บนเส้นทางสายพระนิพพาน 187 บนเส้นทาง สายพระนิพพาน 187 187/01 โลงพ่อตั้ง..นั่งมอง..คิดไม่ถึง ว่าวันหนึ่ง..ของท่าน..คือวันนี้ ไม่เคยนึก..ถึงตาย..เลยสักที ถึงวันนี้..ใจปรับ..รับไม่ทัน 187/02 รับไม่ทัน..งงงัน..กับชีวิต เคยอยู่ชิด..เคียงใกล้..ไม่เคยห่าง เคยพูดคุย..ล้อเล่น..ไม่เห็นลาง ก็เลยวาง..ใจลง..ปลงไม่ทัน 187/03 ปลงไม่ทัน..วันวาน..ท่านยังดี อีกหลายปี..ยังน่า..จะอยู่ได้ พอวันนี้..ชีวี..พ่อวางวาย โอ้ความตาย..มาคล้าย..ดั่งความฝัน 187/04 ดั่งความฝัน..แต่มัน..คือความจริง เมื่อทุกสิ่ง..เป็นไป..ให้ยอมรับ รู้แล้วว่า..พ่อไป..ไม่หวนกลับ หลับเถอะครับ..ชั่วนิจ..นิรันดร 187/05 ท่านผู้เจริญ..เราต่างเดิน..ไปสู่ตาย ผู้รู้คลาย..ความรัก..จากสังขาร ทั้งกายเขา..กายเรา..เศร้าไม่นาน เกิดจากการ..ใช้ปัญญา..พิจารณากาย 187/06 พิจารณากาย..ไม่เคย..หยุดพักผ่อน แม้แต่นอน..เฉยแท้แท้..แก่ไปหน้า เฮ้ยทางแก่..ไม่ไป..ไม่ปรารถนา มันก็หา..ฟังไม่..ไอ้เนรคุณ 187/07 ไอ้เนรคุณ..ขุนเท่าไร..ไม่เคยเชื่อง ทำครบเครื่อง..จนตึง..มึงยังเหี่ยว ไม่อยากแก่..ดึงได้..แค่เดี๋ยวเดียว มันก็เหี่ยว..เฉาไป..ไม่คงทน 187/08 ไม่คงทน..จนเป็น..ธรรมดา แก่ชรา..เจ็บตาย..หนีไม่พ้น ธรรมชาติ..แห่งมนุษย์..ปุถุชน เกิดเป็นคน..แก่เจ็บตาย..ไปตามกาล 187/09 ไปตามกาล..ตามกรรม..ตามครรลอง เมื่อนั่งมอง..โลงตั้ง..วางตรงหน้า เช้าวันเสาร์..ขึ้นบ้านใหม่..ไหว้วันทา อาทิตย์มา..งานสวด..อภิธรรม 187/10 อภิธรรม..นำทาง..ฟังให้ดี ให้ผู้มี..ชีวิต..ไม่ประมาท การเกิดแก่..เจ็บตาย..ไม่เคยพลาด ผู้ฉลาด..ใช้ปัญญา..หาทางพ้น 187/11 หาทางพ้น..ชาติภพ..เพื่อจบกิจ หลังชีวิต..การตาย..ไปชาตินี้ เกิดเป็นคน..ทุกข์ทน..เบื่อเต็มที ไม่เคยมี..สุขจีรัง..นั่งคำนึง 187/12 นั่งคำนึง..ดึงตน..วนเวียนกลับ มาเกิดดับ..อยู่ได้..ทำไมหนอ หรือว่าชั่ว..เกินไป..ใช้ไม่พอ ไม่ต้องรอ..ปิดบัญชี..หนีไปเลย 187/13 หนีไปเลย..กรรมใด..ไล่ไม่ทัน กรรมผูกพัน..หนใด..ไม่ประมาณ น้อมชดใช้..ด้วยกุศล..ผลบุญทาน พระนิพพาน..จุดหมาย..ปลายทางเรา 187/14 ปลายทางเรา..ตั้งเป้า..ไว้ชัดเจน ไม่เบี่ยงเบน..เป้าหมาย..ไปทางไหน แม้ว่าขึ้น..ไม่ถึง..ไม่เป็นไร รุกคืบไป..ทีละนิด..อย่าคิดถอย 187/15 อย่าคิดถอย..ยามท้อ..ก็ปลอบจิต ว่าชีวิต..ก็เป็น..เช่นนี้แหละ มีเจ้าเวร..