บนเส้นทางสายพระนิพพาน 168 บนเส้นทาง สายพระนิพพาน 168 168/01 ถึงวันพระ..ไม่ละเผา..ศุกร์ที่เจ็ด เผาจนเสร็จ..เหมือนกัน..แม้วันห้าม ฤกษ์สะดวก..สบาย..ไม่ใช่ทราม ก็งดงาม..ตามกฏ..หมดมานะ 168/02 หมดมานะ..ละโมโห..ไร้โกรธา ใช้ปัญญา..กว่าอารมณ์..รู้ข่มจิต สบายอก..สบายใจ..ไร้ภัยพิษ ใช้ชีวิต..เรียบง่าย..ไร้กดดัน 168/03 ไร้กดดัน..ไร้ผูกพัน..เน้นอภัย ไม่ติดใน..โลกนี้..ที่วายวุ่น จงมองโลก..เฮงซวย..ด้วยจิตคุณ ผู้มีบุญ..ได้พานพบ..สงบจิต 168/04 สงบจิต..ไม่อิจฉา..ริษยาใคร นอนลงไป..สบายใจ..ไร้กังขา แถมสดชื่น..แจ่มใส..ยามตื่นมา สุขอุรา..อิ่มใจ..ไร้กังวล 168/05 ไร้กังวล..คนอิจฉา..ริษยาเขา รู้ไหมเล่า..กินไม่ได้..นอนไม่หลับ เฝ้าคิดอ่าน..ล้างผลาญ..ให้ย่อยยับ เขานอนหลับ..ความร้อนเร่า..เผาจิตตน 168/06 เผาจิตตน..คนใจจิต..ริษยา แล่นถลา..อารมณ์ตน..จนเคยชิน มากความโลภ..โกรธหลง..ทรงชีวิน ไม่ได้กิน..ไม่ไม่นอน..จิตร้อนเร่า 168/07 จิตร้อนเร่า..ทนไม่ได้..ใครดีเกิน เห็นเขาเดิน..หัวร่อ..ก็หมั่นไส้ เห็นว่าเขา..แย้มยิ้ม..สุขอิ่มใจ ดุจสุมไฟ..ที่ใจ..ให้ลุกโชน 168/08 อันนิวร..ตัวที่หนึ่ง..จิตพึงใจ พึงใจใน..รูปสวย..เสียงไพเราะ กลิ่นก็หอม..ใจกำหนด..รสอร่อยเหาะ พึงใจเพราะ..รสสัมผัส..รัดรึงใจ 168/09 ตัวที่สอง..ของนิวร..คือความโกรธ มากมายโทษ..พยาบาท..อาฆาตแค้น เอาดวงจิต..ริษยา..มาฝังแน่น มันบ่แม่น..ทางออก..บอกได้เลย 168/10 มีนิวร..ตัวที่สาม..ความหงาวง่วง พอถึงช่วง..จะได้ดี..มีปัญหา พอจะดี..ขึ้นมาได้..ไม่ลืมตา ความง่วงมา..พาหนี..จากดีไป 168/11 ตัวที่สี่..นิวรหรือ..คือฟุ้งซ่าน แสนรำคาญ..เสียงอะไร..จากภายนอก จนทำให้..ใจจิต..คิดไม่ออก ตะโกนบอก..ทนไม่ไหว..ไปไกลเลย 168/12 อีกนิวร..ตัวที่ห้า..ว่าสงสัย เหตุไฉน..เป็นอย่างนี้..มีอย่างนั้น เป็นไปได้..จริงไหม..ให้ไหวหวั่น นี่หลอกกัน..ไหมหนอ..ก็สงสัย 168/13 เอานิวร..ทุกอย่าง..วางให้หมด ทำเป็นกฏ..จริงจัง..นั่งปฏิบัติ เมื่อทำได้..ทุกอย่าง..กระจ่างชัด สงบสงัด..จิตระงับ..กลับสุขใจ 168/14 กลับสุขใจ..จากชีวิต..มากวายวุ่น กลับอบอุ่น..อิ่มเอมใจ..ไร้กังขา โลกอย่างนี้..ธรรมอย่างนั้น..นั่นมรรคา เป็นผู้มา..หาทางเป็น..เห็นทางไป 168/15 เห็นทางไป..ในโลก..ที่ขันแข่ง ต่างยื้อแย่ง..แข่งขัน..กันฉิบหาย ไม่คิดว่า..เราเดินหน้า..หาความตาย หาสุขกาย..สบายใจ..หาไม่เจอ 168/16 หาไม่เจอ..