บทเส้นทางสายพระนิพพาน 217 บนเส้นทาง สายพระนิพพาน 217 217/01 สวัสดี..เพื่อนเรา..เช้าวันพระ รู้ชำระ..จิตใจ..ให้ใสผ่อง มีสติ..รู้ทัน..ช่วยกลั่นกรอง ก็รับรอง..อารมณ์เย็น..เป็นประจำ 217/02 เป็นประจำ..ทำดี..นี้เพื่อตน ทั้งเพื่อคน..รอบกาย..สบายจิต เป็นตัวอย่าง..ย่างนำ..พูดทำคิด หวังชีวิต..เบื้องหน้า..จะหลุดพ้น 217/03 จะหลุดพ้น..กายทุกข์..แต่สุขใจ ทำอะไร..แต่นี้..ไม่มีชั่ว ทำแต่ดี..เท่านั้น..มั่นใจตัว ขอเป็นบัว..โผล่พ้น..จากโคลนตม 217/04 จากโคลนตม..ไม่จมมิด..เพราะคิดสู้ จึงเป็นผู้..โผล่พ้น..ขึ้นจนได้ มีสติ..ปัญญา..พากันใช้ เปลี่ยนจากร้าย..เป็นดี..อยู่ที่เรา 217/05 อยู่ที่เรา..เอาดี..ไว้ที่จิต พูดทำคิด..สิ่งใด..อยู่ในดี ทางชีวิต..เย็นชัวร์..ชั่วไม่มี มั่นในดี..มีสุข..สงบเย็น 217/06 สงบเย็น..เห็นทุกข์..ธรรมดา ทุกข์กายา..ป่วยไข้..ไม่สบาย มีหิวอิ่ม..ตื่นหลับ..แล้วขับถ่าย มีความตาย..ที่สุด..คือจุดจบ 217/07 คือจุดจบ..แห่งกาย..ตายแน่นอน เป็นละคร..โลกเขา..เราอย่าติด มันเป็นทุกข์..ทางกาย..ไม่ใช่จิต จงรู้คิด..ใช้ปัญญา..พาตนหนี 217/08 พาตนหนี..ที่นี้..หมายถึงจิต อย่าไปติด..กายเน่า..รอเผาทิ้ง ทั้งกายเรา..กายเขา..ทั้งชายหญิง รับความจริง..นี้ได้..สบายเลย 217/09 สบายเลย..เพื่อนเอย..จิตก่อนจาก รู้ต้องพราก..จากของรัก..ของชอบใจ ไม่อาจครอง..มองเห็นชัด..ก็ตัดไป สบายใจ..จากกาย..ไปด้วยดี 217/10 ไปด้วยดี..มีเป้าหมาย..รอข้างหน้า ไม่อ่อนล้า..พอไหว..ก็ไปต่อ แต่ถ้าจิต..ไม่เข้ม..เต็มไม่พอ หยุดพักรอ..เติมเต็มขั้น..สวรรค์พรหม 217/11 สวรรค์พรหม..ชมเพลิน..เดินวนกลับ เอาจิตจับ..พระนิพพาน..คงมั่นไว้ หยุดตรงนี้..เพื่อเรา..ขัดเกลาใจ เพื่อต่อไป..พระนิพพาน..กาลเหมาะสม 217/12 กาลเหมาะสม..อาจขมขื่น..สะอื้นฮัก จิตไม่ปัก..คงมั่น..เกิดหวั่นไหว สวรรค์พรหม..สุขเกิน..เพลิดเพลินใจ ต้องหล่นไป..เริ่มต้นใหม่..อบายภูมิ 217/13 อบายภูมิ..ผูกพัน..มันมากมาย พอตกตาย..ต่างถลา..ลงมานี่ คงห่วงกรรม..มากมาย..ในบัญชี ลงมาที..สนุกสนาน..เพื่อนกันเยอะ 217/14 มาเริ่มต้น..กันใหม่..เรื่องไตรลักษณ์ ต้องชะงัก..มันอะไร..กันละหว่า ก็อนิจจัง..ทุกขัง..อนัตตา ผู้เกิดมา..พิจารณา..เห็นร่างกาย 217/15 เห็นร่างกาย..ไม่เที่ยงเป็น..อนิจจัง เมื่อกายยัง..เปลี่ยนแปลง..ไปตามวัย จากทารก..เด็กหนุ่มสาว..เป็นผู้ใหญ่ แล้วต่อไป..