ทริป ปราณบุรี ประจวบคีรีขันธ์ ชีวิตคนเรา จำเป็นต้องมีเพื่อน อาจจะเป็นเพื่อนบ้าน เพื่อนที่เรียนด้วย กัน เพื่อนทางโซเชียล ที่เราไม่เคยพบหน้ากัน แต่คุยกัน แลกเปลี่ยนความคิดเห็นกัน เป็นต้น ในความเป็นเพื่อน ฉัน ว่า ส่วนใหญ่ที่สนิทมากที่สุด น่าจะเป็นสมัยมัธยมมากกว่า เพื่อนทางด้านอื่น ๆ ค่ะ เหมือนเรื่องที่ฉันกำลังจะเล่าต่อไปนี้ ค่ะ เมื่อวันที่ 14 ธ.ค. ลูกศิษย์ เกด โทรมาคุยด้วย ซึ่งไม่ได้ติดต่อกันมา นาน เนื่องจากภารกิจ ห้องนี้เป็นห้องประจำชั้นตอนอยู่ ม. 4 และสอนพวกเขาทั้ง 3 ปี จึงค่อนข้างสนิท เกด ขับรถมาส่ง แอง สามี ซึ่งมาประชุม และพักอยู่ที่ โรงแรม บันยันทรี ไม่อยาก ขับรถจากบ้าน ซึ่งอยู่แถวสนามบินสุวรรณภูมิ เบื่อรถติด ดังนั้น เลยเช่า ห้องพักที่โรงแรมนี้ เกด เลยโทรมาชวนไปหาร้าน อร่อย ๆ กินกันและชวนไปสังสรรค์กับห้อง ม.6/5 ของเขา จัดกันที่ โบลาโบล่า รีสอร์ท ซึ่งอยู่ที่ อ.ปราณบุรี จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ในวันที่ 16-18 ธ.ค.ฉันก็ตกลงใจไปด้วย ห้องนี้ ยังไม่เคยสังสรรค์และเชิญฉันไปด้วยเลย อาจจะเป็นเพราะว่า บ้านของพวกเขาอยู่ต่างจังหวัดบ้าง ไกลจากบ้าน ฉันบ้าง เลยห่าง ๆ กันไป ฉันก็อยากเจอพวกเขา ถึงจะมีเพียงไม่ถึง 10 คนก็ตาม เนื่องจากวันที่จัด ไม่ใช่เสาร์อาทิตย์ บางคนก็ไปไม่ได้ ทั้ง ๆ ที่ไปครั้งนี้ ศิษย์เขย ช้าง แฟนของยำ เป็นคนออกค่าใช้จ่ายทั้งหมด (เพราะได้รับ เงินส่วนแบ่งที่เจ้านายขายกิจการหลายสิบล้าน) ก่อนที่จะไปปราณบุรี เกด ชวนไปหาร้าน คาเฟ่ แถวหัวลำโพงสไตล์ ฝรั่งเศส คือ ไปวันที่ 15 นัดเจอกันที่เทอร์มินอล 21 ปรากฏว่ามีปัญหาเล็กน้อย เป้ากางเกงของเกดเกิดปริ เลยต้องเข้าห้าง ไปหาซื้อกางเกงตัวใหม่ เสร็จแล้ว เกดก็พาไปนั่งรถไฟฟ้าใต้ดิน เพื่อไปถ่ายรูปที่สถานีรถไฟ ซึ่งจะปิดสถานีนี้ ไปใช้สถานีบางซื่อแทน เราเลยไปถ่ายรูปเก็บไว้เป็นที่ระลึก ก่อนที่สถานีหัวลำโพงจะกลายเป็นพิพิธภัณฑ์ และเป็นตำนานไป ค่ะ มาชมมุมสวย ๆ ที่เราผลัดกันถ่าย ค่ะ  เกด เชลฟี่ ฉันกับเขาที่สถานีหัวลำโพง ค่ะ     มุมต่าง ๆ ของสถานีหัวลำโพงที่เราเก็บภาพไว้ในความทรงจำ ค่ะ  สะพานข้ามคลองผดุงกรุงเกษมที่จะข้ามไปที่ร้านคาเฟ่ ที่จะไปกินขนม จากนั้น เกดก็พาไปร้านคาเฟ่ สไตล์ ฝรั่งเศส ชื่อว่า MUSTANG BLU CAFE&RESTAURANT บรรยากาศภายนอก เป็นตึกเก่า ๆ ด้านบนเป็นโรงแรม ชั้นล่างทำเป็นคาเฟ่ ภายในตกแต่ง ดูคลาสสิค โรแมนติค มืดหน่อย มีจุดเทียนให้โต๊ะอาหาร มีจัดมุมให้ถ่ายรูปหลายมุมอยู่ มีกำหนดให้นั่งกินเพียงชั่วโมงครึ่ง สถานที่ค่อนข้างจำกัด มีเพียงไม่กี่โต๊ะ นั่นเอง เกดสั่งสลัด เค้ก ชื่ออะไรจำไม่ได้เหมือนกับที่สั่งกินที่ร้าน ชีวิตธรรมดา ที่เชียงราย รสชาติเหมือนกันเลย ตักเข้าปา น้ำตาลหวาน ๆ มันละลายในปากเลย ฉันสั่งน้ำเสาวรส 1แก้ว เกดสั่ง ชา ดอกไม้ บริกรมารับออเดอร์แล้ว เกดก็ชวนไปถ่ายรูปตามมุมต่าง ๆ ของร้าน ค่ะ มาชมภาพ ค่ะ  บรรยากาศภายในร้าน ค่ะ  ประตูทางเข้าร้าน ด้านนอกเป็นตึกเก่า เหมือนจะอนุรักษ์ของเก่าไว้ ค่ะ   มุมสวยต่าง ๆ ที่จัดให้คนมากินอาหารที่ร้าน ถ่ายรูป ค่ะ  ของกินที่เราสั่งมากินกัน ค่ะ  ชา ดอกไม้ของเกด ค่ะ   ให้บริกรช่วยถ่ายรูปคู่ให้เรา ค่ะ เรานั่งอยู่ที่คาเฟ่ นี้ ประมาณชั่วโมงกว่า ก็ออกจากร้าน เกดจ่ายเงิน โดยการสแกนคิวอาโค้ต เห็นบอกว่า ของกินแค่นี้ พันกว่าบาท แพงพอสมควร คงบวกค่าถ่ายรูป นั่นเอง อิอิ เกด ให้ติ๊บไป100 บาท ตอนกลับ บริกร มาเปิดประตูให้เราเลย ห้าห้า ฉันพาเกดไปไหว้ หลวงพ่อทองทองคำ ที่วัดไตรมิตร ถิ่นเก่าฉัน เพราะ ฉันเป็นนักเรียนรุ่นแรกของ โรงเรียนมหาวีรานุวัตร ซึ่งตั้งอยู่ในวัดไตรมิตร เรียนที่นี่ 3 ปี ไหว้หลวงพ่อทองคำแล้ว ก็แวะ ไปหาหลวงพี่ ณรงค์ ซึ่งถามเจ้าหน้าที่วัด เขาบอกว่า ปีนี้ หลวงพี่อายุ 90 ปี แล้ว แต่ไม่ได้เจอหลวงพี่ เนื่องจาก ท่านจำวัดอยู่ เลยย้อนกลับไปร้านขายก๋วยจั้บ ของน้องสะใภ้กับพี่สาวเขา น้องสะใภ้ ทำก๋วยจั้บให้กินคนละชาม เกด บอกไม่หิวแต่ก็กินเกลี้ยงหมดชามก่อนฉันอีก น้องสะใภ้ตักข้าวเหนียวเปียกลำไยที่ทำเองมาให้พวกเราอีกคนละถ้วย เกดชมว่าทำอร่อย ไม่หวานมากเกินไป ออกจากร้านก๋วยจั้บ น้องสะใภ้แล้ว ประมาณบ่ายสามกว่า เรานั่งรถไฟฟ้าใต้ดินมาที่อโศก แล้วแยกย้ายกัน ฉัน ขึ้นไฟฟ้าบีทีเอสไปลง สถานีทองหล่อกลับบ้าน เกด ไปรถไฟใต้ดินกลับโรงแรมที่พัก  มาสักการะ หลวงพ่อทองคำ ที่วัดไตรมิตร ค่ะ วันที่ 16 เกดนัดฉันที่สถานีไฟฟ้า ทองหล่อ 9 โมงเช้า แล้วไปบ้านเขา เอารถที่บ้านแถวสุวรรณภูมิ เพื่อขับไปแจมกับเพื่อน คือ พวกยำ เอก องุ่น ที่ปราณบุรี แต่อยู่ ๆ ก็เปลี่ยนเวลา เป็น 8 โมง ฉันก็ไม่ทัน เพราะคิดว่าไป 9 โมงตามนัด แต่ก็พยายามทำเวลาให้ทัน 8.30 น.