บันทึกชีวิต จากบอมเบย์ บีบี 2 .. ตอนที่ 5 .. บันทึกนี้ เป็นแค่เพียงกล่องความทรงจำขนาดเล็กของผู้ชายคนหนึ่ง ชื่อ บอมเบย์ ซึ่งหลายๆ คนอาจจะเคยรู้จัก แต่หลายคนอาจจะไม่เคยสัมผัสชีวิตและความรู้สึกของคนๆนี้ ทุกเรื่องราวที่ร้อยเรียงออกมาเป็นตัวอักษรนั้น กลั่นออกมาจากความรู้สึกและเป็นสิ่งที่ผ่านมาในชีวิตจริง ช่วงชีวิตหนึ่งของคนนั้นสุดแสนจะสั้น แต่มีหลากหลายเรื่องราวที่เข้ามา เพียงเวลาหนึ่งวันอาจจะเจอกับเหตุการณ์หลายสิ่งหลายอย่าง จนไม่อาจบันทึกได้ด้วยสมอง การเขียนไดอารี่เป็นวิธีหนึ่งที่จะบันทึกความทรงจำได้เป็นอย่างดี หากวันใดย้อนกลับมาอ่าน คุณอาจจะมีรอยยิ้ม หรืออาจมีน้ำตาเพื่อรำลึกถึงรอยอดีตเหล่านั้นก็เป็นได้  เสียงอึกทึก ทำให้ฉันงัวเงียตื่นในรุ่งเช้า เพราะชาวบ้านต่างพากันมาช่วยทำอาหาร เตรียมอุปกรณ์และสถานที่ เพื่อที่จะประกอบพิธีทางศาสนา วันนี้ถือเป็นวันแรกที่ฉันตื่นสาย เพราะปกติฉันจะตื่น 07.00 น. แต่วันนี้กลับช้าไปชั่วโมงครึ่ง ฉันรีบอาบน้ำ ทำตัวให้สดชื่น เพื่อที่จะช่วยงาน แม้จะเป็นส่วนที่ง่าย ๆ แต่ฉันถือว่าได้ทำดีที่สุดแล้ว ในตอนเพล ฉันได้ไปร่วมถวายภัตตาหารแก่พระสงฆ์ที่วัด รู้สึกปลื้มปิติอย่างบอกไม่ถูก ที่เห็นพระคุณเจ้าฉันอาหารที่เราจัดเตรียมให้อย่างเอร็ดอร่อย เพราะฉันรำลึกว่า ส่วนกุศลที่เราเพียรทำจะต้องตกถึงผู้ล่วงลับ เพื่อที่พ่อจะได้มีอาหารไว้รับประทานไม่ขาด นี่คือความเชื่อของเรา หลังจากที่พระฉันอาหารเสร็จ ทุกคนก็กลับบ้าน แต่ฉันอาสาทำหน้าที่เก็บกวาดทำความสะอาดศาลา ซึ่งมีบริเวณกว้างใหญ่ ต้องใช้เวลาอย่างน้อยครึ่งชั่วโมงในการทำความสะอาด ฉันจึงถือโอกาสเดินจงกรมกำหนดรู้ขณะที่มือถือไม้กวาด ทำไปเรื่อยๆ จนกินเวลาไปเกือบชั่วโมง แม้ฉันจะอยู่คนเดียวในเวลานั้น แต่กลับรู้สึกอุ่นใจ เพราะฉันเห็นโลงศพที่ใช้แช่เย็นของพ่อ ที่พวกเราซื้อเพื่อใช้ในงาน แล้วถวายวัดต่อเพื่อประโยชน์ของคนในหมู่บ้านต่อไป โลงเย็นนี้สามารถเก็บศพคนตายได้เป็นเวลานานหลายวัน โดยไม่ต้องฉีดฟอร์มาลีนกันเน่าเปื่อย หากสภาพศพจะคงอยู่ดังเดิม เหมือนภาพสุดท้ายที่ไม่มีลมหายใจ ซึ่งทางวัดก็ได้เก็บโลงนี้ไว้ที่ศาลาดังกล่าว ฉันมองและยิ้มให้ เหมือนพ่ออยู่ข้าง ๆ ฉันตลอดเวลา ตอนบ่ายในวันเดียวกัน ครอบครัวเราและแขกที่มาร่วมงานต่างเดินรวมกลุ่มกันไปที่วัด