บนเส้นทางสายพระนิพพาน 216 บนเส้นทาง สายพระนิพพาน 216 216/01 มีแต่ธรรม..นำสุข..สงบเย็น มีแต่ธรรม..ดุจเป็น..ธารน้ำใส มีแต่ธรรม..ชุบชีวิต..ชุบจิตใจ มีแต่ธรรม..นำไป..สู่จุดหมาย 216/02 สู่จุดหมาย..ปลายทาง..ที่กำหนด ผู้รู้ปลด..กิเลสตน..ออกจนได้ ไม่มีทาง..ถากถาง..ไม่ดูดาย กว่าจะตาย..ได้ทาง..ที่เราทำ 216/03 ที่เราทำ..ถากถาง..ทางเอาเอง ก็บรรเลง..ไปตาม..ธรรมคำสอน รักษาศีล..เคร่งครัด..ตัดนิวรณ์ ค่อยค่อยทอน..ค่อยหั่น..บั่นกิเลส 216/04 บั่นกิเลส..ปฏิเสธ..ทุกความอยาก ทั้งทางปาก..ตาดู..ทางหูฟัง ทางจมูก..กิ่นสัมผัส..ตัดหรือยัง ก่อนกายพัง..รู้ชัด..ตัดให้เป็น 216/05 ตัดให้เป็น..เย็นให้ได้..ก่อนตายจาก อย่าให้อยาก..คาใจ..ไม่ดีแน่ อย่าเป็นผู้..เกิดกาย..มาพ่ายแพ้ คนจริงแท้..เกิดมา..หาทางพ้น 216/06 หาทางพ้น..จนพบ..รบกับจิต ผู้ไม่ติด..ปล่อยวาง..ว่างสงบ แม้กิเลส..โผล่หน้า..มาท้ารบ ก็ไม่พบ..อะไร..เพราะใจว่าง 216/07 เพราะใจว่าง..รู้วาง..จนบางเบา เมื่อไม่เอา..ไปแบก..แปลกใจนัก จิตนี้มี..เมตตา..มีความรัก ไม่มีหนัก..มีแต่เบา..เมื่อเราวาง 216/08 เมื่อเราวาง..ลงได้..ไร้กดดัน ความผูกพัน..พลัดพราก..ธรรมดา เมื่อรู้แล้ว..ทำใจ..ไร้ปัญหา อุเบกขา..เข้าสู้..ผู้เกิดกาย 216/09 ผู้เกิดกาย..ตายหมด..ทั้งคนสัตว์ ปฏิบัติ..เพื่อหลุดพ้น..เถิดคนเอ๋ย คนรู้คิด..พิจารณา..ได้เพื่อนเอย วัยล่วงเลย..จนชรา..อย่ามาหลง 216/10 อย่ามาหลง..โลกโลกีย์..แดนโลกา พิจารณา..เองเถิด..เกิดเพื่อตาย ยามเราแก่..เราชรา..ยิ่งน่าอาย เพราะร่างกาย..เหี่ยวย่น..จนไร้แรง 216/11 จนไร้แรง..พยุงกาย..รอตายจาก ยิ่งลำบาก..ลูกหลาน..ปรนนิบัติ เช็ดขี้เยี่ยว..ป้อนข้าวปลา..สารพัด เห็นทุกข์ชัด..เกิดจนตาย..ไม่ดีเลย 216/12 ไม่ดีเลย..เพื่อนเอย..ตัดสินใจ หาทางไป..พระนิพพาน..วันชีพดับ ลมหายใจ..ใกล้จบ..สงบระงับ เมื่อยอมรับ..ธรรมดา..เกิดมาตาย 216/13 เกิดมาตาย..กายนี้..ไม่ใช่เรา ก็ไม่เมา..กายตน..คนสวยหล่อ พอแก่เฒ่า..ผมหงอก..ฟันก็หลอ วิ่งหาหมอ..รอตาย..ทิ้งกายตน 216/14 ทิ้งกายตน..คนสบาย..ไม่มีดอก อย่ามาหลอก..ตัวเอง..เสียให้ยาก มีความหิว..กระหาย..ร่างกายอยาก กินทางปาก..มีกาก..ต้องถ่ายออก 216/15 ต้องถ่ายออก..ขอบอก..ล้วนของเน่า ไปดมเข้า..เท่านั้น..เหม็นบรรลัย อย่าอวดดี..ดีกว่า..ไม่ว่าใคร ขัดเกลาใจ..ไปพ้น..อย่าทนเหม็น 216/16 อย่าทนเหม็น..เช่นนี้..ผู้มีกาย ทุกข์มากมาย..รออยู่..รู้มั่งไหม ต้องพลัดพราก..จากรัก..จากชอบใจ ความเป็นไป..ของคน..มากทนทุกข์ 216/17 มากทนทุกข์..