บนเส้นทางสายพระนิพพาน 210 บนเส้นทาง สายพระนิพพาน 210 210/01 ทุกสิ่งอัน..วันเวลา..พาสลาย แล้วล้มหาย..ตายจาก..หลากสีสรร มีความแก่..เจ็บตาย..ไล่ทุกวัน จะผลักดัน..ไล่หนี..ไม่มีทาง 210/02 ไม่มีทาง..จงถากถาง..ทางเอาเถิด ขอจงเปิด..ทางใหม่ตน..เดินจนชิน จงเดินด้วย..จิตใส..ไร้มลทิน ค่อยเก็บกิน..ทีละหน่อย..บ่อยดีเอง 210/03 บ่อยดีเอง..พูดทำคิด..ด้วยจิตใส รู้จักไข..ปัญหา..แห่งชีวิต เจอสัจจะ..ความจริง..สิ่งปกปิด อันสถิต..อยู่ใน..ใจเราเอง 210/04 ใจเราเอง..ทั้งนั้น..มันปรุงแต่ง ให้ทุกแห่ง..ในใจนี้..มีแต่อยาก อันกิเลส..ตัณหา..พาไม่ยาก มันฉุดลาก..ใจตน..ไปจนได้ 210/05 ไปจนได้..แพ้พ่าย..อารมณ์อยาก แม้ลำบาก..มากมาย..ไม่เคยบ่น ขอเพียงได้..ให้สม..อารมณ์ตน ถึงฆ่าคน..แย่งชิง..เพื่อสิ่งปอง 210/06 เพื่อสิ่งปอง..ไม่ปลง..เลยหลงผิด เอาแต่จิต..สะสม..จมกิเลส ไม่สนธรรม..คำสอน..พระโลกเชษฐ์ เสียงพระเทศน์..รำคาญใจ..ไม่ทนฟัง 210/07 ไม่ทนฟัง..ยังปรามาส..พลาดถนัด เป็นผู้ตัด..ทางตน..จนทางตัน มัวแต่หลง..ละเมอ..กับเพ้อฝัน พร้อมกับหัน..หลังให้..ไม่ใยดี 210/08 ไม่ใยดี..ทางใจ..ไม่เข้าท่า ในโลกหล้า..เริงโลกีย์..ถึงมีสุข ผู้มองทาง..ไม่เป็น..ไม่เห็นทุกข์ โดดเข้าคลุก..สนุกแท้..แพ้กิเลส 210/09 แพ้กิเลส..ตัณหา..ว่าสุขใจ ไม่เท่าใด..ก็ช้ำ..จงจำไว้ หลังสนุก..ทุกข์รุม..มันคุ้มไหม มองทางไหน..มืดมน..หนทางเดิน 210/10 หนทางเดิน..มืดมิด..ด้วยจิตเขลา เรื่องหาเหา..ใส่หัว..ตัวถนัด ดุจแมงเม่า..เน่าเหม็น..เห็นได้ชัด ผู้จับมัด..ทุกข์ทน..ก็ตนเอง 210/11 ก็ตนเอง..ทั้งนั้น..มันออกฤทธิ์ จนก่อพิษ..เพทภัย..ให้แก่ตน เมื่อเป็นผู้..ก่อกรรม..ธรรมไม่สน รอรับผล..แล้วกัน..เดี๋ยวมันมา 210/12 เดี๋ยวมันมา..อย่าโวยวาย..ให้อายเขา เป็นเพราะเรา..ขุดบ่อ..ก่อเอาไว้ ถึงเวลา..กำหนด..ต้องชดใช้ ก็เวียนว่าย..ผูกพัน..กันยืดยาว 210/13 กันยืดยาว..ไม่รู้จบ..ข้ามภพชาติ เพราะผิดพลาด..มีผล..ไม่หล่นหาย จงรับรู้..ไว้เถิด..กี่เกิดตาย การจะคลาย..จากกรรม..ทำที่ใจ 210/14 ทำที่ใจ..ที่จิต..คิดดีงาม แล้วเดินตาม..คำสอน..พุทธองค์ เป็นผู้พูด..คิดทำดี..ไม่มีลง ยิ่งรู้ปลง..สำนึกผิด..จิตยิ่งดี 210/15 จิตยิ่งดี..ดุจมีแสง..ส่องทางไป แล้วทำใจ..อดทน..จนสงบ แม้มองหา..ทิพย์สถาน..ย่อมพานพบ เป็นผู้รบ..จิตตน..