เพื่อทำพิธีเก็บอัฐิพ่อ ฉันตื่นเต้นจนบอกไม่ถูก ในใจไม่มีคำว่าอาลัยหลงเหลืออยู่ เถ้ากระดูกพ่อได้ถูกนำออกมาจากปล่องเผาศพ มีเพียงกระดูกไม่กี่ชิ้นผสมกับขี้เถ้า รองด้วยสังกะสีเก่าๆ ซึ่งผ่านความร้อนมา ผู้เฒ่าผู้แก่บอกพวกเราว่า ให้เก็บกระดูกพ่อรวมกันไว้ และให้ลูกหลานเก็บฟันของพ่อเพื่อนำไปบูชาหรือเก็บไว้กับตัวจะเป็นสิริมงคล ฉันนั่งขุดคุ้ยเถ้ากระดูกพ่อ ในขณะที่ลูกทุกคนเก็บได้ฟันของพ่อคนละ 2-3 ซี่ แต่ฉันกลับยังไม่ได้อะไรเลย จนฉันเอ่ยขอพ่อเบา ๆ ทันทีที่คำขอสิ้นสุดลง ฉันเก็บได้ฟันเขี้ยวด้านข้างของพ่อ รู้สึกดีใจและขอบคุณท่านที่ยังรักและเมตตาฉันอยู่ พวกเราร่วมกันล้างกระดูกของพ่อให้สะอาดด้วยน้ำที่ผสมกับว่านสมุนไพรทำให้เกิดกลิ่นหอม จากนั้นก็ล้างตามด้วยน้ำมะพร้าว เพราะนี่เป็นวิธีการชำระล้างร่างกายของพ่อ เพื่อที่ท่านจะได้สะอาดบริสุทธิ์ ไม่มีโรคภัยไข้เจ็บอีกต่อไป จากนั้นเราก็นำอัฐิของพ่อมาสวดทำพิธีทางศาสนา โดยชาวบ้านจะนำเถ้าธุลีที่อยู่บนสังกะสีที่เหลือ โกยมารวมกันแล้วทำเป็นรูปร่างคน มีหัว ตัว แขนขาครบทุกอย่าง ราวกับเราปั้นปราสาททรายเมื่อคราไปเที่ยวทะเล จากนั้นก็นำเงินเหรียญบาท จำนวน 32 เหรียญวางตามส่วนต่างๆ ของเถ้าธุลี ด้วยหวังว่าการเกิดใหม่ของพ่อจะมีอวัยวะครบถ้วนสมบูรณ์ 32 ประการ หลังจากวางเหรียญครบแล้ว ก็จะนำเสื้อผ้า รองเท้า ซึ่งเราซื้อมาใหม่ วางทับลงอีกที เหมือนกำลังแต่งตัวให้ท่าน พระก็สวดส่งวิญญาณให้ไปสู่สุคติภพ แต่ในขณะที่พิธียังไม่สิ้นสุด ฉันสังเกตเห็นคนที่มาต่างพูดออกมาเสียงดังเพื่อจับจองชุดของพ่อ ฉันมองด้วยจะพิจารณาให้เห็นความอยากของมนุษย์นั้นไม่มีที่สิ้นสุด ทันทีที่พิธีกรรมเสร็จสิ้น ชุดของพ่อก็เป็นของคนอื่นทันที ขณะที่พระสวดให้พร ฝนเริ่มตกปรอย ๆ แต่ลมกลับแรงดังพายุ แต่หาสะทกสะท้านแขกที่มาร่วมงานไม่ มีเพียงปลายผมที่ไหวเอนไปตามทิศทางลมเท่านั้น แปลกที่ลมแรงกลับสงบเมื่อมากระทบร่างกาย ฉันนึกถึงนาทีสุดท้ายที่พ่อจากไป......... เมื่อฉันรู้ว่าเวลาของพ่อคงเหลืออีกไม่กี่นาที ฉันตั้งสติอย่างมั่นคง พี่สาวนำพระ ดอกบัว ธูปและเทียนวางไว้ที่มือท่าน ขณะที่ลมหายใจอันโรยแรงอ่อนล้าลงทุกที ฉันสวดบทพระชินบัญชรและบทสวดพระไตรปิฏก แม้ว่าเสียงสวดนั้นจะขาดหายไปในบางช่วง เพราะน้ำตาที่ไหลโดยไม่ฟังเหตุผลใดๆ ฉันยังเฝ้าสวดมนต์ต่อไป