บนเส้นทางสายพระนิพพาน 172 บนเส้นทาง สายพระนิพพาน 172 172/01 มากไม่พอ..จึงก่อกรรม..สาธารณะ ยกคณะฯ..มันส์ยกร่อง..ท่องนรก เพราะจิตใจ..มากมาย..สิ่งสิงสกปรก ไม่อยากตก..สำนึกผิด..จิตดีงาม 172/02 จิตดีงาม..คิดตาม..พระสุคต ชั่วจงงด..ทำแต่ดี..มีจิตใส พระพุทธองค์..สอนแค่นี้..จี้ที่ใจ ความชั่วไม่..ต่อแต่นี้..ดีเสมอ 172/03 ดีเสมอ..ไม่เผลอ..ไปทำผิด ถ้าชั่วจิต..อย่าปล่อยไหล..ออกมาปาก การยับยั้ง..ชั่งใจ..แรกลำบาก ทำบ่อยมาก..ก็จะง่าย..สบายเลย 172/04 สบายเลย..คุ้นเคย..รักษาศีล เป็นงานหิน..เมื่อแรก..เรารักษา มีสติ..คุ้นเคย..เลยธรรมดา มันยากกว่า..บอกว่าอย่า..รักษาศีล 172/05 เพราะความชั่ว..คนดี..ทำได้ยาก ยิ่งกลัวมาก..พลาดไป..ละอายบาป คนมีศีล..ไม่อยากได้..หรอกกายหยาบ ตั้งจิตสาป..ตายชาตินี้..ขอหนีเลย 172/06 ขอหนีเลย..ดีกว่า..อย่าได้เกิด ไม่อยากเปิด..บัญชีกรรม..ทำเก่าใหม่ หนีขึ้นบน..บำเพ็ญเอา..ขัดเกลาใจ เพื่อต่อไป..จากข้างบน..ไม่วนมา 172/07 ไม่วนมา..ลาขาด..ตัดชาติภพ ขอเป็นศพ..ครั้งสุดท้าย..ได้ไหมหนอ เมื่อเป็นผู้..ขัดเกลาใจ..ใสมากพอ ไม่ต้องรอ..นับชาตินี้..จะกี่กัป 172/08 จะกี่กัป..กี่กัลป์..ฉันไม่รู้ แต่เป็นผู้..รักนิพพาน..นั้นจับจิต ทั้งที่คน..ส่วนใหญ่..เขาไม่คิด แต่สถิต..ที่จิตฉัน..อย่างมั่นคง 172/09 อย่างมั่นคง..ฆราวาส..ผู้เดินดิน แต่ได้ยิน..พระนิพพาน..นั่นแหละใช่ จึงเรียนรู้..ธัมมะค้น..อย่างสนใจ เพื่อเดินไป..ในเส้นทาง..พระนิพพาน 172/10 การเกิดเป็น..มนุษย์นี้..ที่ไม่ดี เพราะยังมี..เวียนว่าย..ตายเกิดอยู่ มีความทุกข์..ทุกชนิด..ลองคิดดู ยังเป็นผู้..แสวงหา..จนกว่าตาย 172/11 จนกว่าตาย..อยากได้ทรัพย์..ความร่ำรวย มากล้นด้วย..อำนาจ..วาสนา มากเหลือที่..บารมี..เมื่อเกิดมา พอตายห่า..กลับเอาไป..ไม่ได้เลย 172/12 ไม่ได้เลย..บางชาติ..เป็นมนุษย์ รวยที่สุด..มีอำนาจ..วาสนา พอตายไป..เสวยทุกข..เวทนา เพราะเกิดมา..ไม่สนใจ..ใฝ่ทางบุญ 172/13 ใฝ่ทางบุญ..แต่คุณเกิด..มายากจน เกิดเป็นคน..ต่ำต้อย..น้อยวาสนา แต่เจียมตัว..เจียมใจ..ใฝ่ดีพา เป็นเทวา..เป็นพรหม..สิ้นลมปราณ 172/14 สิ้นลมปราณ..เราต้องการ..แค่นั้นไหม คิดย้อนไป..เป็นมนุษย์..นี่สุดทุกข์ ผู้เกิดมา..น้ำตาย้อย..น้อยความสุข มีแต่ทุกข์..คลุกเคล้า..จนเราตาย 172/15 จนเราตาย..คว้าอะไร..ไปได้บ้าง เพื่อไปค้าง..ข้างบน..ไม่หล่นร่วง เป็นผู้ตัด..ได้บ้างไหม..ทั้งหลายบ่วง ยังเป็นห่วง..