บนเส้นทางสายพระนิพพาน 227
สายพระนิพพาน 227 227/01 หัวใจเรา..ไงเล่า..เอามาแผ่ อย่ามัวแต่..หลอกตน..จนเชื่อว่า จะไม่มี..วันตาย..วายชีวา อยู่จนกว่า..ลูกหลาน..มันเติบโต 227/02 มันเติบโต..หรือไม่..อย่าไปสน สนว่าตน..ตายเมื่อไร..ก็ไม่รู้ เมื่อรู้สึก..จงฝึก..หายใจสู ตายหรืออยู่..รู้ได้..ปลายจมูก 227/03 ปลายจมูก..เด้อสู..ฝึกรู้ลม ไม่ใช่ดม..แต่กลิ่น..น่ายินดี ใช่แต่หอม..ที่เห็น..เหม็นก็มี หายใจที..ออกเข้า..รู้ยาวสั้น 227/04 รู้ยาวสั้น..ผ่อนคลาย..สบายใจ ทำอะไร..รู้ดี..มีสติ มุ่งมั่นทำ..เป็นฌาน..ชาญชำนิ สมาธิ..ปัญญา..ย่อมมาตาม 227/05 ย่อมมาตาม..กำหนด..ผู้อดกลั้น ที่มุ่งมั่น..ค้นขุด..สู่จุดหมาย แม้พบเจอ..วิบาก..อันมากมาย มีแต่กาย..เท่านั้น..มันจำนน 227/06 มันจำนน..จนต่อ..อายุขัย อย่าสงสัย..เลยท่าน..มันต้องดับ เราหรือใคร..เกิดมา..คณานับ ต่างต้องดับ..แด่ดิ้น..สิ้นทุกราย 227/07 สิ้นทุกราย..ตายหมด..ตามกฏเกณฑ์ พอขึ้นเมรุ..เผาไฟ..ก็ไม่เหลือ มีแต่บาป..และบุญ..คอยจุนเจือ ประดุจเรือ..สินค้า..พาเราไป 227/08 พาเราไป..ด้วยจิต..ยังไงเล่า ไปตามเป้า..ข้างบน..หรือหล่นลง อยู่ที่จิต..ก่อนตาย..ใจมั่นคง หรือไม่ปลง..เดินผิด..จิตหวาดกลัว 227/09 จิตหวาดกลัว..บาปชั่ว..ตัวเคยทำ จิตจึงนำ..ภาพมา..พาหวั่นไหว รับผิดชอบ..บัญชี..หนีได้ไง ติดตรึงใจ..ก่อนจาก..ยากหนีกรรม 227/10 ยากหนีกรรม..จดจำ..เอาไว้เถิด ผู้กำเนิด..กำหนด..ต้องปลดเปลื้อง อย่าเกิดมา..ใช้เวลา..อย่างสิ้นเปลือง ละขุ่นเคือง..คุกคาม..งามด้วยศีล 227/11 งามด้วยศีล..ด้วยธรรม..นำชีวิต พูดทำคิด..แต่ดี..มีเหตุผล เรื่องของจิต..รู้ทัน..หมั่นฝึกตน ทั้งอดทน..อดกลั้น..จิตมั่นคง 227/12 จิตมั่นคง..ตรงทาง..ที่วางเป้า หายใจเข้า..ออกรู้..คู่สติ อีกเจริญ..ภาวนา..สมาธิ เป็นปกติ..ของจิต..ชีวิตวัย 227/13 ชีวิตวัย..ไปตาม..กาลเวลา เป็นผู้มา..ใช้กรรม..ตามวิถี แสวงหา..ความสุข..ทุกวิธี กลับไม่มี..ที่ใด..ในโลกา 227/14 ในโลกา..มาเพื่อ..ให้ลุล่วง มาชิงช่วง..ลาลับ..ไม่กลับหวน ทำแต่ดี..ทุกสิ่ง..เพื่อทิ้งทวน ทำจิตล้วน..สะอาด..ตัดชาติภพ 227/15 ตัดชาติภพ..ด้วยจิต..บริสุทธิ์ เดินสู่จุด..ไม่กลับ..จับให้มั่น กำลังใจ..คอยฉุด..หลุดโทษทัณฑ์ เพื่อรอวัน..ทิ้งกาย..ไปตามกาล 227/16 ไปตามกาล..เวลา..