เพื่อหวังให้พระได้นำทางพ่อไปสู่ทางสงบ เพราะฉันเชื่อในเรื่องของจิตสุดท้ายก่อนตายของคนเราว่า ถ้าหากผู้ตายจากไปอย่างปล่อยวาง ย่อมจะเป็นสิ่งที่ดีงามเสมอ บทพระชินบัญชรจบลง ฉันสวดบทพระไตรปิฏกต่อยังไม่จบ พ่อได้จากพวกเราไปอย่างสงบ แม้ว่าแม่และลูก ๆ จะจับตัวท่านอยู่ตลอดเวลา แต่ไม่มีใครรู้เลยว่าพ่อหมดลมหายใจ ฉันตั้งใจสวดบทพระไตรปิฏกอีกครึ่งที่เหลือ ก่อนจะก้มลงกราบร่างที่ไร้วิญญาณของพ่อ ด้วยจิตใจที่สั่นคลอน
มีความรู้สึกอยากเขียนถึงพ่อที่จากไปเหมือนกันค่ะ คงเป็นเดือนธันวานี้ .. พ่อคงรอและเฝ้ามองเราอยู่บนที่สูงแล้วค่ะ ขอวิญญาณท่านไปสู่สุคติ  โดย: ดาวทะเล
 วันที่: 29 พฤศจิกายน 2550 เวลา:9:11:09 น.ขอให้ดวงวิญญาณของคุณพ่อคุณบอมเบย์ไปสู่สุขคติค่ะ
โดย: เยี่ยมรุ้ง
วันที่: 29 พฤศจิกายน 2550 เวลา:9:27:22 น.ขอให้ดวงวิญญาณของคุณพ่อคุณบอมเบย์ไปสู่สุขคติค่ะ
โดย: ไข่มุกน้อย
วันที่: 29 พฤศจิกายน 2550 เวลา:10:28:41 น.ทุกอย่างบนโลกล้วนไม่เที่ยง
ปลงเท่านั้นคะ โดย: aomamm (Forest-ic
) วันที่: 29 พฤศจิกายน 2550 เวลา:18:19:25 น.สร้างความดีต่อไปนะ บอมเบย์...แล้วอย่าลืมสร้างเสริมสิ่งดีๆให้กับตนเองด้วย
จิตใจสบายร่างกายก็มีพลัง จิตดีร่างกายดีมักมีปัญญา เกิดความสามารถมากมาย สร้างกุศลได้อีกยาวนานแหละครับ โดย: เขาพนม
วันที่: 29 พฤศจิกายน 2550 เวลา:18:44:48 น.ช่างเป็นคนชอบเขียนและบันทึกจริงๆ
สำหรับเรา เดี๋ยวนี้บันทึกด้วยกล้องเพียงอย่างเดียว  โดย: ลุงแมว
วันที่: 29 พฤศจิกายน 2550 เวลา:20:50:06 น.แวะมาอ่านต่อค่ะ
อ่านแล้วพลอยเศร้าไปด้วยนะ เขาเขียนได้ดีจริงๆจนนึกภาพออกเลยว่า ขณะที่เขียนบันทึกอยู่นี้ เขาอาจจะกำลังร้องไห้ไปด้วย รับรู้ถึงความรู้สึกได้ค่ะว่าเขาคงรักพ่อมากจริงๆ ................ นอนหลับฝันดีนะคะ  โดย: เราสองคน (ฝากเธอ
) วันที่: 29 พฤศจิกายน 2550 เวลา:21:40:38 น.ใช้ภาษาอ่านเข้าใจง่าย .. ชอบ ๆ คะ
มีแอบบ ............เศร้าด้วยนะคะ โดย: หนี่หนีหนี้ (แพรวขวัญ
 ) วันที่: 29 พฤศจิกายน 2550 เวลา:22:19:56 น.ขอบคุณทุกคนที่ให้กำลังใจนะครับ ตอนเขียนบันทึกนี้ร้อง ๆ จริง ๆ แหละครับ เพราะภาพทุกภาพยังติดตาอยู่ไม่แปรเปลี่ยน ซักวันคงดีเพราะกำลังใจที่ทุกคนหยิบยื่นมาให้ครับ
โดย: บอมเบย์ IP: 124.121.125.142 วันที่: 29 พฤศจิกายน 2550 เวลา:22:30:04 น.
