเสร็จ ขึ้นรถได้เธอก็หลับไปตลอดทางจนถึงบ้าน ทั้งสองช่วยกันขนกระเป๋าลงจากรถ เมขลารื้อผ้าเอาไปซัก เมขลา “เธอ เสื้อผ้าเธอจะซักเลยไหม?” เธอถาม กฤษ มองหน้าเธอ แล้วพยักหน้า ก็ดีนะ เธอรีบทำหน้าที่ภรรยาเขาตั้งตั้งแต่วันนี้ ระหว่างซักผ้าเธอเก็บกวาดถูบ้าน เพราะไม่ได้อยู่มาหลายวัน เสร็จแล้วอาบน้ำเตรียมเข้านอน กฤษเข้าไปในห้องตัวเอง ก็นึกทบทวนว่า เขาควรจะนอนแยกห้องหรือไปนอนกับเมขลา ตอนนี้กลับมาอยู่บ้านแล้ว แต่เดิมที ก็แยกห้องกันมาตลอด แต่ในเมื่อสถานะภาพเปลี่ยนไปแล้ว ทำไมเขาจะต้องนอนคนเดียว คิดถึงเมขลากับชุดนอนแสนเบาบาง เธอจะยั่วยวนเขายังไง ไม่สิ...... เขาจะคิดเลยเถิดไปไม่ได้ เรื่องแบบนี้ มันมีแต่จะทำร้ายจิต รีบๆ นอนให้เร็วจะได้ไม่ฟุ้งซ่าน แม้จะมีแอบลุ้นว่าเมขลาจะมาตามเขาไปนอนด้วยก็ตามที สุดท้ายก็ต้องนอนคนเดียวไป เพราะไม่มีเสียงเคาะประตูห้อง รุ่งเช้าเมขลาตื่นมาเตรียมตัวไปทำงาน กฤษตามเธอออกมา เธอก็ขึ้นรถไปแล้ว ทำเหมือนปกติ ทุกวันที่ต่างคนต่างไป กฤษจำต้องขับรถตามเธอออกมา พอไปถึง โรงพยาบาล ทั้งสองจอดรถข้างกันเหมือนทุกครั้ง กฤษตามเมขลาไปเงียบๆ พอไปถึงเรือนยาไทย เมขลาเจอป้าสุ่นมาเปิดเรือนทำความสะอาดแต่เช้า ป้าสุ่น “สวัสดีค่ะ คุณหมอ” เมข “สวัสดีค่ะป้า มาแต่เช้าเลย” ป้าสุ่น “ป้านึกว่าหมอเมข มาทำงานแล้ว หายไปเที่ยวไหนมา 2 -3 วัน” เมข “หนูไปเที่ยวทะเลมาสิจ๊ะ” ป้าสุ่น “ดีจัง ได้ไปเที่ยวทะเลด้วย เนี่ย ป้าว่าจะมาเขี่ยตาอีก” เมข “ได้จ๊ะ” ป้าสุ่น “เดี๋ยวป้าทำความสะอาดเสร็จแล้วขอทำเลยนะหมอ” เมข “จ๊ะ” คนไข้ขาประจำ ที่ไม่ได้ตั้งใจว่าจะมาทำงานแต่เช้า แต่มารอดักหมอนี่เอง ป้าสุ่นรีบทำความสะอาด ถูเรือนเรียบร้อย เมขลาก็ให้ป้าสุ่นนอนบนเตียงแล้วเธอก็เขี่ยตาด้วยกระชายให้ป้าสุ่นเหมือนทุกครั้ง ตั้งแต่ช่วงสงกรานต์ป้าสุ่นไม่ได้ทำ แกก็เล่าให้ฟังว่ารู้สึกแย่ หูตาลาย มีเมือกมันทะลักตา เมข “ป้าเอาน้ำย่านางล้างตาด้วยนะจ๊ะ ก่อนนอน” ป้าสุ่น “ขอบคุณหมอมากค่ะ ไม่ได้เขี่ยอาทิตย์ไหน ป้าแย่มากเลย มองไม่ค่อยเห็น” เมข “ยังไงป้าก็มาทำได้ทุกอาทิตย์นะ” เธอบอกป้าสุ่น ป้าสุ่น “หมออย่าลาออกจากที่นี่เลยนะ อยู่ไปนานๆ ถ้าไม่มีหมอ ไม่มีคนทำให้ป้านะ” อยู่ๆ ป้าสุ่นก็พูดเรื่องเมขลาจะลาออกมาซะเฉยๆ เมขลาเอียงคอมองป้า ที่จริงการเขี่ยตาไม่ใช่เรื่องยาก ถ้ามีคนอยากมาเรียนรู้จากเธอไว้ เธอพร้อมจะถ่ายทอดให้ แต่การที่ป้าสุ่นพูดเรื่องลาออกแบบนี้ มีมูลเหตุจากอะไร เมข “ทำไมคิดว่าหมอจะลาออกล่ะป้า” ป้าสุ่น “ก็ได้ข่าวมาว่าหมอลาไปแต่งงานนิคะ แต่งงานแล้ว เผื่อต้องไปดูแลลูกผัว” ป้าสุ่นตอบ ทำเอาเมขลาหน้าตื่นที่มีคนรู้ข่าวเธอไวกว่าที่คิด ส่วนกฤษ นั่งฟังเงียบๆ เมข “เอาข่าวมาจากไหน?” ป้าสุ่น “ก็ผอ สิ บอกเลขามดมา” อ้อ...แน่ล่ะ ผอ คนนี้ นอกจากจะเป็น ผอ โรงพยาบาลแล้ว ยังเป็น ผอ สำนักพิมพ์อีกด้วย แล้ว ผอ. บอกอะไรเลขามดไปบ้างล่ะ ป้าสุ่น “ก็กลัวว่า ถ้าคุณหมอเมข แต่งงานแล้ว เกิดจะลาออกไปดูแลสามี ป้าเสียใจแย่” เมขลาอดขำไม่ไหว นอกจากคนที่ชอบแขวะเธอ 2-3 คนแล้ว เธอยังมีแฟนคลับกับเขาอย่างเหนียวแน่น เผลอๆ อาจจะมากกว่าพวกหมอปากหมาพวกนั้นเสียอีก เมข “ถ้าป้าจะมาเรียนรู้วิธีเขี่ยตาด้วยกระชายจากหนูก็ได้นะคะ หนูยินดีสอนให้” เธอยื่นข้อเสนอให้ป้าสุ่น ป้าสุ่น “ป้าทำเองไม่ได้หรอกหูตาไม่ดีแล้ว ยังไงคุณหมอช่วยพิจารณาด้วยนะ สิ่งที่ป้าขอ” เมข “โถ่ ป้า มันก็แค่ข่าวลือเอง อย่าคิดมากน่า” เธอปลอบใจผู้สูงอายุ
ตอนต่อไปมาเร็วๆ หน่อยค่ะชอบ
 โดย: หอมกร
  วันที่: 18 เมษายน 2567 เวลา:16:00:31 น. |
unitan
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?] 
| ||||||||||||||