ตามที่นัดเดิม หงุดหงิดเล็กน้อย เพราะฉันเป็นคนตรงเวลา ไม่ผิดเวลาอยู่แล้ว แต่เจอกันแล้ว ก็คลายเครียด เกดคงรู้ตัวเหมือนกันในความเปลี่ยนไป เปลี่ยนมา เข้ามากอด เท่านั้นฉันก็หายเครียด จะไปเที่ยว เขาอุตส่าห์มีน้ำใจมารับแล้ว นี่นา เราต้องไปต่อรถไฟฟ้าใต้ดิน แล้วต่อด้วยรถไฟฟ้าBTS แอร์พอร์ต ลิงก์ ไปต่อที่มักกะสัน เดินไกลมาก เกด เป็นคนลากกระเป๋าให้นั่งไปหลาย สถานีมาก ลงป้ายก่อนจะถึงสถานีสุดท้าย คือ สนามบินสุวรรณภูมิ ลงจากแอร์พอร์ต ลิงก์ แล้ว ก็ต้องเดินข้ามทาง รถไฟอีก เพื่อไปเรียกแท็กซี่ไปบ้านของเกด วันนี้เดินเยอะมากทีเดียว ดีที่เกดเป็นคนลากกระเป๋า ไม่งั้นต้องเหนื่อย กว่านี้หลายเท่าแน่ เกดเลี้ยงแมวไว้หนึ่งตัว หน้าตาน่ารัก ช่างประจบ เกดว่า วัน ๆ นอน อย่างเดียว เพื่อนบ้านเกด ก็น่ารัก เวลาไปไหน ก็ฝากเพื่อนบ้านช่วยนำอาหารเม็ดมาให้มันกินที่บ้าน เมื่อเกด เก็บเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว เราก็ออกเดินทาง มุ่งหน้าไปสู่จุดหมายปลายทาง คือ ปราณบุรี จ.ประจวบคีรีขันธ์ ช่วงนั้นน่าจะประมาณ 11 โมงเศษ ๆ ไปตามถนนพระรามสอง ไปทาง สมุทรสาคร รถไม่ติด น่าจะประมาณบ่ายโมงกว่า แวะปั๊มน้ำมันหาข้าวมื้อกลางวัน เป็นร้านข้าว มีขายอาหารหลายอย่าง ฉันสั่งผัดไท โบราณ น้ำกระเจี๊ยบ ส่วนเกดสั่งข้าวหน้าเป็ด ร้านนี้ มีให้จ่ายคนละครึ่งด้วยเลยใช้คนละครึ่งจ่ายไป ฉันยังเหลือเกิน อยู่7 ร้อยกว่าบาท ต้องใช้ให้หมดภายใน 31 ธ.ค. นี้ ด้วย รถเกดมีปัญหาเรื่องแอร์ไม่เย็น เกดกลัวมีปัญหา เลยโทรหาศูนย์ฟอร์ด เพื่อเช็ครถ กลัวมีปัญหากลางทาง เจอช่างบอกว่า เคส นี้ ต้องทิ้งรถไว้ให้ตรวจเช็ค แต่เราทำเช่นนั้นไม่ได้ เพราะต้องเดินทางไป ปราณบุรี ช่างบอกว่า ไม่มีปัญหาน่ากลัว ให้รถพักสักครู่ ให้น้ำแข็งละลาย ก็จะเย็น ดังนั้น เมื่อเกิดความรู้สึก แอร์ไม่เย็น เราก็ปิดแอร์ เปิดหน้าต่างแทนไปเป็นพัก ๆ เช่นนี้ เฮ้อ ! ไปครั้งนี้ มีอุปสรรคเยอะนะ เรามาถึงที่พัก โดยเกดใช้จีพีเอส ในการเดินทาง เขาเป็นคนเก่ง แกร่ง มากพอสมควร ทำงานหลายอย่าง เล่นหุ้น จัดค่ายช่วยเหลือโรงเรียนยากจน ช่วยเด็กที่มีปัญหาของมูลนิธิ ต่าง ๆ โดย แอง ศิษย์เขยก็ชอบงานช่วยเหลือคน มีการจัดชมรม ชื่อ โอเอฟซี ฉันเคยไปค่ายที่เขาจัด อยู่หลายครั้ง เห็นถึงความตั้งใจดี ของเกดและศิษย์เขย ก็รู้สึกชื่นชม ดีใจ ที่เขามีชีวิตที่ดีแล้ว เผื่อแผ่ไป ถึงคนที่ด้อยกว่าด้วย เกด ชวนฉันมาโดยที่ไม่ให้พวกเพื่อน ๆ เขารู้ เพราะต้องการให้เพื่อน ๆ เขาเซอร์ไพรส์ หงุ่น ยำ เอก ก็ทำท่าแปลกใจ ปนดีใจ เหมือนกัน เพราะรุ่นนี้ เขาไม่เคยจัดงานสังสรรค์แล้วมารับฉันไปร่วม งานด้วย อาจจะเป็นเพราะว่า ต่างคนต่างก็มีบ้านไกล จากบ้านฉันเลยไม่สะดวกมารับมาส่ง นั่นเอง งานสังสรรค์ครั้งนี้ ศิษย์เขยช้าง แฟนยำ เป็นคนออกค่าใช้จ่าย เลี้ยงเพื่อน ๆ ของแฟน ดังเหตุผลที่กล่าวมาแล้วข้างต้นนั่นเอง ศิษย์เขยช้างพาแม่มาแนะนำ แม่ของช้างอายุน้อยกว่าฉัน 3 ปี เคยป่วย เป็นโรคแพ้ภูมิตัวเอง เดินไม่ได้ พูดไม่ได้ รักษาเป็นปี มีช้าง (กรินทร์) มีช้างคอยช่วยเหลือ ให้ทำกายภาพ ทำให้หายจาก อาการป่วย กลับมาเดินได้ ถือเป็นลูกกตัญญูมาก ยำ เป็นลูกสะใภ้ก็เอาใจใส่แม่สามีดี เห็นพวกเขามีความสุข อบอุ่น ฉันก็ปลื้มใจแทน ส่วนหงุ่น กับศิษย์เขยธรรม ก็น่ารัก อบอุ่น ธรรมทำกับข้าวเก่ง งานครั้งนี้ เขาเป็นพ่อครัวทำกับข้าว คนอื่นเป็นเพียงลูกมือ อิอิ ส่วนคู่ของเอก คือ อ้อ ก็เป็นคู่ที่มีชีวิตชิว ๆ ไม่อยากมีลูกเป็นภาระแต่เลี้ยงหมาไว้รักเหมือนลูก ชีวิตของเรา เราเป็นคนเลือก เมื่อเห็นว่า เป็นความสุขของเรา เราก็ควรทำสิ่งนั้น ชีวิตของเรา เราเลือกของเรา เองได้เป็นดีที่สุด ค่ะ ฉันกับแม่ของช้าง นั่งคุยกันไปตามประสาวัยใกล้เคียงกัน แม่ของช้าง ร้อยลูกปัด สานตะกร้าบ้าง เป็นงานอดิเรก วันนี้ เขาเลย มีพวงมาลัยลูกปัด มาฝากฉัน 1 พวง สวยงามมาก ขอบคุณมาก ค่ะ  พวงมาลัยลูกปัดที่แม่ของช้าง มอบให้ฉันเป็นที่ระลึก ค่ะ ฉันกับเกดเข้าไปที่บ้านพัก หลังจากที่นั่งคุยกับแม่ของช้างแล้ว เกดก็ มาชวนฉันไปเดินเล่นที่ชายหาด ซึ่งเป็นหาดที่ยาว แต่มีคนเล่นน้ำน้อย พวกเราเองก็ไม่มีใครลงเล่นน้ำทะเลกัน