นายกรรม..ตามคอยแซะ มาเยอะแยะ..รุกไล่..ให้เราหนี 187/16 ให้เราหนี..มีสติ..อันมั่นคง ไม่มัวงง..ชีวิต..คิดให้ตก อย่าให้จิต..ตกลง..จงรีบยก ปานเข็นครก..ขึ้นเขา..เราต้องทำ 187/17 เราต้องทำ..อดทน..จนที่สุด เพื่อจะหลุด..กองทุกข์..นี้ให้ได้ เกิดมาจน..รู้แล้ว..น่าเสียดาย อย่าฟูมฟาย..รู้ความจริง..วิ่งข้ามฝั่ง 187/18 วิ่งข้ามฝั่ง..วังวน..เป็นคนนี้ ไปตามที่..ตั้งจิต..อธิษฐาน ตามทางธรรม..ไปจน..พบนิพพาน จะเนิ่นนาน..เร็วไป..ฝึกใจตน 187/19 ฝึกใจตน..ให้ใส..ไร้มลทิน น้ำตาริน..ธรรมดา..ผู้มาเกิด ผู้เสาะหา..ปัญญา..ยังไม่เปิด หาเอาเถิด..ทางตน..ไม่พ้นมือ 187/20 ไม่พ้นมือ..ฝึกปรือ..ไปตามกาล ทำการงาน..เลี้ยงชีวี..มีกดดัน หาทางออก..ดีงาม..ยามคับขัน ไม่ทำฝัน..ตนสลาย..ใช้อารมณ์ 187/21 ใช้อารมณ์..หุนหัน..มันพาพัง พันนุงนัง..ทางออก..หาไม่พบ ตั้งสติ..ปัญญา..พาหลีกหลบ ไม่กระทบ..อย่างจัง..ยังพอทน 187/22 ยังพอทน..รับผล..ที่เกิดขึ้น ไม่ราบรื่น..อย่างคิด..ชีวิตคน เกิดแต่เหตุ..เคยก่อ..รอรับผล รู้อดทน..ทบทวน..ล้วนได้ดี 187/23 ล้วนได้ดี..มีปัญญา..หาทางออก ด้วยการบอก..ให้ตน..อดทนไว้ อีกไม่นาน..ปัญหา..จะผ่านไป ไม่มีใคร..ในโลก..ไร้ปัญหา 187/24 ไร้ปัญหา..จิตนิ่ง..สงบระงับ รู้ตั้งรับ..พิจารณา..หาเหตุผล รู้รุกรับ..น้อยสิทธิ์..อิทธิพล รู้จักค้น..หาทาง..วางอารมณ์ 187/25 วางอารมณ์..เพาะบ่มตน..จนชาชิน ไม่ยลยิน..ดีร้าย..ได้ทั้งนั้น ดีก็รู้..ร้ายก็รู้..อยู่กับมัน ทำทุกวัน..ให้มัน..ดีที่สุด 187/26 ดีที่สุด..ของเรา..แต่ละวัน ทำให้มัน..เต็มที่..อย่างมีค่า ไปสู่จุด..มุ่งมาด..ปรารถนา ท่องคาถา..นะจังงัง..ว่าช่างมัน 187/27 ว่าช่างมัน..อันชีวิต..ติดบ่วงกรรม เราเคยทำ..อย่างไร..ได้อย่างนั้น มันก่อเกิด..สายกรรม..ตามผูกพัน ยอมรับมัน..ให้ได้..ทุกข์ไม่มาก 187/28 ทุกข์ไม่มาก..ที่ยาก..อยู่ที่ใจ รู้อภัย..ต่อกัน..มันก็จบ ผู้เคืองแค้น..อาฆาต..มากชาติภพ ตั้งท่ารบ..ทุกชาติ..ไม่พลาดเลย 187/29 ไม่พลาดเลย..เพื่อนเอย..ผู้ผูกโกรธ เปล่าประโยชน์..เกิดตาย..ไม่รู้จบ เป็นคนสัตว์..ผลัดเปลี่ยน..เวียนตามภพ ไม่สงบ..ยากจะพบ..เส้นทางออก 187/30 เส้นทางออก..บอกเลย..ทางสายเอก ตั้งอุเบก..ขาจารย์..ให้มั่นแม่น ศึกษาธรรม..ให้ทะลุ..มุถึงแก่น จะเจอแว่น..ส่องใจ..ไปตามธรรม 187/31 ไปตามธรรม..