บันทึกชีวิต จากบอมเบย์ บีบี 2 .. ตอนที่ 2 ..

บันทึกนี้ เป็นแค่เพียงกล่องความทรงจำขนาดเล็กของผู้ชายคนหนึ่ง ชื่อ บอมเบย์

ซึ่งหลายๆ คนอาจจะเคยรู้จัก แต่หลายคนอาจจะไม่เคยสัมผัสชีวิตและความรู้สึกของคนๆนี้

ทุกเรื่องราวที่ร้อยเรียงออกมาเป็นตัวอักษรนั้น

กลั่นออกมาจากความรู้สึกและเป็นสิ่งที่ผ่านมาในชีวิตจริง

ช่วงชีวิตหนึ่งของคนนั้นสุดแสนจะสั้น แต่มีหลากหลายเรื่องราวที่เข้ามา

เพียงเวลาหนึ่งวันอาจจะเจอกับเหตุการณ์หลายสิ่งหลายอย่าง จนไม่อาจบันทึกได้ด้วยสมอง

การเขียนไดอารี่เป็นวิธีหนึ่งที่จะบันทึกความทรงจำได้เป็นอย่างดี

หากวันใดย้อนกลับมาอ่าน คุณอาจจะมีรอยยิ้ม

หรืออาจมีน้ำตาเพื่อรำลึกถึงรอยอดีตเหล่านั้นก็เป็นได้




ตอนที่ 2 วันที่บันทึก 11 พฤศจิกายน 2550


และแล้วความหวังใหม่ก็ถูกจุดประกายขึ้น

เมื่อเราได้คุยกับคุณหมอที่กรุงเทพในโรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่ง

ว่ายังมีวิธีการรักษาที่มากมายเพื่อที่จะต้านเชื้อมะเร็งร้าย เช่นการให้รังสี การทำคีโม

แม้กระทั่งการเปลี่ยนตับซึ่งอาจเสียค่าใช้จ่ายถึง 2 ล้านบาท

เพื่อพ่อ พวกเรายอมทำทุกวิถีทาง


ครอบครัวฉันไม่ใช่ครอบครัวที่ร่ำรวย เพียงแต่เรามีพี่น้องมาก

พอที่จะช่วยเหลือและเฉลี่ยในเรื่องค่ารักษาพยาบาลของพ่อ อย่างไม่มีใครปริปากบ่น


พวกเราได้ย้ายพ่อเข้ารักษาที่กรุงเทพด้วยความหวังว่าทุกอย่างจะดี

ซึ่งก่อนที่พ่อจะเข้ากรุงเทพ ท่านได้เดินให้อาหารไก่ทุกตัวที่ท่านรัก

เพราะพ่อนั้นชอบเลี้ยงไก่ชนมาก

ท่านสามารถเดินเหินได้อย่างสบายและทานข้าวกับลูกหลานได้ปกติ

เพียงแต่อาจไม่กระฉับกระเฉงเหมือนคนทั่วไปเท่านั้น





วันที่ 2 ของการรักษาที่กรุงเทพ

คุณหมอได้ให้การรักษาพ่อด้วยการให้รังสีและฉีดยาผ่านขาหนีบและแทงไปที่ตับเพื่อให้ตัวยาเข้าไป

จากนั้นก็ตัดชิ้นเนื้อบางส่วนที่ตับออกมาเพื่อทำการวิจัย

หลังการรักษา คุณหมอห้ามพ่อขยับเป็นเวลา 8 ชั่วโมง

ซึ่งพ่อบอกว่ามันเป็นเวลาที่ทรมานที่สุด

ขณะที่พ่ออดทนกับความเจ็บปวดทรมานของร่างกาย

อาการของฉันก็ยังไม่ทุเลา คงยังมีการรักษาอย่างต่อเนื่อง

จนในบางคราน้ำตาของความอ่อนแอได้ไหลพราก

แต่ฉันไม่มีทางเลือก ฉันไม่มีสิทธิ์ที่จะท้อแท้แม้เพียงเสี้ยวนาที

เพราะทุกครั้งที่โชคชะตาตบหน้าฉันซ้ำแล้วซ้ำเล่า

ฉันจะเกิดอาการด้านชาต่อสิ่งเหล่านั้นและความเข้มแข็งก็เข้ามาแทนที่ในทันใด



แต่คำว่าโชคดี ไม่เคยเข้าข้างคนอย่างฉัน

อาการของพ่อทรุดลงทันทีที่ได้รับการรักษา

จากที่เคยเดิน กิน พูดคุยได้ บัดนี้ทุกอย่างกลับตรงกันข้าม

เวลาของพ่อได้ตัดให้สั้นลงเหลือเพียง 30 วัน


พวกเราทุกคนพาพ่อมาเพื่อหวังจะให้พ่อหาย

แต่ตอนนี้กลับกลายเป็นลูกทุกคนที่กระชากพ่อเข้ามาเพื่อตัดทอนวันเวลาที่เหลือให้สั้นลงอย่างใจหาย

พวกเราได้ร่วมมือกันสังหารร่างกายท่านอย่างไม่ใยดี

เพราะลูกเองหรือที่พาพ่อมารับความเจ็บปวดทรมานในครั้งครานี้

พ ว ก เ ร า ทำ ร้ า ย พ่ อ....