 ... คิดถึง ...ห่วงใย เสมอ ... ** มีความสุขมากในช่วงวันหยุดสุดสัปดาห์นะจ้า **  เศร้าจังเลยอะ ..โดย: จอมแก่นแสนซน
 วันที่: 30 พฤศจิกายน 2550 เวลา:4:56:13 น.หวัดดีครับคุณหยุ่ยยุ้ย
ถ้าผมทานแบบที่คุณทาน 11 โมงผมคงขาดใจตายด้วยความหิวที่หน้าคอมครับ 5555555  วันนี้หนาวมากครับ เชียงใหม่ปีนี้หนาวกว่าทุกปีที่ผ่านมา หนาวจนผมรู้สึกได้เลยครับ  โดย: กะว่าก๋า (กะว่าก๋า
) วันที่: 30 พฤศจิกายน 2550 เวลา:8:19:52 น.แวะมาอ่านต่อจากความที่แล้วครับ
อากาศหนาวแล้วรักษาสุขภาพด้วยน่ะครับ โดย: อนันต์ครับ
วันที่: 30 พฤศจิกายน 2550 เวลา:10:00:48 น.อ่านแล้ว ก็เศร้านะคะ
เป็นเรื่องราวที่ไม่อยากอ่านเลย แนวนี้ อ่านแล้วอินค่ะ ชีวิตคนเราก็เท่านี้ เกิด แก่ เจ็บ ตาย เป็นธรรมดา แต่บางทีมันก็เป็นธรรมดาที่เศร้าเหลือเกินนะคะ โดย: ใต้ท้องฟ้า
วันที่: 30 พฤศจิกายน 2550 เวลา:10:58:52 น.ขอบคุณนะคะที่แวะไปเยี่ยม
ชื่อนี้เป็นชื่อที่เราชอบเอาไว้เรียกพี่ที่ทำงานที่ชื่อยุ้ย ทุกครั้งเลย น่ารักดี ผู้ชายคนนี้ใครหง่ะ โดย: ลั่นทมขาว IP: 116.68.148.2 วันที่: 30 พฤศจิกายน 2550 เวลา:11:55:07 น.
ขอโทษด้วยนะที่ทำให้เหวอ
ก็บอกแล้วไง ว่ามันลับเฉพาะจริงๆ 555 โดย: แสง สีรุ้ง
วันที่: 30 พฤศจิกายน 2550 เวลา:12:04:50 น. ขณะนี้วิญญาณของพ่อคุณบอมเบย์ก็ไปสู่สุขติสุขแล้วค่ะ คนข้างหลังก็ยังต่อสู้กันอีกต่อไป
ทานข้าวหรือยังคะคุณยุ้ย โดย: แซนด์ซี
วันที่: 30 พฤศจิกายน 2550 เวลา:13:53:46 น.อ่านแล้วนึกภาพไปด้วย เศร้าจังเลยค่ะ
ขอให้ดวงวิญญาณของท่านไปสู่สุขคตินะคะ จำได้ดีเลยค่ะ หลังจากเสร็จงานศพพ่อเมื่อคราวนั้น ได้ยินเสียงพระสวดก้องอยู่ในหูประมาณหนึ่งอาทิตย์ ได้กลิ่นควัน กลิ่นธูปเกือบทุกวัน เหมือนท่านอยู่ใกล้ๆตลอดเวลา แวะมาทักทายค่ะคุณยุ้ย ขอบคุณนะคะที่ไปเที่ยวน้ำตกด้วยกัน โดย: ปางหวัน
วันที่: 30 พฤศจิกายน 2550 เวลา:20:50:59 น.เป็นบันทึกของความทรงจำนะครับ
และเป็นความทรงจำที่แสดงถึงความรักและความผูกพันธ์ คุณพ่อคงดีใจนะครับ  โดย: แคปซูลสีฟ้า
วันที่: 30 พฤศจิกายน 2550 เวลา:21:38:07 น.ตามปางหวันมาติด ๆ
มาอ่านบันทึกของคุณบอมเบย์ ...พ่อจากเราไปแล้วเหมือนกัน ทุกวันนี้ยังรู้สึกเหมือนพ่อไม่ได้ไปไหน หนาวเนาะ...แต่ชอบ ดีจังเลย อย่าลืมทาครีมด้วยนะ ใช้เบบี้ออย 2 หยดลูบตัว หลังอาบน้ำ ก่อนเช็ดตัว รับรอง ไม่แห้ง แต่วันก่อนลืมทา เด็กมันทักว่า ป้า..ขาแตกลายงา แน่ะ..ไอ้น้องบ้า โดย: ชิงดวง
วันที่: 30 พฤศจิกายน 2550 เวลา:21:41:59 น.อ่านแล้วก็เศร้านะคะ
พ่อเอื้องก็จากไปเมื่อวันที่ 23 ธ.ค. ปีที่แล้วนี่เอง ขอให้ดวงวิญญาณของคุณพ่อคุณบอมเบย์ไปสู่สุขคติค่ะ  โดย: เอื้องศาลา
วันที่: 1 ธันวาคม 2550 เวลา:1:12:12 น. พูดไม่ออกค่ะ จะร้องไห้ ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ ท่านสบายแล้ว เหลือแต่พวกเราที่ยังอยู่ข้างหลัง ต้องใช้เวลาที่เหลืออยู่ให้มีคุณค่าที่สุดค่ะ โดย: cool mint
วันที่: 1 ธันวาคม 2550 เวลา:3:56:38 น....แวะมาทักทายตอนสายๆคร้า ...อ่านแล้วเศร้าจังนะค่ะ...