บ่วงก็รัด..มัดไว้เลย 172/16 อันวันวาน..ป่วยการ..ย้อนกลับไป เพื่อแก้ไข..อดีต..ที่ผ่านพ้น เสียเวลา..มากมาย..แก่ใจตน จงก้าวพ้น..ทำปัจจุบัน..ให้มันดี 172/17 ให้มันดี..วันนี้..วันต่อไป ไม่มีใคร..เกิดมา..ไม่ทำผิด เมื่อทำแล้ว..รู้แก้ไข..ใจรู้คิด ไม่ยอมผิด..พลาดซ้ำ..ย้ำแต่ดี 172/18 ย้ำแต่ดี..มีแต่คุณ..เพียงเท่านั้น จะผลักดัน..ทุกปัญหา..เพื่อแก้ไข อย่ามองหา..คนอื่นเลย..ไม่มีใคร คุณยังไง..ตัวจริงแท้..แก้ปัญหา 172/19 แก้ปัญหา..ด้วยตัวเอง..เร่งปฏิบัติ ผู้เห็นชัด..เห็นตรง..คงเป็นคุณ ร้อยปัญหา..มากเรื่อง..ที่เคืองขุ่น มีเพียงคุณ..เท่านั้น..แก้มันได้ 172/20 ความวุ่นวาย..ในโลกนี้..มีสองสิ่ง เป็นความจริง..พิจารณา..น่าขำนัก อันสิ่งแรก..ก็คือ..ไปหลงรัก เจ็บใจนัก..ที่สองไง..ไปหลงเกลียด 172/21 ไปหลงรัก..หลงเกลียด..จนเบียดเบียน จึงวนเวียน..ไม่จบ..พบอคติ อยุติธรรม..เข้าครอง..มากทิฐิ ตรองดูสิ..ตัวเรา..เอายังไง 172/22 เอายังไง..วางใจ..ให้เป็นกลาง ผู้หาทาง..พ้นวุ่นวาย..ใช้ความจริง ใจเรารู้..ตรองดู..เห็นทุกสิ่ง เดินตรงดิ่ง..ไปอีกฟาก..จากวุ่นวาย 172/23 จากวุ่นวาย..ในโลก..ที่ลวงหลอก ตะโกนบอก..น้องพี่..นี่ความจริง ความสุขใจ..ใช่จากทำ..ได้ทุกสิ่ง รับความจริง..ได้หรอกเจ้า..จึงสุขใจ 172/24 จึงสุขใจ..แห่งตน..คนธรรมดา ได้เกิดมา..มีประสบการณ์..ผ่านทุกสิ่ง ได้พบสุข..ได้เจอทุกข์..รับความจริง ไม่ต้องวิ่ง..ให้วายวุ่น..คุณเลือกเอง 172/25 คุณเลือกเอง..เราต่างคน..ต่างความคิด เมื่อต่างจิต..ต่างใจ..ไร้ปัญหา อย่าดูถูก..ใครคิดต่าง..จากอาตมา กาลเวลา..ค่อยเพาะบ่ม..สมแก่เหตุ 172/26 อ่านหนังสือ..ให้ออก..ว่าสำคัญ อ่านเหตุการณ์..ให้ออก..สำคัญกว่า อ่านคนอื่น..ให้ออก..ไม่ธรรมดา สุดยอดกว่า..อ่านออกชัวร์..ที่ตัวเอง 172/27 ที่ตัวเอง..ถ้าคิดได้..ขยับด้วย จงคิดช่วย..ด้วยจริงใจ..อย่าได้เฉย คิดไม่เป็น..พอเห็น..ช่วยทำเลย ไม่คุ้นเคย..อย่าถอยไกล..ให้ร่วมมือ 172/28 ให้ร่วมมือ..ยังไม่ได้..ให้แรงใจ ไม่เป็นไร..ไม่ได้จริง..ให้นิ่งเฉย คือไม่ต้อง..มาจุ้น..ให้วุ่นเลย พี่น้องเอย..ให้ถูกทาง..การวางตัว 172/29 ผู้ละได้..ดวงใจ..ใสสะอาด ไม่ประหลาด..ผู้วางได้..โล่งใจเยอะ ผู้ปลงได้..สบายใจ..รู้ไว้เถอะ อภัยได้..นะเหรอ..สงบใจ 172/30 สงบใจ..คล้ายเงาจันทร์..เป็นฉันใด น้ำนิ่งไง..จึงเห็นเงา..เจ้าจันทร์แจ่ม สงบนิ่ง..ยิ่งปัญญา..ออกมาแจม ถึงเดือนแรม..แจ่มที่ใจ..