สู่ทาง..อันมั่นคง เส้นทางตรง..พุทธองค์..ทรงชี้ชัด แค่ชี้บอก..เราดอก..ผู้ปฏิบัติ ไม่กำจัด..กิเลสตน..ไม่พ้นดอก 187/32 ไม่พ้นดอก..หลอกตน..ว่าคนดี ทั้งที่มี..โลภโกรธหลง..อยู่คงที่ โดนเขาด่า..คว้ามีดปืน..ยืนทันที เห็นเขามี..ก็อยาก..อยากถอนใจ 187/33 ยากถอนใจ..ไขว่คว้า..ทุกวิธี จะทางดี..ทางชั่ว..ไม่กลัวบาป จะยื้อแย่ง..จากใคร..ไม่รับทราบ ผู้ใจหยาบ..เดินทางผิด..คิดไม่เป็น 187/34 คิดไม่เป็น..ไม่เห็น..คุณค่าตัว เพราะว่ามัว..แต่อยาก..ยากจะหยุด ลืมความดี..ทำไว้..ใจไม่ฉุด อยากจะมุด..ใต้ตม..ก็สมควร 187/35 ก็สมควร..แก่เหตุ..กิเลสหนา มากตัณหา..ตรงดิ่ง..วิ่งเข้าใส่ เริงโลกีย์..กันสนุก..คลุกวงใน ปล่อยใจไป..ตามอยาก..มากทุกข์เอง 187/36 มากทุกข์เอง..ใจจิต..มืดมิดบอด ก็ไม่รอด..สู่ห้วง..บ่วงนรก ยังไม่สาย..ทรงชีวัน..ไม่ทันตก ให้นรก..รอเก้อ..ถ้าเธอหยุด 187/37 ถ้าเธอหยุด..ทำชั่ว..ตั้งแต่นี้ แล้วทำดี..ปัจจุบัน..จนวันดับ เมื่อจิตใส..ใจสว่าง..มีทางครับ วันล่วงลับ..จิตใส..ย่อมไปดี 187/38 ย่อมไปดี..มีจิต..เป็นกุศล อันเป็นผล..จากการ..ปฏิบัติ เป็นผู้ไม่..ก่อกรรม..ทำเป็นวัตร ก็เดินชัด..สงบนิ่ง..สิ่งกระทบ 187/39 สิ่งกระทบ..ไม่สะเทือน..แค่เตือนใจ ไม่มีใคร..ไร้กรรม..หรอกหมู่มิตร มีแต่กรรม..พันพัว..ชั่วชีวิต เมื่อเราคิด..อภัยกัน..มันบางเบา 187/40 มันบางเบา..เรารู้..เป็นผู้วาง ก็เห็นทาง..เจอทิศ..เมื่อคิดถูก ต้นไม่ดี..ทิ้งไป..ไม่ยอมปลูก เอาจิตผูก..มัดไว้..มั่นในดี 187/41 มั่นในดี..มีสุข..ซุกที่จิต ถูกสะกิด..ฉุดลาก..ยากจะไหว สิ่งไม่ดี..ไม่งาม..จงถามใจ ขืนทำไป..ทั้งที่รู้..คือผู้เลว 187/42 คือผู้เลว..รุกไล่..นั่งไม่ติด รู้ว่าผิด..ไม่คิดหยุด..สุดจะแก้ เพราะว่าจิต..ภายใน..ยอมพ่ายแพ้ ก็มีแต่..ถอยหลัง..กลับวังวน 187/43 กลับวังวน..เวียนว่าย..ได้แต่ทุกข์ เมื่อไม่ลุก..ขึ้นสู้..หาลู่ทาง ปัญญามี..ปล่อยไว้..ไม่ถากถาง ให้รกร้าง..ว่างเปล่า..น่าเศร้าใจ 87/44 น่าเศร้าใจ..ไม่ถากถาง..หนทางไป มัวสนใจ..ทางโลก..โขกเสียช้ำ แล้วเป็นไง..ใกล้บ้า..หน้าหมองคล้ำ มันตอกย้ำ..แล้วโชว์..ความโง่ตน 187/45 ความโง่ตน..เวียนวน..อยู่ในอ่าง ไม่หาทาง..ออกมา..จะตายเปล่า คิดให้ดี..มีปัญหา..ทุกเรื่องราว คงถึงคราว..ลาที..ที่สุดรัก 187/46 ที่สุดรัก..ต้องพราก..