ฉันกับเกด ผลัดกันถ่ายรูปแถวชายทะเล ตอนนี้ ไม่มีแดดแล้ว อากาศกำลังดี เย็นสบาย ลมทะเลพัดมา ได้อากาศบริสุทธิ์ ก็ถือว่า ได้มาสูดโอโซนชายทะเล ค่ะ    ทิวทัศน์อันงดงาม บริเวณชายหาดปราณบุรี ค่ะ (ฉันแปลกใจ พวกลูกศิษย์ที่มาก่อน ต่างคนต่างถ่ายรูปของครอบครัว ของตนเอง ไม่เห็นเรียกกันไปถ่ายรูป ร่วมกันเลย ต่างกับรุ่นอื่น ๆ ที่เคยไปร่วมแจมด้วย เขาจะถ่ายรูปกัน เป็นกลุ่มบ้าง คู่บ้าง นี่เป็นสิ่งที่แตกต่างที่ฉันได้พบ) น่าจะประมาณ 6 โมงได้ อาหารก็เสร็จเป็นส่วนใหญ่ มีปูม้านึ่ง ต้มแซ้บ ขาไก่ ปลาหมึกย่าง กุ้งอบวุ้นเส้น บาบีคิว เกด ไปช่วยกันปิ้ง ช้าง เชิญฉันไปกินกับแม่เขาก่อน ยำรินน้ำโค้กมา ให้ 1 แก้ว ฉันกับแม่ของช้าง แกะกุ้งและปูม้ากินกันไป ทุกคนมาร่วมโต๊ะกินกันอยากเอร็จอร่อย น่าจะประมาณ ทุ่มกว่า ครูที่ ช้างเรียนโรงเรียนเทคนิค มั้ง มาร่วมงานด้วย เพราะครูพนมคนนี้ เคยมาอาศัยอยู่ที่บ้านของช้าง แม่ของช้างให้ ความรักเอ็นดู เป็นอย่างมาก เหมือนสมาชิกคนหนึ่ง ของครอบครัว (ครูพนมเล่าเอง) ดังนั้นเขาจึงคิดถึง เคารพ แม่ของช้าง มาก ทั้งสองคนคุยถึงเรื่องความหลังอย่างสนุกสนาน ช้างเตรียมกระเช้า น่าจะเป็นรังนกมามอบให้กับอาจารย์ของเขาด้วย ฉันต้องบอกให้ยำ ถ่ายรูปไว้ซิ จะได้มีรูปไว้เป็นที่ระลึก จึงได้รูปมอบกระเช้าให้ ครูพนม ค่ะ มาชมภาพ ค่ะ  ธรรม ศิษย์เขย เป็นผู้ทำอาหาร ค่ะ  ฉันกับแม่ของช้าง แกะปูม้ากินกัน ค่ะ  ช้าง มอบกระเช้า รังนก ให้กับครูพนม ครูของช้าง ค่ะ  อาหารของมื้อเย็นที่ ธรรม เป็นผู้ทำ ค่ะ     หงุ่น มาช่วยปิ้ง บาบีคิว  หงุ่น อ้อ เอก ค่ะ ฉันอยู่ร่วมวงกับพวกเด็ก ๆ ถึงน่าจะประมาณ 3 ทุ่มแล้ว ฉันก็ขอตัวไป อาบน้ำดูละคร ส่วนเกด ออกไปร่วมวงกับเพื่อน และคุยกันว่าจะไปเที่ยวถ้ำพระยานคร ซึ่งเอกบอกว่า เป็นถ้ำที่สวยมาก ต้องเช่าเรือกันไปแล้วเดินต่อไปอีกกิโลกว่า เช่าเรือลำละ 400 บาท นั่งได้8 คน รายการนี้ น่าสนใจ เช้าวันที่ 17 ฉันตื่นเช้าตามธรรมชาติของฉันที่ต้องตื่นก่อน เพื่อเข้า ห้องน้ำ ทำธุระ และไม่กินเวลาคนอื่น เขานัดกัน 8โมงเช้า ฉันตื่นตีห้าครึ่ง อาบน้ำเสร็จ เกดออกจากห้องไปเดินชายหาดแล้ว คนอื่น ๆ ยังไม่เห็น ฉันแต่งตัวเสร็จก็ออกมา เดินชายหาดบ้าง ถ่ายรูปพระอาทิตย์ขึ้น เช้านี้ น้ำทะเลขึ้นสูง เหลือ ทางเดินตามชายหาดเล็กน้อย ฉันเดินเล่นแถวนั้น ไม่ได้ไปไกล ถ่ายรูปทะเล รูปพระอาทิตย์ขึ้นและบริเวณรอบ ๆ ที่พัก อื่น ๆ สักพักใหญ่ ก็เห็นเกดเดินลุยน้ำทะเล เดินมาที่พัก เพื่อไปอาบน้ำแต่งตัว มาชมภาพและบรรยากาศตอนเช้า   ชมพระอาทิตย์ขึ้น บรรยากาศสดชื่น มากค่ะ    เชลฟี่ ตัวเองกับบรรยากาศตอนเช้า อากาศดี สดชื่น พระอาทิตย์งาม  ภาพนี้ ทิวทัศน์งดงามมาก ค่ะ ครูพนม ได้ซื้อโจ๊ก น้ำเต้าหู้และปาท่องโก๋ มาให้พวกเรากินตอนเช้าด้วย ยำตื่นแล้ว บอกว่า อาจารย์กินโจ๊ก น้ำเต้าหู้เลย ฉันก็เลยหาถ้วย ปรากฏไม่มี เพราะเด็กที่ดูแลยังไม่ได้นำไปล้างให้ ธรรม ตื่นแล้ว นำจานก้นลึกที่ใส่ผักมาถ่ายผัก ไว้อีกจานหนึ่ง แล้วล้างจานนั้นไปล้าง มาให้ฉันใส่โจ๊กกินศิษย์เขยคนนี้ น่ารักมาก เก่งทำกับข้าว ใส่ใจผู้ใหญ่ดี  อาหารเช้าที่ครูพนมซื้อมาให้พวกเรากินกัน ค่ะ ฉันกินโจ๊กไป 1 ถุง น้ำเต้าหู้ 1 ถุง ปาท่องโก๋ 1 ข้างด้วยแล้วไปเข้าห้อง เกดบอกว่า ต้องกลับวันนี้เสียแล้ว เพราะมีงาน ต้องรีบไปจัดการที่กรุงเทพฯ เกี่ยวกับการพาเด็กมูลนิธิไปเชียงใหม่ใน วันจันทร์แต่เดิมเขาตั้งใจจะค้างสองคืน แต่จะกลับแต่เช้าของวันเสาร์ แต่ตอนนี้ต้องเปลี่ยนแผนกลับก่อน โดย ตั้งใจไปเที่ยวถ้ำพระยานครแล้ว ก็จะตีรถกลับกรุงเทพฯเลย เขาบอกว่า ถ้าอาจารย์อยากเที่ยวกับพวก เพื่อน ๆ เขา เดี๋ยวจะให้คนอื่นไปส่งบ้าน ฉันบอกไม่ต้องหรอก มาด้วยกันก็กลับด้วยกันนี่แหละ ไม่ต้องไปลำบาก คนอื่นเขาไปส่งหรอก เกด ชวนฉันไปที่นัดหมายที่จะไปขึ้นเรือไปเที่ยว ถ้ำพระยานครก่อน เพราะพวกเพื่อน ๆ เขายังไม่พร้อม เกดไม่ได้กินโจ๊ก บอกว่าไม่ชอบกินขับรถมาน่าจะประมาณครึ่งชั่วโมง ก็ถึงสถานที่ที่จะนั่งเรือไปชมถ้ำพระยานคร ปรากฏว่า ไม่มีเรือให้ไปตั้งเป็นเดือนแล้ว เนื่องจากมีลมแรงไม่ให้เรือ ออกไปเพื่อเดินขึ้นเขา แต่ถ้าไม่นั่งเรือ ก็สามารถขึ้นไปชมถ้ำได้ คือ เดินขึ้นเขา ต้องเดินขึ้นเขาไปสองลูก ถ้า นั่งเรือ ก็จะเดินขึ้นไปเพียงลูกเดียว ค่าเดินขึ้นภูเขา ค่าบัตรคนละ 40 บาท เกดเลยโทรแจ้งไปยังเพื่อน ๆ ที่กำลังขับรถ ตามมา เกด สั่งข้าวผัดกะเพราจากร้านค้าแถวนั้น