ลุกดู..ผู้ตื่นตน แต่ละคน..ต่างจิต..คิดต่างกัน จงเอาจิต..ตามดู..รู้เท่าทัน ต่างผูกพัน..บุญกรรม..ตามกันมา 216/18 ตามกันมา..ทำหน้าที่..ใช้หนี้กรรม แล้วก็ทำ..พระนิพพาน..ให้มันแจ้ง ตามเส้นทาง..พุทธองค์..ทรงแสดง ปัญญาแทง..ถูกธรรม..นำทางไป 216/19 นำทางไป..สู่ทาง..สายนิพพาน จิตหย่อนยาน..ผ่านทาง..สวรรค์พรหม ปฏิบัติ..ปรมัติ..ตัดอารมณ์ ย่อมสุขสม..แดนนิพพาน..กาลทิ้งกาย 216/20 เรื่องภายนอก..อย่าเอา..มาใส่ใจ เรื่องภายใน..ขัดเกลา..เอาให้ใส ไม่ฝึกฝน..จะยาก..ตอนจากไป จะห่วงใย..สารพัด..ตัดไม่ลง 216/21 ตัดไม่ลง..หลงคิด..ชีวิตยาว ทุกเรื่องราว..ขาดฉัน..มันจะยุ่ง ไม่ยอมปล่อย..จบกัน..ขยันปรุง พันนังนุง..ที่ตน..ไปจนตาย 216/22 ไปจนตาย..กลายเป็น..ห่วงผูกตน มาเป็นคน..ยึดติด..ปิดคนอื่น เห็นลูกเต้า..ไม่เข้าตา..ก็หน้าตื่น ก็ขมขื่น..กันไป..ไม่รู้วาง 216/23 ไม่รู้วาง..ทางไป..ก็ไม่เปิด วางลงเถิด..เปิดให้เขา..ทางเรากว้าง ขืนยังเกิด..เป็นมนุษย์..ไม่สุดทาง ผู้รู้วาง..เดินไปสุด..ถึงจุดหมาย 216/24 ถึงจุดหมาย..ปลายทาง..ผู้วางเป็น มีความเย็น..ชุ่มช่ำ..นำเบื้องหน้า ตัดชาติภพ..ไปจบ..ที่ปรารถนา ไม่ต้องหา..จิตมั่น..มันไปเอง 216/25 มันไปเอง..ตามจิต..อธิษฐาน จิตคอยสาน..คอยก่อ..ต่อให้ติด คอยขัดเกลา..ใส่ใจ..อย่างใกล้ชิด คอยสะกิด..เตือนตน..จนมั่นใจ 216/26 จนมั่นใจ..ไปได้..เห็นทางชัด ปรมัถ..บารมี..ปฏิบัติ อธิษฐานไว้..ไปโดย..อัตโนมัติ เขาใช้วัตร..ปฏิบัติ..ขัดเกลาใจ 216/27 จงเอาศีล..เป็นบันใด..เดินไปหน้า เป็นผู้กล้า..เตือนตน..ด้วยตนเอง อย่าปล่อยจิต..คิดชั่ว..รู้กลัวเกรง พาตนเอง..พ้นจาก..ปากนรก 216/28 ปากนรก..ปิดตาย..มั่นในศีล จิตถวิล..กุศล..การพ้นทุกข์ มีสติ..ตื่นไว้..ไม่ต้องปลุก ต้องการสุข..สงบเย็น..เด่นที่ศีล 216/29 เด่นที่ศีล..รักษา..ยิ่งชีวิต พูดทำคิด..ในกรอบ..ขอบเขตศีล ปฏิบัติ..รื่นไหล..กายใจชิน เดินบนดิน..สบายใจ..ไร้มลทิน 216/30 ไร้มลทิน..ยินดี..ละความชั่ว บังคับตัว..มั่นคง..ทรงความดี อารมณ์ใจ..สดใส..ตื่นเต็มที่ จึงจะมี..ปัญญา..พิจารณากาย 216/31 พิจารณากาย..ไม่ยาก..เกินปัญญา ธรรมดา..ความจริง..ของชีวิต มีเกิดแก่..เจ็บตาย..ให้เราคิด แค่ชีวิต..ธรรมดา..ธรรมชาติ 216/32 ธรรมชาติ..มีทุกข์..เวทนา ผู้เกิดมา..หนาวร้อน..หิวกระหาย มีกินอิ่ม..นอนหลับ..แล้วขับถ่าย มีขอบข่าย..แก่ชรา..หาฟังเรา 216/33 หาฟังเรา..เอาแต่..แก่ไปหน้า จะไปบ้า..ต่อต้าน..นั่นไม่ใช่ ธรรมดา..แก่ชรา..หาฟังใคร จะตายไป..เสียเปล่า..ไม่เข้าท่า 216/34 ไม่เข้าท่า..