...อากาศเย็นลงดูแลสุขภาพด้วยนะค่ะ โดย: เพราะฉันห่างไกล
วันที่: 1 ธันวาคม 2550 เวลา:9:54:01 น.บุญรักษานะคะคุณบอมเบย์
คุณพ่อคุณคงปลื้มใจ ขนาดได้อ่านบันทึกคุณยังรู้สึกว่าคุณเป็นลูกที่น่ารักของคุณพ่อคุณแม่ ปล.บันทึกนี้ทำให้คิดถึงเรื่องของเราเมื่อสามสิบปีที่แล้ว โดย: SevenDaffodils IP: 69.140.210.74 วันที่: 1 ธันวาคม 2550 เวลา:11:32:57 น.
อิอิอิ.....
เมื่อเช้ายิงมุกสดให้มาดามหัวเราะเล่นครับ หัวเราะแก้หนาว 55555 แล้วหน้าผมดันละม้ายเคน ธีรเดชซะด้วย อย่างน้อยก็มี 2 หูเหมือนกัน โดย: กะว่าก๋า (กะว่าก๋า
) วันที่: 1 ธันวาคม 2550 เวลา:13:28:51 น. แวะมาทักทายบ่ายๆวันเสาร์ อากาศเย็น รักษาสุขภาพนะคะ โดย: แอน (a_mulika
) วันที่: 1 ธันวาคม 2550 เวลา:13:53:52 น.โดย: ทักทาย (My little shoes project
) วันที่: 1 ธันวาคม 2550 เวลา:16:07:10 น.มือใหม่ค่ะ ขอโทษที เม้นท์สองครั้งน่ะคะ
555 ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ  โดย: ทักทาย (My little shoes project
) วันที่: 1 ธันวาคม 2550 เวลา:16:08:22 น.คุณลำดวนแวะมาทักทายตอนเย็นๆขอรับ.......