ซึ่งมีมากมาย แต่เปิดอยู่ไม่กี่ร้าน ฉันก็เดินไปถ่ายรูปบริเวณนั้น รอจนเกด กินข้าวเสร็จเราก็เริ่มถ่ายรูปรอรถ ของ ยำ ช้าง หงุ่น กัน ปรากฏว่า เจ้าเอก ไม่มาด้วย เหตุผล คือ เพื่อน ของเขาจะมาพบเขาที่รีสอร์ท น่าจะประมาณ เกือบ 10 โมงแล้ว กลุ่มยำ ก็มาถึง ปรากฏว่า ไม่มีใครจะ ยอมเดินขึ้นเขาไปชมถ้ำพระยานครเลย เป็นอันอดเที่ยว ได้แต่ถ่ายรูปกับทะเล กับป้ายถ้ำพระยานครเท่านั้น รูปบริเวณ ที่เราจะ มาขึ้นเรือ หมดสนุกเลยเนาะ มาชมภาพบริเวณท่าเรือค่ะ  ที่ริมทะเล มีรูปนี้ ตั้งตระหง่านอยู่ด้วย แต่ไม่ได้ทราบประวัติ ค่ะ  ร้านค้าบริเวณท่าเรือ ค่ะ มีร้านมากมาย แต่เปิดเพียงไม่กี่ร้าน ค่ะ   ความงามของชายหาด บริเวณที่จะขึ้นเรือ ค่ะ  มีชิงช้าให้คนมาเที่ยว ถ่ายรูปด้วย ค่ะ เกด เลยจัดให้ฉันนั่งถ่ายรูป  ถ้าไม่นั่งเรือไป เราต้องเดินขึ้นเขาที่ตรงนี้ ไปกลับ 3 ชั่วโมง ค่ะ  นี่เป็นรูปหมู่รูปเดียว แต่ก็ไม่ครบทุกคนอยู่ดี (ไม่นับรูปกินข้าวนะ) อยู่ที่นี่น่าจะไม่ถึงครึ่งชั่วโมง พวกเราก็กลับที่พัก เกดและฉันเก็บของ ใส่กระเป๋าเดินทางเพื่อกลับกรุงเทพฯ ก่อนกลับ ไปลาแม่ของช้างและขอบใจช้างที่ทำให้เกิดงานสังสรรค์กัน ครั้งนี้ ขึ้น เจ้าเอก ตั้งแต่มา คงงอนฉัน ไม่ได้มา เจ๊าะแจ๊ะคุยกับฉันอย่างเคย (ที่งอน คงเพราะฉันไม่ได้บอกเขาว่าจะมา กับเกด มั้ง ) ฉันก็ไม่ได้สนใจอะไร ตอนกลับ เขากำลังเล่นน้ำในสระน้ำ เขาก็ยกมือไหว้ฉัน ฉันก็ยิ้ม ๆ บอกว่า หนังสือที่ฉันเอามาแจกยำ หงุ่นและเกด ลืมเขา ไป 1 เล่ม เลยบอกว่าถ้าลงไปกรุงเทพฯ ก็แวะไปเอาที่บ้านก็แล้วกัน ทุกคนไหว้อำลาฉันกันแล้ว เกดกับฉันก็เดินทางกลับกรุงเทพฯ น่าจะบ่ายแล้ว เกด พาไปกินข้าวร้าน ป้าหยัน ซึ่งเขาบอกว่า เป็นร้านที่ อร่อยมาก เขามาเพชรบุรีเมื่อไร เขาจะต้อง แวะมากินที่นี่ทุกครั้ง ร้านนี้เข้าไปลึกจากถนนใหญ่มากพอสมควร ร้าน ตกแต่งสวยงาม เพื่อให้ลูกค้ามาถ่ายรูปด้วย ค่ะ เกดสั่งอาหาร 3 อย่าง คือน้ำพริกกุ้ง แกงหมูฮ้อง เป็นแกงมีชื่อของ จังหวัด ภูเก็ตคล้าย ๆ กับ ขาหมูของกรุงเทพฯ เรา แต่กลิ่นไม่เหมือน รสชาติอร่อยดี สั่งทอดมันปลากราย รสชาติ ก็อร่อย ใช้ได้ กินไม่หมด เกดให้ใส่ถุงให้ฉันหิ้วกลับบ้านด้วย เสียดายของ เลยหิ้วกลับบ้าน มื้อนี้ไม่แพงห้าร้อยกว่าบาทเอง อิอิ  รายการอาหารที่เกด สั่งมากินมื้อเที่ยงก่อนกลับกรุงเทพฯ    ทั้งหมดเป็นบรรยากาศของร้านอาหารป้าหยัน ค่ะ กินข้าวเสร็จ ถ่ายรูปเสร็จ ก็เดินทางต่อ แวะปั๊บเติมน้ำมัน เข้าห้องน้ำ เห็นมีขายขนม รับคนละครึ่งด้วย เลยซื้อขนมกลับมาก สองร้อยมาก จ่ายคนละครึ่ง เท่ากับจ่ายเงินเราเพียงร้อยบาท โครงการนี้ของรัฐบาล โอเคนะ เงินสะพัดดี เกด มาส่งฉันที่บ้าน น่าจะประมาณ 16.30 น. หิ้วกระเป๋สมาส่งที่หน้าบ้าน ครูกับศิษย์ล่ำลากัน ก็ต้องจากกันไป ฉันขอบใจเขา ที่มารับฉันไปร่วมแจมงานนี้ด้วย เกดบอกว่า มีโอกาสเข้าเมือง จะมารับไปเที่ยวอีก ขอบใจล่วงหน้าเลย นะ อิอิ ทริปนี้ ถึงจะไม่ได้เที่ยวอะไรมากนัก แต่ก็ดีใจที่ได้พบกับลูกศิษย์ที่ไม่ได้พบหน้ากันหลายปี เห็นพวกเขามีความสุข ความเจริญ ฉันก็ดีใจ และขอขอบใจพวกเขาที่ยังจำฉันได้ ขอให้พวกเขามีความสุข ความเจริญทุก ๆ ครอบครัว นะจ๊ะ
อรุณสวัสดิ์ครับอาจารย์ นั่งอ่านบันทึกการท่องเที่ยวของอาจารย์ สนุกครับ แม้จะเห็นความขลุกขลักอยู่บ้าง เช่น รถแอร์เสีย มาไม่ตรงเวลา ต้องกลับก่อน ไม่ได้เดินเที่ยวถ้ำอย่างที่ตั้งใจ แต่โดยรวมเหมือนจะได้กินอาหารอร่อยทุกมื้อครับ 555 ที่ดีที่สุด คือ ได้เจอลูกศิษย์อีกรุ่นที่ไมไ่ด้สังสรรค์กันมาก่อน และมีลูกศิษย์น่ารักอย่างคุณเกด ที่ไปรับ และพาไปเที่ยวครับ ผมก็มีนิสิยคล้ายอาจารย์ คือ เวลาไปเที่ยวผมจะตื่นเช้ามากครับ ปกติผมก็ตื่นตี 5 บ้าง 6 โมงเช้าบ้างเป็นประจำทุกวันอยู่แล้ว ถึงโปรแกรมจะออก 8-9 โมง ผมก็ตื่นเวลาเดิมครับ    โดย: กะว่าก๋า
  วันที่: 23 ธันวาคม 2564 เวลา:6:10:27 น.สวัสดีครับอาจารย์
บัตร 1000 บายันทรี ดีเลยครับ อย่างน้อยๆ ได้เครื่องดื่นหลายแก้ว แถมได้นั่งชมวิวดีๆ กทม ยามค่ำคืนได้อีกครับ ห้องอาหารที่อาจารย์พูดถึงน่าจะคือ ห้องอาหารร่มไทร เป็นห้องอาหารไทยบรรยากาศเหมือนอยู่ในสวน ผมก็อยากลองไปทานเหมือนกันครับ แถมได้อาหารคนละจาน เครื่องดื่มหน่อย แลกกับประสบการณ์ที่ได้ไปทานร่มไทร ถือว่าโอเคแล้วครับ เสียแค่ 40 บาทเอง อิอิ โดย: จันทราน็อคเทิร์น
 วันที่: 23 ธันวาคม 2564 เวลา:11:12:37 น.ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับอาจารย์