ไร้ปัญหา 172/31 ไร้ปัญหา..ไม่ใช่ทุกข์..ทำให้คิด ขอเพื่อนมิตร..พิจารณา..หาเหตุผล เพราะคิดมาก..ต่างหาก..ก่อทุกข์ทน ทำให้ตน..ก่อปัญหา..ขึ้นมาทุกข์ 172/32 ขึ้นมาทุกข์..รู้จักให้..รู้จักรับ รู้จักปรับ..รู้จักให้..อภัยกัน รู้จักได้..รู้จักแบ่ง..รู้จักปัน รู้แข็งขัน..รู้จักคลาย..สบายเบา 172/33 สบายเบา..ยิ่งกว่าเรา..หาที่สงบ เราหาพบ..สงบใจ..ในตัวเรา มันมีค่า..กว่ารู้คน..หลายร้อยเท่า เพียงแค่เรา..รู้จักตน..เพียงคนเดียว 172/34 เพียงคนเดียว..เมื่อมีจง..รู้จักให้ คราวเราได้..รู้จักพอ..ก็เริงร่า รู้จักขอ..จงรู้จัก..ถึงคุณค่า เราเกิดมา..ถึงเวลา..ต้องจากไป 172/35 ต้องจากไป..ย้อนไม่ได้..คือเวลา จงรู้ว่า..หนีไม่ได้..คือความตาย สุขภาพ..และชีวิต..ซื้อไม่ได้ โอกาสพ่าย..คือใจคน..ต้องทนคือใจเรา 172/36 ต้องทนคือ..ใจเรา..จงเข้าใจ รื่นไหลไป..นึกไม่ถึง..รู้ดึงกลับ ไม่ควบคุม..เอาไว้..เสียหายยับ ต้องบังคับ..ฉุดดึง..จึงเย็นลง 172/37 จึงเย็นลง..เข้าใจไหม..ไฟไม่ร้อน ยั้งคิดก่อน..อันตัวเรา..อย่าเข้าใกล้ จึงไม่ร้อน..ไม่ทุกข์..พอสุขใจ อย่าส่งใจ..เข้าไปแบก..แอกมันหนัก 172/38 กำลังใจ..หาได้จาก..คนรอบข้าง เราจงสร้าง..ความเข้มแข็ง..ขึ้นมาเอง เพื่อต่อสู้..อุปสรรค..ไม่กลัวเกรง ได้ทุกเพลง..ทุกท่วงท่า..ข้าไม่กลัว 172/39 ข้าไม่กลัว..พาตัว..เดินไปหน้า เพราะตัวข้า..ไม่ไหวหวั่น..กับปัญหา จะพบเจอ..สิ่งใด..ไม่นำพา ทุกปัญหา..มีทางออก..บอกได้เลย 172/40 บอกได้เลย..คนที่..มีปัญญา ก็มองหา..มองเห็น..เป็นโอกาส เมื่อตั้งใจ..อย่างดี..ไม่มีพลาด ใช้โอกาส..จากวิกฤต..คิดให้ดี 172/41 คดให้ดี..ทุกครั้งที่..ไม่เข้าใจ อย่าโทษใคร..โทษเธอ..หรือโทษฉัน เมื่อพลาดพลั้ง..จงอย่าโกรธ..ชี้โทษทัณฑ์ ขอโทษกัน..ขอโทษฉัน..ขอโทษเธอ 172/42 ขอเพียงตน..เริ่มต้น..เป็นคนดี เป็นคนมี..ความมุ่งมั่น..เพื่อฟันฝ่า ประพฤติตน..จนสมบูรณ์..ไร้มายา ปรารถนา..เป็นคนดี..ที่แท้จริง 172/43 ที่แท้จริง..สิ่งที่มา..พร้อมตัวคุณ คือบาปบุญ..วาสนา..บารมี โง่ที่สุด..ฉลาดบางเรื่อง..ก็ยังมี คนฉลาดสิ..ก็ยังโง่..ในหลายเรื่อง 172/44 ในหลายเรื่อง..ก็อาจ..ไม่ช้าไป ยังไม่ไกล..ที่จะทำ..สิ่งที่ฝัน ขอแค่เพียง..มีใจ..ที่มุ่งมั่น ฝันของท่าน..อาจเป็นจริง..ได้เสมอ 172/45 ได้เสมอ..แด่เธอ..ผู้มุ่งมั่น ความสำเร็จนั้น..ที่ผ่าน..ความล้มเหลว ชัยชนะ..ผู้หลุดบ่วง..จากห้วงเหว จากแหลกเหลว..ผงาดมา..น่าชื่นชม 172/46 ไม่เคยหิว..