บันทึกชีวิต จากบอมเบย์ บีบี 2 .. ตอนที่ 7 .. บันทึกนี้ เป็นแค่เพียงกล่องความทรงจำขนาดเล็กของผู้ชายคนหนึ่ง ชื่อ บอมเบย์ ซึ่งหลายๆ คนอาจจะเคยรู้จัก แต่หลายคนอาจจะไม่เคยสัมผัสชีวิตและความรู้สึกของคนๆนี้ ทุกเรื่องราวที่ร้อยเรียงออกมาเป็นตัวอักษรนั้น กลั่นออกมาจากความรู้สึกและเป็นสิ่งที่ผ่านมาในชีวิตจริง ช่วงชีวิตหนึ่งของคนนั้นสุดแสนจะสั้น แต่มีหลากหลายเรื่องราวที่เข้ามา เพียงเวลาหนึ่งวันอาจจะเจอกับเหตุการณ์หลายสิ่งหลายอย่าง จนไม่อาจบันทึกได้ด้วยสมอง การเขียนไดอารี่เป็นวิธีหนึ่งที่จะบันทึกความทรงจำได้เป็นอย่างดี หากวันใดย้อนกลับมาอ่าน คุณอาจจะมีรอยยิ้ม หรืออาจมีน้ำตาเพื่อรำลึกถึงรอยอดีตเหล่านั้นก็เป็นได้  ในขณะที่ขับรถกลับบ้าน ฉันเปิดฟังเพลงอย่างร่าเริง คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยตามเนื้อหาของเพลงแต่ละเพลง แต่แล้วก็ต้องสะกิดใจกับคำถามของดีเจสาวเสียงสวย "วันพ่อนี้ คุณคิดจะทำอะไรให้พ่อหรือยังคะ" คำถามนี้ได้แล่นเข้าไปยังหัวใจอย่างรวดเร็ว ฉันจะทำอะไรได้ ในเมื่อตอนนี้พ่อของฉันไม่อยู่แล้ว หรือถ้าท่านยังอยู่ ฉันก็คงได้แต่กดโทรศัพท์ไปหาท่านอย่างขัดเขิน แล้วบอกพ่อว่า "รักษาสุขภาพนะครับ" แต่จริง ๆ ฉันอยากบอกอะไรมากกว่านั้น คำสั้นๆที่แสนจะลำบากในการเอื้อนเอ่ย ......"รักพ่อครับ" ฉันรอที่จะพูดคำนี้เมื่อมีโอกาส ฉันรอโอกาส จนท่านจากฉันไปอย่างไม่มีวันหวนคืน ฉันคิดว่า การที่คนเรามัวแต่ที่จะรอไว้พรุ่งนี้ หรือรออีก 1 ชั่วโมง แล้วค่อยจะทำอะไรดี ๆ ให้กับคนที่เรารัก สำหรับความคิดหลังการสูญเสีย มันอาจจะเป็นสิ่งที่ปวดร้าว ถ้าหากวันนี้พ่อยังอยู่ ฉันจะไม่รอ ฉันจะบอกพ่อดัง ๆ ว่า "รักพ่อครับ" แม้ว่าใบหน้าจะแดงก่ำ หูจะชา หรือจะเกิดปฏิกิริยาอะไรกับคำพูดดีๆคำนี้ ฉันก็จะทำ.... พรุ่งนี้คือวันพ่อ แต่สำหรับฉันคือวันที่ว่างเปล่า ไม่มีพ่ออยู่บนโลกใบนี้แล้วจริงหรือ ฉันจะสามารถทำอะไรให้ท่านได้ชื่นใจ นอกจากการสวดมนต์แล้วรำลึกถึง แต่มันคงไม่สาแก่ใจ เท่ากับการได้กอดพ่อสักครั้ง กอดโดยไม่มีกำแพงกั้น ฉันจะทำลายกำแพงของความรู้สึกของฉันกับพ่อให้หมด จะกอดท่าน แล้วจะบอกความรู้สึกทั้งหมด แต่ทุกอย่างก็สายไป...... จริงอยู่ที่คำว่าเกิด แก่ เจ็บ ตาย เป็นเรื่องธรรมชาติของมวลสิ่งมีชีวิต แต่ความรู้สึกในดวงใจที่ปวดร้าวของการพรากคนที่รักไปจากเรา เหมือนอีแร้งรุมจิกซากศพเพื่อกินของเน่าเสีย ในที่สุดก็คงเหลือแต่ความว่างเปล่า หากแม้นซากศพยังคงเจ็บปวดทรมานกับเนื้อที่ถูกจิกกิน อย่างไม่มีทางรู้เลยว่าวันไหนความเจ็บปวดนั้นจะจางหายไปอย่างสิ้นซาก..ไม่มีทางรู้จริง ๆ ดอกไม้ ธูป เทียน และบทสวดมนต์...คงแค่นี้ที่ฉันจะทำให้พ่อได้ แต่สำหรับใครๆที่ยังมีพ่อ คงทำอะไรๆได้มากกว่าที่ฉันทำ ฉันสวดมนต์วิงวอน ขอให้ทุกคนที่อ่านข้อความนี้ ได้เห็นคุณค่าในรักที่เรามีอยู่ อย่าเพียงมองเลยผ่านไป .... ขอวิงวอนให้ทุกคนทำสิ่งที่ดีที่สุดให้คนที่คุณรักทุกวัน ...เพื่อวันข้างหน้าจะไม่มีคำว่า "สายไป" เหมือนอย่างที่ฉันเคยทำ....