ไปจากกัน ในสักวัน..ข้างหน้า..อย่าสงสัย แต่ไม่รู้..ว่าใคร..ไปก่อนใคร ผู้อยู่ใน..ธรรมนั้น..ท่านรู้ดี 187/47 ท่านรู้ดี..มีแต่..ทรงกะทรุด ในที่สุด..เสื่อมสลาย..ไม่คงที่ ไม่อยากไป..แต่ใกล้..มาทุกที แต่ผู้มี..สติมั่น..ไม่หวั่นไหว 187/48 ไม่หวั่นไหว..วันไหน..ไม่ประมาท ไม่เคยขาด..ศีลา..นุสสติ รู้ฝึกหัด..ขัดเกลา..จนชำนิ ตั้งสติ..ถากถาง..ทางนิพพาน 187/49 ทางนิพพาน..มีอยู่..ผู้จะไป จงตั้งใจ..ตั้งจิต..ปฏิบัติ จากธรรมดา..มาเป็น..ปรมัติ มันเห็นชัด..เฉพาะตน..คนผู้ฝึก 187/50 คนผู้ฝึก..ประจำ..ย่อมทำใจ เป็นผู้ใช้..ปัญญา..หาทางออก จงทำตาม..พุทธองค์..ทรงชี้บอก ว่าทางออก..ทางนี้..ไม่มีหวน 187/51 ไม่มีหวน..คืนมา..เสวยทุกข์ เป็นผู้ปลุก..ตนตื่น..จากขื่นขม ขึ้นมาเหลา..ปัญญา..ให้แหลมคม แม้นานนม..ทนนิ่ง..เป็นสิ่งดี 187/52 เป็นสิ่งดี..งดงาม..ไปตามจิต มีจริต..ถูกต้อง..มองเห็นผล ไม่ทำบ่วง..ผูกมัด..รัดตัวตน จงอดทน..เดินไป..ในเส้นทาง 187/53 ในเส้นทาง..สายธรรม..จำมั่นจิต หนทางปิด..กีดขวาง..ไม่ยั้งหยุด ให้สมกับ..ที่เรา..เป็นชาวพุทธ ต้องรู้ขุด..สันดอน..เป็นสันดาน 187/54 เป็นสันดาน..จากดิบ..ให้มันดี พอแรกตี..มันดื้อ..จิตมันด้าน เพราะปล่อยใจ..ตามกิเลส..ไปเสียนาน พอต้องการ..ดึงหัน..มันต่อต้าน 187/55 มันต่อต้าน..สุดเดช..กิเลสตน ต้องอดทน..อดกลั้น..ไม่หวั่นไหว เมื่อปะทะ..เอาชนะ..มันด้วยใจ จึงจะไป..ต่อได้..กลายเป็นดี 187/56 กลายเป็นดี..มีจิต..ขาวสะอาด ไม่เคยขาด..เมตตา..คนและสัตว์ ทำกุศล..แห่งตน..อยู่เป็นวัตร ปฏิบัติ..ขัดเกลาตน..จนชำนาญ 187/57 จนชำนาญ..เชี่ยวชาญ..มากช่ำชอง เห็นพระทอง..ข้างใน..ใจสงบ รู้สะกด..จนนิ่ง..สิ่งกระทบ ไม่ไปรบ..กับใคร..กับใจตน 187/58 กับใจตน..รบจน..มันพ่ายแพ้ พบธรรมแท้..ร่มเย็น..อยู่เป็นนิจ ถึงกายเจ็บ..ทรมาน..ใจมันปิด จะสะกิด..ยังไง..ทนได้หมด 187/59 ทนได้หมด..สะกด..จนมันเย็น จนมันเป็น..ธรรมดา..ธรรมชาติ ปฏิบัติ..ถึงจุด..สุดสะอาด ก็ตัดขาด..กายใจ..ขาดไปเลย 187/60 ขาดไปเลย..กายใจ..ไปจากกัน ไม่ผูกพัน..กับมัน..แล้วชาติภพ ทำจิตว่าง..หาทาง..ไปให้พบ เพื่อจะจบ..กิจตน..บนโลกา
|
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 8 คน [
ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
เฒ่าจอย Literature Blog ดู Blog