อากาศเริ่มเย็นแล้ว รักษาสุขภาพด้วยนะจ๊ะ โดย: D*U*A*N (thisisduan
) วันที่: 1 ธันวาคม 2550 เวลา:17:48:20 น.ดีจังที่ชอบเขียนบันทึก เป็นคนชอบบันทึกเหมือนกัน แต่ไม่ละเอียดเท่า
แอบบอกว่า แอบเชียร์ตอนบีบีด้วยแระ โดย: เนเวอร์แลนด์ (เนเวอร์แลนด์
) วันที่: 1 ธันวาคม 2550 เวลา:19:53:22 น.แวะมาเยี่ยม
ขอแสดงความเสียใจด้วยเน่อนาย โดย: โปสกวน โปสการ์ด (tonklato
) วันที่: 1 ธันวาคม 2550 เวลา:20:48:58 น.ย่องเข้ามายามวิกาล
นอนหรือยัง...อย่าลืมห่มผ้าหนา ๆ คุณยุ้ยทาครีม ทาออยล์หรือยัง ผิวจะได้ชุ่มชื้น โดย: ชิงดวง
วันที่: 1 ธันวาคม 2550 เวลา:22:28:57 น.ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมฮับ
ขอมานั่งอ่านด้วยคนนะฮับ โดย: พฤกษาริมน้ำ
วันที่: 2 ธันวาคม 2550 เวลา:0:39:05 น.//www.adorablegiftbaskets.com/media/large-bear-hug-bouquet  สวัสดีตอนดึกของ เนเธอร์แลนด์ นะจ้า ความ...คิดถึง...เกิดจากจิตคิดห่วงใย ใช่บอกไปแค่ลมปากฝากคำหวาน ยามเอ่ยปากฝากจิตคิดต้องการ ใจขับขานผ่านปากออก ''บอกคิดถึง'' ** ขอให้มีความสุขในช่วงวันหยุดพักผ่อนนะจ้า ** โดย: จอมแก่นแสนซน
วันที่: 2 ธันวาคม 2550 เวลา:3:28:45 น.เช้า 2-3 วันที่ผ่านมาอากาศเริ่มเย็นลงบ้างแล้วยุ้ย
อีกไม่กี่วันจะขึ้นเหนือ ถ้าอากาศหนาวมากๆก็น่าคิดนะ เพราะสุขภาพแย่กว่าเดิม ความทนทานไม่รู้จะขนาดไหน  โดย: ลุงแมว
วันที่: 2 ธันวาคม 2550 เวลา:8:33:50 น. พุดสามสีที่คุณหลงรัก ดิฉันกำลังทำงานวิจัยเกี่ยวกับปัจจัยการเปลี่ยนสีของมัน เลยอยากจะขอคำปรึกษาค่ะ คุณช่วยตอบมาหน่อยนะคะว่าอะไรคือปัจจัยที่ทำให้เปลี่ยนสี
ส่วนเรื่องคุณพ่อดิฉันขอแสดงความเสียใจด้วย พ่อคุณคงกำลังดีใจที่เห็นคุณเป็นคนดีอยู่ตอนนี้ โดย: แนต IP: 61.19.127.59 วันที่: 30 มกราคม 2551 เวลา:11:31:09 น.
 โดย: ปาง IP: 61.19.127.59 วันที่: 31 มกราคม 2551 เวลา:12:39:40 น.
ขอโทษด้วยนะคะ ที่เพิ่งเข้ามาตอบ
ปัจจัยที่ทำให้พุดสามสีเปลี่ยนสี คืออะไร น่าจะมาจากรังสีในแสงแดด เพราะวันไหนที่แดดจัด การเปลี่ยนสีจะเร็วกว่าวันที่อากาศครึ้มๆ เท่าที่สังเกตนะคะ ขอบคุณที่เป็นกำลังใจให้คนเขียนเล่าเรื่องนี้ค่ะ เขาชื่อ บอมเบย์ค่ะ โดย: หยุ่ยยุ้ย
วันที่: 1 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:16:42:43 น.สวัสดีครับ...จ๊ะ
ขอให้ความสุขสนุกครับ คิดถึงและรักมากเดียร์จัง ตลอดปี 2 แม็กอยู่ควงด้วย แม็กอยากกอดเอาเดียร์ครับ จุ๊บบ๊าย โดย: ธีรเดช สุขคติ IP: 125.27.213.117 วันที่: 9 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:18:00:09 น.
สวัสดีครับ......เดียร์จ๊ะ
เข้าใจแล้วแม็กเองดีใจมาก ขอให้คนดีเอาเดียร์เรีอยร้อยแล้ว แม็กฝากคิดถึงและรักมากเดียร์จัง ตลอดปีแม็กกับควงด้วยเพราะคุยเล่าแกล้งสนุกครับ I Love you แล้วพบกันใหม่ตอบด่วน จุ๊บบ๊าย ขอบคุณ โดย: ธีรเดชรักเดียร์ IP: 125.24.39.197 วันที่: 10 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:14:22:54 น.
ฉันมองและยิ้มให้ เหมือนพ่ออยู่ข้าง ๆ ฉันตลอดเวลา  โดย: d__d (มัชชาร
) วันที่: 31 ธันวาคม 2551 เวลา:18:25:47 น. |
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
เป็นกำลังใจให้เสมอค่ะ
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
จริงแท้และแน่นอนครับ
ตอนนี้ไอออกปากแล้วครับ
โดยเฉพาะยามเช้า
บนดอยคงหนาวกว่านี้อีกหลายเท่าครับ
มีความสุขมากๆนะครับคุณหยุ่ยยุ้ย