บอกกับใคร ๆ เสมอเลยว่า อย่ารีรอที่จะทำอะไรให้คุณพ่อคุณแม่
บอกรักท่าน ดูแลท่าน หาอาหารอร่อย ๆ ให้ท่านทาน ดูแลเอาใจใส่เสียตั้งแต่ตอนนี้ ดีกว่าจะต้องทำบุญไปให้ เมื่อถึงตอนนั้น ทั้งท่าน ทั้งเรา ไม่อาจแก้ไขอะไรได้อีก โดย: ชิงดวง
 วันที่: 4 ธันวาคม 2550 เวลา:22:05:23 น.คุณหยุ่ยยุ้ยขา มาส่ง Tag ทำดีเพื่อพ่อให้เจ้าค่ะ
 มาทำความดีกันเถอะค่ะโดย: cool mint
วันที่: 4 ธันวาคม 2550 เวลา:22:33:20 น.แวะมาทักทายค่ะ
เคยเห็นคุณบอมเบย์ในทีวีค่ะ จำได้ๆๆๆ  โดย: juandmee
วันที่: 4 ธันวาคม 2550 เวลา:23:16:24 น.อ่านแล้วตรงกัลผมหลายอย่าง และผมเองก็เสียใจจนถึงทุกวันนี้ ผมสูญเสียคุณยายและคุณน้าไปไม่นาน รักท่านทั้งสองมากที่สุด แต่ไม่เคยบอกรักหรือพูดคำหวานๆเลย วันนี้ท่านจากไปไม่มีวันกลับ มานึกก็เสียใจจริงๆครับ ตอนนี้หากเราอยากบอกรักใคร อยากทำให้คนที่เราเคารพมีความสุข ผมจะทำทันทีเลยครับ
 โดย: ซอร์บอนน์ (ซอร์บอนน์
) วันที่: 4 ธันวาคม 2550 เวลา:23:29:47 น.สวัสดีค่ะ..
