บนเส้นทางสายพระนิพพาน 235 บนเส้นทาง สายพระนิพพาน 235 235/01 มีจดหมาย..มาเตือน..ให้รู้ตัว อย่าเมามัว..หลงเพลิน..แล้วเมินเฉย ผมเคยดำ..กลับหงอก..ขอบอกเลย ถ้าเมินเฉย..คำเตือน..เพื่อนจะทุกข์ 235/02 เพื่อนจะทุกข์..จริงแท้..คือแก่ลง ไม่อาจทรง..สภาพ..ความหนุ่มสาว มีจดหมาย..มาข่ม..ผมหงอกขาว ยังสามหาว..อวดดี..ไม่มีทาง 235/03 ไม่มีทาง..เอาชนะ..ความแก่ตน หนังเหี่ยวย่น..ไปดึง..ตึงพอไหว ดูข้างนอก..ดีจัง..พังข้างใน ดึงยังไง..ก็ตาย..กายจะพัง 235/04 กายจะพัง..พังไป...ใจรู้ดี จดหมายมี..มาเตือน..ให้ตนตื่น กายของโลก..ยืมเขา..จะเอาคืน ก็ไม่ฝืน..รีบจ้ำ..ทำความดี 235/05 ทำความดี..ฝึกใจ...ใกล้ตายจาก ก่อนคืนซาก..กายตน..ค้นทางไป ไม่หวนกลับ..รับกรรม..ทำยังไง ตั้งใจไป..ถึงจุด..ที่สุดธรรม 235/06 ที่สุดธรรม..นำตน..ไม่วนกลับ เอาจิตจับ..นิพพาน..ให้มั่นไว้ ทรงความดี..ชุ่มฉ่ำ..ประจำใจ หนทางไป..ยิ่งชัด..ปฏิบัติธรรม 235/07 ปฏิบัติธรรม..กรรมบถ..มีสิบอย่าง หนึ่งเว้นว่าง..การฆ่า..ทรมานสัตว์ สองนั้นเล่า..ทรัพย์เขา..อย่าถือสิทธิ์ สามอย่าคิด..แย่งรักเขา..เอามาครอง 235/08 เอามาครอง..ก่อกรรม..ช้ำอุรา สี่สุรา..เมรัย..อย่าไปดื่ม ห้าพูดคำ..ไม่จริง..ยิ่งไม่ปลื้ม หกจงลืม..คำหยาบ..มันอาบพิษ 235/09 มันอาบพิษ..สะเทือนจิต..คนอื่นมาก เจ็ดมีปาก..อย่านินทา..ว่าร้ายเขา แปดวาจา..อย่าเหลวไหล..คล้ายคนเมา เก้าอย่าคิดเอา..ทรัพย์เขา..เป็นของตน 235/10 เป็นของตน..อย่าคิด..ผิดทั้งหมด สิบสะกด..ข่มใจ..อภัยเสมอ ทำสิบข้อ..นี้ได้..สบายเธอ ยากพบเจอ..ความทุกข์..สุขสบาย 235/11 สุขสบาย..ที่จิต..ปิดทางต่ำ เช้ายันค่ำ..ทรงสติ..มิให้ผิด เอาความดี..ชี้นำ..พูดทำคิด ให้ชีวิต..เราอยู่..ในอู่ดี 235/12 ในอู่ดี..ต้องมี..พรหมวิหาร สี่ประการ..เสริมดี..ให้ปรากฏ หนึ่งเมตตา..รักคน..สัตว์ทั้งหมด ไม่กำหนด..ยากดี..มีหรือจน 235/13 มีหรือจน..ก็คน..เหมือนกันหมด ถูกกำหนด..มาฝึก..สำนึกตน โดนกิเลส..ครอบงำ..ทำเสียคน จึงเวียนวน..แหวกว่าย..ป้ายน้ำตา 235/14 ป้ายน้ำตา..สองกรุณา..ความสงสาร ทำบุญทาน..เผื่อแผ่..ผู้ยากไร้ จิตโอบอ้อม..อารีย์..มีน้ำใจ อันผู้ให้..ย่อมได้..เป็นที่รัก 235/15 เป็นที่รัก..คนสัตว์..เทพเทวา มุทิตา..ยินดี..ข้อที่สาม เห็นผู้อื่น..ทำดี..ยินดีตาม ใจก็งาม..