สั่งของทางเฟซบุ๊ก ผมว่าเสี่ยงมากกกว่าสั่งจาก Shoppee หรือ Lazada ครับ ผมเองก็เคยถูกโกงสองครั้ง ของมาไม่ตรงกับที่เขาโฆษณา บอกจะแถมก็ไม่แถม พอติดต่อไป ปิดเพจหนีเลยครับ 555  โดย: กะว่าก๋า
วันที่: 23 ธันวาคม 2564 เวลา:17:38:13 น.ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับอาจารย์
ภาษาไทย ใช้คำน้อย แต่ให้ความหมายได้กว้างไกลจริงๆครับอาจารย์ เมื่อวานอ่านคำสอนธิเบต พอแปลเป็นภาษาไทยก็ได้ความหมายที่ดีจริงๆครับ ๐ จิตว่าง ขณะรู้ จิตรู้ ขณะว่าง ๐ เป็นคำสอนของพระธิเบต ท่านชื่อ คุรุปัทมะสัมภวะ ครับ โดย: กะว่าก๋า
วันที่: 24 ธันวาคม 2564 เวลา:11:16:35 น.สวัสดีค่ะอาจารย์
วิวที่ท่าเรือไปถ้ำพระยานครสวยมากค่ะ หนูตุ๊ก โดย: tuk-tuk@korat
 วันที่: 24 ธันวาคม 2564 เวลา:15:07:09 น.สวัสดีครับอาจารย์
Merry Christmas eve นะครับ ^^ โห เมื่อก่อนอาจารย์ได้ประจำชั้นกัน 3 ปีเลยหรอครับ ดีจังเลย เพราะสมัยผมเปลี่ยนอาจารย์ทุกปี บางครั้งสนิทกับอาจารย์ แต่ปีเดียวก็ต้องเปลี่ยนแล้ว กลายเป็นว่าไม่มีอาจารย์ที่เรารู้สึกสนิทมากที่จะคุยกันได้ทุกเรื่องละครับ เสียดายหัวลำโพงนะครับ เป็นตำนานรถไฟไทยเลย ผมยังไม่เคยไปเลยครับ ไม่รู้ไปตอนนี้ยังทันไหมครับ Mustang นี่ผมเคยจะไปครับ แต่ไม่ได้ไปเพราะขับรถยากจัง ไม่ถนัดขับระแวกนั้นเลยครับ แต่ถ้าพูดถึงมัสแตง ผมะคิดว่ารถครับอาจารย์ 5555555 นานๆ ทีได้นั่งคาเฟ่ ทานอะไรหวานๆ ตามใจบ้างก็ดีครับ ไม่ต้องคิดเรื่องหนาวไปป่าว อ้วนไปป่าว ดีต่อสุขภาพรึป่าว เอาให้เรามีความสุข นาน ๆ ครั้งก็ดีครับ ^^ แต่ดูจากบรรยากาศและอาหารแล้ว บอสผมน่าจะชอบมาก คงต้องหาโอกาสพาแล้วแล้วครับ โห นี่อาจารย์ก็สายเที่ยว กทม เหมือนกันนะครับ แถมเป็นสายทองหล่อซะด้วย อิอิ ตอนนี้น่าจะไปบ่อยกว่าผมแล้วครับ 555555 แต่ BTS ไป Airport link คือไกลจิงครับ ผมเคยเดินแบบไม่มีกระเป๋ายังต้องหยุดคิดว่า เมื่อไหร่จะถึง เอ๊ะ.....หรือเราจะนั่งมอร์ไซด์ 55555555 ดีที่คุณเกดลากกระเป๋าให้อาจารย์นะครับ ไม่งั้นมีหอบแน่นอน มาลัยลูกปัดสวยมากครับ เก็บไว้เป็นที่ระลึกได้ดีเลย ริมทะเลนี่สดชื่นจิงครับ เหมือนที่อาจารย์บอว่าโอโซนชายทะเลคือดีมากครับ เดินเล่นริมหาด ลมเย็น ๆ ทรายนิ่ม ๆเท้า อากาศสดชื่น ทำงานเหนื่อยๆ มา หรืออยู่ในเมืองนานๆ ได้เจอบรรยากาศแบบนี้ก็ชื่นใจครับ ไปแล้วไม่อยากกลับมาเจอชีวิตเหมือนเดิมเลยคับ ว่าแต่อ่านคำว่า แม่ของช้างที ใจผมอ่านว่า เบียรช้างทุกทีเลยครับอาจารย์ ^^ บาปมาก..... บรรยากาศที่พักตอนเช้าสดใสมากครับ ว่าแต่โตๆ แล้วงอนๆ น้อยใจกันแปลกดีครับ ^^ แต่เข้าใจได้นะครับ เพราะพี่ ผจก ของผมก็มีแอบงอนเวลาไปกินข้าวข้างนอกแล้วไม่ชวน 5555 ส่วนผมเป็นคนไม่ค่อยน้อยใจ หรืองอนใคร เพราะคิดว่าทุกคนมีเหตุผลของตัวเอง เราแค่มองในมุมของเราจะเอาเราเป็นศูนย์กลางไม่ได้ อาจจะเป็นผู้ชายด้วยเลยไม่ได้ละเอียดอ่อนเรื่องแบบนี้ แต่รวมๆ แล้วเป็นทริปปราณบุรีที่สนุกสนาม อบอุ่นแล้วมีความสุขมากเลยครับอาจารย์ ได้อยู่กับคนที่เรารักแล้วคุ้นเคย บรรยากาศสดชื่นแบบนี้เราก็อบอุ่นหัวใจครับ จากบล๊อก ช่วงนี้ยุ่งจริงครับอาจารย์ นี่ถึงขนาดปวดหัว ปวดแบบจริงๆ นะครับ ไม่ใช่อุปมาอุปมัย555555 แต่ Performance ของตัวเองที่ได้มาก็ทำให้ชอบตัวเองมาก น้องๆ ก็ชอบครับ 5555 แฟร์รี่เป็นหมาครับ บีเกิ้ลอายุ 10 ขวบแล้ว ครับอาจารย์ ก็ดูแลกันเป็นคนในครอบครัว อาจารย์ก็คงรักน้องหมาของอาจารย์แบบคนในครอบครัวเหมือนกันครับ ผมก็ยังกลัวอยู่ว่า ถ้าเค้าไม่อยู่นี่ผมต้องร้องไห้แน่ ไม่อยากรักอะไรแบบนี้แล้ว โดย: จันทราน็อคเทิร์น
วันที่: 24 ธันวาคม 2564 เวลา:16:55:32 น.สวัสดีค่ะอาจารย์ ขอโทษนะคะห่างหายไปหลายวันเพราะมีงานด่วนๆเข้าบล็อกก็รีบๆค่ะ ใครมาก็ไปตอบก่อนยังไม่มีเวลาไปบ้านใครเลยค่ะ แหะ แหะ
วันนี้แวะมาเยี่ยมบ้าอาจารย์เห็นไปเที่ยวปราณบุรี ชมภาเพลินเลยค่ะ อาจารย์เป็นผู้ที่โชคดีมากที่สุดคนหนึ่งเลยนะคะที่ลูกศิษย์ยังไปมาหาสู่อาจารย์พาไปเที่ยวด้วยกันน่ารักมากค่ะ มีความสุขแทนอาจารย์จริงๆค่ะ มาชมภาพปราณบุรีแล้วน่าไปเที่ยวมากค่ะ โหวตท่องเที่ยวนะคะ หลับฝันดีค่ะ  โดย: กิ่งฟ้า
วันที่: 24 ธันวาคม 2564 เวลา:23:03:20 น. แปลกเหมือนกันค่ะ ที่ต่างคนต่างถ่าย ไม่รวมกลุ่ม.. ซึ่งมักจะเป็นประเพณีของรุ่น..  แต่กิจกรรมน่าสนุกสนาน อาหารการกินเพียบพร้อม บรรยากาศดีๆๆ อจ.สุวิมล สดใสๆมีความสุขทุกภาพค่ะ   โดย: เริงฤดีนะ