รู้บำเรอ..แต่ทางกาย มันน่าอาย..ทางใจ..ไม่คิดถึง ที่ผ่านมา..ใช้กาย..ใกล้เท่งทึง แค่นิดนึง..ไม่คิดถึง..แก่ชรา 168/17 แก่ชรา..มาเยี่ยมยาม..มาถามถึง จะฉุดดึง..เพียงใด..ก็ไม่อยู่ พอใช้จิต..พิจารณา..ไตร่ตรองดู จึงได้รู้..ชีวิตวัย..ไปตามกาล 168/18 ไปตามกาล..นั่นแล..แก่ไม่หยุด ไม่อาจฉุด..เอาไว้..ได้ตายแน่ บ้างบางคน..ตนตาย..ไม่ทันแก่ อาจนอนแผ่..ชีวาวาย..แต่ในท้อง 168/19 แต่ในท้อง..ยังแท้ง..ไม่ทันเกิด กลัวกำเนิด..เกิดมาตาย..อย่างไร้ค่า ยังไม่ตาย..ร้อนรุ่ม..กลุ้มอุรา พอตายห่า...สบายดี..มีโลงเย็น 168/20 มีโลงเย็น..นอนเล่น..สบายใจ แต่ทำไม..คนรอบข้าง..นั่งเศร้าหมอง บ้างบางคน..ใบหน้า..น้ำตานอง ฉันนั่งมอง..คนเรา..เท่านี้เอง 168/21 เท่านี้เอง..ชีวิต..เมื่อคิดไป เป็นฟืนไฟ..ทำไม..เจ้าอารมณ์ เหมือนตอกย้ำ..ชอกช้ำ..ความขื่นขม ปรับอารมณ์..ให้สงบ..จบปัญหา 168/22 จบปัญหา..ขาขาว..สาวอวบอั๋น ก็แค่หัน..มองบ้าง..แล้ววางไว้ แค่รู้สวย..วางสวย..นั่นลงไป ไม่เอาใจ..ผูกพัน..มันก็เย็น 168/23 มันก็เย็น..รู้เห็น..ธรรมดา เห็นแค่ตา..จิตไม่ปรุง..ไม่ฟุ้งซ่าน เห็นรู้ปลง..ต่างคง..อยู่ไม่นาน บนกบาล..ผมยังหงอก..อย่าหลอกตน 168/24 อย่าหลอกตน..ทุกคน..เมื่อเกิดกาย สุขสบาย..ที่ไหนน้อง..ร้องดังลั่น ถ้าไม่ร้อง..ที่เห็นพบ..ต้องตบกัน จนร้องลั่น..นั่นให้รู้..ผู้รอดตาย 168/25 ผู้รอดตาย..วันนี้..หนีไม่พ้น เกิดเป็นคน..ตายจนได้..ท้ายที่สุด มากมีตาย..ให้เห็น..เป็นมนุษย์ หาทางหยุด..หลุดพ้น..ค้นหาธรรม 168/26 ค้นหาธรรม..รู้ค่า..แห่งชีวิต รู้จักคิด..รู้อ่าน..ด้านกุศล จึงสมค่า..การมา..เกิดเป็นคน จะรวยจน..รู้อดทน..หมั่นทำดี 168/27 หมั่นทำดี..จนชิน..ด้วยยินดี ถึงมากมี..ปัญหา..ถาโถมใส่ ก็รู้จัก..อดกลั้น..ด้วยมั่นใจ เมื่ออยู่ใน..กองกุศล..ข้ามพ้นไป 168/28 ข้ามพ้นไป..บาปกรรม..เคยทำเก่า เป็นตัวเรา..เคยทำไว้..ใช่ใครอื่น ถึงเวลา..ที่พวกเขา..มาเอาคืน จงหยัดยืน..กับดี..ชีวิตเรา 168/29 ชีวิตเรา..ยาวสั้น..นานเท่าไร ไม่มีใคร..รู้ได้..กายชีวิต พอเกิดมา..โรคา..อาจตามติด ต่างได้สิทธิ์..ตายได้..ทุกเวลา 168/30 ทุกเวลา..นาที..ล้วนมีค่า ต่างมุ่งหน้า..หาตาย..กันหมดสิ้น เมื่อยังมี..ชีพอยู่..รู้จักดิ้น ก่อนจะดี..รู้ว่าดี..อยู่ที่ใด 168/31 อยู่ที่ใด..ทางไป..สู่ที่ดี ทางอันมี..บุญกุศล..ฝึกฝนจิต อันเป็นทาง..สุขสงบ..