ไม่สนใคร 210/16 ไม่สนใคร..ใจนิ่ง..ยิ่งเย็นฉ่ำ รู้ดื่มด่ำ..ศีลสมาธิ..ภาวนา ดีที่ใจ..ศีลก็ไม่..ต้องรักษา แต่ก็หา..ผิดศีลไม่..เพราะใจดี 210/17 เพราะใจดี..ละกิเลส..มากเมตตา ก็นำพา..ใจจิต..ไม่ผิดศีล รู้ทางไป..ไร้จริต..ก็ติดดิน ไร้มลทิน..ปัจจุบัน..มันไปเร็ว 210/18 มันไปเร็ว..ใจจิต..ไม่ติดฤทธิ์ เป็นผู้คิด..พูดทำ..ธรรมดา ทั้งเป็นผู้..อยู่สบาย..ไร้ปัญหา เป็นผู้มา..เพื่อไป..ด้วยใจตน 210/19 ด้วยใจตน..ถูขัด..กำจัดชั่ว อุดรูรั่ว..ปฏิเสธ..กิเลสเข้า มีสติ..ทุกเวลา..ตื่นมาเฝ้า โอกาสเข้า..ถึงใจ..ก็ไม่มี 210/20 ก็ไม่มี..โอกาส..ให้พลาดผิด ได้แต่สิทธิ์..กรรมเก่า..เข้าขวางกั้น เมื่อยอมรับ..ไม่สนใจ..ในปัจจุบัน ก็ช่างมัน..ประไร..แค่กายตน 210/21 แค่กายตน..อดทน..ยอมรับได้ อีกยังใช้..อโหสิ..มิจองกรรม มีโอกาส..พ้นผ่าน..การกระทำ แม้ทุกกรรม..คืบคลาน..ก็ผ่านพ้น 210/22 ก็ผ่านพ้น..ลุล่วง..จากบ่วงกรรม ให้พระธรรม..นำทาง..วางใจได้ แม้เนิ่นนาน..ผ่านยาก..มากกำไร รู้เข้าใจ..เท่านั้น..มันไปเอง 210/23 มันไปเอง..ทางตรง..ไม่หลงทิศ ไม่มีผิด..เดินหน้า..อย่าสงสัย ทางสงบ..ร่มเย็น..เป็นทางไป ทางที่ใจ..เป็นสุข..บุกต่อไป 210/24 บุกต่อไป..สบายจิต..ปิดทางลง จงเดินตรง..ไปหน้า..หาจุดหมาย ด้วยดวงจิต..คงมั่น..แม้วันวาย จะห่วงกาย..ทำไมเล่า..ยืมเขามา 210/25 ยืมเขามา..ของโลกา..คืนเขาไป ไม่มีใคร..หอบไป..ที่อื่นได้ แดนข้างหน้า..พอม่อง..ไม่ต้องใช้ จะดีร้าย..บาปบุญ..หนุนนำไป 210/26 หนุนนำไป..ใกล้ไกล..ไม่ประมาณ มากบุญทาน..ศีลธรรม..นำสูงส่ง ผู้จิตดี..จิตใส..ไม่มีลง สมประสงค์..แห่งจิต..ไม่ผิดแน่ 210/27 ไม่ผิดแน่..เที่ยงแท้..ทางพ้นทุกข์ เฉพาะผู้ลุก..ขึ้นยืน..แล้วตื่นตน เดินตามทาง..พระโลกเชษฐ์..ด้วยเหตุผล จิตแห่งตน..จึงสว่าง..เห็นทางไป 210/28 เห็นทางไป..ด้วยใจตน..ย่อมพ้นทุกข์ มีความสุข..ตามกุศล..อันตนสร้าง ถากถางหน่อย..อย่าปล่อย..ให้รกร้าง จงถากถาง..ขยายใหญ่..ไปคล่องตัว 210/29 ไปคล่องตัว..ไม่กลัว..กลับหลังหัน เพราะเชื่อมั่น..ปัจจุบัน..อันกุศล มุ่งขัดเกลา..จนเบาบาง..อย่างอดทน เพื่อให้ตน..หาทางเป็น..เห็นทางไป 210/30 เห็นทางไป..ด้วยใจ..ไปจนสุด เป็นผู้หลุด..จากห่วง..บ่วงกรรมเก่า รู้ตัวตน..จิตสบาย..หลังกายเน่า เป็นผู้เข้า..ถึงธรรม..นำถูกทาง 210/31 นำถูกทาง..วางถูกจุด..