หมดหน้าที่ ได้ใช้หนี้..เวรกรรม..พร้อมทำบุญ จงทำให้..ชาตินี้..มีแต่คุณ เป็นต้นทุน..เดินทาง..อย่างวางใจ 227/17 อย่างวางใจ..ในผล..ปฏิบัติ ไม่จำกัด..อายุ..เพศหญิงชาย อันทั้งหมด..รู้เถิด..เกิดเพื่อตาย อย่าเสียดาย..ชาตินี้..ที่มากทุกข์ 227/18 ที่มากทุกข์..ท่วมท้น..ตนทำไว้ การชดใช้..ย่อมมี..ดีที่รู้ ด้วยปัญญา..อันชอบ..เข้ากอบกู้ เรียกว่าสู้..โดยธรรม..คลำถูกทาง 227/19 คลำถูกทาง..ถูกที่..หนี้กรรมจบ ก็จะพบ..ทางใหม่..สบายจิต อยู่ที่เรา..ทำดี..มีความคิด พาชีวิต..ถอยห่าง..เส้นทางต่ำ 227/20 เส้นทางต่ำ..ปิดหมด..งดเฉียดใกล้ นี่แหละใช่..หนทาง..เพื่อดิ้นหลุด ถ้าภพชาติ..ปรารถนา..หาทางหยุด ตั้งใจขุด..กิเลสตน..โดนทิ้งไป 227/21 ไม่เกิดมา..ใช่ใหม..จึงไม่ตาย เกิดทุกราย..ตายทุกคน..ทั้งจนรวย มียศศักดิ์..เป็นหมอ..หรือหล่อสวย ต่างมอดม้วย..มรนัง..ไปทั้งหมด 227/22 ไปทั้งหมด..ทั้งสิ้น..ดิ้นไม่หลุด โอกาสหยุด..มีอยู่..ทุกผู้คน เพียงหยุดชั่ว..ทำดี..มีกุศล ยอมรับผล..ของกรรม..รู้ทำใจ 227/23 รู้ทำใจ..ทำจิต..ปิดช่องทาง เป็นผู้วาง..อนาคต..ปลดเปลื้องกรรม ปัจจุบัน..เรียนรู้..อยู่ในธรรม เพื่อจะนำ..จิตตน..ก้าวพ้นไป 227/24 ก้าวพ้นไป..เสียที..ย่อมดีแน่ อย่ามัวแต่..เดี๋ยวก่อน..ผลัดผ่อนเรื่อย อาจหลงติด..สีแสง..เกิดแรงเฉื่อย ตายเน่าเปื่อย..เสียเปล่า..เพราะเราเอง 227/25 เพราะเราเอง..เมาอยู่..ผู้มาเกิด เอาแต่เปิด..ตาดู..ไม่รู้คิด หลงก่อเวร..สร้างกรรม..ทำแต่ผิด ปล่อยให้จิต..งอกงาม..ตามกิเลส 227/26 ตามกิเลส..ตัณหา..มันพาไป ไม่สนใจ..ถูกผิด..ติดแต่อยาก ที่ตามติด..เสื่อมทราม..ความยุ่งยาก จะยิ่งมาก..เพิ่มพูน..คูณทวี 227/27 คูณทวี..ความดี..ดีกว่าคุณ มีแต่บุญ..เท่านั้น..ท่านเจ้าขา ช่วยเราเอา..ตัวรอด..ตลอดมา จะช่วยพา..ข้ามฝั่ง..ยังจุดหมาย 227/28 ยังจุดหมาย..ปลายทาง..วางเป็นเป้า เป็นผู้เข้า..สู่ทาง..สายนิพพาน เป็นผู้เดิน..บนดิน..ด้วยศีลทาน ยิ่งคืบคลาน..เข้าใกล้..จุดหมายตน 227/29 หลวงพ่อท่าน..ยึดมั่น..อยู่ในดี ทั้งทรงมี..เมตตา..สรรพสัตว์ ทุกสิ่งอย่าง..ที่ท่าน..ปฏิบัติ ปรมัติ..ทั้งหมด..จงจดจำ 227/30 จงจดจำ..ให้ดี..ลูกมีบุญ เป็นต้นทุน..เดินทาง..ไปข้างหน้า เมื่อตั้งจิต..อธิษฐาน..ปรารถนา ตั้งใจหา..ทางผ่าน..ทุกด่านไป 227/31 ทุกด่านไป..ด้วยใจ..