วัยชรา..ต่อมาตาย 217/16 ต่อมาตาย..ร่างกาย..เป็นเช่นนี้ เราจึงชี้..ชัดกัน..มันไม่เที่ยง เป็นความจริง..ทั่วไป..ใครจะเถียง ไม่มีเสียง..คัดค้าน..ฉันไปต่อ 217/17 ฉันไปต่อ..ร่างกาย..มีทุกข์ขัง กายเป็นรัง..ของโรค..ถูกโขกสับ ทั้งโรคหิว..ปวดหนักเบา..เอาไงครับ คอยตั้งรับ..หนาวร้อนฝน..เมื่อตนยัง 217/18 เมื่อตนยัง..กายฟัง..ที่ไหนเล่า มันแก่เฒ่า..เสื่อมสลาย..เจ้ากายนี้ ถึงบำรุง..เลี้ยงดู..มันอย่างดี มันจึงมี..ก็แต่..แก่ไปหน้า 217/19 แก่ไปหน้า..หาตาย..ในที่สุด คือถึงจุด..เสื่อมสลาย..ไปตามกาล อันกายนี้..ตั้งอยู่..ได้ไม่นาน อันตรธาน..ไร้ตัวตน..บนอนัตตา 217/20 บนอนัตตา..มาเพื่อไป..ใช่อยู่เลย สิ่งของเอย..เช่นกัน..มันเก่าได้ พอถึงจุด..ที่สุด..สลายไป เราคือใจ..หรือจิต..คิดให้เป็น 217/21 คิดให้เป็น..เห็นค่า..ในการเกิด เมื่อกำเนิด..เกิดได้..ใช้สมอง ต่างจากสัตว์..มีปัญญา..คิดไตร่ตรอง เป็นผู้มอง..เห็นปัญหา..มาจากตน 217/22 มาจากตน..คนใช้..แต่อารมณ์ ไม่รู้ข่ม..ใจจิต..คิดเสียก่อน พอวู่วาม..มีแต่..ความเดือดร้อน จงมองย้อน..สักนิด..ผิดเป็นครู 217/23 ผิดเป็นครู..รู้ตัว..ใช้ปัญญา พระตถา..คตเจ้า..ทรงสอนไว้ จงละชั่ว..ทำดี..แต่นี้ไป จงทำใจ..ผ่องแผ้ว..แล้วจะดี 217/24 แล้วจะดี..มีศีลห้า..คอยประกบ รักษาครบ..องค์ประกอบ..ตอบได้แน่ เริ่มที่เรา..หวังเอาดี..ไม่มีแย่ มันก็แค่..ทำให้เห็น..เป็นธรรมดา 217/25 เป็นธรรมดา..เขาเรา..เอาไปคิด มีชีวิต..อยากให้..ใครไล่ฆ่า ต่างรักตัว..กลัวตาย..ไม่ปาณา ผู้ไม่ฆ่า..สงบเย็น..เป็นอาจิณ 217/26 เป็นอาจิณ..ยินดี..เท่าที่หา ไม่ปรารถนา..หยิบฉวย..ด้วยอยากได้ เขาหามา..เหนื่อยยาก..ลำบากกาย อาจลาตาย..สิ่งสุดท้าย..ในชีวิต 217/27 ในชีวิต..คิดดีแล้ว..ไม่ลักทรัพย์ คิดดูครับ..ทรัพย์ใคร..ใครก็หวง เหนื่อยยากหา..มาหาย..ช้ำในทรวง เรื่องทั้งปวง..อย่าให้อยาก..มาลากไป 217/28 มาลากไป..ผิดลูกเขา..ผิดเมียใคร หลงอยู่ใน..กามา..จะพาพัง หากว่าลูก..เมียเรา..โดนเข้ามั่ง อาจจะคลั่ง..เข่นฆ่า..บ้าไปเลย 217/29 บ้าไปเลย..เพื่อนเอย..อันกาเม พาพังเพ..ครอบครัว..ตัวปัญหา มีสติ..คุมไว้..ใช้ปัญญา สุขอุรา..เฉพาะคู่..ผู้เจริญ 217/30 ผู้เจริญ..ไม่เพลิน..กล่าวมุสา ปรารถนา..เสียงไพเราะ..เสนาะหู จงพูดดี..วจีไพเราะ..ให้เขาดู และเป็นผู้..ไม่ส่อเสียด..เกลียดตอแหล 217/31 เกลียดตอแหล..แถเล่นลิ้น..