ต้องกล้า..เปลี่ยนที่จิต รู้ว่าผิด..ใช้ปัญญา..พาเดินใหม่ บนเส้นทาง..เย็นฉ่ำ..ซำบายใจ หนทางไป..เปิดประตู..สู่นิพพาน 216/35 สู่นิพพาน..แดนไป..สิ้นไร้ทุกข์ มีความสุข..อยู่ใน..ไม่ตายเกิด นิรันดร..เป็นนิจ..จิตประเสริฐ หนทางเปิด..แดนสุขล้ำ..ต้องทำเอง 216/36 ต้องทำเอง..พุทธองค์..แค่ทรงชี้ หลวงพ่อนี้..ถ่ายทอด..ธรรมคำสอน อิริยาบทสี่่..มีนั่ง..เดินยืนนอน มีงานสอน..ง่ายสุด..พุทธองค์ 216/37 พุทธองค์..ทรงสอน..ไว้น่าฟัง ว่าอาทิ..กัลยาณัง..งามเบื้องต้น แค่ทำทาน..ใช้ศีลห้า..ประคองตน เพื่อก้าวพ้น..อบายฯ..แม้ว่ายเวียน 216/38 แม้ว่ายเวียน..รู้เพียร..ภาวนา ยังช่วยพา..พ้นอบายฯ..ได้ทุกชาติ เมื่อมุ่งมั่น..ได้สิทธิ์..จิตสะอาด ก็ประกาศ..ความงาม..ในท่ามกลาง 216/39 ในท่ามกลาง..มัชเฌ..กัลยาณัง มันก็ยัง..แค่ขั้น..ฌานโลกีย์ ปฏิบัติ..จนนิ่ง..เพื่อยิ่งดี จึงจะมี..โอกาส..ตัดชาติภพ 216/40 ตัดชาติภพ..เพื่อจบ..อย่างจิงจัง ปริโยสาน..กัลยาณัง..อริยะเจ้า รู้เห็นทุกข์..มากมาย..ใจไม่เมา น้อมรับเอา..งามนั้น..ขั้นสุดท้าย 216/41 ขั้นสุดท้าย..ทางตรง..ไม่หลงกัน โสดาบัน..สกิทาคา..อนาคามี จนบรรลุ..อรหันตผล..พ้นโลกีย์ ทรงความดี..เอาชนะ..ละสังโยชน์ 216/42 ละสังโยชน์..สามได้..โสดาบัน กายนี้มัน..ตายแน่..คิดแค่นั้น ไม่สงสัย..คำสอน..พระภควันท์ ยิ่งมุ่งมั่น..รักษาศีล..ด้วยยินดี 216/43 ด้วยยินดี..มีแค่นี้..โสดาบัน จิตยืนยัน..ละเอียด..ยิ่งกว่านี้ ระดับพระ..สกิ..ทาคามี ทรงความดี..ละสามข้อ..ก็เข้าทาง 216/44 ก็เข้าทาง..ตรงไป..สายนิพพาน ตามต้องการ..ของจิต..ไม่ผิดทาง ศีลสมาธิ..ปัญญา..แบบเบาบาง เป็นการวาง..อารมณ์ใจ..อันได้ผล 216/45 อันได้ผล..จนรู้วาง..กามราคะ เอาชนะ..อารมณ์..ไม่พอใจ ถึงระดับ..อนาคามี..แล้วประไร วางอารมณ์ใจ..ถูกต้อง..ไปคล่องเอง 216/46 ไปคล่องเอง..ปรับใจ..ได้เหมาะสม เข้าถึงพรหม..วิหารสี่..นี่สำคัญ พร้อมเสมอ..ด้วยสติ..สัมปชัญ ให้ทุกวัน..อภัยทาน..เป็นอารมณ์ 216/47 เป็นอารมณ์..เพาะบ่ม..เพื่อหลุดพ้น สำหรับคน..จะไป..อภัยหมด ไม่ทำลาย..ทำร้าย..กระทั่งมด จิตที่รด..ด้วยธรรม..ย่อมฉ่ำเย็น 216/48 ย่อมฉ่ำเย็น..เห็นคนสัตว์..ล้วนสูงค่า ใช้เมตตา..กรุณา..เป็นพื้นฐาน ทั้งเราเขา..มาแล้วไป..อยู่ไม่นาน เพียงต้องการ..ชดใช้..เพื่อไม่กลับ 216/49 เพื่อไม่กลับ..มาเกิด..เปิดดีกว่า ตัดใจฝ่า..กระแสกรรม..สู่ธรรมขาว เกิดทุกที..ล้วนมี..ราคีคาว มากเรื่องราว..กิเลสล่อ..ก่อแต่กรรม 216/50 ก่อแต่กรรม..จำไม่ได้..พ่ายกิเลส คือสาเหตุ..