พบมวลมิตร ไปถูกทิศ..จิตเพาะบ่ม..สมแก่เหตุ 168/32 อย่าเคร่งเครียด..กันมาก..นะเจ้าค่ะ เอาธรรมมะ..มาฝาก..อยากสงบ อย่าเพิ่งไป..เชื่อมั่น..การสู้รบ อาจได้พบ..ทางออกไป..ไม่ฆ่าฟัน 168/33 ไม่ฆ่าฟัน..ใครทั้งสิ้น..ทั้งสัตว์คน กิเลสตน..ฆ่าเท่าไร..ก็ไม่ผิด ถึงจะฆ่า..ไปจนตาย..วายชีวิต ก็เป็นสิทธิ์..อันชอบ..ตอบได้เลย 168/34 ตอบได้เลย..ทันที..ดีทุกอย่าง มันแตกต่าง..จากฆ่า..คนและสัตว์ เมื่อเราฆ่า..กิเลสตน..จนเป็นวัตร จะเห็นชัด..ร่มเย็นตน..คนมีศีล 168/35 คนมีศีล..มีสัตย์..ปฏิบัติตน หวังข้ามพ้น..แดนมนุษย์..ที่สุดยุ่ง อันมากมาย..ผู้พ่ายแพ้..เอาแต่ปรุง เป็นผู้มุ่ง..ทรัพย์ภายนอก..บอกว่าดี 168/36 บอกว่าดี..มีค่า..มหาศาล อยู่ไม่นาน..สูญเสีย..อ่อนเพลียจิต แสนเสียดาย..ทุกข์ระทม..ใจอมพิษ ถ้าฉุกคิด..ขึ้นได้..ทุกข์ไม่นาน 168/37 ทุกข์ไม่นาน..เห็นอาการ..ผู้มาเกิด พอกำเนิด..เกิดมา..ชี้หน้าได้ เจ้าคืออีก..ผู้หนึ่ง..ซึ่งมาตาย น่าเสียดาย..ไม่มีใคร..สนใจฟัง 168/38 สนใจฟัง..ยังชีวิต..ไม่ติดโลก ไม่เอาโชค..วาสนา..ขึ้นมาตั้ง เราคือผู้..เกิดหนอ..รอกายพัง เมื่อกายยัง..ยืนหยัดไว้..ชดใช้กรรม 168/39 ชดใช้กรรม..ครั้งเก่า..ตามเราทัน ทำปัจจุบัน..ให้มันดี..อย่างที่สุด ผู้หวังผล..พ้นการเกิด..เป็นมนุษย์ เป็นผู้หยุด..เกิดกาย..สุดปลายทาง 168/40 สุดปลายทาง..ชาติภพ..จบกินตัว เคยมืดมัว..สว่างใส..ไร้มัวหมอง มีรูปกาย..เป็นเพชร..ยามเมื่อมอง เป็นผู้ครอง..พระนิพพาน..ในบั้นปลาย 168/41 ในบั้นปลาย..สุขสบาย..ไปชั่วกาล มีวิมาน..จากต้นทุน..บุญกุศล ทำความดี..ทุกชนิด..จากจิตตน อันบุคคล..ทำได้ยาก..มากขวากหนาม 168/42 มากขวากหนาม..จากกรรมเก่า..เราทั้งนั้น ตามผูกพัน..ข้ามชาติภพ..ไม่จบสิ้น กับทุกคน..วนมาเกิด..อยู่บนดิน ไม่ป่ายปีน..ให้พ้น..วนอยู่นั่น 168/43 วนอยู่นั่น..ไม่ปิดกั้น..กิเลสตัว คงจะกลัว..กิเลสตน..จะหม่นหมอง หาทางผละ..ชนะใจ..ด้วยไตร่ตรอง เพื่อประคอง..จิตตน..ขึ้นบนทาง 168/44 ขึ้นบนทาง..สายไกล..ไปนิพพาน ถึงเนิ่นนาน..เท่าไร..ใจแน่วแน่ เพราะเป็นทาง..หยุดทุกสิ่ง..อย่างจริงแท้ ไม่ยอมแพ้..กิเลสตน..ข้ามพ้นได้ 168/45 ข้ามพ้นได้..ไม่อยากว่าย..วนอยู่นี่ พบทางที่..ดีกว่า..ช้าทำไม มีทางตรง..จงรีบ..ตัดสินใจ เพื่อจะไป..เลยลับ..ไม่กลับคืน 168/46 เพราะว่าเรา..มีบาปบุญ..เป็นแดนเกิด มีกำเนิด..เพื่อจะตาย..ใช่ไหมเล่า ผู้ตื่นอยู่..