เมื่ออาการของพ่อไม่มีทางดีขึ้น เราจึงพาท่านกลับบ้านที่อุบล

เวลาได้เดินทางไปเรื่อย ๆ อย่างรวดเร็วแต่เชื่องช้าในความหมองหม่นของทุกคน

อาการของพ่อทรุดลงเรื่อย ๆ ไม่สามารถทานอาหาร หรือทำกิจธุระส่วนตัวได้


เวลาที่พ่อถ่ายอุจจาระ พวกเราจะต้องพยุงท่านให้นั่งที่เก้าอี้สำหรับคนป่วย

และจะต้องช่วยท่านทุกอย่าง โดยเราอาศัยศึกษาจากนางพยาบาลเมื่อครั้งที่อยู่กรุงเทพ

ฉันรู้สึกดีใจที่พี่น้องทุกคนไม่มีใครรังเกียจที่จะทำให้พ่อ

แต่ทุกคนกลับเต็มใจและพยายามเป็นอย่างดี


การเข้าออกระหว่างโรงพยาบาลดูเหมือนจะเป็นเรื่องปกติสำหรับครอบครัวเรา

เมื่อพ่ออาการไม่ดีก็ต้องนอนพักที่โรงพยาบาล อาการทรงตัวก็กลับบ้านดังเดิม

แต่โรคร้ายได้ฮึกเหิม มันเพิ่มความแข็งแกร่ง

เหมือนมีพละกำลังมหาศาล ภายใต้ร่างกายที่อ่อนแอของผู้เป็นพ่อ

ฉันเพียรภาวนาให้โรคร้ายหายไป แต่กลับไม่มีอะไรดีขึ้น






วันที่ 11 พฤศจิกายน 2550

มีเพียงฉันที่มองผ่านโลงศพของผู้เป็นพ่อ ท่ามกลางผู้คนมากมาย

เพียงแต่ฉันรู้สึกหัวใจแตกสลาย

ลมหนาวของเดือนพฤศจิกายน ฉันเห็นสายลมหยอกเย้ากับดอกไม้ที่บานสะพรั่ง

พร้อมกับเหล่าผีเสื้อที่หวังชื่นชมมวลเกสร

หากว่าบัดนี้ฉันไม่ได้รู้สึกชื่นชมกับบรรยากาศที่แสนรื่นรมย์นี้

แต่ภายในจิตใจกลับปกคลุมไปด้วยความหลังเมื่อครั้งที่ผู้เป็นพ่อยังมีชีวิตอยู่

ฉันนั่งนิ่งๆ เมื่อคิดถึงนาทีสุดท้ายที่พ่อจาก น้ำตาแห่งความยินดีก็มาเยือน

เพราะเป็นการจากลาที่สงบ ดังใบไม้ที่กระทบสายลมในเดือนพฤศจิกายน


วันนี้ฉันเขียนบันทึกด้วยดวงตาที่มืดบอด

เหมือนคนที่ไร้ดวงตา แล้วสัมผัสเพียงอักษรเบลล์ เพื่อระบายความรู้สึกบางอย่าง

ถึงแม้จะยินดีที่พ่อไม่ได้เจ็บปวดอีกต่อไป

แต่หากความเจ็บปวดนั้นกลับเข้ามาฝังกายแทรกลึกภายในจิตใจของฉันจนล้นเอ่อ

บอกกล่าวฉันด้วยน้ำตา และทิ้งคำถามว่า จากนี้ต่อไปจะทำเช่นไร..........

Create Date : 24 พฤศจิกายน 2550 Last Update : 24 พฤศจิกายน 2550 0:28:51 น. Counter : 1034 Pageviews.		23 comments
Share Tweet

	ฟลอเรนซ์ Florence, Italy สมาชิกหมายเลข 4313444 (4 ก.ค. 2568 04:50:45 น.)		ฝันหรอ? nonnoiGiwGiw (1 ก.ค. 2568 11:13:47 น.)
	เกมเทียบกับชีวิตจริง I toor36 (30 มิ.ย. 2568 22:09:27 น.)		คนสัมภาษณไม่ท้อ ผู้สมัครไม่ถอย peaceplay (26 มิ.ย. 2568 10:25:27 น.)