ปัญหา..พาทนทุกข์ ขอกลับตัว..กลับใจ..ใฝ่หาสุข ด้วยการปลุก..จิตตรา..มาละชั่ว 216/51 มาละชั่ว..ทำแต่ดี..มีจิตผ่อง คอยสอดส่อง..หาชั่ว..ในตัวเรา พอหาเจอ..ต้องไล่..ไปไม่เอา ทำให้เรา..เสียเวลา..การมาเกิด 216/52 การมาเกิด..ของฉัน..ต้องการแก้ เคยพ่ายแพ้..กิเลส..และตัณหา จะไม่ยอม..ผิดใหม่..ใช้ปัญญา เพื่อจะมา..หาทาง..วางเป้าหมาย 216/53 วางเป้าหมาย..ไว้ที่..พระนิพพาน กระทำการ..กำหนด..เพื่อลดละ อภัยทาน..ชำนาญการ..เสียสละ เพื่อที่จะ..ไม่หนักเกิน..เมื่อเดินทาง 216/54 เมื่อเดินทาง..วางภาระ..วางหน้าที่ วางเร็วรี่..รักชัง..ทรัพย์สิ่งของ มีสติ..สัมปชัญ..ร่วมกลั่นกรอง เป็นผู้มอง..ไร้โทษา..เดินหน้าทำ 216/55 เดินหน้าทำ..นำสุข..สงบเย็น จึงจะเป็น..ธรรมแท้..แน่นอนยิ่ง เส้นทางนี้..ย่อมเจริญ..เพลินทุกสิ่ง เดินตรงดิ่ง..สู่จุดหมาย..ได้แน่นอน 216/56 ได้แน่นอน..ผู้รู้..ผู้เจริญ แม้จะเดิน..เดียวดาย..ไร้ปัญหา มีสติ..ตื่นไว..ใช้ปัญญา เพราะเดินมา..ตามพุทธองค์..ที่ทรงชี้ 216/57 ที่ทรงชี้..ทางนี้..เป็นทางออก เราแค่บอก..เท่านั้น..ท่านผู้ไป เป็นทางเดิน..เฉพาะตน..ผู้สนใจ ไม่มีใคร..บังคับใคร..ต้องไปเอง 216/58 ต้องไปเอง..เมื่อรู้ว่า..เกิดมาทุกข์ ถ้ามัวซุก..อยู่โลกนี้..ไม่มีผล คงเกิดตาย..จำกัด..แค่สัตว์คน คงเวียนวน..ประจำ..ใช้กรรมเพลิน 216/59 ใช้กรรมเพลิน..เดินวน..เจ้าคนโง่ เห็นทนโท่..ว่าทรงชี้..นี้ทางไป พุทธองค์..ทรงโปรด..รีบโดดใส่ จุดหมายใหม่..เปิดประตู..สู่นิพพาน 216/60 สู่นิพพาน..งานจิต..ผู้คิดหนี เกิดหนนี้..สั่งลา..ไม่มาแล้ว กลัวพลาดพลั้ง..เสียท่า..เป็นหมาแมว ขอเป็นแก้ว..เจียระไน..ให้ใจตน
|
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 8 คน [
แต่บางลำดับนะครับ มาก จริง ๆ
ผมอ่านแล้ว บางตอนคงเป็น คำสอน คำแนะนำสายพุทธแน่..
เช่นนิพพาน.. ควรทำตอนใดจึงจะเหมาะ มิใช่จะปฏิบัติกอนตาย
ไม่นาน ไม่ได้ผล..
ผมปฏิบัติด้าน สะสมพลังจิต โดยการทำสมาธิหลายปีแล้วเหมือนกัน
ผมเขียน การทำสมาธิประมาณ 41 ตอนได้มั้งครับ ตอนหนึ่งยาว
กว่า 70 บันทัดครับ
มีทั้งภาคปฏิบัติจริง เขียนไปแล้วกลัวเพื่อนจะ ง่วงหรือคลิ๊กหนี
ก็เขียน เรื่องจริงกึ่งนิยาย นิด ๆ นะครับ
ขอบคุณเฒ่าจอย ที่แวะไปเยือนบล๊อกผมครับ แต่แหะ ๆ ไม่อยาก
เรียกว่า เฒ่าเลย มันจะเข้าตัวเอง 555
ส่วนใหญ่ผมจะเขียนเป็น สารคดีท่องเที่ยว หรือ การทำงานใน
แนวต่าง ๆ ส่วนใหญ่จะเขียน เกียวกับ ท้องไร่ท้องนา คือ
ชอบท่องเที่ยว ทั้งไทยในชนบท ต่างประเทศก็ชอบ แต่เสีย
ตังค์เยอะครับ