เพลิดเพลิน..เจริญธรรม 235/16 เจริญธรรม..นำจิต..สูงขึ้นมา อุเบกขา..พรหมวิหาร..ข้อที่สี่ การช่วยเหลือ..เกื้อกูลกัน..นั้นสุดดี แต่ก็มี..กำหนด..กฏแห่งกรรม 235/17 กฏแห่งกรรม..คนอื่น..ยื่นมือให้ อาจช่วยได้..ไม่ใช่..ได้ทั้งหมด ได้แค่ไหน..แค่นั้น..อย่ารันทด ไม่ฝืนกฏ..นิ่งสงบ..จบโดยธรรม 235/18 จบโดยธรรม..นำจิต..พิจารณา ปรารถนา..หลุดพ้น..ค้นถึงไหน สังโยชน์สิบ..หยิบมา..ว่ายังไง จงเปิดใจ..ฝึกตน..ค้นหาทาง 235/19 ค้นหาทาง..จ่อจรด..อย่าลดละ สักกายะ..ทิฐิ..นี่ข้อแรก อันกายนี้..ต้องตาย..สลายแหลก แต่ก็แปลก..ยึดมั่น..จนมันตาย 235/20 จนมันตาย..ก็เห็น..ว่าเหม็นเน่า พอเข็นเข้า..กองไฟ..อะไรเหลือ ขี้เถ้ากอง..อนิจจา..ไม่น่าเชื่อ ก็ในเมื่อ..เห็นชัด..ตัดกายเลย 235/21 ตัดกายเลย..ดีกว่า..อย่ารักมาก ยามพลัดพราก..จากกัน..ใจมันฉุด เมื่อไม่เคย..คิดตัด..สลัดหลุด ก็ไม่หยุด..เวียนว่าย..ไกลกว่านี้ 235/22 ผู้คิดตัด..ปฏิบัติ..เพื่อจะหลุด ก็จะหยุด..ทำชั่ว..ตัวทุกสิ่ง เห็นความต่าง..ชั่วดี..ที่เป็นจริง เป็นผู้วิ่ง..หนีภพ..จบชาตินี้ 235/23 จบชาตินี้..เลยเถิด..เกิดมากทุกข์ หาแดนสุข..เป็นนิจ..รู้คิดตัด เห็นบาปชั่ว..กลัวเกรง..ยิ่งเร่งรัด ปฏิบัติ..ขัดเกลา..เราให้ชิน 235/24 รู้สึกว่า..ต้องตาย..ไว้เสมอ อย่าได้เผลอ..เพลิดเพลิน..เดินหลงผิด เคยก่อเวร..สร้างกรรม..ทำเป็นนิจ หยุดทำผิด..แล้วคิด..พิจารณา 235/25 พิจารณา..พระธรรม..คำสอนสั่ง เป็นจริงดั่ง..พุทธองค์..ทรงกล่าวใหม ว่าเกิดมา..ทุกชีวา..ต้องตายไป ไม่มีใคร..รอดตาย..เป็นความจริง 235/26 เป็นความจริง..โดยแท้..สิ้นสงสัย ทำไฉน..จะหลุดพ้น..ไม่วนกลับ ต้องฝึกตน..เป็นนิจ..จิตระงับ บีบบังคับ..เริ่มต้น..ตนที่ศีล 235/27 เริ่มจากศีล..ห้าครบ..รบกับจิต ไม่ให้ผิด..สักครู่..สู้ให้ได้ ทำให้ชิน..แค่ครู่..สู้สบาย ก็ขยาย..เวลา..ไม่ว่ากัน 235/28 ไม่ว่ากัน..เป็นวัน..น่ายินดี ถึงเดือนปี..นิ่งสงบ..พบแต่สุข ผู้เกาะศีล..ก้าวไป..ย่อมไร้ทุกข์ จะนั่งลุก..สบายใจ..เป็นไปเอง 235/29 เป็นไปเอง..โดยธรรม..ไม่จำกัด เห็นได้ชัด..แรกสุด..ดุจแบกหิน มีสติ..รักษา..เป็นอาจิน เรื่องของศีล..กินใจ..เราได้เอง 235/30 เราได้เอง..ศีลครบ..สงบระงับ ไม่บังคับ..ตามสบาย..จิตไม่เคร่ง ทำไปมา..ศีลรักษา..