บนเส้นทางสายพระนิพพาน 191 บนเส้นทาง สายพระนิพพาน 191 191/01 ชีวิตวัย..ในที่สุด..ก็หยุดนิ่ง จากเคยวิ่ง..แค่เดินนี่..ก็ดีแล้ว ที่ยังไม่..นอนหอบ..หมอบเป็นแมว ไม่เหลือแวว..สาวหนุ่ม..ชุ่มชื่นใจ 191/02 ชุ่มชื่นใจ..หายไป..หน้าเหี่ยวย่น บ้างนั่งบ่น..ลูกหลาน..มันห่างหาย ยิ่งปวดเศียร..เวียนหน้า..หูตาลาย มันไม่กราย..มาใกล้..ให้ปวดใจ 191/03 ให้ปวดใจ..ไม่มีใคร..สนใจตน มีแต่คน..ถอยห่าง..ไม่เข้าหา ตั้งสติ..นั่งคิด..พิจารณา ใช้ปัญญา..แห่งตน..ค้นหาผิด 191/04 ค้นหาผิด..จิตว้าวุ่น..ใจขุ่นมัว เป็นที่ตัว..ของเรา..เองใช่ใหม ก็เพียงแค่..อยากให้เขา..มาเอาใจ ปรับจิตใหม่..ใช้เมตตา..บารมี 191/05 ใช้เมตตา..บารมี..มีที่ตน ให้เป็นคน..ถึงแก่..แต่แจ่มใส มีใบหน้า..เอิบอิ่ม..ยิ้มละมัย ไม่มีใคร..หนีหน้า..มาประจำ 191/06 มาประจำ..ธรรมดา..เมตตาสูง มาเป็นฝูง..ลูกหลาน..มันเข้าหา เรายิ้มแย้ม..แจ่มใส..ตลอดเวลา ลูกหลานมา..ถามทุกข์สุข..สนุกคุย 191/07 สนุกคุย..ลูกหลาน..ต่างเริงร่า อยากจะมา..หาปู่ย่า..หาตายาย รู้ปรับตัว..ดีจัง..ยังไม่สาย ก่อนจะหาย..ไปหมด..รันทดใจ 191/08 มีพ่อแม่..มีปู่ย่า..มีตายาย ก่อนจะสาย..เกินกาล..นานเกินแก้ ท่านก็หวัง..ลูกหลาน..ช่วยดูแล ในยามแก้..ยามเฒ่า..ป้อนข้าวน้ำ 191/09 ป้อนข้าวน้ำ..ยามป่วยไข้..ไม่สบาย เวลาตาย..ให้ลูกหลาน..มันช่วยเผา ชะเง้อหา..ไม่เห็น..แม้แต่เงา ลูกหลานเรา..จะทำ..กรรมมกงเกวียน 191/10 กรรมกงเกวียน..จงเปลี่ยน..คติตน จงอดทน..อดกลั้น..กับคนแก่ อย่าเกี่ยงกัน..ขอทุกท่าน..ช่วยดูแล ท่านงอแง..หมั่นเอาใจ..เข้าไว้คุณ 191/11 ให้ต่างคน..ต่างถอย..คนละก้าว ลบรอยร้าว..ในใจ..ออกให้หมด ท่านยังอยู่..กตัญญู..รู้แทนทด ท่านตายหมด..ของไหว้ตั้ง..กินยังไง 191/12 กินยังไง..ลูกหลานเอ้ย..เคยคิดใหม ไม่สนใจ..ตอนยัง..ลืมพ่อแม่ มาคิดได้..ตอนท่านตาย..อาลัยแท้ ทำได้แค่..หวานคาวตั้ง..นั่งจุดธูป 191/13 นั่งจุดธูป..พ่อแม่จ๋า..มากินข้าว กินยังไง..กันเล่า..ลูกรักเอ๋ย พ่อแม่อยู่..ของที่อยาก..ก็ไม่เคย ของดีดี..ทั้งนั้นเลย..ถวายพระ 191/14 ถวายพระ..ละเลย..พ่อกับแม่ มีพระแท้..ในบ้าน..ดันไม่สน พระดังดัง..อยู่ตั้งไกล..หมั่นไปวน ในบ้านตน..หาเห็นไม่..ใกล้เกินไป 191/15 ใกล้เกินไป..มองไม่เห็น..ปล่อยเหม็นเน่า ไปนั่งเฝ้า..พระอาจารย์..จนท่านสิ้น พ่อแม่ตน..ไม่สนใจ..