 วันที่: 25 ธันวาคม 2564 เวลา:14:44:04 น.ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับอาจารย์
เห็นด้วยกับเม้นท์ของอาจารย์ทุกประการเลยครับ ธรรมะไม่มีการแบ่งแยกศาสนามาเกี่ยวข้องจริงๆครับ  โดย: กะว่าก๋า
วันที่: 25 ธันวาคม 2564 เวลา:17:04:31 น.เป็นทริปที่น่าอบอุ่นและมีความสุขมากๆค่ะอาจารย์
พวงมาลัยลูกปัดสวยงามมากด้วยค่ะ ต๋าไปเยี่ยมคุณแม่ หายไปหลายสัปดาห์ค่ะอาจารย์ ขอบพระคุณอาจารย์ย้อนหลังสำหรับกำลังใจนะคะ  โดย: Sweet_pills
 วันที่: 26 ธันวาคม 2564 เวลา:0:52:47 น.ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับอาจารย์
ผมเป็นคนชอบความเงียบมากครับอาจารย์ สามารถอยู่กับตัวเองได้นานๆเลย เวลาอยู่ในที่คนเยอะๆ อยู่ในที่เสียงดังมากๆ ผมจะรู้สึกอึดอัดครับ โดย: กะว่าก๋า
วันที่: 26 ธันวาคม 2564 เวลา:13:17:25 น.ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับอาจารย์
ผมถ่ายภาพตำลึงเก็บไว้เยอะมาก นำมาประกอบกับบล็อกไฮกุได้พอดีเลยครับ โดย: กะว่าก๋า
วันที่: 27 ธันวาคม 2564 เวลา:15:45:40 น.ตามมาเที่ยวปราณบุรีครับอาจารย์
หลายคนก็สนิทกับเพื่อนยุคมัธยมมากที่สุดนะครับ คงเพราะเป็นช่วงที่มีกิจกรรมและมีโอกาสเจอเหตุการณ์ที่ทำให้สนิทกันได้มาก ยิ่งช่วง ม.ปลายนี่คือที่สุดของชีวิตแล้ว เพิ่งไปหัวลำโพงมาเมื่อวานซืนเลย เขาจัดแสดงรถไฟกับตึกเก่าได้น่าสนใจเหมือนกันนะครับ ไม่ได้มาที่นี่นานมากๆแล้ว รถไฟนี่คือคลาสสิค แต่ไม่ได้ใช้บริการนะครับ ไปถ่ายรูปเฉยๆ เดินไปถึงศิลาฤกษ์ที่วางสมัย ร.5 สุดชานชลาเลย เดี๋ยวปีใหม่นี้ว่าจะเดินเที่ยวกรุงเทพอีกครับ ยิ่งชมภาพของอาจารย์แล้ว รู้สึกว่ากรุงเทพมีอาคารเก่าๆ ที่น่าสนใจเยอะมากเลย คาเฟ่สองคนพันกว่าบาท ราคาโหดอยู่ แต่ของเขาก็หรูนะครับ หลวงพ่อทองคำผมก็ยังไม่เคยไปถ่ายรูปจริงจังสักที นี่ก็ต้องจัดเช่นกันครับ ปราณบุรี ส่วนใหญ่ใช้เป็นทางผ่าน แต่หาดสวยๆก็น่าเที่ยวนะครับ กินซีฟู้ดริมหาดฟินน่าดู ส่วนมื้อเช้านี่ เที่ยวทีไหนก็ต้องโจ๊ก ปาท่องโก๋ ต้มเลือดหมู ถ้ำพระยานครผมนั่งเรือไปครับ แล้วขึ้นเขาไปอีกลูกนึง เหนือายเอาเรื่องอยู่ ถ้าข้ามเขาสองลูกนี่คงโหดมากๆ ถ้าไม่ใช่นักเดินเขาคงลำบากเกินครับ อย่างน้อยอาจารย์ได้ถ่ายกับป้ายก็ยังดี ป้าหยันอร่อยใช่ไหมครับ ไปเพชรบุรีรอบหน้าต้องลอง สวัสดีปีใหม่ครับอาจารย์ ขอให้สุขภาพแข็งแรง แคล้วคลาดทุกข์ภัย และได้ออกท่องเที่ยวแบบมีอิสระมากขึ้นในปีหน้านะครับ  โดย: ชีริว
 วันที่: 28 ธันวาคม 2564 เวลา:14:06:12 น.สวัสดีครับอาจารย์
หมานี่ถ้าได้เลี้ยงแล้วยังไงก็รักเป็นสมาชิกในครอบครัวครับ เพราะเค้ารู้เรื่อง รู้ภาษา แถมรักเราออกน่าออกตีเรียกว่าคนข้างๆ ชิดซ้ายไปเลย 5555555 มิเนเจอร์น่ารักครับ ใช่ครับ มันฉลาดมาก อย่างน้อยๆ ก็มีสมาธิมากกว่าลบีเกิ้ลแน่นอน บีเกิ้ลนี่ จมูกลงพื้นเมื่อไหร่ หูดับ เรียกให้คอแตกก็ไม่ได้ยิน แต่บางทีเรียกมัน มันได้ยินนะ หันมามองหน้าแล้วนอนต่อ ไม่มาเหมือนกัน คงคิดว่า ไอ่คนจะเรียกอยู่ทำไม ไม่เห็นมีของกิน 555555555 ปีใหม่คงไม่ได้เที่ยวครับ ตารางเยี่ยมญาติแน่นมาเลยครับอาจารย์ โอมิครอนก็เริ่มเยอะ ยังไงอาจารย์รักษาสุขภาพด้วยนะครับ วันนี้ผมป่วยไปแล้ว ไม่รู้เหมือนกันว่าเพราะอะไร อาจจะ PM 2.5 อ่ะครับ โดย: จันทราน็อคเทิร์น
วันที่: 28 ธันวาคม 2564 เวลา:17:22:18 น.สวัสดีค่ะอาจารย์ หายไปหลายวันพอดีมีงานเลี้ยงรุ่นสสมัยมัธยมต้นค่ะ ก็เลยเตรียมงานกันยุ่งๆหน่อย
ขอบคุณมากนะคะที่ไปให้กำลังใจที่บล็อกค่ะ ใกล้สิ้นปีแล้วขอให้อาจารย์มีสุขภาพดีแข็งแรงมีความสุขมากๆนะคะ โดย: กิ่งฟ้า
วันที่: 28 ธันวาคม 2564 เวลา:20:26:34 น.ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับอาจารย์
ผมชอบอ่านบทกวีครับ แม้บางครั้งจะรู้สึกว่าอ่านยาก และอาจไม่เข้าใจตรงกับนักเขียน แต่ผมก็ชอบอ่าน เพราะรู้สึกว่าบางบทกวีนั้น ซ่อนความมหายดีดีไว้ระหว่างถ้อยคำเสมอครับ โดย: กะว่าก๋า
วันที่: 28 ธันวาคม 2564 เวลา:20:57:20 น.สวัสดีครับอาจารย์
เค้าบอกว่าชีวิตเรามันจะเจอความรักดีๆ ซักครั้งในชีวิต ผมเชื่อว่าภพและแอมป์คือความรักดีๆ ของกันและกันครับ แค่มันไม่ได้มาในรูปแบบของการจบลงที่เป็นแฟนแต่งงานกัน แต่คือความรัก ความปรารถนาดีต่อกันที่บริสุทธิ์ใจจริงๆ มีความสุขที่เห็นอีกฝ่ายมีความสุข เป้นที่ปลอดภัย เป็นที่อบอุ่นของกันและกัน ความรักที่ดีที่สุดของพวกเขาอาจเกิดขึ้นมาแล้ว และสอนให้เค้าทั้งคู่ได้มอบความรักดีๆ ให้คนที่จะเป็นคู่ชีวิตของตัวเองต่อไปครับ โดย: จันทราน็อคเทิร์น
