เปิดเรื่องมาพระเอกลูกครึ่งหล่อรวยก็จ้องจะล่าเหยื่ออย่างนางเอกตาไม่กะพริบ แต่นางเอกก็ไม่ได้โง่เสียทีเดียว (แม้สุดท้ายนางจะเสร็จเขาก็เหอะ) สร้างระยะห่างระแวดระวังตัวพอสมควร
นางเอกเคยมีอดีตปวดร้าวที่พระเอกจำไม่ได้ .....เพราะสวยและดูโก้ขึ้นมาก นั่นคือเธอเป็นหลานแม่บ้านที่พระเอกเคยไล่ออกจาก (การทำความสะอาด) ห้องนอน จนเธอต้องกลับไปอยู่ต่างจังหวัดทั้งที่สอบเข้าโรงเรียนในกรุงเทพฯได้แล้ว และยังต้องโดนป้าสองคนด่าซ้ำเติมจนถึงทุกวันนี้
พระเอกมีพ่อและย่าชาวอเมริกันที่รวยมาก ไฮโซมาก จึงยึดติดกับฐานะมาก แล้วนางเอกเป็น "เด็กในบ้าน" จึงยิ่งหนักไปกว่า "ผู้หญิงธรรมดาๆ" เสียอีก
ส่วนนางเอก เหมือนจะดูฉลาดเพราะทำงานเป็นคนสนิทน้องสาวพระเอกได้ เหมือนจะดูมีศักดิ์ศรีเพราะไม่ได้เป็นนางบำเรอแลกเงิน แต่ก็คลั่งรักเกินไป ฝังใจกับรักแรกที่เกิดขึ้นเพียงเพราะคุณอิริคหล่อมากกกกก แค่เนี้ยะ
แม้นิสัยพระเอกนางเอกจะน่ากลุ้ม แต่พระเอกก็ไม่ได้พูดจาหยามเหยียดมากนักเมื่อเทียบกับนิยายกลุ่มนี้โดยส่วนใหญ่ ถึงจะไม่ได้เทิดทูนยกย่องแต่ก็เกรงใจในระดับหนึ่ง ที่บอกตรงๆว่าให้เป็นนางบำเรอก็เพราะไม่คิดจะหลอกลวงให้ความหวังลมๆแล้งๆ ส่วนนางเอกก็ยังทำงานตามปกติ ไม่เคยแบมือขอเงินพระเอก รวมทั้งยังกล้าที่จะเดินออกมาจากความสัมพันธ์เอง จนพระเอกต้องปรับตัวเข้าไปหา
ตัวละครรอบข้างพระเอกทั้งน้องสาวน้องชายและแม่ต่างไม่มีใครหยิ่งเลย ดังนั้นพระเอกได้ความหยิ่งมาจากฝ่ายพ่อล้วนๆ แต่แม่พระเอกก็ดีเกินจริงไปหน่อย แม้จะไม่รังเกียจฐานะ แต่ก็ยอมรับนางเอกง่ายไปนิด เพราะในความจริงคงไม่มีใครชอบสะใภ้ปล่อยตัว แต่ก็นะ นิยายพาฝันอย่าคิดมาก
สิ่งที่ชอบมากที่สุดคือ การแบ่งบทตอนกระชับ ไม่มีการใช้คำฟุ่มเฟือย บทสนทนาเหมาะสมไม่มีคำหยาบ บทอัศจรรย์มีสั้นมากแค่พอบอกให้รู้ว่าเกิดขึ้น
ชื่อจันทร์ชมพูนี้คุ้นกันบ้างหรือเปล่า จขบ.ก็ไม่รู้ว่าใช้ชื่อนี้ออกมากี่เล่มแล้ว แต่ชื่อ เพฑูรย์น่าจะติดหูกันแล้ว คนเขียนบอกว่านามปากกาใหม่นี้ตั้งมาเพื่อนิยายที่นุ่มนวลขึ้นกว่าเดิม แต่จขบ.ไม่เคยอ่าน เพฑูรย์น่ะสิ แฮ่
ผู้ติดตามบล็อก : 4 คน [