เพียงเท่านั้น จะกี่ชั้น..วิมาน..สวรรค์พรหม อยู่ที่จิต..ปลูกฝัง..ตั้งเหมาะสม เป็นยาขม..หม้อใหญ่..ใช้รักษา 227/32 ใช้รักษา..โรคกรรม..ธรรมโอสถ ผู้จำจด..ประจักษ์..การรักษา จิตฉ่ำเย็น..เป็นสุข..โรคถูกยา เป็นผู้มา..เพื่อหยุด..ไม่ผุดเกิด 227/33 ทุกชีวี..ต่างมี..แต่ปัญหา ผู้ศึกษา..ชีวิต..ไม่ติดกับ เมื่อรู้แล้ว..ก็วาง..ต่างยอมรับ แต่ผู้อับ..ปัญญา..มาขุ่นข้อง 227/34 มาขุ่นข้อง..หมองใจ..ในชีวิต เป็นผู้คิด..แต่ว่า..ข้าชาตินี้ เรื่องทำเวร..ทำกรรม..ไม่เคยมี ใยชีวี..ตกอับ..รับไม่ได้ 227/35 รับไม่ได้..ใช้อารมณ์..โถมเข้าใส่ ไปกันใหญ่..เท่านั้น..ท่านผู้ชม เมื่อยังไม่..รู้ตื่น..มากขื่นขม ยิ่งทับถม..เพิ่มทวี..มีแต่ทุกข์ 227/36 มีแต่ทุกข์..ทั้งนั้น..ไปยันตาย ผู้มีกาย..หยาบอยู่..รับรู้ไว้ กฏแห่งกรรม..กำหนด..ให้ชดใช้ อันผู้ร้าย..จริงแท้..ได้แก่เรา 227/37 ได้แก่เรา..ระยำ..คนทำมา ถึงเวลา..ย้อนกรรม..กระทำคืน จำไม่ได้..นี่นา..เลยตาตื่น ความขมขื่น..รู้เถิด..เกิดแต่ตน 227/38 ที่ผ่านมา..เป็นครู..ดูเองเถิด เมื่อจิตเปิด..ตาใน..มองไปพบ เคยขัดข้อง..ขุ่นเคือง..ทุกเรื่องจบ ขอชาติภพ..ต่อไป..อย่าได้มี 227/39 อย่าได้มี..อีกนะ..ละให้เหมาะ จิตไม่เกาะ..สิ่งใด..ใจเด็ดเดี่ยว กายจะตาย..ไม่ห่วง..จิตดวงเดียว ไม่ขอเทียว..ไปมา..มันน่าอาย 227/40 มันน่าอาย..เกิดตาย..ไม่รู้จบ กลับมาพบ..มาเจอ..แต่เจ้าหนี้ เป็นหางว่าว..มากมาย..หลายบัญชี โอกาสมี..หนีส่ง..อย่าลงมา 227/41 อย่าลงมา..ดีกว่า..ผู้มีบุญ ขอให้คุณ..ไปต่อ..ให้มันสุด การกลับมา..โลกกว้าง..หาทางหยุด สลัดหลุด..ให้ได้..ไปนิพพาน 227/42 ไปนิพพาน..เทพพรหม..ชมแค่ผ่าน เป็นทางด่าน..ให้เรา..เข้าพิชิต ผู้มีจิต..มั่นคง..ไม่หลงติด จึงมีสิทธิ์..ได้ผ่าน..ทุกด่านไป 227/43 ทุกด่านไป..ใจมั่น..นั่นแหละใช่ เป็นผู้ไล่..ตามหา..ล่าความฝัน ค่อยก้าวเดิน..ไปหน้า..มุ่งฝ่าฟัน ย่อมมีวัน..ไปถึง..ซึ่งจุดหมาย 227/44 ซึ่งจุดหมาย..ไม่หาย..ไปจากเรา มีแต่เรา..เดินทาง..ห่างจุดหมาย มีตัวคอย..ฉุดลาก..อยู่มากมาย อันตราย..ทุกย่างก้าว..ที่เราเดิน 227/45 ที่เราเดิน..เพลินนิด..จิตส่งออก อาจโดนหลอก..ลากเรา..เข้าดงหนาม เข้าไปใน..พื้นที่..ไม่ดีงาม อย่าเดินตาม..อารมณ์..รู้ข่มตน 227/46 รู้ข่มตน..ตรึกตรอง..มองเห็นทุกข์ ก็จงลุก..ขึ้นมา..