หยิบหมอกมุงเมืองมาเป็นเล่มที่สอง ...เหนื่อยเหมือนเดิม มากกว่าเดิมด้วย ไม่ใช่เพราะภาษาสูงแบบเล่มแรก (สาปพิษฐาน) วิชาการมากมายในเล่มนี้ก็ไม่ใช่สาเหตุที่เหนื่อย แต่เพราะตลอดทั้งเล่มมีแต่พลังงานด้านลบเข้ามาตลอด
คนแต่งแบ่งเวลาเป็นสี่ส่วนทั้งที่ความจริงเวลามีแค่อดีตกับปัจจุบัน และเงื่อนปมที่ใส่ไว้ในส่วนแรกสุดก็เฉลยไม่หมด การที่ความเป็นไปจากส่วนแรกสุดไม่สัมพันธ์กับปริศนาต่างๆในเรื่องที่ดำเนินไปทำให้หงุดหงิดรำคาญใจมีผลให้อ่านไม่สนุก
ก่อนหยิบมาอ่านก็หวังจะได้อ่านนิยายเท่ๆเพราะชื่อเรื่องฉีกมาขนาดนี้ แถมยังโปรยไว้ว่าหยิบยกเทพนิยายมาด้วย นางเอก(ที่มีพระเอก)ก็มีพลังจิต
แต่เอาเข้าจริงมีแต่ปัญหาทางจิต ปัญหาชีวิตและสังคมของตัวละครในเรื่อง ทั้งตัวหลักตัวประกอบ คำหยาบคายก็ล้นหลาม ยิ่งพอเริ่มเฉลยเยอะเข้าๆยิ่งรู้สึกขยะแขยงมากขึ้นทุกที พาลจะไม่ไว้ใจนามปากกานี้ไปด้วย
ใครจิตตกง่ายอย่าเสี่ยงค่ะ มันทำให้หัวใจอึมครึมมากกว่า โถงสีเทา รอยไหม กี่เพ้า ทองอาถรรพ์ เอื้องราหู รวมกัน
วันที่: 7 เมษายน 2557 เวลา:8:59:59 น.
ผู้ติดตามบล็อก : 4 คน [