บันทึกชีวิต จากบอมเบย์ บีบี 2 .. ตอนที่ 15 ..

บันทึกนี้ เป็นแค่เพียงกล่องความทรงจำขนาดเล็กของผู้ชายคนหนึ่ง ชื่อ บอมเบย์

ซึ่งหลายๆ คนอาจจะเคยรู้จัก แต่หลายคนอาจจะไม่เคยสัมผัสชีวิตและความรู้สึกของคนๆนี้

บันทึกในวันนี้ เป็นเรื่องเกี่ยวกับการไปปฏิบัติธรรมค่ะ





“ฮัลโหล” ฉันหยิบโทรศัพท์เครื่องโปรดเพื่อรับสาย

“แก..คือว่าฉันยังอยู่บนทางด่วนอยู่เลย รถเมล์มันเสีย 3 รอบแล้วหว่ะ”

สรวงรักษ์ เพื่อนเรียนร่วมห้องปริญญาโทรายงานความคืบหน้าการเดินทาง

“จะทันไหมวะเนี่ย” สรวงรักษ์พูดต่อ

“ไม่เป็นไรแก ค่อย ๆ มา ทางไม่ไกลนักหรอก”

ฉันตอบเพื่อนแกมปลอบใจ ถึงแม้ว่าตอนนี้จะเลยเวลานัดไปร่วม 2 ชั่วโมงก็ตาม




วันนี้คือวันที่ 28 พฤศจิกายน 2551

ซึ่งเป็นวันที่ฉันกับเพื่อนสนิท นัดกันไปปฏิบัติธรรม เป็นเวลา 3 วัน

คือวันที่ 28-30 พฤศจิกายน 2551 ที่เสถียรธรรมสถาน ซอยวัชรพล

ซึ่งเราก็ต่างจะหาโอกาสไปตั้งแต่ปีที่แล้ว

แต่ด้วยเวลาและความเบื่อหน่ายในบางครั้งของเวลาที่ผ่าน

ทำให้ปล่อยเลยความตั้งใจมาแรมปี

จุดที่เรานัดหมายกันในวันนี้คือบริเวณอนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิ เวลา 12.00 น.

เพื่อที่จะไปให้ถึงสถานที่ปฏิบัติธรรมในเวลาก่อนบ่าย 4 โมง

หากแต่ตอนนี้สรวงรักษ์มาช้าไปราว 120 นาที

ก็เหลืออีกแค่ 2 ชั่วโมงที่เราต้องเร่งความรับผิดชอบ

บวกกับความร้อนของอากาศและความจำกัดของเวลา

ทำให้บัดนี้ความร้อนในจิตใจฉันแรงยิ่งกว่าสิ่งไหน



“สวัสดีค่ะ เชิญข้างในรอลงทะเบียนและเข้าที่พักเลยนะคะ”

แม่ชีหน้าตาสะอาดสะอ้าน ปราศจากเครื่องทาทั้งปวง ในชุดสีขาวสบายตา

กล่าวเชิญและยิ้มในนาทีแรกที่ฉันกับสรวงรักษ์เดินเข้าไปในเสถียรธรรมสถานในเวลาที่ฉิวเฉียด