เราเองก็ส่งของขวัญให้พ่อแล้วคะ ก็รอให้เช้า ก็จะโทรหาพ่ออีกทีคะ โดย: ดอกหญ้าเมืองเลย
วันที่: 5 ธันวาคม 2550 เวลา:3:18:03 น.หวัดดีครับคุณหยุ่ยยุ้ย
ถ้าชอบภาพเซ็ตนี้นะครับ มีให้ชมอีกพอสมควรครับ จะทยอยนำลงให้ชมเรื่อยๆนะครับ มีความสุขมากๆนะครับคุณหยุ่ยยุ้ย  โดย: กะว่าก๋า (กะว่าก๋า
) วันที่: 5 ธันวาคม 2550 เวลา:9:57:50 น.สวัสดีค่ะ ช่วยแวะไปรับ Tag ทำดีเพื่อพ่อหน่อยนะค่ะ
 โดย: ยอพระกลิ่น
วันที่: 5 ธันวาคม 2550 เวลา:10:56:03 น.อ้าวกลับมาบล็อกนี้ซะแล้ว
ไปเที่ยวทุกครั้งตั้งใจจะถ่ายภาพให้ดีๆอะยุ้ย อยากให้มันอาร์ตๆเหมือนกัน เพราะถ่ายแบบทั่วไปนั่นมันผ่านมานานแล้ว อยากให้คุณภาพมันสูงกว่าถ่ายแบบบันทึกธรรมดา ไม่งั้นจะมีกล้องโตๆ+เลนส์หลายตัวไปทำไม แบบนั้นกล้องเล็กก็ถ่ายได้ครับ ส่วนใหญ่ก็จำกัดเรื่องเวลาทั้งช่วงเวลาและจำนวนเวลา อิๆ อีกอย่าง สงสัยหัวไม่ไปแล้วหละยุ้ย คริๆ  โดย: ลุงแมว
วันที่: 5 ธันวาคม 2550 เวลา:11:20:48 น.วันนี้วันพ่อ
อย่าลืมบอกรักท่านและกราบเท้าท่านนะคะ  มีความสุขมากๆ นะคะ โดย: weraj
วันที่: 5 ธันวาคม 2550 เวลา:11:54:40 น.แวะมาส่ง TAG ทำดีเพื่อพ่อค่ะคุณยุ้ย
แว๊บเห็นมีคนส่งให้แล้ว แต่ก็อยากส่งอีกค่ะ.. โดย: ปางหวัน
วันที่: 5 ธันวาคม 2550 เวลา:16:44:14 น.แวะมาทักทายค่ะ
ค้างคาวไม่มีคุณพ่อให้บอกรัก 2 ปีแล้วค่ะ ตอนนี้ได้แต่คิดถึงท่านอยู่เสมอๆ โดย: Batgirl 2001
วันที่: 5 ธันวาคม 2550 เวลา:18:41:50 น."รักพ่อนะ" มันช่างพูดยากเย็นสำหรับบางคนจริงๆหละครับ ก็อยากให้เด็กรุ่นใหม่ๆที่คุ้นเคยดีกับการบอกรักพ่อแม่ในวันสำคัญๆ บอกกล่าวหรือทำอะไรเป็นพิเศษกว่าปกติให้ท่าน แต่ถ้าจะให้ดี บอกกันบ่อยๆจะดีกว่าครับ รักพ่อนะ รักแม่นะ รักพี่นะ รักน้องนะ... รักปู่ย่าตายายนะ....
โดย: เขาพนม
วันที่: 5 ธันวาคม 2550 เวลา:18:51:55 น.บอกพ่อของเราว่าเรารักท่าน ไม่ใช่เรื่องน่าเชินอายอะไรเลยค่ะ วันนี้เราบอกรักพ่อ เรารู้สึกได้ถึงความตื้นตันที่ออกมาจากดวงตาของท่านด้วย
ขอบคุณคุณหยุ่ยยุ้ยมากค่ะสำหรับความห่วงใย ตอนนี้อาการหวัดดีขึ้นแล้วค่ะ โดย: เยี่ยมรุ้ง
วันที่: 5 ธันวาคม 2550 เวลา:19:28:50 น.สวัสดียามดึกค่ะคุณยุ้ยแวะมาทักทายก่อนนอน(เพิ่งเสร็จงาน)
เมื่อเย็นมารอบนึงแล้วค่ะ (ไม่ได้หมายถึง คห.15 นะคะ) คอมเม้นเสร็จเครื่องแฮงค์.....เลยออกไปหาไรทานดับกลุ้ม ..อิอิ เห็นด้วยค่ะ จะทำอะไรก็ต้องรีบทำเพราะว่า เมื่อถึงเวลานั้นจริงๆ อาจสายเกินไป สายเสียแล้ว ทำดีไม่ต้องเดี๋ยว...เนอะ สุขสันต์วันพ่อค่ะ ฝันดีนะคะ..  อ้อ ...เกือบลืม อีกอย่างผู้สูงอายุ(อย่างลุงแมว) ใช่ว่าจะคาดการณ์อะไรถูกต้องเสมอไปนะคะ ห่างบล็อกไปเนื่องด้วยภารกิจอย่างอื่นอะค่ะ ม่ายใช่เพราะเจ้าเลนส์ใหม่..อิอิ  โดย: ปางหวัน IP: 124.157.219.122 วันที่: 6 ธันวาคม 2550 เวลา:0:05:17 น.