จึงเป็นผู้..ไม่มัวเมา มุ่งขัดเกลา..จิตตัว..กลัวบาปกรรม 168/47 กลัวบาปกรรม..รุกไล่..ไม่อยากเกิด ฝึกตนเถิด..ผู้หาทาง..ยังไม่สาย ฝึกเป็นผู้..อยู่ในศีล..ชินใจกาย มีความตาย..เป็นเบื้องหน้า..อย่าหวั่นกลัว 168/48 อย่าหวั่นกลัว..ทุกข์ภัย..ที่ในโรค นับเป็นโชค..ได้ชดใช้..ได้เรียนรู้ ฝึกใจจิต..ขอเป็นศิษย์..พุทธครู เพื่อเป็นผู้..เลือกทางได้..ใช้ชีวิตเป็น 168/49 ใช้ชีวิตเป็น..รู้เห็น..บาปบุญหมด จะปรากฏ..เห็นผล..ในไม่ช้า บาปจำจด..หมดทาง..เดินไปหน้า เหลือกายา..รอวันตาย..ชดใช้กรรม 168/50 ชดใช้กรรม..ไม่ท้ายสุด..ผู้หยุดคิด อันชีวิต..ยังดำเนิน..เดินไปอยู่ ก็มีบ้าง..ออกข้างข้าง..ไปคูคู แค่รับรู้..ชีวิตนั้น..มันเช่นนี้ 168/51 มันเช่นนี้..สามวันดี..สี่วันป่วย กายมันห่วย..กว่าที่คิด..จิตสิแกร่ง เอ็งจะตาย..ก็ตายไป..กายไร้แรง จะฮักแพง..เอ็งแค่ไหน..ตายอยู่ดี 168/52 ตายอยู่ดี..กายนี้..ที่เกิดมา ธรรมดา..เป็นเช่นนี้..หนีไม่ได้ ถึงเวลา..ก็เดินทาง..อย่างเดียวดาย เกิดทุกราย..ตายทุกคน..ทั้งจนรวย 168/53 ทั้งจนรวย..ม้วยที่สุด..มนุษย์เอย อย่าละเลย..ฝึกจิต..ปิดทางต่ำ อย่าแค่ฝึก..ชั่ววูบ..คล้ายลูบคลำ ฝึกประจำ..จนกายสิ้น..ให้ชินใจ 168/54 ให้ชินใจ..ให้อภัย..อโหสิกรรม ถูกกระทำ..รู้อดกลั้น..ไม่หวั่นไหว รับผลกรรม..ไม่นำพา..มาแล้วไป รู้อภัย..ให้กัน..ใจมันงาม 168/55 ใจมันงาม..ตามจิต..ที่ฝึกฝน ทุกเหตุผล..บุญบาป..ทราบแก่จิต ผู้เกิดกาย..ได้ดำรง..ทรงชีวิต ชดใช้ผิด..ทำจิตถูก..ปลูกต้นดี 168/56 อันเหล่าศิษย์..จงรู้..ผู้รับฟัง เป็นผู้ยัง..ยอมรับ..น้อมนับถือ คำสั่งสอน..พุทธครู..รู้ฝึกปรือ พุทธครูคือ..ผู้บอกกล่าว..เท่านั้นเอง 168/57 เท่านั้นเอง..บอกกล่าว..ให้เข้าใจ ผู้ฝึกไป..จนเย็น..เห็นคุณค่า พุทธครู..ของเรา..ทรงกล่าวมา เราเรียกว่า..พุทธพจน์..จงจดจำ 168/58 จงจดจำ..รู้เข้าใจ..ในทุกสิ่ง บอกความจริง..โลกโลกา..มาเพื่อทุกข์ บำเพ็ญตน..พ้นโลกเลย..เสวยสุข แต่ผู้คลุก..จมปลัก..ยากจักพ้น 168/59 ยากจักพ้น..ผู้ไม่ค้น..หาความจริง เป็นแค่ลิง..วิ่งไล่..ใช้อารมณ์ ได้ถูกใจ..ว่าไร้ทุกข์..แสนสุขสม สุดขื่นขม..เมื่อไม่ได้..สมใจตน 168/60 สมใจตน..บนโลกา..มาชั่วคราว ไม่ยืนยาว..สมหวัง..อย่างที่คิด มากเรื่องราว..พันผูก..ทั้งถูกผิด จงเอาจิต..สติตั้ง..แล้วนั่งตรอง
|
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 8 คน [