ไม่ยินดี พอกันที..ไม่มี..คนเชื่อถือ เป็นผู้ใหญ่..เสียเปล่า..คนเขาลือ เพราะปากคือ..ประตู..สู่ใจตน 217/32 สู่ใจตน..จนรื่นไหล..ไร้คงมั่น พูดถึงท่าน..ใครต่อใคร..ต่างส่ายหน้า ไม่มีใคร..ไม่ปรารถนา..จะคบค้า การคบหา..ไม่เคยยาก..ปากจริงใจ 217/33 ปากจริงใจ..ไม่ดื่มเหล้า..ไม่เมายา อันจะพา..ไปสู่..ประตูนรก ผู้เมามาย..ทำอะไร..ก็สกปรก พาสอบตก..ทั้งสิ้น..ศีลทุกข้อ 217/34 ศีลทุกข้อ..พอเหล้ายา..มาเข้าปาก ไม่ลำบาก..จะฆ่า..หรือว่าลัก ผิดลูกเขา..เมียใคร..ง่ายดายนัก ปากไม่พัก..เพ้อพร่ำ..คำโกหก 217/35 คำโกหก..พรั่งพรู..ไม่รู้ตัว ผู้เมามัว..มึนงง..หลงสติ อาจทำชั่ว..เร็วกว่า..ฮิตาชิ จงอย่าริ..มึนเมา.เสพเหล้ายา 217/36 อายุมาก..ย่อมลาก..เสื่อมสู่ตน เราทุกคน..ไม่ทรง..อย่างคงมั่น สำหรับผู้..รับรู้..ปัจจุบัน ย่อมเห็นมัน..ผันแปร..ไม่แน่นอน 217/37 ไม่แน่นอน..ย้อนดู..รู้ได้เลย กายนี้เคย..แข็งแกร่ง..อ่อนแรงล้า มีความเจ็บ..ป่วยไข้..ไล่ตามมา ต้องร่ำลา..จากกัน..วันทอดกาย 217/38 วันทอดกาย..ตายจาก..ลำบากจิต ใจผูกติด..กับกาย..เสียหายยิ่ง เพราะกายนี้..ไม่ใช่เรา..ของเราจริง ตัดใจทิ้ง..กายเน่า..เข้านิพพาน 217/39 เข้านิพพาน..ผ่านการ..ขัดเกลาจิต ไม่ยึดติด..สิ่งใด..ในโลกนี้ ทรัพย์เงินทอง..พี่น้อง..ที่เรามี กายก็ดี..ต้องพราก..ไปจากกัน 217/40 ไปจากกัน..สักวัน..หนึ่งข้างหน้า พิจารณา..เองเถิด..ประเสริฐกว่า ผู้ก้าวผ่าน..ทุกด่าน..ด้วยปัญญา เรียกว่าหา..ทางพ้น..ด้วยตนเอง 217/41 ด้วยตนเอง..ใช้ปัญญา..พิจารณากรรม เป็นผู้ทำ..พูดคิด..ด้วยจิตนิ่ง จึงรู้ว่า..ธรรมดา..คือความจริง เห็นทุกสิ่ง..เสื่อมสลาย..ไปตามกาล 217/42 ไปตามกาล..เวลา..มาชั่วคราว เคยหนุ่มสาว..มาหาย..ไปจากกัน ทุกเรื่องราว..ที่เป็น..เช่นความฝัน ปัจจุบัน..แก่เฒ่า..รอเข้าโลง 217/43 รอเข้าโลง..ลาโลก..ที่ลวงหลอก หาทางออก..จากตม..อันขมขื่น ปรารถนา..ลาลับ..ไม่กลับคืน เป็นผู้ตื่น..ขึ้นมา..หาแสงธรรม 217/44 หาแสงธรรม..เส้นทาง..เอกเอกา เพื่อนำพา..สู่จุด..อันหลุดพ้น การจะเป็น..ผู้หลุด..รู้ขุดค้น ผู้มากล้น..ความเพียร..ไม่เวียนกลับ 217/45 ไม่เวียนกลับ..จับมั่น..อันทางตรง พุทธองค์..ชี้ทางไหน..ไปตามนั้น เดินหน้าไป..ให้ถอย..ไม่มีวัน มุ่งฝ่าฟัน..สู่วิมุติ..จนสุดทาง 217/46 จนสุดทาง..แห่งธรรม..ที่กำหนด แดนอันกฏ..แห่งกรรม..ตามไม่พบ แดนอันกรรม..