วันที่: 28 ธันวาคม 2564 เวลา:21:14:30 น.ปล. ภพไม่ได้คิดจะเป็นแฟนกับแอมป์ตั้งแต่แรกแล้วครับ เพราะตอนนั้นก็สุดเหวี่ยง หญิงเพียบ หลงชื่อเสียง หลงแสงสี แต่ที่หวงแอมป์ นี่ก็ห่วงเพื่อนแท้ๆ ครับ 555555
(แล้วผมจะไปอินทำไม 555555) โดย: จันทราน็อคเทิร์น
วันที่: 28 ธันวาคม 2564 เวลา:21:21:27 น.ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับอาจารย์
ผมก็ไม่นั่งสมาธิครับ นั่งแล้วฟุ้งซ่านครับ จริตผมเลยเหมาะกับการทำสมาธิแบบเคลื่อนไหวมากกว่า เช่น การวาดภาพครับ  โดย: กะว่าก๋า
วันที่: 29 ธันวาคม 2564 เวลา:13:51:55 น.สวัสดี
ฉันเป็นมุสลิมและฉันขอเชิญผู้คนให้เรียนรู้เกี่ยวกับศาสนาอิสลาม โปรดดูบล็อกของฉัน 👇อธิบายด้วยรูปภาพและวิดีโอเกี่ยวกับศาสนาอิสลาม https://is1t.blogspot.com/2018/04/blog-post.html ขอให้ชีวิตมีความสุขนะ....ขอบคุณค่ะ ........ ❤ ประโยชน์บางประการของศาสนาอิสลาม 💙 💙 ประตูสู่สรวงสวรรค์ชั่วนิจนิรันดร ❤ การช่วยให้พ้นจากขุมนรก 💙 ความเกษมสำราญและความสันติภายในอย่างแท้จริง ❤ การให้อภัยต่อบาปที่ผ่านมาทั้งปวง 💙 สิทธิมนุษยชนและความยุติธรรมในศาสนาอิสลาม ❤ านภาพของสตรีในศาสนาอิสลามเป็นอย่างไร? 💙 ครอบครัวในศาสนาอิสลาม ❤ ชาวมุสลิมปฏิบัติต่อผู้สูงอายุอย่างไร? 💙 ชาวมุสลิมมีความเชื่อเกี่ยวกับพระเยซูอย่างไร? https://is1t.blogspot.com/2018/04/blog-post.html ......... ❤️ ตัวอย่างพระดำรัสของพระศาสดามูหะหมัด 💙 🔴 {ยิ้มให้แก่พี่น้องของพวกเจ้าเป็นการทำบุญกุศล...} 🔵 {การกล่าวดีเป็นการทำบุญกุศล} 🔴 {ผู้ใดก็ตามที่ศรัทธาในพระผู้เป็นเจ้าและวันสิ้นโลก (วันพิพากษา) ควรกระทำความดีต่อเพื่อนบ้านของตนด้วย} 🔵 {จ่ายค่าแรงคนงานก่อนที่เหงื่อของเขาจะแห้ง} ......... 🔴"ความหมายของชีวิต"🎬👇 https://youtu.be/yPMpqfoiS4A ⚠️🔴⚠️🔵⚠️ 🔴ถ้าเรามีความปรารถนาที่จะทราบว่าศาสนาใดเป็นศาสนาที่แท้จริงหรือจอมปลอมนั้น เราจงอย่านำอารมณ์ ความรู้สึก หรือประเพณีของเราเองมาตัดสิน เราควรนำเหตุผล สติปัญญาของเรามาใช้จะดีกว่า ⚠️ เว็บไซต์แห่งนี้ จะเป็นการตอบคำถามที่สำคัญบางเรื่องซึ่งมีผู้สนใจสอบถามมา ดังนี้: 1- พระคำภีร์กุรอานที่มาจากพระดำรัสของพระผู้เป็นเจ้าโดยแท้นั้น นำมาเปิดเผยโดยพระองค์เองใช่หรือไม่? 2- พระมูหะหมัด คือพระศาสดาที่แท้จริง ที่ประทานมาโดยพระผู้เป็นเจ้าใช่หรือไม่? 3- ศาสนาอิสลามเป็นศาสนาที่มาจากพระผู้เป็นเจ้าอย่างแท้จริงใช่หรือไม่? 👇 🔻หลักฐานบางประการที่บอกถึงความเป็นจริงของศาสนาอิสลาม 🔻 https://www.islam-guide.com/th โดย: islam IP: 51.36.64.9 วันที่: 29 ธันวาคม 2564 เวลา:15:40:56 น.
โอ้ นี่เป็นสุดยอดไดอารี่เลยนะครับ อ.สุ เก็บรายละเอียดได้ทุกเม็ดเลยเชียวครับ ตั้งแต่การเดินทาง อุปสรรค รายละเอียดของอาหาร นิสัยใจคอผู้คน
เรื่องการเดินทางนี่ อ.เต๊ะ แทบไม่ได้ขึ้นรถไฟฟ้าเลยละครับ ไปคนเดียว นี่อาจมีหลง ขาไปขากลับ ได้นั่งรถไฟฟ้ายันเที่ยวสุดท้ายแน่555 แล้วก็จากบันทึกนี่ อ.เต๊ะ รู้เลยว่า จะไม่ซื้อรถยี่ห้อนี้แน่นอน เห็นมี ชมรมคนมีปัญหากับรถยี่ห้อนี้แยะเลยนะครับ ส่วนร้านอาหารนี่ ชอบร้านคาเฟ่ สไตล์ ฝรั่งเศส ดูทีแรกคิดว่าอยู่เมืองนอกซะอีกนะครับ แต่งได้หรูหรามีสไตล์มาก ยกเว้นแต่กินไม่อิ่มกันแค่นั้นเอง เย้ย 555 ส่วนเรื่องทริปนี้ อาหารทะเลปูตัวใหญ่ น่ากิน ที่เที่ยวไม่มีเรือก็ไม่เป็นไร ยังได้ถ่ายรูป สูดอากาศบริสุทธิ์ ไม่ต้องปีนเขา2ลูก ไม่งั้นอาจารย์กลับมาบ้าน ต้องทาเคาน์เตอร์เพนท์แ้ปวดขาแน่นอนละครับ555 ทริปนี้แม้จะ ขลุกขลักอยู่บ้าง แต่ก็เป็นเรื่องธรรมดาเพราะคนหมู่มาก โชคดีที่มี คนดูแลเทคแคร์อาจารย์ตลอด แถมมี คนอายุใกล้เคียงมาคุยเป็นเพื่อน ได้ออกไปเที่ยวไปดูธรรมชาติ ไม่เฉา เงียบเหงา ไม่งั้นเหมือน อ.เต๊ะ ที่นั่งอยู่บ้านคนเดียวนี่ ได้แต่คุยกับ จิ้งจัก ตุ๊กแก ทุกวัน สนิทกันเลยละครับ555 แล้วก็ลูกศิษย์ดีๆ ที่ยังนึกถึง ครูบาอาจารย์นี่ สมัยนี้มีน้อยเต็มที อาจารย์โชคดีมาก อ่านแล้วก็รู้สึกดี แถมหิว หมูฮ้อง ด้วย555 ว่าแต่ว่า คนละครึ่ง อาจารย์สุเหลือแยะเหรอ ครับ ให้ อ.เต๊ะ ช่วยใช้มั่งก็ได้นะครับ รับรองหมดทันเวลา เกลี้ยงแน่นอนครับ อิอิ ขอบคุณสำหรับคำอวยพรครับ ขอให้อาจารย์มีสุขภาพแข็งแรง แคล้วคลาดจากโรคภัยทั้งปวง ส่วนเรื่องเพลงนี่ รับรอง อ.สุได้ฟังแน่นอน อ.เต๊ะ ฝึกร้องเสียงหลงอยู่ทุกวันเลยละครับ 555   โดย: multiple