กินไม่กิน ป่วยก็ดิ้น..ไปหาหมอ..กันเอาเอง 191/16 วังเวงใจ..ทำไม..คิดไม่ทัน พระอรหันต์..ที่บ้าน..มีสององค์ ไม่ดูแล..เอาใจใส่..พาใจหลง เข้าป่าดง..ไปได้..ละอายใจ 191/17 ละอายใจ..คิดได้..ไม่สายเกิน เป็นผู้เดิน..ห่างหาย..ไปชั่วครู่ ได้ฉุกคิด..จิตสำนึก..ระลึกรู้ เรียกเป็นผู้..มีปัญญา..นำพาตน 191/18 นำพาตน..วนกลับ..มาสู่ทาง เป็นผู้วาง..รากฐาน..ไปข้างหน้า เป็นไปตาม..ความมุ่งมาด..ปรารถนา เป็นผู้หา..ทางพ้น..ด้วยตนเอง 191/19 ด้วยตนเอง..กตัญญู..รู้คุณท่าน จงมุ่งมั่น..ทำเถิด..ย่อมเกิดผล กตัญญู..รู้คุณ..พ่อแม่ตน ธรรมขั้นต้น..ของผู้มา..หาทางพ้น 191/20 หาทางพ้น..เริ่มต้น..กตัญญู ผู้เลี้ยงดู..อรหันต์..ที่บ้านตน นับเป็นผู้..มองเห็น..แต่มงคล ใช้ปัญญา..แห่งตน..เดินถูกทาง 191/21 เดินถูกทาง..ห่างไกล..เจ้าความหลง เดินมุ่งตรง..ไปหน้า..รักษาศีล เสียสละ..สละ..ละอาจิณ ค่อยเก็บกิน..ทีละจุด..รอหลุดพ้น 191/22 ต้องเริ่มจาก..บุพการี..ผู้มีคุณ เป็นต้นทุน..กักตุน..เอาไว้ก่อน พระอรหันต์..ที่บ้าน..ได้แน่นอน ไม่บั่นทอน..เสริมส่ง..ทางตรงเลย 191/23 ทางตรงเลย..มนุษย์เอย..จำไว้คุณ นอกจากบุญ..ยังมีบาป..ขนาบข้าง ท่านเจ้าเวร..นายกรรม..เขาตามล้าง จะงานช้าง..หรือมด..ต้องชดใช้ 191/24 ต้องชดใช้..กรรมใหม่..จงอย่าก่อ อันหลุมบ่อ..ใครทำเล่า..เราทั้งนั้น ผู้สำนึก..ระลึกอยู่..กับปัจจุบัน ทำทุกวัน..ให้มันดี..แค่นี้พอ 191/25 แค่นี้พอ..ละชั่ว..ทำแต่ดี ทำให้มี..จิตแจ่มใส..อยู่เสมอ สงบนิ่ง..สิ่งกระทบ..ที่พบเจอ ไม่ยอมเผลอ..ตามสิ่งเร้า..เข้ามาทัก 191/26 เข้ามาทัก..อดทน..จนที่สุด ที่มนุษย์..คนหนึ่ง..พึงทนได้ อันอารมณ์..รู้ข่ม..กดเอาไว้ ถ้าเผลอใช้..ออกมา..จะพาพัง 191/27 จะพาพัง..ย่อยยับ..รับไม่ไหว ถ้ารื่นไหล..ตามอารมณ์..ก็จมดิ่ง สงบระงับ..น้อมรับ..กับทุกสิ่ง ผู้ทนนิ่ง..ย่อมมีผล..กุศลส่ง 191/28 กุศลส่ง..บ่งบอก..ระดับจิต หนทางปิด..หรือเปิด..เตลิดไป ว่าเดินขึ้น..หรือลง..ตรงบันใด หนทางไกล..หรือใกล้..ใจรู้เอง 191/29 ใจรู้เอง..ไม่ติด..จิตไม่จับ จิตระงับ..ไม่โลภ..ไม่โกรธหลง เป็นการปิด..ช่องว่าง..ทางจะลง ผู้รู้ปลง..ชีวิต..จิตงดงาม 191/30 จิตงดงาม..เดินตาม..พุทธองค์ ไม่เดินหลง..ตามอารมณ์..ไปจนลึก มีสติ..กลับใจ..ได้สำนึก เป็นผู้ฝึก..จิตตน..หาหนทาง 191/31 หาหนทาง..ไปดีกว่า..อย่าอยู่เลย ผู้คุ้นเคย..