เราเสียเอง ผู้กลัวเกรง..บาปกรรม..ย่อมทำได้ 235/31 ย่อมทำได้..ไม่ลังเล..ไม่สงสัย ปัญญาไข..จนครบ..รบกับจิต สังโยชน์ข้อ..ที่สอง..ให้ตรองคิด เมื่อใกล้ชิด..พระธรรม..นำแต่สุข 235/32 นำแต่สุข..มาสู่..รู้ทางแก้ เห็นถ่องแท้..เสียที..ธรรมนี่ใช่ มั่นคงจิต..ไม่ติด..ใจสงสัย ก็เรื่อยไหล..งดงาม..ไปตามธรรม 235/33 ไปตามธรรม..ลูบคลำ..ศีลไม่มี ทำความดี..มอบกาย..ถวายชีวิต รักษาศีล..ยอมตาย..ไม่ให้ผิด นี่เป็นกิจ..สังโยชน์..ข้อที่สาม 235/34 ข้อที่สาม..ตามประสา..ผู้หาทาง ไม่ละวาง..ศีลห้า..ว่าเต็มที่ มุ่งบรรลุ..โสดาบัน..กันเสียที เพื่อไม่มี..ถอยหลัง..หวังนิพพาน 235/35 หวังนิพพาน..งานหลัก..นักปฏิบัติ มุ่งกำจัด..กิเลสตน..วนในศีล จากจิตหยาบ..จนละเอียด..เบียดเก็บกิน ไม่ยลยิน..เย้ยหยัน..ก็ฉันบ้า 235/36 ก็ฉันบ้า..ไม่กล้า..ทำศีลพร่อง ศีลนำร่อง..ไปสู่..ในอู่ดี จิตหมดจด..งดงาม..ตามวิถี โอกาสมี..ใสสด..น่าจดจำ 235/37 น่าจดจำ..งามศีล..ปฏิบัติ มุ่งกำจัด..กิเลส..เฉดจากจิต เมื่อดวงใจ..ใสสด..ก็หมดฤทธิ์ พูดทำคิด..ผ่านตลอด..สุดปลอดภัย 235/38 สุดปลอดภัย..ด้วยใจ..ไร้กิเลส ปฏิเสธ..ทุกอย่าง..ทางชั่วบาป ไม่ให้ไหล..ล่วงล้ำ..แม้คำหยาบ มันน่ากราบ...ใหมเล่า..เจ้าของใจ 235/39 เจ้าของใจ..ไปตรง..มั่นคงนัก มีใจรัก..นิพพาน..ไม่หวั่นไหว หมั่นปัดกวาด..เช็ดถู..ดูข้างใน ไม่ปล่อยให้..หมองมัว..ชั่วปะปน 235/40 ชั่วปะปน..ปล้นดี..ไม่มีทาง ด้วยจัดวาง..กำลัง..ไว้แน่นหนา ทรงชีวัน..มั่นศีล..ภาวนา มีปัญญา..ว่องไว..ไล่กิเลส 235/41 ไล่กิเลส..ปฏิเสธ..การเข้ามา เต็มอัตรา..กำลัง..นั่งสงบ แค่ควบคุม..จิตใจ..ไม่ต้องรบ ก็ได้พบ..โดยพลัน..อันสุขใจ 235/42 อันสุขใจ..ใสสว่าง..กระจ่างจิต ไม่อาจปิด..ออร่า..หน้าแจ่มใส คงจะไม่..ต้องบอก..ออกจากใน มาจากใจ..งดงาม..ตามกำลัง 235/43 ตามกำลัง..ศีลธรรม..ความละเอียด เมื่อกลัวเกลียด..เกิดกาย..มากมายทุกข์ ก็ตั้งจิต..ปรารถนา..ค้นหาสุข ทำการปลุก..จิตตน..ก้าวพ้นผ่าน 235/44 ก้าวพ้นผ่าน..ทุกด่าน..เลยดีกว่า น้อมขมา..นายกรรม..เคยทำผิด เป็นไปได้..ชดใช้..ด้วยชีวิต ถ้าหากปิด..บัญชีได้..ไม่รีรอ 235/45 ไม่รีรอ..เร่งรัด..ปฏิบัติ เพื่อจะตัด..ทางตรง..จิตคงมั่น ไม่ขอปัก..จิตจม..พรหมสวรรค์ เพราะจิตฉัน..มั่นคง..ตรงนิพพาน 235/46 ตรงนิพพาน..