วันที่: 29 ธันวาคม 2564 เวลา:16:35:38 น.ต๋าขอรับพรจากอาจารย์และโหวตหมวดพิเศษให้อาจารย์เหมือนปีที่แล้วนะคะ
ขอให้อาจารย์ประสบแต่ความสุขกาย สบายใจ ตลอดปีใหม่ที่จะถึงนี้และตลอดไปค่ะ โดย: Sweet_pills
วันที่: 30 ธันวาคม 2564 เวลา:13:17:08 น.จากบล็อก อ.เต๊ะ นี่ เรื่องคุณหมอ เรด้าห์ อ.เต๊ะสแกนดูแล้วไม่น่าพลาดหรอกนะครับ คุณหมอน่าจะ ใช่แน่นอน
ส่วนเรื่อง ตัวละครนี่ อ.เต๊ะ ชอบจิ๊กของเพื่อนครับ ขอยืมตัวละครเค้ามาใช้ ขี้เกียจคิดเอง นี่ป่านนี้ เจ้าของสงสัยนอนสะดุ้งอยู่ ยังไม่รู้เลยมั้งครับ 555 ส่วนเรื่องทำแผลนี่ อ.เต๊ะ เคยมีกิ๊กเป็นพยาบาลครับ เธอเลยถ่ายทอดวิชาทำแผลไว้ให้แยะ ทำเองได้สบายมาก 555 ส่วนเรื่องเพลงนี่ อ.เต๊ะ ฝึกซ้อมร้องเป็นสิบรอบเลยละครับ เรื่องเล่นๆ นี่ อ.เต๊ะ ตั้งใจว่าเรื่องอื่นเลยละครับ555 ขอบพระคุณที่อาจารย์กรุณาไปอ่านอย่างละเอียด และฟังเพลงจนจบทั้ง 2เพลงเลยนะครับ โดย: multiple
วันที่: 30 ธันวาคม 2564 เวลา:14:31:39 น.แวะมาสวัสดี. ลาทีปีลาทีปีเก่าค่ะ อจ.สุวิมล สุขภาพแข็งแรงๆข้ามปี 2564 ค่ะ Stay dafe..stay strong.  โดย: เริงฤดีนะ
วันที่: 30 ธันวาคม 2564 เวลา:17:26:40 น.ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับอาจารย์
ปีนี้ผมสังเกตตัวเอง ริ้วรอยชัดมากครับอาจารย์ 555 อย่างตรงหัวคิ้ว ร่องแก้ม รอยชัดเลยล่ะครับ แต่ก็เริ่มทำใจได้ครับ ผมไม่ได้ทาครีมอะไรเลย ปีนี้ 47 แล้ว ไม่เป็นไรครับ ยังรับตัวเองได้ 555 เพื่อนร่วมรุ่นผมบางคนหัวล้านแล้วก็มี บางคนผมหงอกทั้งหัวก็มี อ้วนพลุ้งพลุ้ยก็มี มีครบทกุแบบเลยครับ 555 โดย: กะว่าก๋า
วันที่: 30 ธันวาคม 2564 เวลา:18:02:56 น.ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมชมครับอาจารย์ ปีนี้ผมยังไม่ได้ไปถ่ายรูปไฟกรุงเทพเลยครับ ปกติต้องไปเซ็นทรัลเวิลด์ช่วงปลายๆ ปี เซ็นทรัลเอ็มบาสซี่ไม่เคยถ่ายเลยครับ
แต่ปีนี้ไม่มีคิวเข้ากรุงเลย ถือว่าถ่ายไฟงานยอยศยิ่งฟ้าชดเชยไป อิอิ โดย: ชีริว
วันที่: 30 ธันวาคม 2564 เวลา:23:04:46 น.ลาทีปีเก่าค่ะ อจ.สุวิมล แวะมาใช้สิทธิกดvoteหมวดพิเศษส่งท้ายปี โดย: เริงฤดีนะ
วันที่: 31 ธันวาคม 2564 เวลา:5:37:42 น.สวัสดีปีเสือนะคะ
ขอให้ปีนี้เป็นทีของเสือของครูค่ะ มีสุขภาพแข็งแรงนะคะ โดย: อุ้มสี
 วันที่: 1 มกราคม 2565 เวลา:11:35:10 น.ขอบุคณอาจารย์มากครับสำหรับกำลังใจ
ปีนี้ผมจะเริ่มทำอะไรอย่างอื่นบ้างครับ แม้อาจไม่ได้เป็นความฝันอะไรใหญ่โต แต่คิดว่าพอทำ ก็คงจะทำให้หายเบื่อไปได้เยอะเลยครับ 555 ตอนแรกผมคิดว่าน่าจะเปิดร้านเดือนมกรา พอดูตัวเลขผู้ป่วยใหม่ทั่วโลก การเปิดร้านก็กลายเป็นความฝันเท่านั้น ยังคงต้องรอต่อไปครับ โดย: กะว่าก๋า
วันที่: 2 มกราคม 2565 เวลา:20:53:52 น.สวัสดีปีใหม่ 2565 ค่ะอาจารย์
พรประเสริฐทุกประการขอให้อาจารย์ได้รับตลอดปีใหม่นี้และตลอดไปนะคะ ขอบพระคุณอาจารย์มากค่ะสำหรับกำลังใจที่บล็อกต๋า หมวดพิเศษเหมือนทาง BlogGang มีกิจกรรมเพิ่มเพื่อให้สมาชิกร่วมส่งกำลังใจให้เพื่อนๆก่อนสิ้นปี โดยจะมีแถบขึ้นด้านขวาบนของแต่ละบล็อกเพื่อให้เราโหวตให้เพื่อนๆใน 4 หมวดๆละ 3 อันดับค่ะอาจารย์ ประกอบด้วยหมวด Best of the blog, Best Design, Best Friendly และ King/Queen ประมาณนี้ค่ะ สิ้นสุดการโหวตเมื่อ 31 ธันวาคม 2564 ค่ะ อาจารย์นอนหลับฝันดีคืนนี้นะคะ โดย: Sweet_pills
วันที่: 3 มกราคม 2565 เวลา:0:13:31 น.อาจารย์ยังได้ไปเที่ยวหลายทริปเลย
2 ปีที่ผ่านมาผมไม่ได้ไปเที่ยวไหนเลยครับ อยู่แต่บ้าน แล้วลูกชายก็เรียนออนไลน์ เต็มที่ก็พามาดามไปบ้านเธอที่เชียงรายแค่ 2-3 ครั้ง โควิดเปลี่ยนชีวิตจริงๆครับ แล้วดูท่าทางก็ไม่ยอมจบง่ายๆด้วย ตอนนี้เชียงใหม่ตัวเลขพุ่งเกิน 100 คนต่อวันแล้วล่ะครับ บางจังหวัด 300-400 คนต่อวัน แบบนี้น่าจะเป็นโควิดระลอก 5 ที่ตัวเลขเพิ่มสูงจนน่าตกใจเลยล่ะครับ โดย: กะว่าก๋า
วันที่: 3 มกราคม 2565 เวลา:14:29:28 น.รถไฟสายชานเมืองยังเปิดให้เข้าถึงหัวลำโพงต่อไป
สวัสดีปีใหม่ครับ โดย: katoy
 วันที่: 3 มกราคม 2565 เวลา:17:49:34 น. |
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 46 คน [
ตามมาเที่ยวปราณบุรีด้วยครับ ชอบหาดทรายที่นี่ครับ หาดสวย สงบ คนไม่พลุกพล่าน
ถ้ำพระยานคร ผมไปโดยนั่งเรือ และ เดินเท้าขึ้นเขาลงเขาต่อ ไปกลับเกือบ 2 ช.ม. เหงื่อโชกทั้งตัวเลยครับ
คนละครึ่งผมก็ใช้ครับ