สวัสดีครับ
ผมใช้กล้อง"โอลิมปัสรุ่นE-510"ครับ ซื้อและเริ่มหัดถ่ายเมื่อเดือนกรกฏาคม๕๐นี่เองครับ รักพ่อทุกๆวันครับ โดย: อนันต์ครับ
วันที่: 6 ธันวาคม 2550 เวลา:0:10:40 น.อขบคุณนะคะ ที่แวะไปเยี่ยมที่บล๊อก
ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ โดย: ข้ามขอบฟ้า
วันที่: 6 ธันวาคม 2550 เวลา:4:23:01 น.ถ้าถามมาดาม
มาดามจะบอกว่า รสชาติหอมชื่นใจ 555 แต่ถ้าถามเพื่อนกับอาจารย์สมัยเรียน คงบอกว่า "ขมปี๋" แต่ตอนนี้รสชาติกลมกล่อมครับคุณหยุ่ยยุ้ย 5555  มีความสุขมากๆนะครับ โดย: กะว่าก๋า (กะว่าก๋า
) วันที่: 6 ธันวาคม 2550 เวลา:8:29:01 น.หวัดดียุ้ย
ขยันจริงน้องเรา ไปเยี่ยมกันแต่เช้าเลย อากาศหนาวมั๊ยยุ้ย ดูแลสุขภาพด้วยน้า บ้านพี่ฝนตกมากมายเลยค่ะ โดย: เนระพูสี
วันที่: 6 ธันวาคม 2550 เวลา:10:04:21 น.หวัดดีจ้าน้องบอมเบย์ จำได้ว่าเคยเห็นทางทีวีนะ เป็นที่อยู่ในบ้านใช่หรือเปล่าคะ ถ้าจำผิดก็ขออภัย ไม่น่าเชื่อว่าจะได้คุยกับดารา
พี่มาอ่านแล้ว พี่ก็ซึ้งไปด้วยค่ะ พี่เองมีพ่อนะคะ โทรไปหาท่านเมื่อวานแล้วก็บอกเหมือนที่น้องว่าแหละค่ะ ไม่ได้บอกรักพ่อ... เขินๆไงไม่รู้ แล้วแวะหากันอีกนะคะ โดย: thaispicy
วันที่: 6 ธันวาคม 2550 เวลา:11:00:53 น.แวะมาอ่านบันทึกเศร้า ๆ ของคนเศร้า ๆต่อค่ะ
คงบอกได้แค่ว่าอย่าเสียใจเลยกับสิ่งที่ผ่านไปแล้ว วันนี้ยังมีแม่อยู่ไม่ใช่เหรอคะ กอดแม่แล้วบอกรักแม่แทนก็ได้เนาะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ ส่วนน้องหยุ่ยยุ้ย มีความสุขมาก ๆและรักษาสุขภาพด้วยค่ะ โดย: เราสองคน (ฝากเธอ
) วันที่: 6 ธันวาคม 2550 เวลา:16:09:58 น.จ๊ะเอ๋ .. แอ๊บหอมแก้มน้องสาวคะ จุ๊บ จุ๊บ ... ฝันดีนะคะ  โดย: หนี่หนีหนี้ (แพรวขวัญ
 ) วันที่: 7 ธันวาคม 2550 เวลา:0:56:48 น. สวัสดีตอนค่ำของ เนเธอร์แลนด์ นะจ้า ดอกไม้ดอกนี้ มีไว้ให้เธอ คิดถึงเสมอ จากคนห่างไกล ** ขอให้มีความสุขและสุขภาพแข็งแรงนะจ้า ** ซึ้งจังเลยอะจ้า ..ทำให้คิดถึงเตี่ย ขึ้นมาเลยอะ . โดย: จอมแก่นแสนซน
 วันที่: 7 ธันวาคม 2550 เวลา:1:06:16 น.ฉันสวดมนต์วิงวอน ขอให้ทุกคนที่อ่านข้อความนี้ ได้เห็นคุณค่าในรักที่เรามีอยู่
อย่าเพียงมองเลยผ่านไป .... โดย: d__d (มัชชาร
) วันที่: 31 ธันวาคม 2551 เวลา:18:33:47 น. |
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
เกินไป ขอบคุณสำหรับข้อคิดเตือนใจดี ๆ นะคะ
ราตรีสวัสดิ์ค่ะ