ก็ไม่รู้..รสความอิ่ม ไม่เคยยิ้ม..ไม่รู้รส..ความสดชื่น ไม่เคยสู้..ไม่รู้วิธี..จะหยัดยืน ไม่ขมขื่น..ไม่รู้สุข..เป็นอย่างไร 172/47 เป็นอย่างไร..ให้เป็นเรา..เข้าใจไหม ไปทางไหน..นี่ตัวตน..บนความจริง ไม่ต้องดี..ไม่ต้องเด่น..เป็นทุกสิ่ง เป็นคนจริง..สนุกงาน..กับการทำ 172/48 กับการทำ..งานตรงนี้..ดีที่สุด งานทุกจุด..รับผิดชอบ..ตอบปัญหาได้ ก็จะอยู่..บนโลกนี้..ได้สบาย เป็นผู้ใช้..เวลา..คุ้มค่าตน 172/49 บาปแม้น้อย..ค่อยสะสม..เป็นอาจิณ จงได้ยิน..ผู้ก่อกรรม..ไม่ว่างเว้น เราเรียกว่า..อาจิณกรรม..ผู้ทำเวร กรรมหนักเป็น..อเวจี..มหานรก 172/50 จะบาปน้อย..บาปมาก..ก็จากจิต ผู้ที่คิด..เจตนา..จะโทษหนัก จิตพิโรท..โกรธแค้น..สำคัญนัก เป็นกรรมหนัก..ข้ามชาติภพ..จบกันยาก 172/51 จบกันยาก..มากจองเวร..เห็นเจตนา ต่างเข่นฆ่า..ตามล่าไล่..ไม่สิ้นสุด ไล่จองเวร..ไม่ว่าเป็น..สัตว์มนุษย์ ไม่รู้หยุด..ไม่อาจหลุด..จากห้วงกรรม 172/52 จากห้วงกรรม..ที่เห็น..เป็นประจักษ์ ผู้มีหลัก..หรอกจึงหยุด..หลุดรอดได้ ผู้เกิดมา..ไม่นำพา..น่าเสียดาย มัวเกิดตาย..ไม่รู้จบ..ไม่พบทาง 172/53 ไม่พบทาง..แสงสว่าง..ในจิตตน มากมืดมน..เริ่มต้น..จากตรงไหน ไม่กล้าพูด..ไม่กล้าคิด..ตัดสินใจ ยิ่งปล่อยไป..ตามยถา..หาไม่เจอ 172/54 หาไม่เจอ..หาไม่พบ..ก็จบกัน กรรมผูกพัน..ชีวิต..ติดเป็นผัง อันชีวิต..จิตเป็นไฟ..ไหม้จนพัง ไม่รอฝัง..ก็เผา..เท่านั้นเอง 172/55 ทั้งกรรมหนัก..กรรมเบา..เราทั้งสิ้น เป็นผู้ดิ้น..เสาะหา..เอามาไว้ บ้างก็ตาม..มาช้า..บ้างมาไว คือต้องใช้..ทั้งหมด..กฎเขามี 172/56 กฏเขามี..ถึงทำดี..ก็ต้องเจอ เพราะว่าเธอ..เคยปลูก..ดุจลูกไม้ ปลูกต้นดี..ต้นชั่ว..ของตัวไว้ ก็จะได้..รับผล..อันตนปลูก 172/57 อันตนปลูก..ถูกต้อง..และเที่ยงธรรม จงจดจำ..ไว้เถอะลูก..ปลูกต้นดี ออกดอกผล..ให้ตนสุข..ทุกข์บ่มี ผลของดี..หอมหวาน..ไปนานเลย 172/58 ไปนานเลย..พี่น้องเอย..ยังไม่เท่า ความดีเรา..ก็วางเฉย..เลยดีกว่า เมื่อวางดี..ไม่มีชั่ว..แทรกเข้ามา เขาเรียกว่า..ธรรมารมณ์..ไม่จมลง 172/59 ไม่จมลง..คงดิ่ง..นิ่งสงบ เป็นผู้จบ..จากแคว้น..แดนมนุษย์ จนเป็นผู้..มีจิตใส..ใจบริสุทธิ์ เป็นผู้หยุด..เกิดตาย..ในโลกา 172/60 ในโลกา..แดนโลกีย์..นี้จบกัน ไม่มีวัน..หวนมาสู่..ผู้ค้นพบ อันเป็นทาง..แห่งบุญบาป..สาปขอจบ เมื่อค้นพบ..เส้นทางไป..สายนิพพาน
|
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 8 คน [