ความเย็นของสถานที่ปะทะใบหน้าอุ่นร้อน

ทำให้ฉันทุเลาและผ่อนคลายจากความรีบเร่งในการเดินทาง

ต้นไม้ใหญ่น้อยปกคลุมด้วยสีเขียว ลมเย็นพัดพาอย่างอ่อนโยน

ทุกส่วนของที่นี่ได้รับการออกแบบอย่างดี ดูคล้ายรีสอร์ทใจกลางเมืองกรุง

หากแต่เป็นรีสอร์ทที่มีอุ่นไอของพุทธศาสนาปกคลุมอยู่ทั่ว

ร้านค้าเล็ก ๆ ขายหนังสือธรรมะชวนอ่าน

ไม่น่าเชื่อว่าที่นี่คือกรุงเทพมหานคร เสียงนกร้องแว่วหวาน ท้องฟ้าดูสีสวยสด

สนามทุกที่ปกคลุมไปด้วยหญ้าที่เขียวชอุ่ม

ฉันรู้สึกสบายจนลืมความหลังของการเมืองอันวุ่นวายในตอนนี้

ลืมแม้กระทั่งการที่ฉันต้องทำมาหากินอย่างไม่มีวันพอในวันที่ผ่าน

เพียงแค่ครั้งแรกที่สัมผัสกับไอธรรมะโดยที่ยังไม่ได้ปฏิบัติเชียวหรือ ?

ฉันถามตัวเอง พลางยิ้มอย่างยินดี ....

พวกเราได้เข้าที่พักเก็บของเพียงไม่นาน

ก็ถึงเวลาเริ่มกิจกรรมแรกคือการเล่นโยคะ ฝึกสมาธิและฝึกการหายใจที่ถูกต้อง

การเล่นโยคะไม่ต่างจากฟิตเนสที่ฉันเคยเล่น

หากแต่สถานที่ใกล้บ่อน้ำ ซึ่งมีดอกบัวประดับประดาอยู่เต็ม

ทำให้การเล่นโยคะครั้งนี้ผ่อนคลายกว่าทุกครั้ง

เมื่อคราที่ได้นอนบนผ้าพลาสติกที่วางทับบนหญ้านุ่ม

เปรียบเสมือนผืนดินกับเรานั้นเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน

ดวงตาที่มองผ่านกิ่งไม้ใหญ่ไปบนท้องฟ้า ไร้ซึ่งขอบเขต

หากสวยงามด้วยอิสระภาพของลมหายใจ

ผ่อนคลาย..เบิกบาน ..เชื่องช้า..

จนฉันอยากหยุดความสุขไว้ที่ตรงนี้เหลือเกิน

หลังจากการทำโยคะชั่วโมงกว่า ๆ ก็ถึงเวลาทำวัตรเย็นในตอน 19.00 น.

ด้วยเครื่องแต่งกายสีขาว ไม่น่าเชื่อว่าในชีวิตของฉัน

จะมีความอดทนทำวัตรเย็นได้ 2 ชั่วโมงเต็ม ๆ ทั้งที่เหนื่อยอ่อนในบางครั้ง

แต่ก็อดทนสวดมนต์จนการทำวัตรเย็นเสร็จสิ้นใน 21.00 น.

โดยแม่ชีที่ฉันเดินผ่านเมื่อตอนเย็น

แม่ชีพูดคุยกับเราสักครู่เกี่ยวกับเสถียรธรรมสถาน

แนะนำกิจวัตรในแต่ละวัน ที่นี่ถือศีล 8 ไม่มีการทานข้าวเย็น จึงต้องดื่มน้ำปานะเพื่อทุเลาความหิว

จากนั้นก็ถึงเวลาของการพักผ่อนนอนเอนกายในที่พัก

เพื่อที่จะคอยฟังเสียงระฆังแห่งสติที่จะปลุกเราในวันพรุ่งนี้ตอนตี4........

.....ราตรีสวัสดิ์ครับ.....

28 พฤศจิกายน 2551

Create Date : 04 ธันวาคม 2551 Last Update : 7 ธันวาคม 2551 21:53:49 น. Counter : 849 Pageviews.		46 comments
Share Tweet

	15/04/67 สมาชิกหมายเลข 4675166 (15 เม.ย. 2567 09:46:52 น.)		หาอะไรดับร้อนกับน้องถั่วแดงที่ร้านเย็น เย็น หวานเย็น สาขาMRTท่าพระ นายแว่นขยันเที่ยว (12 เม.ย. 2567 00:32:31 น.)
	คุณปู่ผู้อยู่นิ่งไม่เป็น สวยสุดซอย (11 เม.ย. 2567 15:42:02 น.)		effortless & blissful moments พุดดิ้งรสกาแฟ (6 เม.ย. 2567 08:06:56 น.)