ผูกพัน..เป็นอันจบ ไม่ต้องหลบ..ต้องลี้..หนีไปไหน 217/47 หนีไปไหน..ได้เล่า..ท่านเจ้าขา ปรารถนา..แค่นั้น..มันไม่ใช่ อธิษฐาน..ขอสิทธิ์..ตั้งจิตไป ปฏิบัติ..ขัดเกลาใจ..สร้างทำทาง 217/48 สร้างทำทาง..สู่จุด..ที่หลุดพ้น จุดที่ตน..ปรารถนา..เดินมาสู่ จิตที่ตั้ง..มั่นไว้..ด้วยใจสู้ จิตเป็นผู้..เดินไป..ใกล้ทุกที 217/49 ใกล้ทุกที..ผู้มี..ปัญญาตัด ปฏิบัติ..ต่อไป..จนไร้พ่าย คือยอมรับ..ความจริง..ต้องทิ้งกาย หลังความตาย..จิตพุ่ง..มุ่งนิพพาน 217/50 มุ่งนิพพาน..ถ้าสวรรค์..ดันไม่พ้น รู้ว่าตน..หมดกำลัง..ตั้งจิตใหม่ ถ้าหมดบุญ..ตกสวรรค์..ย่อมบรรลัย ต้องตั้งใจ..มุ่งหน้า..หานิพพพาน 217/51 หานิพพาน..ข้างบน..อย่าจนจิต อย่าไปติด..สุขสำราญ..มีวันหมด สร้างถนน..บนสวรรค์..ให้ปรากฏ บริบท..แห่งจิต..ปิดทางถอย 217/52 ปิดทางถอย..คอยก้าว..เดินไปหน้า จะเร็วช้า..จุดหมาย..ใกล้ทุกที ก้าวย่างไป..ถูกทิศ..ด้วยจิตดี กับการมี..ปัญญา..พิจารณาธรรม 217/53 พิจารณาธรรม..นำทาง..เพื่อวางเป้า เดินทางเข้า..สู่จุด..การหลุดพ้น เพื่อถากถาง..ทางไป..ให้ได้ผล จิตของตน..ปฏิบัติ..ขัดอย่างไร 217/54 ขัดอย่างไร..เพื่อไป..พระนิพพาน ไม่เนิ่นนาน..เสียจน..หล่นสวรรค์ มีแต่จิต..อทิสมานกาย..ไปครับท่าน ต้องมุ่งมั่น..ไม่ลดละ..ชนะใจ 217/55 ชนะใจ..ไปต่อได้..ใช้จิตตัด ปฏิบัติ..ถึงสละ..จนละได้ บนสวรรค์..ทานบุญ..ที่คุณใช้ ไปต่อได้..ไม่หยุดยั้ง..พลังจิต 217/56 พลังจิต..คิดตัด..ไปจนผ่าน แต่ละผ่าน..สวรรค์พรหม..บรมสุข ไปติดอยู่..จนหล่นโครม..ระทมทุกข์ มุ่งหาสุข..นิรัน..ไม่หันกลับ 217/57 ไม่หันกลับ..เด็ดขาด..พลาดทุกรอบ คงเพราะชอบ..ลืมตัว..มัวติดสุข สรวงสวรรค์..วิมาน..มันสนุก ไม่ต้องลุก..กินข้าวปลา..หางานทำ 217/58 หางานทำ..ไม่มี..ดีไปหมด อยากปรากฏ..ทิพยทาน..สำราญจิต ลงนรก..ตกสวรรค์..ไม่ทันคิด เผลอเพียงนิด..หล่นไป..ไฟลุกท่วม 217/59 ไฟลุกท่วม..กรรมเล่นน่วม..เลยคราวนี้ กว่าจะมี..โอกาส..เป็นมนุษย์ ยังต้องใช้..เศษกรรม..ไม่เคยหยุด กว่าจะหลุด..จากคน..หนีพ้นกรรม 217/60 หนีพ้นกรรม..กว่าจะได้..ไม่หวนกลับ ขอลาลับ..สวรรค์พรหม..ผมไม่อยู่ แม้จะสุข..เพียงใด..ใจเรารู้ มุ่งไปสู่..พระนิพพาน..สถานเดียว
สบายดีนะคะ อิอิ
 โดย: LittleDaimon
 วันที่: 31 มกราคม 2560 เวลา:13:45:54 น. |
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 8 คน [