หยุดเกิดกาย กลับมาตาย..ซ้ำซ้ำ..ย้ำว่าไม่ กลับมาเกิด..ขอเมิน..ทุกข์เกินไป เมื่อหัวใจ..รู้จุด..ไม่หยุดเดิน 210/32 ไม่หยุดเดิน..สู่เป้า..ยิ่งเข้าใกล้ รู้ว่าใช่..ด้วยจิต..ไม่ผิดแน่ มีแต่ธรรม..นำทาง..อันจริงแท้ ไม่มีแพ้..มีแต่พ้น..บนทางธรรม 210/33 บนทางธรรม..จำให้ดี..มีแต่เย็น ผู้บำเพ็ญ..ร้อนไม่เป็น..ถ้าเข้าถึง ทางชีวิต..ผู้รู้คิด..จิตดวงหนึ่ง มีแต่บึ่ง..ไปจนสุด..เพื่อหลุดพ้น 210/34 เพื่อหลุดพ้น..จากผล..ปฏิบัติ ไม่จำกัด..กาลเวลา..ว่าวันไหน ไม่แบ่งเพศ..ชนชั้น..วรรณะใด ขอเพียงใจ..มุ่งมั่น..มันถึงได้ 210/35 มันถึงได้..หญิงชาย..ผู้ใหญ่เด็ก เป็นเรื่องเล็ก..สำหรับผู้..สู่เส้นทาง ด้วยจิตใจ..ผู้ชนะ..รู้ละวาง จึงเดินทาง..อย่างสงบ..เพื่อจบกิจ 210/36 ผลจากกรรม..นำเกิด..เป็นสัตว์คน มีตัวตน..ให้นายกรรม..เขาตามติด ตั้งแต่เกิด..จนตาย..วายชีวิต เรื่องจะคิด..หลบหนี..ไม่มีทาง 210/37 ไม่มีทาง..หนีพ้น..เหล่าคนสัตว์ ปฏิบัติ..ขัดเกลาจิต..มีสิทธิ์พ้น ต้องมีจิต..งามใส..ในกมล และอดทน..อดกลั้น..จนวันตาย 210/38 จนวันตาย..ไปจาก..แดนมนุษย์ ดวงจิตหลุด..จากร่าง..ไปทางบุญ นั่นแหละเป็น..ทางไป..ไม่ขาดทุน ทางที่คุณ..ไปต่อ..บ่หวนคืน 210/39 บ่หวนคืน..มาใหม่..เป้าหมายหลัก มุ่งเน้นหนัก..จิตตน..จนชนะ ธรรมชาติ..เรียนรู้..เป็นผู้ละ จิตเป็นพระ..ละกิเลส..ปฏิเสธมัน 210/40 ปฏิเสธมัน..ตัณหา..ตัวพาอยาก ก่อวิบาก..ประจำ..ทำตกต่ำ ยมบาล..ท่านยิ้ม..คอยทิ่มตำ ความระยำ..ต้องไม่..ละให้สิ้น 210/41 ละให้สิ้น..ดิ้นให้หลุด..จากฉุดรั้ง จงยับยั้ง..ชั่งใจ..ให้ถี่ถ้วน กิเลสตัณหา..อย่าปล่อย..มารบกวน คิดทบทวน..ถ่องแท้..ไม่แพ้พ่าย 210/42 ไม่แพ้พ่าย..ได้ประโยชน์..มหาศาล พระนิพพาน..ก็ไม่..ไกลเกินฝัน จิตไม่ปรุง..มุ่งหน้า..เพื่อฝ่าฟัน เส้นทางอัน..ตนถากถาง..เป็นทางไป 210/43 เป็นทางไป..เฉพาะตน..เพียงเท่านั้น เราผู้หมั่น..ถากถาง..ทางเอาไว้ เราผู้เดิน..คนเดียว..ไม่เกี่ยวใคร ทางแห่งใจ..เอกเอกา..หาทางตน 210/44 หาทางตน..แต่ละคน..แต่ละจิต ต่างจริต..ความคิดอ่าน..ด่านคิดตรอง พิจารณา..จากใน..รู้ไตร่ตรอง โอกาสทอง..มาถึงตัว..อย่ามัวเพลิน 210/45 อย่ามัวเพลิน..ทรัพย์ภายนอก..หลอกให้หลง ขอเราจง..เอาจิตจับ..ทรัพย์ภายใน ทรงคุณค่า..มหาศาล..กว่าสิ่งใด ไม่มีใคร..แย่งยื้อ..หรือแบ่งปัน 210/46 ทำกิเลส..