หาทางหนี เราเองเป็น..ผู้สร้าง..ทางย่อมมี รู้เอาดี..นำร่อง..มองเห็นทาง 227/47 มองเห็นทาง..เส้นตรง..ไม่หลงออก พระผู้บอก..ชี้ไว้..ไปล่วงหน้า ผู้จิตดี..จิตงาม..จงตามมา ปรารถนา..อันใด..ย่อมไปถึง 227/48 ย่อมไปถึง..จุดหมาย..หายสงสัย ยุคสมัย..แปรเปลี่ยน..เพี้ยนไปบ้าง แต่จุดหมาย..ยังอยู่..ผู้รู้ทาง พึงรู้วาง..อนาคต..ปลดห่วงทุกข์ 227/49 ปลดห่วงทุกข์..ร้อยรัด..ที่มัดแน่น กรรมจำแม่น..ไล่จี้..หนีลำบาก พยายามแกะ..กรรมเกาะ..ที่เลาะยาก ขอจงมาก..อดทน..จนลุล่วง 227/50 จนลุล่วง..ห่วงหลุด..หยุดสำเร็จ ยิ่งขามเข็ด..ทั้งหมด..กฏแห่งกรรม น้อมรับอย่าง..รู้รส..พร้อมจดจำ คิดก่อนทำ..จึงใช่..ไม่ก่อเวร 227/51 ไม่ก่อเวร..สร้างกรรม..ทำร้ายตัว มีความกลัว..ละอาย..ก่อนวายวาง คอยตอกย้ำ..ทำดี..นี่แหละทาง ชีพวายวาง..โลงสบาย..ไปไม่กลับ 227/52 ไปไม่กลับ..จิตจับ..พระนิพพาน ยิ่งเนิ่นนาน..หนักแน่น..แม่นทางนี้ มุ่งฝึกหัด..ขัดเกลา..เท่าที่มี จนวางดี..ลงได้..ก็ใช่แน่ 227/53 ก็ใช่แน่..แค่ก้าว..ไปข้างหน้า อันผู้กล้า..ทำดี..ย่อมมีผล ทำดีแล้ว..แล้วไป..อย่าไปสน จะกี่หน..ช่างมัน..มองผ่านไป 227/54 มองผ่านไป..ดีกว่า..อย่าไปเกาะ คนหัวเราะ..ชี้หน้า..บ้าแล้วเจ้า มาถึงวัด..เร่งรัด..ไปที่เสา ตรงต้นเขา..ทำบุญ..สร้างตุนไว้ 227/55 สร้างตุนไว้..ใครนั่ง..ตรงเสาตัว ตามืดมัว..ท่าทาง..ดุจนางยักษ์ อารมณ์ตัว..ขุ่นมัว..เสียหายหนัก ไม่มีหลัก..แห่งธรรม..ไว้นำตน 227/56 อยู่อย่างคน..ทนอย่างควาย..สบายเบา เมื่อไม่เมา..ชีวิต..คิดสลัด มีปัญหา..คราใด..ใช้ใจวัด เต็มพิกัด..อดกลั้น..จนมั่นใจ 227/57 จนมั่นใจ..อารมณ์..ไม่จมปลัก เป็นไม้หลัก..ปักเลน..ให้เห็นขัน เมื่อรู้เป้า..เกาเฉพาะ..ตรงที่คัน รู้เท่าทัน..อารมณ์..ข่มอยู่หมัด 227/58 ข่มอยู่หมัด..ปัดตก..อารมณ์ขุ่น ล้วนเป็นคุณ..ควบคุม..อารมณ์ได้ หากสะสม..ขุ่นเคือง..มากเรื่องร้าย ต้องชดใช้..ชอกช้ำ..นำแต่ทุกข์ 227/59 นำแต่ทุกข์..ตัดทิ้ง..ยิ่งสงบ หนทางจบ..พบสุข..อยู่ที่จิต เป็นผู้รู้..เข้าใจ..ใช้ชีวิต พูดทำคิด..แต่ดี..ย่อมมีสุข 227/60 ย่อมมีสุข..สดใส..ใจตื่นตัว ไม่ตื่นกลัว..กรรมเก่า..เข้าสนอง ได้เกิดมา..ล้ำค่า..กว่าเพชรทอง หวังจับจอง..พระนิพพาน..วันทิ้งกาย
|
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 8 คน [