ต้องการ..ถึงที่สุด ต้องการหลุด..จากห่วง..บ่วงร้อยรัด ผู้ชนะ..ใช้ธัมมะ..ปฏิบัติ หาทางตัด..ทิ้งหมด..งดการต่อ 235/47 งดการต่อ..ขอตัด..หมดทุกสิ่ง เพื่อตรงดิ่ง..สู่จุด..หยุดสอบตก อย่าริสร้าง..ปัญหา..ท้านรก โอกาสวก..กลับหลัง..ยังมีมาก 235/48 ยังมีมาก..ลากลง..ผู้หลงเพลิน จึงยับเยิน..ขาดทุน..วันบุญหมด ดุจปลาตาย..บนฝั่ง..หลังน้ำลด อนาคต..หมดท่า..เพราะว่าหลง 235/49 เพราะว่าหลง..ติดสุข..สนุกเพลิน ไม่ก้าวเดิน..ไปต่อ..มันก็จบ ทหารกล้า..แต่ว่า..ไม่พร้อมรบ สุดท้ายพบ..พ่ายแพ้..มีแต่ถอย 235/50 มีแต่ถอย..หลังกลับ..รับผลกรรม มาตั้งลำ..เดินใหม่..ไม่ใช่ที่ ขึ้นไปได้..ไหลลง..หลงทุกที หรือไม่มี..จิตมั่น..เพื่อวันหลุด 235/51 เพื่อวันหลุด..สุดท้าย..ป้ายสุดทาง ก็จงวาง..ทุกสิ่ง..ทิ้งทุกอย่าง ไม่ให้หน่วง..เหนี่ยวเรา..ผู้ก้าวย่าง คือไปอย่าง..เบาสบาย..ไร้กังวล 235/52 ไร้กังวล..อันคน..ทำได้ยาก รักพลัดพราก..หน่วงเหนี่ยว..ให้เหลียวหลัง ทำโหยไห้..ห่วงหา..ละล้าละลัง เป็นเหมือนดัง..โซ่ทอง..คล้องใจไว้ 235/53 คล้องใจไว้..ไปได้..อย่างจำกัด เราจงตัด..ให้ขาด..ด้วยปัญญา เป็นวิหค..หลุดบ่วง..ไร้ห่วงหา บินถลา..จากไป..ไม่หวนคืน 235/54 ไม่หวนคืน..กลับมา..อย่างเด็ดขาด ตายอนาถ..ทุกที..นี่เหตุผล เจ็บป่วยไข้..ไม่สบาย..เจ้ากายคน ยิ่งแก่ตน..ทุกข์ใหญ่..ใส่เต็มที่ 235/55 ใส่เต็มที่..ไม่มี..ความสุขเลย เหมือนคุ้นเคย..ผูกพัน..นานเป็นชาติ เกิดเป็นคน..เหมือนถูก..ทุกข์ผูกขาด คือไม่อาจ..หนีพ้น..ถ้าวนกลับ 235/56 ถ้าวนกลับ..ตามกฏ..ไม่หดหาย มุ่งทำลาย..ไปมา..ไม่จบสิ้น เพราะกิเลส..ตัณหา..มันพาดิ้น อยากจบสิ้น..จงให้..อภัยทาน 235/57 อภัยทาน..การพูดง่าย..ทำแสนยาก ทนฉุดลาก..ขุดลอก..ออกจากกรรม เก่ารับไป..ใหม่ไม่ปลูก..ถูกกระทำ ผลของกรรม..ก่อนเก่า..ที่เราเห็น 235/58 ที่เราเห็น..อยู่นี่..มีแต่ตาย มีร่างกาย..เลือดเนื้อ..เพื่อจะแก่ มีสติ..ปัญญา..หาทางแก้ สิ่งที่แย่..เคยทำ..ก่อกรรมมา 235/59 ก่อกรรมมา..มากมาย..หลายชาติภพ จึงประสบ..ยุ่งยาก..มากปัญหา มีหลายครั้ง..หลายหน..จนปัญญา จึงชินชา..รับผล..ตนเคยทำ 235/60 ตนเคยทำ..ทั้งนั้น..มีปัญหา เขาตามมา..เอาคืนหมด..บดบรรเลง จึงละอาย..ทำชั่ว..บาปกลัวเกรง ให้ตัวเอง..สูงจิต..ปิดอบายฯ |
บทความทั้งหมด
|