ความชั่ว..ตัวหม่นหมอง เป็นผู้หล่น..ช่องน้อย..ถอยลงคลอง ไม่ยอมมอง..ด้วยปัญญา..หาทางพ้น 191/32 หาทางพ้น..ขุดค้น..ให้มันพบ ต้องพร้อมรบ..กิเลส..ปฏิเสธหมด จนความชั่ว..ตัวใหม่..ไม่ปรากฏ ใบหน้าสด..จิตใส..มั่นในดี 191/33 มั่นในดี..มีแต่ได้..ท้ายที่สุด อันมนุษย์..ควรทำ..ประจำจิต จะไปไหน..มาไหน..มากมายมิตร เป็นชีวิต..เพื่อจะผ่าน..ด่านมนุษย์ 191/34 ด่านมนุษย์..กายเนื้อ..เบื่อสุดสุด อันเป็นจุด..สุดท้าย..ทำให้ผ่าน อยู่กับศีล..กับธรรม..อยู่กับทาน ฝึกนานนาน..เชี่ยวชาญ..เรียกว่าชิน 191/35 เรียกว่าชิน..เป็นฌาน..ชำนาญฝึก เชี่ยวชาญตรึก..ไตร่ตรอง..กรองเหตุผล ด้วยสติ..สัมปชัญ..ปัญญาตน อิทธิพล..ฉุดกระชาก..ยากเกาะติด 191/36 ยากเกาะติด..จิตตัด..สลัดหลุด เป็นผู้หยุด..สงบนิ่ง..ไม่วิ่งวุ่น หรือเรียกว่า..ผู้อยู่..ในอู่บุญ มีแต่คุณ..ที่รู้..ผู้ปฏิบัติ 191/37 จำไว้ว่า..สิ่งมีค่า..คือชีวิต พูดทำคิด..อย่างไร..ให้มีผล ให้เกิดเป็น..ต้นทุน..บุญกุศล สมกับตน..เกิดมา..เพื่อจะตาย 191/38 เพื่อจะตาย..ทำอย่างไร..กับชีวิต เมื่อได้คิด..เวลา..ยิ่งเหลือน้อย วันเวลา..เทียบกาย..ก็บ่ายคล้อย จงเรียงร้อย..หล่อหลอมใจ..ให้เป็นหนึ่ง 191/39 ให้เป็นหนึ่ง..แน่วแน่..รู้แก้ไข อันสิ่งใด..เป็นโทษ..โปรดจงหยุด ใจเป็นหนึ่ง..รวมพลัง..ยับยั้งฉุด ให้มันหลุด..กงเกวียน..เวียนเป็นกรรม 191/40 เวียนเป็นกรรม..ไม่นำพา..ผู้รู้คิด พัฒนาจิต..แห่งตน..จนสูงส่ง เดินตามทาง..บริสุทธิ์..พุทธองค์ ไม่ประสงค์..ราชทรัพย์..ระงับใจ 191/41 ระงับใจ..ทรัพย์ใด..ก็ไร้ค่า ผู้เดินหน้า..หาแต่ทรัพย์..รับแต่ทุกข์ หลอกตนเอง..เช่นเคย..เสวยสุข กลางคืนลุก..เดินทั่ว..กลัวทรัพย์หาย 191/42 จุดมุ่งหมาย..อยู่ที่..รู้สละ ไปถึงละ..มันได้..ในที่สุด กิเลสฝัง..แน่นใน..ใจมนุษย์ ลอกให้หลุด..ทำให้..ใจสะอาด 191/43 ใจสะอาด..ปราศจาก..อยากทั้งปวง มันหลอกลวง..ให้หลง..ว่ามีค่า สิ่งที่ได้..สุดท้าย..คือน้ำตา ที่ได้มา..เสียไป..คือกายเรา 191/44 แม้กายเรา..รักจริง..ยิ่งแก่เฒ่า ผ่านวันแล้ว..วัยเล่า..เฝ้ารักษา หย่อนก็ดึง..ตึงไว้..ใช้เงินตรา มันก็หา..คงที่..มีเสื่อมทรุด 191/45 มีเสื่อมทรุด..ที่สุด..ก็ทอดกาย มีความตาย..รออยู่..ทุกผู้คน เสียสละ..สละ..ละที่ตน ด้วยเหตุผล..ธรรมดา..ธรรมชาติ 191/46 ธรรมชาติ..ไม่อาจฝืน..หรือขืนขัด ปฏิบัติ..จนมี..