สิ้นไป..อย่างไรเล่า อารมณ์เศร้า..อารมณ์ชั่ว..จิตมัวหมอง สิ่งเหล่านี้..ลดละไป..อย่าได้มอง เพื่อจับจอง..พระนิพพาน..วันชีพวาย 210/47 อารมณ์จิต..คิดกอบโกย..ขโมยฆ่า ตามไล่ล่า..อยากได้..ของของเขา เราไม่อยาก..ให้ใครแย่ง..ของของเรา คิดดูเขา..คงเหมือนกัน..มันไม่ดี 210/48 มันไม่ดี..ชีวิตมี..แต่ระแวง ความรุนแรง..มีแต่ทุกข์..รุกเข้าหา มีแต่ความ..ช้ำชอก..ออกหน้าตา มีแต่พา..ตกต่ำ..จำให้มั่น 210/49 จำให้มั่น..เราท่าน..สู้มันได้ วันนี้พ่าย..อย่าท้อ..ขอสู้ใหม่ ทุกข์รันทด..อย่าหมด..กำลังใจ ไม่มีใคร..ชนะใจ..ได้ง่ายเลย 210/50 ได้ง่ายเลย..เพื่อนเอย..ถ้ารู้ปลง เพียงไม่หลง..เชื่อกิเลส..เหตุแห่งทุกข์ ปัจจุบันดี..มีกำไร..ใจเป็นสุข ส่วนความทุกข์..กายที่เห็น..เป็นธรรมดา 210/51 เมื่อกิเลส..กับปัญญา..มาจากใจ การแก้ไข..ที่ใจ..จึงจะจบ เอาปัญญา..จากใจ..ออกไปรบ เพื่อสยบ..กิเลสร้าย..ที่ใจตน 210/52 ที่ใจตน..มีแต่คน..รู้ขัดเกลา จึงจะเอา..ชนะ..กิเลสได้ ความโมโห..โกรธา..อย่าไปใช้ ชนะได้..ด้วยใจดี..มีทางเดียว 210/53 มีทางเดียว..เคี่ยวกรำใจ..ให้อดทน ทำไปจน..สงบเย็น..เป็นนิสัย ผู้ใจดี..ไม่ชี้โทษ..โกรธเคืองใคร เพราะว่าใจ..ขัดเกลา..เอาไว้ดี 210/54 เมื่อจิตใจ..ขัดเกลา..เอาไว้ดี ที่เห็นมี..แต่สิ่ง..อันสมมุติ แล้วสุดท้าย..เสื่อมสลาย..ในที่สุด ผู้รู้หยุด..หลุดพ้นได้..ใช้ปัญญา 210/55 ใช้ปัญญา..พิจารณา..หาเหตุผล ไม่สับสน..ชีวิต..คิดถ้วนถี่ ใช้ชีวิต..คุ้มค่า..ทุกนาที เพราะว่ามี..ปัญญา..มาคอยคุม 210/56 มาคอยคุม..ใจจิต..ไม่ผิดพลาด ไม่เป็นทาส..ของกิเลส..และตัณหา ตัดสินใจ..ไม่ยาก..จากปัญญา ธรรมดา..มนุษย์เอย..เสวยกรรม 210/57 เสวยกรรม..ธรรมดา..ของมนุษย์ ต้องการหยุด..หลุดพ้น..ต้องค้นหา จึงจะรู้..ความจริง..สิ่งมายา กรรมนำพา..ปัญญาตัด..สลัดหลุด 210/58 สลัดหลุด..หยุดเกิดตาย..ไปเสียที ด้วยจิตดี..จิตใส..ใจสว่าง อยู่อย่างสุข..สงบเย็น..มองเห็นทาง เป็นผู้วาง..เป้าหมาย..สายนิพพาน 210/59 สายนิพพาน..การอยู่..ในอู่ดี โดยการมี..แสงธรรม..นำทางให้ อันทรัพย์สิน..เงินทอง..ไม่ต้องใช้ เพียงแต่ให้..ศีลภาวนา..พาเราไป 210/60 พาเราไป..แดนที่..ไม่มีกลับ เป็นผู้จับ..พระนิพพาน..ไว้มั่นคง เดินบนทาง..สายนี้..ไม่มีหลง สมประสงค์..ทุกท่าน..ในบั้นปลาย
|
บทความทั้งหมด
|