ดีที่ตน ถึงมีฤทธิ์..มีเดช..เหนือเหตุผล ก็ไม่พ้น..ความตาย..นี้ได้เลย 191/47 สิ่งที่ทำ..ให้ทุกข์..ก็เพราะว่า ไปให้ค่า..สิ่งนั้น..มากเกินไป พอไม่ได้..ดังหวัง..นั่งทุกข์ใจ ทุกสิ่งแปร..เปลี่ยนไป..ไม่แน่นอน 191/48 ไม่แน่นอน..ชีวิต..คิดสิ่งใด ควรทำใจ..เอาไว้..ว่าไม่เที่ยง คิดว่าแน่..ว่าชัวร์..มีตัวเหวี่ยง สวรรค์เบี่ยง..เบนหนี..มีปัญหา 191/49 มีปัญหา..ปัญญา..คิดตริตรอง เป็นผู้มอง..ด้วยธรรม..นำชีวิต ที่ผ่านมา..เราปลูก..ทั้งถูกผิด พอได้คิด..ไม่ทุกข์..ลุกขึ้นมอง 191/50 ลุกขึ้นมอง..เข้าใจ..ในชีวิต สิ่งที่คิด..หวังไว้..มันไม่แน่ แต่ว่าสิ่ง..ที่เห็น..เป็นความแก่ เหลือก็แต่..เจ็บตาย..ใกล้เข้ามา 191/51 ใกล้เข้ามา..ความตาย..ฝึกใจกัน รู้เท่าทัน..ธรรมชาติ..การเกิดดับ มีความสุข..กับปัจจุบัน..กันเถอะครับ แค่ยอมรับ..ทุกสิ่งอัน..มันดีเอง 191/52 มันดีเอง..บรรเลง..ตามคัลลอง เป็นผู้มอง..เห็นธรรม..ทั้งดำขาว รู้หาทาง..ปลดเปลี้อง..ทุกเรื่องราว น้อมธรรมขาว..มาสู่..เป็นผู้ตื่น 191/53 เป็นผู้ตื่น..ยืนอยู่..กับปัจจุบัน รู้เท่าทัน..กิเลส..และตัณหา รู้เจ้าเวร..นายกรรม..เขาตามมา และรู้ว่า..ต้องชดใช้..ต้องตายแล 191/54 ที่จริงแล้ว..ธรรมมี..อยู่ทุกแห่ง มีทุกแหล่ง..ใกล้ไกล..ในนอกกาย ผู้มองดู..รู้เห็น..เย็นสบาย ทุกข์จนตาย..ปิดใจ..ไม่ยอมมอง 191/55 ไม่ยอมมอง..ด้วยใจ..ทั้งในนอก ไม่ขุดลอก..กองกิเลส..เหตุแห่งทุกข์ ไม่ดับไฟ..ให้มอดไป..ได้แต่ปลุก ให้มันลุก..เผาไหม้..ใจตนเอง 191/56 ใจตนเอง..มีไว้จำ..ไว้รู้แจ้ง มีไว้แทง..ให้ทะลุ..ทุกปัญหา รู้อดทน..สติมั่น..ใช้ปัญญา จิตต้องหา..ทางพ้น..ด้วยตนเอง 191/57 ด้วยตนเอง..ผู้ลับดาบ..หยาบละเอียด ผู้ไม่เบียด..เบียนตน..และคนอื่น หาชั่วตน..ประจำ..ทุกค่ำคืน รู้หยัดยืน..อดทน..จนเข้าใจ 191/58 จนเข้าใจ..วิถี..แห่งชีวิต มุ่งเป็นมิตร..ด้วยจิตตน..ทั้งคนสัตว์ อยู่ในดี..มีคุณ..สารพัด ไม่เร่งรัด..จนเครียด..เบียดเบียนตน 191/59 เบียดเบียนตน..ทำไม..ให้ยุ่งยาก เริ่มต้นจาก..ศีลห้า..ให้มันคล่อง เกิดเป็นคน..อย่าพลาด..โอกาสทอง เป็นผู้มอง..อ่านขาด..ตัดชาติภพ 191/60 ตัดชาติภพ..รบกับใจ..เพียงตัวเดียว ไม่ต้องเทียว..เกิดซ้ำ..ถลำลึก เมื่อเป็นผู้..ปฏิบัติตน..เป็นคนฝึก เผด็จศึก..ชาตินี้..เสียทีคุณ
|
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 8 คน [